Auteur: Boudewijn Büch
Hoofdpersoon:
De hoofdpersoon heet Boudewijn. Door zijn vader wordt hij Baldwin genoemd. Er lopen eigenlijk 2 levensfases door het boek heen. Eén gaat over een Boudewijn in zijn jongere jaren, toen zat Boudewijn nog op de lagere school. De ander gaat over toen hij vader was.
Boudewijn is een erg nieuwsgierige jongen, hij vraagt heel veel aan zijn ouders, vooral aan zijn vader. Het is ook een lieve en zorgzame jongen. Hij is één van de weinigen die een goede band met zijn vader heeft. Hij luistert altijd goed naar zijn vader en maakt soms leuke uitstapjes met hem.
In zijn latere leven, dus wanneer hij vader is, blijkt hij homoseksueel te zijn, toch is hij vader geworden van Mieke, dit was gebeurd in een dronken bui. Hieruit ontstaat Micky. Hij heeft een hele goede band met Micky, hij houdt heel erg veel van hem.
Relatie:
De belangrijkste relatie in dit boek is die tussen Boudewijn en zijn vader. Boudewijn heeft in zijn jonge jaren een goede band met zijn vader, hij is de enige die hem vaak begrijpt. De vader van Boudewijn is erg gesloten, hij heeft vroeger de 2e Wereldoorlog meegemaakt. Hij heeft er zoveel nare ervaringen aan overgehouden, dat hij een enorme haat voor Duitsland heeft. Toch vertelt hij wel eens wat verhalen over vroeger aan Boudewijn, terwijl hij er verder nooit met iemand over praat. Ik vind het op zich wel een “mooie” relatie, omdat de moeder van Boudewijn ook wel eens tegen Boudewijn zegt dat ze de band tussen hem en zijn vader heel bijzonder vindt. En dat ze zelfs wel eens jaloers op Boudewijn is dat haar man zoveel met Boudewijn praat en onderneemt. Aan de andere kant slaat de hele relatie nergens op, want de vader van Boudewijn is vaak erg onaardig tegen zijn kinderen en vrouw. Zo mogen ze geen kerstmis vieren, omdat hij geen zin heeft in een feest. Soms slaat hij zijn kinderen ook wel eens, en de kinderen mogen niet zeggen wat ze willen. Ze zijn erg streng opgevoed.
De personage waarin ik me het meest kon inleven was die van Boudewijn, en dan vooral in zijn jongere jaren. Je leefde echt met hem mee, vooral als hij weer eens op zijn kop kreeg of soms geslagen werd. Je las hoe erg hij zijn best deed en alles goed probeerde te doen, en het dan nog niet gewaardeerd werd. Boudewijn is een hele sympathieke jongen, je kan bijna niet anders dan met hem meeleven. Alles is ook vanuit zijn ogen beschreven, je wordt hierdoor al gauw meegenomen met zijn gevoelens en gedachtes.
Soms kon ik me totaal niet inleven in de vader van Boudewijn. Dan denk ik: probeer die oorlog toch te vergeten en denk aan je gezin en wees aardiger en opener naar hen. Echter als hij weer iets leuks met Boudewijn ging doen dan was hij soms wel een aardige vader. Ook als hij over de oorlog vertelt dan is het ook wel logisch dat hij getraumatiseerd is. Je hebt er tegelijkertijd dus ook wel begrip en medelijden voor.
Degene waarin ik me echt niet kon inleven was Mieke. Dit is de vader van Micky. Boudewijn heeft een grote fout gemaakt, hij was dronken en is toen met Mieke naar bed gegaan. Daaruit is Micky voortgekomen. Mieke wil graag dat Boudewijn met haar trouwt en bij haar blijft. Dit wil Boudewijn helemaal niet, dit heeft hij ook al heel vaak tegen Mieke gezegd, maar zij heeft daar geen begrip voor. Boudewijn is namelijk homoseksueel en voelt niks voor Mieke, ze drinkt, heeft altijd hoofdpijn en gaat helemaal niet zo leuk met Micky om.
