De kloof door Jan Terlouw

1. Titel: De kloof
Schrijver: Jan Terlouw 2. De kloof Titelverklaring: De kloof heeft eigenlijk een letterlijke en figuurlijke betekenis. De letterlijke is dat er een kloof tussen Bergen en Dal loopt waar het verhaal zich afspeelt. De figuurlijke kan zijn dat er een kloof is tussen rijk en arm, kloof tussen 2 culturen en een kloof tussen hebzucht en vrijgevigheid en nog veel meer in die trant. 3. Jan Terlouw: Hij is een ex-politicus en dit zie je duidelijk terug in zijn boeken. Jan Terlouw leeft nog, hij is getrouwd en heeft 4 kinderen. In zijn politieke carrière heeft hij als lid van D’66 in de tweede kamer gezeten, in die tijd is hij minister van Economische zaken geweest onder minister-president van Agt. In 1982 was er voor D’66 een verkiezingsnederlaag en verliet Jan Terlouw D’66 en ging in Parijs als secretaris-generaal van de Conferentie van Europese transportministers werken. In 1991 werd hij commissaris van de Koningin in Gelderland. 1996 ging hij met pension, maar in 1999 kwam hij in de eerste kamer terecht.
4. Een roman, want er worden bepaalde gedachten beschreven en de liefde komt er ook in voor. Maar een detective genre kan ook nog want hij gaat op zoek na bepaalde dingen en pluisde ze ook uit. En mijn mening is dat het meer een detective genre is. 5. (begin) 45 jaar geleden zorgde een aardbeving ervoor dat er een kloof ontstond tussen het land Berg en Dal. De ene kant werd Bergen en de ander Dal. In het begin riep iedereen dat er zo snel mogelijk een brug moest komen. Er was een slimme man genaamd Doeve Bouwmeester. Hij zou een brug over de kloof kunnen bouwen. Maar plotseling was Doeve in het niets verdwenen. Ginder Sekour heeft net zijn eindexamen gehaald of zijn Grootmoeder overlijdt. Vlak voor ze dood gaat, vertelt zijn grootmoeder hem dat ze een dagboek heeft. Als ze dood is zou Ginder dit moeten lezen. Maar hij gaat op kamp en zijn grootmoeder overlijdt terwijl hij weg is. Zijn moeder komt dan het dagboek tegen en besluit het weg te gooien. Na een lange zoektocht vindt hij alleen nog een paar woorden. Ginder besluit zijn vader op te zoeken in Dal. Zijn ouders zijn toen hij nog klein was uit elkaar gegaan. Zijn vader wou graag naar Dal verhuizen en zijn moeder niet. De vader van Ginder had het telkens over “ginder” (hij bedoelde Dal). Daarom heeft zijn moeder hem Ginder genoemd.. Zijn vader is ontevreden over het feit dat er nog geen brug is. In Dal lopen de mensen achter. In Bergen had men de professoren en grondstoffen enz. In Dal ontmoet hij Barbara Compagne Dan gaat Ginder met haar zelf op zoek maar de oplossing van het mysterie van zijn grootmoeder. Hij hoort iets over een verdwenen meneer Doeve Bouwmeester. In Dal gaat hij op bezoek bij de ouders van Doeve. Dan probeert iemand Ginder te vermoorden. Ginder weet hem nog net op tijd te ontwijken en vervolgens met een steen dood te slaan (was natuurlijk niet de bedoeling). Hij komt erachter dat iemand de bouw van de brug tegengaat. Terug in Bergen gaat hij naar de politie. Nadat hij goed kijkt naar de resten van het dagboek van zijn Grootmoeder ontdekt hij dat hij naar de renbaan moet gaan. Waar net de bende van Dr. Villerius(dit is de persoon die de bouw tegen gaat.) zit te vergaderen. Hij klimt bij een van de handlangers achter op de koets en gaat mee. Hij ontdekt waar ze Doeve hebben opgesloten, maar wordt betrapt. Hij wordt samen met Doeve opgesloten (Doeve zit daar al jaren!) (einde) Doeve vertelt zijn verhaal en het blijkt dat hij de zoon van zijn overleden
grootmoeder van Ginder is. Doeve is dus zijn oom. Daarna bevrijdt hij Doeve en wordt door
heel Dal en Bergen gefeliciteerd en hij laat alles rustig over zich heen komen en leeft gewoon verder. Barbara gaat naar de toneelschool en Ginder naar de hoge technische school. Ginder besluit zelf een brug te gaan maken. Het geheim van Grootmoeder is dus dat Doeve Bouwmeester haar zoon was en dat ze wist dat Docter Anton Siegfried Villerius de bouw wou tegenhouden. 6. Het thema van dit boek is de scheiding van Bergen en Dal, gevormd door een kloof. Door de scheiding gaat het goed met Bergen, zij hebben scholen, veel bedrijven en veel geld. Slechter gaat het met Dal, zij hebben geen scholen en het enige dat hun wat geld zou opbrengen is het leveren van titaan aan Bergen, daar wordt dan uitgevonden of er een stof kan worden gemaakt waar een brug gemaakt van zou kunnen worden. In het boek wordt niet vertelt of dit probleem wordt opgelost (dus of er een brug komt), maar veel andere problemen wel. En uiteindelijk kan men er vanuit gaan dat er een brug zal komen, aangezien Doeve Bouwmeester weer boven water is.
7. Hoofdpersonen: *Ginder Sekour: Ginder is de hoofdpersoon van het boek. Ginder is heel erg slim. Hij is vaak in zijn gedachten verzonken. Hij is verliefd op Barbara. Hij heeft donkerblonde haren en heeft blauwe ogen. Hij is 16 jaar. Hij woont in Bergen. *Barbera Compagne: Barbara is de vriendin van Ginder. Zij is een vrolijk persoon. Het leuke van Barbara is dat ze in tegenstelling tot Ginder heel nuchter en vrolijk is. Ze heeft lang blonde haren en zeeblauwe ogen, ze is ook iets kleiner dan Ginder. Ze is even oud als Ginder. Ginder houdt heel veel van haar. Bijpersonen. Grootmoeder: oma van manen en grootmoeder van Ginder. Ze is een slimme oude vrouw. Ze heeft een geheim en die heeft ze in een dagboek geschreven en dat is wat ze vlak voor haar dood Ginder vertelt. Grootmoeder
houdt veel van iedereen en iedereen houdt van haar. Misschien is het eigenlijk geen hoofdpersoon omdat ze al snel dood gaat, maar ze is wel heel belangrijk in het verhaal Doeve Bouwmeester: Doeve bouwmeester is een persoon die door heel Bergen en Dal geliefd is. Doeve wil een brug bouwen over de kloof. Maar toen hij 28 was was hij ineen keer verdwenen en iedereen dacht dat hij in de kloof was gevallen maar eigenlijk is hij gevangen gehouden door Dr. Villerius. Hij heeft een wit gezicht, lange grijze haren, is 53 jaar, heeft een grote neus en hij mist een hoektand. Docter Anton Siegfried Villerius: is een misdadig persoon die Doeve gevangen houdt om zijn eigen hachje te redden. Maar door Ginder en Barbera wordt hij als nog na de gevangenis, omdat hij Doeve had ontvoerd. Hij wou ook dat er geen brug kwam tussen bergen en dal omdat hij de problemen van Dal niet bij bergen wou hebben.
8. Het speelt zich af in Bergen en in Dal. Voor de aardbeving was het nog een land. Dat heette: Berg en Dal. Het grootste deel van het verhaal speelt zich in Lovendaal af. Dit is de geboorteplaats van Ginder. 9. Het speelt zich rond deze tijd af, er staan geen jaartallen in het boek, maar je kunt wel een beetje aan de dingen die ze doen zien, dat het zich in deze tijd afspeelt, maar wel zo’n 60 jaar terug want er waren weinig auto’s en je moest bellen via het postkantoor. Er verloopt ongeveer 6 maanden in het boek vanaf het begin tot het eind. Dat kun je weten doordat er een tijd van ongeveer 12 karavanen overheen gaat en zo’n karavaan duurt veertien dagen. Het verhaal is bijna helemaal chronologisch verteld, omdat de gebeurtenissen allemaal op een rijtje qua tijd gebeuren en heel af en toe kijkt er iemand terug op een van de gebeurtenissen die er gebeurt zijn. Er zijn niet echt flashbacks, maar er kijkt wel af en toe iemand terug op een gebeurtenis. Ik denk dat ze als functie hebben, dat ze laten zien dat het een belangrijke gebeurtenis was. Zodat ze de lezer kunnen laten zien wat er belangrijk is. Er zijn wel sprongen in de tijd, want de karavanen duren veertien dagen en je leest er niet veertien dagen over. Je leest misschien een halve bladzijde per karavaan waar iemand bij meegaat, tenzij er iets belangrijks gebeurt en dat ze daar verder op in moeten gaan. 10. Het verhaal begint met een inleiding. Want er wordt verteld waarom de grootmoeder van ginder bij hun woont en waarom ginder’s vader er niet meer is. Ook wordt er verteld dat hij het dagboek van zijn grootmoeder krijgt als ze dood gaat en dat hij op kamp gaat en zijn grootmoeder toen is overleden. 11. Het belangrijkste probleem is dat er geen brug is over de kloof tussen Bergen en Dal en dat dit tegen word gehouden door Dr. Villerius. Het boek heeft eigenlijk een goed afloop want Dr. Villeruis word opgepakt en Dr. Doeve Bouwmeester word terug gevonden en hij wil weer verder met het ontwikkelen van de brug. Ginder gaat verder met studeren en wil later zijn oom(dus Doeve Bouwmeester) helpen met het ontwikkelen van de brug. Het boek heeft een open einde want er wordt niet verteld dat er een brug word gebouwd tussen Bergen en Dal en of het daardoor beter gaat met het land Dal. 12. Dit is een personaal verhaal. Je ziet het verhaal vanuit verschillende karakters. Vaak zie je het vanuit Ginder’s ogen, maar soms ook vanuit Barbara’s standpunt, e.a. Ook kun je er een alwetende verteller in zien want er worden dingen gezegd van : hij ziet zichzelf als een slome jongen die niks goed kan doen.
13. De titel heb ik al verklaard in nummer 2. Maar bij mijn antwoord op vraag 2 blijf ik. 14. Mijn Mening: Einde van dat hoofdstuk! De [Kloof] is een duidelijk boek, en het omzeilt al te veel het goed en het kwaad. Terlouw geeft een oog openend kijkje achter de schermen zoals hij dat gewend is te doen in veel van zijn jeugdboeken. Het goede aan zijn werk is dat hij steeds de uiteindelijk mooie oplossing achterwege laat. In de [Kloof] hervindt Doeve Bouwmeester zijn vrijheid, maar ook al laat hij een frisse wind waaien over de ingeslapen onderzoekers, een goede oplossing kent de grootmeester niet. Ook al heeft hij in al die jaren van zijn gevangenschap van Villerius de kans gekregen om zijn kennis te verrijken. Geen brug dus, en dat is mooi van Terlouw. "De [Kloof]" haalt zijn voornaamste troeven uit de strak gehouden spanning, die voor een groot deel gesteund wordt door het langzaam ineenschuiven van de feitenpuzzel. De karakters zijn in grote lijnen zwart-wit en ondergeschikt aan het gebeuren. De mannen domineren de actie, maar dat heeft de auteur hier en daar willen corrigeren met toetsjes emancipatie: een snoei-intelligente grootmoeder, "de eerste vrouw in Bergen die ooit ingenieur is geworden", een vrijgevochten Barbara, die Ginder lieflijk becommentarieert als "zo ouderwets en zo romantisch als de pest", "hopman Nooit-gedacht die op weg is om de wereld te verbeteren". En een greintje relativering mag er ook zijn: Ginder, die volgende woorden in de mond gelegd krijgt: "Kom op, hij gaat voor ridder spelen. Het is toch hartstikke mooi om iemand uit dat kille hol te bevrijden". Het boek vond ik het fantastisch omdat het eigenlijk heel ouderwets is maar toch ook weer heel modern. Hij laat je eigenlijk heel erg in de hoofdpersonen inleven en toch heb je ook weer veel afstand. Het boek is ook goed in de dingen die met de politiek te maken hebben, deze worden goed uitgelegd en besproken. Dit zal komen omdat Jan Terlouw zelf in de politiek heeft gezeten.