In dit boek waren best veel eigenaardige relaties. Ik heb ook niet echt een goede herkenbare situatie kunnen vinden. Het enige wat redelijk gelijk is, is de relatie tussen Boudewijn en zijn kind Micky. Boudewijn heeft alles voor zijn kind over en gaat ook veel met hem om. Mijn vader zou ook alles voor mij over hebben en vroeger maakte wij ook leuke uitstapjes. Net als Boudewijn en Micky doen.
Er zijn in dit boek 2 relaties waarin ik me echt niet kan vinden of voor mij niet herkenbaar zijn:
• De relatie tussen de vader van Boudewijn en zijn vrouw.
Ze praten nauwelijks met elkaar over hun gevoelens en wat ze dwarszit. Ze zijn in mijn ogen erg gesloten naar elkaar. Mijn ouders zijn juist erg open tegenover elkaar en ze vertellen elkaar wat ze meemaken en denken. De vader van Boudewijn zegt nooit iets over zijn ervaringen in de 2e Wereldoorlog of wat hij denkt en vindt. De moeder van Boudewijn zegt ook wel eens dat Boudewijn zijn vader nog beter kent dan zij zelf. Dit is bij mij thuis niet het geval, mijn vader en moeder kennen elkaar heel goed en gaan goed met elkaar om. Vaak denken ze ook hetzelfde over bepaalde dingen.
• De relatie tussen Mieke en Boudewijn.
Voor Boudewijn is het huis belangrijk. Hij heeft goede en slechte herinneringen aan zijn huis. Hij heeft er veel meegemaakt. Soms mooie momenten met het gezin of in het speciaal met zijn vader. Toch wil hij ook weer zo snel mogelijk weg van huis, omdat hij niet zo goed overweg kan met zijn moeder, vooral wanneer zijn vader is overleden. Ook de vlindercollectie die zijn vader spaarde, is speciaal voor Boudewijn.
Voor Mieke is het huis onbelangrijk. Zij is een alcoholist en geeft niet zo veel om mensen om haar heen. Het zou haar ook echt niet uitmaken waar ze woont. Het is voor haar belangrijk dat er een bed of een bank is en drank.
Een lastige vraag voor mij is welk personage ik het liefst zou overnemen. Er zijn namelijk veel problemen in dit boek en niet echt leuke ervaringen. De vader van Boudewijn is erg depressief en getraumatiseerd door de oorlog. Zo’n leven zou ik nou niet graag overnemen. Ook het leven van Mieke zou ik niet willen overnemen. Zij is een alcoholist en is een beetje schuldig aan de dood van Micky. Zo’n leven zou ik ook absoluut niet willen. Hele dagen drinken en met schuld rondlopen. De moeder van Boudewijn lijkt mij ook niet erg gelukkig met een man die getraumatiseerd is door de oorlog. Ook heeft zij thuis niet zoveel te vertellen. Als ik dan toch moest kiezen, dan kies ik het leven van Boudewijn. Hij heeft nog de beste band met zijn vader, probeert deze band ook sterk te maken. En hij heeft een leuk zoontje waar hij heel veel voor over heeft. Helaas gaan zijn zoontje en vader dood. Hij heeft het vooral heel moeilijk met het verlies van zijn zoontje, die alles voor hem was. Ook bij Mieke kan hij niet terecht, deze relatie was eigenlijk al niks, maar omdat de dood van Micky eigenlijk Miekes schuld is kan Boudewijn haar helemaal niet meer zien. Toch zeggen ze altijd dat je door tegenslagen sterker wordt. Boudewijn heeft nog heel wat jaar voor zich en kan zijn leven weer oppakken. Wie weet wordt hij nog heel erg gelukkig en heeft hij een heel leuk leven.
Thema
Het thema is heel makkelijk terug te vinden in dit boek. Het gaat het hele boek over relaties tussen de gezinsleden. Het gaat echt over familie, ouders en kinderen.
Citaten
Het zou weer een vrolijke Kerstmis worden. Mijn moeder zei omstreeks 15 december tegen mij en mijn broers: ‘Houden jullie je nu maar een beetje rustig, spreek hem niet tegen, misschien redden we het dan met de kerst.’
Tijdens de afwas vroeg mijn moeder: ‘Was het leuk met je vader in het museum?’ Bijna liet ik de botervloot uit mijn handen vallen. Ik antwoordde dat het heel leuk was en dat de soldaten van Napoleon gezichten van papier-marché of gips hadden. Mijn moeder zei, terwijl ze een dweiltje opvouwde: ‘Jij hebt iets speciaals met je vader. Soms ben ik daar wel eens jaloers op.’
Je ziet bij de bovenst citaat duidelijk dat de sfeer in huis vaak gespannen was tussen de gezinsleden. Bij het citaat eronder zie je dat de moeder vindt dat Boudewijn en haar man een speciale band samen hebben. Dit zegt de moeder nog een keer in het boek. Ook de sfeer in huis of tussen de gezinsleden wordt wel vaker in het boek beschreven.
• Er gebeuren veel dingen in het boek, hierdoor blijft het een spannend en boeiend verhaal en wil je door blijven lezen. Er is namelijk altijd wel weer wat aan de hand waarbij je wil weten hoe het af loopt.
• Het is een mooi verhaal, je kan je goed inleven in de hoofdpersoon (Boudewijn).
• Je leest hoe de ervaringen kunnen zijn van iemand die de 2e Wereldoorlog heel bewust heeft meegemaakt. Je leest hoe erg het met iemand kan doen. En niet alleen met diegene, maar het gezin wordt er ook bij betrokken.
Drie slechte punten van het boek:
• Het boek is soms wat verwarrend beschreven, ik moest hier in het begin erg aan wennen. Het ene hoofdstuk gaat namelijk over Boudewijn als kleine jongen, en het volgende hoofdstuk gaat weer over Boudewijn en zijn kind Micky. In het begin kende je de personen nog niet, dus toen snapte ik soms niet waar en over wie het nou ging.
• Het is jammer dat het niet precies duidelijk is of het nou een waar gebeurd verhaal is. Er wordt gezegd dat het deels autobiografisch is, maar wat is dan waar en wat niet? Het verhaal zou nog mooier en gevoeliger zijn als het waar gebeurd zou zijn, dan leef je nog meer mee, omdat je weet dat iemand dit echt heeft meegemaakt.
• Een derde punt is lastig te bedenken. Ik vond het boek verder heel goed.
Recensie:
Boudewijn Büch was een Nederlandse dichter, schrijver en televisiepresentator. De kleine blonde dood is een klassieker geworden. Het is ongetwijfeld zijn succesvolste werk. Ook is het boek verfilmd. Het boek is deels autobiografisch, wat soms verwarrend is, want Boudewijn heeft in het echt nooit een zoontje gehad, terwijl de kleine blonde dood slaat op zijn blonde zoontje die op 5-jarige leeftijd komt te overlijden.
Door het boek heen lopen twee verhaallijnen, één gaat over Boudewijn in zijn jongere jaren, hierin wordt de band tussen Boudewijn en zijn vader beschreven, en één gaat over Boudewijn in zijn latere jaren. Hierin wordt de band tussen Boudewijn, Mieke en Micky beschreven.
In dit boek leer je ook weer hoe erge indruk een oorlog kan achterlaten. Niet alleen voor die persoon zelf, maar ook voor de familieleden van de desbetreffende persoon. Als de vader van Boudewijn de oorlog niet had meegemaakt, en daardoor niet zo’n haat voor Duitsland had gekregen, dan was het misschien wel een hele lieve zorgzame vader geweest. Alle gebeurtenissen worden ook erg gedetailleerd beschreven, zodat je er makkelijk een beeld bij kan hebben. Je ziet voor je hoe het gebeurd kan zijn. Vaak werden de emoties ook nog eens extra benadrukt. Ook de gedachtes van Boudewijn kon je lezen, hierdoor leefde je nog meer met het verhaal mee.
De kleine blonde dood is zeker een boek die ik zal aanraden. Het is een mooi verhaal en het leest makkelijk weg. De emoties zijn goed beschreven en je wordt helemaal meegenomen met het verhaal.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden