Titelbeschrijving:
Auteur: Boudewijn Büch
Titel: De kleine blonde dood
Plaats/uitgever: Bert Bakker/ Amsterdam
Jaartal/druk: Sept. 1984 / 3e druk
Minibiografie:
Boudewijn Maria Ignatius Büch werd op 14 december 1948 geboren in Den Haag en groeide samen met zijn vijf broers - van wie vier ouder - op in Wassenaar. Als kind leed Büch sterk onder het slechte huwelijk van zijn katholiek geworden joodse ouders, die hun onhandelbare zoon op zijn elfde naar een jeugdpsychiatrische inrichting in Brabant stuurden. Niet lang na zijn thuiskomst, bijna een jaar later, scheidden zijn ouders. Zijn door de oorlog getraumatiseerde vader, met wie Büch als kind een zeer innige band had, zou na verschillende mislukte pogingen daartoe uiteindelijk zelfmoord plegen.
Na studies Nederlands, Duits en filosofie debuteerde Büch in 1976 met zijn eerste poëziebundel, “Nogal droevige liedjes voor de kleine Gijs”. Al voor zijn debuut genoot Büch enige, voornamelijk randstedelijke, bekendheid door zijn bijdragen aan tal van dagbladen en tijdschriften. In 1981 verscheen zijn eerste proza in boekvorm, “De blauwe salon”. In 1982 kwam een volgend poëziealbum “Dood Kind”. Zijn enige pseudoniem is “LotharMantoua”, een naam die af en toe in zijn autobiografische romans terug komt.
Van 1984 tot 1988 had hij bij de VARA een eigen tv-programma: Büchs Boeken. Vanaf 1988 tot heden presenteert hij bij de VARA De wereld van Boudewijn Büch, waarin hij naar alle uithoeken van de wereld reist. Büch regisseert, presenteert en redigeert zijn eigen televisie- en reisprogramma's.
Tevens maakt hij radioprogramma's en hij had de laatste jaren diverse theaterprogramma’s. In de zomer van 1992 werd het boek de kleine blonde dood verfilmd met Antonie Kamerling in de hoofdrol.
Verwachting en reactie:
Ik heb veel gehoord over Boudewijn Büch. Hij was volop in het nieuws rond zijn overlijden een tijdje terug. Ik kan me nog herinneringen dat daarin een stuk over zijn boek “De kleine blonde dood’’ ging. Er zou een grote leugen in zijn. Destijds had ik het boek ergens in de uitverkoop gekocht, maar ik had het niet gelezen. Ik zag het laatst liggen, en dacht dat ik het goed voor dit onderwerp kon gebruiken.
Ik vond het een mooi boek, er zaten heel veel stukjes in die mij raakten.
Ik was wel geschokt, toen ik tijdens de presentatie over “De kleine blonde dood” te horen kreeg dat Boudewijn zijn kind verzonnen had. Ik had dit echt niet doorgehad tijdens het lezen, het was heel emotioneel beschreven.
Korte samenvatting:
Het boek is verteld in twee verhaallijnen. De ene verhaallijn gaat over zijn jeugd en de band met zijn vader. De andere verhaallijn gaat over de herinneringen aan zijn zoontje Micky. De verhaallijnen lopen door elkaar, maar ik vertel ze nu in twee delen om het overzichtelijk te houden.
Het verhaal begint bij een schoolreisje van Boudewijn naar Nijmegen. Boudewijn wil een vlinder voor zijn vader vangen en komt zo in Duitsland terecht. Zijn vader is heel erg anti-Duits en als hij er achterkomt dat Boudewijn in Duitsland is geweest, wordt zijn vader boos en slaat hem. Dit komt doordat de vader van Boudewijn getraumatiseerd is door de Tweede Wereldoorlog en zo een haat naar de Duitsers heeft. Er zijn veel voorbeelden waarin dit naar voren komt. Zo is hij ook heel agressief en reageert soms heel woest.
Boudewijn’s vader heeft een broer, Onkel Jabob, die de oorlog ook heeft meegemaakt. Hij is gemarteld en is daardoor gek geworden. Hiervan geeft zijn vader alle Duitsers de schuld.
Ondanks dit alles voelt Boudewijn sterk iets voor zijn vader. Ergens zegt de moeder van Boudewijn dat zij jaloers is op de band tussen zijn vader en hem.
Maar op een gegeven moment gaat het toch fout met Boudewijn. Hij kan de vreemde situatie thuis niet aan en beland op een psychiatrische inrichting. Boudewijn’s grootste hobby is lezen, en omdat hij dit in de psychiatrische inrichting niet mag begint hij de plek steeds meer als een marteling zien. Na ongeveer een jaar mag Boudewijn daar weg en maar het duurt niet lang of Boudewijn raakt ziek. Hij blijkt buikvliesontsteking te hebben in een verre stadia te zijn. Hij raakt in coma en zijn vader is bijna altijd in het ziekenhuis bij hem.
Op een gegeven moment geneest Boudewijn weer en krijgt allerlei cadeau’s.
Hierna word een groot stuk tijd niet beschreven.
Boudewijn verliest langzaam aan het contact met zijn ouders en broers. Hij maakt een oud-lerares, Mieke, die veel ouder is zwanger. Zijn ouders scheiden. Hij wordt homo. Zijn vader hertrouwt met een Deense vrouw, Astrid, die achttien is.
Boudewijn gaat ook na tijden weer een keer langs bij zijn vader, maar omdat het niet zo goed tussen hun gaat komt hij daar nooit meer. Totdat hij zes jaar later van zijn moeder hoort dat zijn vader dood is. Hij krijgt een brief van zijn vader wat hem diep raakt. De brief verbrandt hij nadat hij een paar regeltjes over heeft genomen. Hij komt erachter dat zijn vader op een heel pijnlijke manier zelfmoord heeft gepleegd.
Dan nu het stuk over Micky. Micky woont bij Boudewijn, omdat zijn moeder, Mieke alcoholist is. Aan het begin gaat het vooral over dingen die hij met Micky heeft gedaan.
Mickey wordt uitgebeeld al een gekke, vrolijke, mooie jongen op wie Boudewijn dol is en veel lol mee heeft. Hij vertelt ook over zijn moeder en dat die dik aan de alcohol zit en niet verantwoordelijk is.
Mieke, de moeder van Micky, wil graag met Boudewijn trouwen. Maar Boudewijn is homo en wil dit niet. Boudewijn woont samen met Mickey en een vriendin Fleurette en haar dochter. Op een gegeven moment gaat Fleurette bij Boudewijn weg, omdat ze meer van hem wil dan dat hij geeft. Hij gaat met vrienden naar Parijs. Hij brengt Micky onder bij Mieke's beste vriendin Gerda en zegt haar Micky niet aan Mieke mee te geven, maar dit gebeurt wel.
Micky krijgt een ongeluk, hij valt van een trap en raakt in coma. In het ziekenhuis komen ze erachter dat Micky ook iets in zijn hersenen heeft, een soort tumor, waardoor hij nooit meer beter zal worden. Hij wordt door de dokters dood verklaard en ze vragen Boudewijn of hij misschien een eind wil maken aan het kunstmatige leven van zijn zoon. Eerst wil hij hier nits over horen, maar na een zware tijd besluit Boudewijn het toch wel te doen.
Zo verliest hij ook zijn zoontje. Hij besluit om Micky te laten cremeren. Hij wil zichzelf pijn doen. Hij wil dat er geen spoor meer van Micky op aarde blijft bestaan.
Op de crematie is hij alleen. Hij laat ze een plaat van de Rolling Stones draaien, omdat Mickey hier fan van was.
Beredeneerd oordeel:
De titel van het boek is: ‘De kleine blonde dood’. Dit slaat op de zoon van Boudewijn, Mickey. Mickey, gaat op zeer jonge leeftijd dood aan een hersentumor. Ergens aan het eind van het boek komt dit ook letterlijk voor.
Citaat: “Soms schrik ik 's nachts wakker van het idee dat je een auto-ongeluk krijgt. En dan is die kleine blonde dood”“De kleine blonde dood, dat is een mooie boektitel;ik ga naar bed, ik ben tipsy,” lalde ze en waggelde naar de slaapkamer.
Analyse
Het thema’s in dit verhaal is “de relatie tussen vader en zoon”. Je ziet het verschil tussen de relatie van Boudewijn en zijn vader, en die van Boudewijn en zijn zoon. Boudewijn is veel liever tegen zijn zoon, dan dat zijn vader tegen hem is geweest. Dat is wel lief om te zien. Het doet ook soms pijn als je ziet hoe de vader weer een van zijn vreemde acties uitvoert en hoe ongemakkelijk Boudewijn zich daarbij voelt.
Maar ondanks dat ze heel verschillend zijn in hun contact met hun zonen, zie je in beide verhalen de liefde die een vader voor zijn zoon voelt overduidelijk.
De opbouw bestaat uit 21 hoofdstukken, die genummerd zijn. Deze hoofdstukken hebben dus geen titels. Per hoofdstuk is er een afwisseling, of een stuk over Boudewijn’s zoon of over zijn vader of zijn verleden. Het is dus niet-chronologisch verteld. Er is sprake van flashbacks.
Het perspectief is geschreven vanuit een ik-perspectief van Boudewijn. Je beleeft zijn leven, bekijkt het leven en de mensen door zijn blik en je voelt hoe hij dingen ervaart. Het is een autobiografie over zijn eigen leven.
De personages in boek:
Boudewijn Büch is de hoofdpersoon. Hij vertelt het verhaal over zijn eigen jeugd, maar ook over de tijd dat hij zelf vader is. Zijn vader heeft de Tweede Wereldoorlog meegemaakt en heeft hier een oorlogstrauma aan overgehouden. Hierdoor reageert hij soms heel vreemd op Boudewijn, dit beïnvloed Boudewijn’s leven totaal. Hij gaat op een geven moment naar een psychiatrische inrichting omdat hij de situatie thuis niet aankan.
Over zijn uiterlijk wordt niets verteld.
Later wordt Boudewijn homo, maar verwekt op een dag toch een kind bij een oud-lerares engels van hem. Hij is een gevoelig mens en houdt zielsveel van deze zoon.
Citaat: ‘Je lijkt precies op een zwerver,’ riep ik naar hem toen ik een heel stuk achter hem liep. ‘Wat is een zwerver?’ Ik rende naar hem toe. Tilde hem op, draaide hem in de rondte en zoende waar ik hem zoenen kon.
Rainer Büch, de vader van Boudewijn, is van Joodse afkomst en is voor de Tweede Wereldoorlog naar Nederland gevlucht. Tijdens de oorlog heeft Büch een heldendaad begaan en is hierdoor bekend geworden in zijn omgeving. Wat hij nou gedaan heeft wordt niet in het boek verteld. Boudewijn’s vader heeft een hekel aan Duitsers. Doordat hij in de 2e WO meegedaan heeft. Hij heeft vreselijke dingen meegemaakt in de oorlog, sommige dingen kan hij niet verwerken. Hij is er altijd mee bezig. Hij heeft een kamer met daarin allerlei spullen over de oorlog. Hij pleegt zelfmoord aan het eind van het boek.
Citaat: Hij stond op en begon mij te slaan. Hij sloeg maar door. ‘Hij is in Duitsland geweest, hij is in dat verdomde Duitsland geweest! Je bent mijn kind niet meer! Ik wil geen Duitse vlinders. Je gaat naar een tehuis. Hoor je dat, moeder, hij is in Duitsland geweest!’
De moeder van Boudewijn is van Italiaanse afkomst. Zij heeft het heel moeilijk met het gedrag van haar man. Later scheidden de ouders van Boudewijn en zegt ze altijd een schuldgevoel te hebben als ze denkt aan vroeger tegenover haar zoons. Ze wil ook niets meer weten van haar man, ze haat hem. Maar als ze hoort dat hij dood is, geeft ze toe toch van hem te houden.
Citaat: Haar ogen vulden zich met tranen. Ik nam haar in mijn armen…. Ze huilde op mijn schouder. Het was een kwaaie maar ik herinner me nog in ons eerste verlovingsjaar dat hij niets had. Geen rooie cent…. Steeds kwam hij terug. Op een oude fiets en met een bos bloemen die bijna even groot was als hijzelf.’
Mieke is de moeder van Mickey. Zij is een lerares engels van Boudewijn geweest. Ze is veel ouder dan Boudewijn. Ze raakt zwanger van hem en wil met Boudewijn trouwen, maar Boudewijn wil dit niet omdat hij homo is. Hierdoor gaat Mieke steeds meer drinken en raakt verslaafd aan de drank. Boudewijn neemt Mickey in huis, omdat Mieke bijna constant dronken is.
Citaat: “Aan die flikkerarm van jou heb ik op het ogenblik geen behoefte. Doe weg die vuile potenklauw. Smeerpijp. Je bent in staat van Mickey ook nog een nicht te maken,”riep ze en liep naar binnen.
Mickey is de zoon van Boudewijn en Mieke. Hij is de 'kleine blonde'. Boudewijn is erg gelukkig met hem. Het is een erg nieuwsgierig jongetje, dat alles wil weten. Hij vraagt allerlei vreemde vragen die Boudewijn uitlegt. Mickey valt van een trap en raakt in coma. Ze komen erachter dat hij een hersentumor heeft en vertellen de vader dat Mickey klinisch dood is.
Een paar dagen later mogen de artsen de stekers eruit trekken en gaat “de klein blonde dood”
Citaat: ‘Wat ga jij straks opzetten? ‘Jij mag het zeggen. ‘ “Oudovtaim”, kan dat?’ ‘ “Out of time”, Mick. Probeer het eens op zijn Engels te zeggen.’ “Oudovtaim.”
Plaats en tijd
Het verhaal speelt zich een klein beetje af in Italië en voor de rest in Nederland. Het speelt zich af op allerlei plekken in Nederland. Bijvoorbeeld aan de grens van Duitsland, maar ook op het strand, in de dierentuin, in het ziekenhuis, thuis, enz.
De tijd waarin het zich allemaal afspeelt is van de jeugd van Boudewijn. Vanaf zijn uitje op de Basisschool totdat hij vader is en het verlies van zijn eigen jongen moet meemaken, ik denk dat hij rond de 30 moet zijn op dat moment, want hij is op jonge leeftijd vader geworden.
Het speelt zich af vlak na de tweede wereldoorlog. Dit zie je vaak in de tekst terugkomen.
Mijn uiteindelijke mening,
Ik vond het een mooi boek. Het maakte veel bij mij los. Ik vond Boudewijn een lieve man.
Zijn vader een bruut maar tegelijk had ik ook medelijden met hem, omdat hij de Tweede Wereldoorlog had meegemaakt.
Mickey, zijn zoon, kwam over als een heel lieve jongen. Eentje die ik later zelf ook wel zou willen hebben. Het leek net of ik echt in het verhaal zat en zelf ook meedeed.
Bijlage 1 Verwerkingsopdracht 1
Auteur: Boudewijn Büch
Titel: De kleine blonde dood
De rol die de Tweede Wereldoorlog in dit boek speelt is niet zo groot, maar heeft een grote invloed op de hoofdpersoon.
Boudewijn, de hoofdpersoon in het boek heeft een vader die de Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt. Zijn vader leeft dagelijks met dit probleem en verteld allerlei verhalen die hij in Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt aan zijn gezin. Boudewijn en zijn broers moet dit steeds aanhoren.
Het speelt zich ook af vlak na de Tweede Wereldoorlog, je ziet dat af en toe terugkomen in de gesprekken.
In dit boek zijn de volgende thema’s aan bod gekomen:
1. De concentratiekampen.
Er komen verhalen over gebeurtenissen in de concentratiekampen voor in het boek. Zo blijkt Boudewijn een oom te hebben, waarop allerlei chemische proefjes zijn uitgeoefend in de concentratiekampen.
Er is ook een stuk waarin een broer van Boudewijn naar een verboden kamertje gaat van zijn vader, hij ziet daar allerlei foto’s van mensen uit concentratiekampen, gruwelijke beelden, vertelt hij aan Boudewijn.
2. De overlevenden.
De vader, moeder en oom van Boudewijn waren allemaal mensen die de concentratiekampen overleefd hadden. Dit komt vaak terug in de gesprekken die ze voeren.
3. De schuldvraag.
De vader van Boudewijn heeft een enorme hekel aan de Duitsers. Hij geeft hun de schuld van de oorlog en houdt hun verantwoordelijk voor wat er gebeurd is.
4. Kinderen van oorlogsslachtoffers.
Boudewijn was een kind van oorlogsslachtoffer, zijn vader. Hij had het hier heel moeilijk mee. Hij schaamde zich enorm voor de plotselinge uitbarstingen van zijn vader, maar als hij ouder wordt begrijpt hem enigszins wel. Helaas komt hij er pas achter dat hij van zijn vader houdt, als deze dood is.
Het maakt op mij niet een grootte indruk hoe de Tweede Wereldoorlog beschreven wordt in dit boek. Dit boek verschilt naar mijn mening niet met de andere tientallen boeken die stukjes over de Tweede Wereldoorlog bevatten. Het is allemaal hetzelfde, iedereen weet het wel. Ik vond het geen sterke stukjes bevatten die nieuw voor mij waren.
01 april 2005
Lieve Mieke,
Ik wil al een tijdje een serieus gesprek met je voeren, maar steeds lukt het me niet. Daarom stuur ik je deze brief. Ik heb de woorden die ik niet heb kunnen uitspreken op papier gezet, ik hoop dat je dit aandachtig zult doorlezen.
Miek, het gaat niet goed met je. Waarom doe je dit toch met jezelf. Je maakt jezelf kapot om een man die jouw toch nooit zal zien als zijn vrouw. Schat je moet toch echt een keer gaan begrijpen dat Boudewijn homo is. Dat moet je maar accepteren, je kunt niet anders.
Boudewijn heeft veel meegemaakt in zijn leven, zijn vader heeft in een concentratiekamp gezeten. Sta daar eens bij stil, waarom doe je hem toch zoveel pijn.
Hij heeft toch niet gevraagd of hij homo mocht worden, respecteer hem asjeblieft wat meer.
Waarom geef je de liefde die je voor Boudewijn voelt aan je zoon.
Je hebt een zoon, zo mooi als een Griekse god. Waarom richt je je leven niet op hem. Hij heeft je nodig. Als je zo door gaat, zul je hem ook verliezen. Dat wil je toch niet.
Sta eens wat vaker stil bij de dingen die je doet, je zult er later alleen maar spijt van krijgen.
Stel dat er iets met Mickey gebeurt, dan ben je die kleine kwijt, wat wil je dan doen.
Stop met drinken, verwoest je leven niet. Je hebt nog zoveel om voor te leven. Probeer weer te kunnen genieten van het leven, het doet mij pijn om je zo te zien.
Ik ben er voor, ik help je doorheen. Je hoeft het alleen maar te willen.
Ik wacht op je antwoord,
Je maatje, Linda
Auteur: Boudewijn Büch
Titel: De kleine blonde dood
Plaats/uitgever: Bert Bakker/ Amsterdam
Jaartal/druk: Sept. 1984 / 3e druk
Minibiografie:
Boudewijn Maria Ignatius Büch werd op 14 december 1948 geboren in Den Haag en groeide samen met zijn vijf broers - van wie vier ouder - op in Wassenaar. Als kind leed Büch sterk onder het slechte huwelijk van zijn katholiek geworden joodse ouders, die hun onhandelbare zoon op zijn elfde naar een jeugdpsychiatrische inrichting in Brabant stuurden. Niet lang na zijn thuiskomst, bijna een jaar later, scheidden zijn ouders. Zijn door de oorlog getraumatiseerde vader, met wie Büch als kind een zeer innige band had, zou na verschillende mislukte pogingen daartoe uiteindelijk zelfmoord plegen.
Na studies Nederlands, Duits en filosofie debuteerde Büch in 1976 met zijn eerste poëziebundel, “Nogal droevige liedjes voor de kleine Gijs”. Al voor zijn debuut genoot Büch enige, voornamelijk randstedelijke, bekendheid door zijn bijdragen aan tal van dagbladen en tijdschriften. In 1981 verscheen zijn eerste proza in boekvorm, “De blauwe salon”. In 1982 kwam een volgend poëziealbum “Dood Kind”. Zijn enige pseudoniem is “LotharMantoua”, een naam die af en toe in zijn autobiografische romans terug komt.
Tevens maakt hij radioprogramma's en hij had de laatste jaren diverse theaterprogramma’s. In de zomer van 1992 werd het boek de kleine blonde dood verfilmd met Antonie Kamerling in de hoofdrol.
Verwachting en reactie:
Ik heb veel gehoord over Boudewijn Büch. Hij was volop in het nieuws rond zijn overlijden een tijdje terug. Ik kan me nog herinneringen dat daarin een stuk over zijn boek “De kleine blonde dood’’ ging. Er zou een grote leugen in zijn. Destijds had ik het boek ergens in de uitverkoop gekocht, maar ik had het niet gelezen. Ik zag het laatst liggen, en dacht dat ik het goed voor dit onderwerp kon gebruiken.
Ik vond het een mooi boek, er zaten heel veel stukjes in die mij raakten.
Ik was wel geschokt, toen ik tijdens de presentatie over “De kleine blonde dood” te horen kreeg dat Boudewijn zijn kind verzonnen had. Ik had dit echt niet doorgehad tijdens het lezen, het was heel emotioneel beschreven.
Korte samenvatting:
Het boek is verteld in twee verhaallijnen. De ene verhaallijn gaat over zijn jeugd en de band met zijn vader. De andere verhaallijn gaat over de herinneringen aan zijn zoontje Micky. De verhaallijnen lopen door elkaar, maar ik vertel ze nu in twee delen om het overzichtelijk te houden.
Het verhaal begint bij een schoolreisje van Boudewijn naar Nijmegen. Boudewijn wil een vlinder voor zijn vader vangen en komt zo in Duitsland terecht. Zijn vader is heel erg anti-Duits en als hij er achterkomt dat Boudewijn in Duitsland is geweest, wordt zijn vader boos en slaat hem. Dit komt doordat de vader van Boudewijn getraumatiseerd is door de Tweede Wereldoorlog en zo een haat naar de Duitsers heeft. Er zijn veel voorbeelden waarin dit naar voren komt. Zo is hij ook heel agressief en reageert soms heel woest.
Boudewijn’s vader heeft een broer, Onkel Jabob, die de oorlog ook heeft meegemaakt. Hij is gemarteld en is daardoor gek geworden. Hiervan geeft zijn vader alle Duitsers de schuld.
Maar op een gegeven moment gaat het toch fout met Boudewijn. Hij kan de vreemde situatie thuis niet aan en beland op een psychiatrische inrichting. Boudewijn’s grootste hobby is lezen, en omdat hij dit in de psychiatrische inrichting niet mag begint hij de plek steeds meer als een marteling zien. Na ongeveer een jaar mag Boudewijn daar weg en maar het duurt niet lang of Boudewijn raakt ziek. Hij blijkt buikvliesontsteking te hebben in een verre stadia te zijn. Hij raakt in coma en zijn vader is bijna altijd in het ziekenhuis bij hem.
Op een gegeven moment geneest Boudewijn weer en krijgt allerlei cadeau’s.
Hierna word een groot stuk tijd niet beschreven.
Boudewijn verliest langzaam aan het contact met zijn ouders en broers. Hij maakt een oud-lerares, Mieke, die veel ouder is zwanger. Zijn ouders scheiden. Hij wordt homo. Zijn vader hertrouwt met een Deense vrouw, Astrid, die achttien is.
Boudewijn gaat ook na tijden weer een keer langs bij zijn vader, maar omdat het niet zo goed tussen hun gaat komt hij daar nooit meer. Totdat hij zes jaar later van zijn moeder hoort dat zijn vader dood is. Hij krijgt een brief van zijn vader wat hem diep raakt. De brief verbrandt hij nadat hij een paar regeltjes over heeft genomen. Hij komt erachter dat zijn vader op een heel pijnlijke manier zelfmoord heeft gepleegd.
Dan nu het stuk over Micky. Micky woont bij Boudewijn, omdat zijn moeder, Mieke alcoholist is. Aan het begin gaat het vooral over dingen die hij met Micky heeft gedaan.
Mickey wordt uitgebeeld al een gekke, vrolijke, mooie jongen op wie Boudewijn dol is en veel lol mee heeft. Hij vertelt ook over zijn moeder en dat die dik aan de alcohol zit en niet verantwoordelijk is.
Mieke, de moeder van Micky, wil graag met Boudewijn trouwen. Maar Boudewijn is homo en wil dit niet. Boudewijn woont samen met Mickey en een vriendin Fleurette en haar dochter. Op een gegeven moment gaat Fleurette bij Boudewijn weg, omdat ze meer van hem wil dan dat hij geeft. Hij gaat met vrienden naar Parijs. Hij brengt Micky onder bij Mieke's beste vriendin Gerda en zegt haar Micky niet aan Mieke mee te geven, maar dit gebeurt wel.
Micky krijgt een ongeluk, hij valt van een trap en raakt in coma. In het ziekenhuis komen ze erachter dat Micky ook iets in zijn hersenen heeft, een soort tumor, waardoor hij nooit meer beter zal worden. Hij wordt door de dokters dood verklaard en ze vragen Boudewijn of hij misschien een eind wil maken aan het kunstmatige leven van zijn zoon. Eerst wil hij hier nits over horen, maar na een zware tijd besluit Boudewijn het toch wel te doen.
Op de crematie is hij alleen. Hij laat ze een plaat van de Rolling Stones draaien, omdat Mickey hier fan van was.
Beredeneerd oordeel:
De titel van het boek is: ‘De kleine blonde dood’. Dit slaat op de zoon van Boudewijn, Mickey. Mickey, gaat op zeer jonge leeftijd dood aan een hersentumor. Ergens aan het eind van het boek komt dit ook letterlijk voor.
Citaat: “Soms schrik ik 's nachts wakker van het idee dat je een auto-ongeluk krijgt. En dan is die kleine blonde dood”“De kleine blonde dood, dat is een mooie boektitel;ik ga naar bed, ik ben tipsy,” lalde ze en waggelde naar de slaapkamer.
Analyse
Het thema’s in dit verhaal is “de relatie tussen vader en zoon”. Je ziet het verschil tussen de relatie van Boudewijn en zijn vader, en die van Boudewijn en zijn zoon. Boudewijn is veel liever tegen zijn zoon, dan dat zijn vader tegen hem is geweest. Dat is wel lief om te zien. Het doet ook soms pijn als je ziet hoe de vader weer een van zijn vreemde acties uitvoert en hoe ongemakkelijk Boudewijn zich daarbij voelt.
Maar ondanks dat ze heel verschillend zijn in hun contact met hun zonen, zie je in beide verhalen de liefde die een vader voor zijn zoon voelt overduidelijk.
De opbouw bestaat uit 21 hoofdstukken, die genummerd zijn. Deze hoofdstukken hebben dus geen titels. Per hoofdstuk is er een afwisseling, of een stuk over Boudewijn’s zoon of over zijn vader of zijn verleden. Het is dus niet-chronologisch verteld. Er is sprake van flashbacks.
Het perspectief is geschreven vanuit een ik-perspectief van Boudewijn. Je beleeft zijn leven, bekijkt het leven en de mensen door zijn blik en je voelt hoe hij dingen ervaart. Het is een autobiografie over zijn eigen leven.
Boudewijn Büch is de hoofdpersoon. Hij vertelt het verhaal over zijn eigen jeugd, maar ook over de tijd dat hij zelf vader is. Zijn vader heeft de Tweede Wereldoorlog meegemaakt en heeft hier een oorlogstrauma aan overgehouden. Hierdoor reageert hij soms heel vreemd op Boudewijn, dit beïnvloed Boudewijn’s leven totaal. Hij gaat op een geven moment naar een psychiatrische inrichting omdat hij de situatie thuis niet aankan.
Over zijn uiterlijk wordt niets verteld.
Later wordt Boudewijn homo, maar verwekt op een dag toch een kind bij een oud-lerares engels van hem. Hij is een gevoelig mens en houdt zielsveel van deze zoon.
Citaat: ‘Je lijkt precies op een zwerver,’ riep ik naar hem toen ik een heel stuk achter hem liep. ‘Wat is een zwerver?’ Ik rende naar hem toe. Tilde hem op, draaide hem in de rondte en zoende waar ik hem zoenen kon.
Rainer Büch, de vader van Boudewijn, is van Joodse afkomst en is voor de Tweede Wereldoorlog naar Nederland gevlucht. Tijdens de oorlog heeft Büch een heldendaad begaan en is hierdoor bekend geworden in zijn omgeving. Wat hij nou gedaan heeft wordt niet in het boek verteld. Boudewijn’s vader heeft een hekel aan Duitsers. Doordat hij in de 2e WO meegedaan heeft. Hij heeft vreselijke dingen meegemaakt in de oorlog, sommige dingen kan hij niet verwerken. Hij is er altijd mee bezig. Hij heeft een kamer met daarin allerlei spullen over de oorlog. Hij pleegt zelfmoord aan het eind van het boek.
Citaat: Hij stond op en begon mij te slaan. Hij sloeg maar door. ‘Hij is in Duitsland geweest, hij is in dat verdomde Duitsland geweest! Je bent mijn kind niet meer! Ik wil geen Duitse vlinders. Je gaat naar een tehuis. Hoor je dat, moeder, hij is in Duitsland geweest!’
Citaat: Haar ogen vulden zich met tranen. Ik nam haar in mijn armen…. Ze huilde op mijn schouder. Het was een kwaaie maar ik herinner me nog in ons eerste verlovingsjaar dat hij niets had. Geen rooie cent…. Steeds kwam hij terug. Op een oude fiets en met een bos bloemen die bijna even groot was als hijzelf.’
Mieke is de moeder van Mickey. Zij is een lerares engels van Boudewijn geweest. Ze is veel ouder dan Boudewijn. Ze raakt zwanger van hem en wil met Boudewijn trouwen, maar Boudewijn wil dit niet omdat hij homo is. Hierdoor gaat Mieke steeds meer drinken en raakt verslaafd aan de drank. Boudewijn neemt Mickey in huis, omdat Mieke bijna constant dronken is.
Citaat: “Aan die flikkerarm van jou heb ik op het ogenblik geen behoefte. Doe weg die vuile potenklauw. Smeerpijp. Je bent in staat van Mickey ook nog een nicht te maken,”riep ze en liep naar binnen.
Mickey is de zoon van Boudewijn en Mieke. Hij is de 'kleine blonde'. Boudewijn is erg gelukkig met hem. Het is een erg nieuwsgierig jongetje, dat alles wil weten. Hij vraagt allerlei vreemde vragen die Boudewijn uitlegt. Mickey valt van een trap en raakt in coma. Ze komen erachter dat hij een hersentumor heeft en vertellen de vader dat Mickey klinisch dood is.
Een paar dagen later mogen de artsen de stekers eruit trekken en gaat “de klein blonde dood”
Citaat: ‘Wat ga jij straks opzetten? ‘Jij mag het zeggen. ‘ “Oudovtaim”, kan dat?’ ‘ “Out of time”, Mick. Probeer het eens op zijn Engels te zeggen.’ “Oudovtaim.”
Het verhaal speelt zich een klein beetje af in Italië en voor de rest in Nederland. Het speelt zich af op allerlei plekken in Nederland. Bijvoorbeeld aan de grens van Duitsland, maar ook op het strand, in de dierentuin, in het ziekenhuis, thuis, enz.
De tijd waarin het zich allemaal afspeelt is van de jeugd van Boudewijn. Vanaf zijn uitje op de Basisschool totdat hij vader is en het verlies van zijn eigen jongen moet meemaken, ik denk dat hij rond de 30 moet zijn op dat moment, want hij is op jonge leeftijd vader geworden.
Het speelt zich af vlak na de tweede wereldoorlog. Dit zie je vaak in de tekst terugkomen.
Mijn uiteindelijke mening,
Ik vond het een mooi boek. Het maakte veel bij mij los. Ik vond Boudewijn een lieve man.
Zijn vader een bruut maar tegelijk had ik ook medelijden met hem, omdat hij de Tweede Wereldoorlog had meegemaakt.
Mickey, zijn zoon, kwam over als een heel lieve jongen. Eentje die ik later zelf ook wel zou willen hebben. Het leek net of ik echt in het verhaal zat en zelf ook meedeed.
Bijlage 1 Verwerkingsopdracht 1
Auteur: Boudewijn Büch
Titel: De kleine blonde dood
De rol die de Tweede Wereldoorlog in dit boek speelt is niet zo groot, maar heeft een grote invloed op de hoofdpersoon.
Boudewijn, de hoofdpersoon in het boek heeft een vader die de Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt. Zijn vader leeft dagelijks met dit probleem en verteld allerlei verhalen die hij in Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt aan zijn gezin. Boudewijn en zijn broers moet dit steeds aanhoren.
Het speelt zich ook af vlak na de Tweede Wereldoorlog, je ziet dat af en toe terugkomen in de gesprekken.
1. De concentratiekampen.
Er komen verhalen over gebeurtenissen in de concentratiekampen voor in het boek. Zo blijkt Boudewijn een oom te hebben, waarop allerlei chemische proefjes zijn uitgeoefend in de concentratiekampen.
Er is ook een stuk waarin een broer van Boudewijn naar een verboden kamertje gaat van zijn vader, hij ziet daar allerlei foto’s van mensen uit concentratiekampen, gruwelijke beelden, vertelt hij aan Boudewijn.
2. De overlevenden.
De vader, moeder en oom van Boudewijn waren allemaal mensen die de concentratiekampen overleefd hadden. Dit komt vaak terug in de gesprekken die ze voeren.
3. De schuldvraag.
De vader van Boudewijn heeft een enorme hekel aan de Duitsers. Hij geeft hun de schuld van de oorlog en houdt hun verantwoordelijk voor wat er gebeurd is.
4. Kinderen van oorlogsslachtoffers.
Boudewijn was een kind van oorlogsslachtoffer, zijn vader. Hij had het hier heel moeilijk mee. Hij schaamde zich enorm voor de plotselinge uitbarstingen van zijn vader, maar als hij ouder wordt begrijpt hem enigszins wel. Helaas komt hij er pas achter dat hij van zijn vader houdt, als deze dood is.
Het maakt op mij niet een grootte indruk hoe de Tweede Wereldoorlog beschreven wordt in dit boek. Dit boek verschilt naar mijn mening niet met de andere tientallen boeken die stukjes over de Tweede Wereldoorlog bevatten. Het is allemaal hetzelfde, iedereen weet het wel. Ik vond het geen sterke stukjes bevatten die nieuw voor mij waren.
Lieve Mieke,
Ik wil al een tijdje een serieus gesprek met je voeren, maar steeds lukt het me niet. Daarom stuur ik je deze brief. Ik heb de woorden die ik niet heb kunnen uitspreken op papier gezet, ik hoop dat je dit aandachtig zult doorlezen.
Miek, het gaat niet goed met je. Waarom doe je dit toch met jezelf. Je maakt jezelf kapot om een man die jouw toch nooit zal zien als zijn vrouw. Schat je moet toch echt een keer gaan begrijpen dat Boudewijn homo is. Dat moet je maar accepteren, je kunt niet anders.
Boudewijn heeft veel meegemaakt in zijn leven, zijn vader heeft in een concentratiekamp gezeten. Sta daar eens bij stil, waarom doe je hem toch zoveel pijn.
Hij heeft toch niet gevraagd of hij homo mocht worden, respecteer hem asjeblieft wat meer.
Waarom geef je de liefde die je voor Boudewijn voelt aan je zoon.
Je hebt een zoon, zo mooi als een Griekse god. Waarom richt je je leven niet op hem. Hij heeft je nodig. Als je zo door gaat, zul je hem ook verliezen. Dat wil je toch niet.
Sta eens wat vaker stil bij de dingen die je doet, je zult er later alleen maar spijt van krijgen.
Stel dat er iets met Mickey gebeurt, dan ben je die kleine kwijt, wat wil je dan doen.
Stop met drinken, verwoest je leven niet. Je hebt nog zoveel om voor te leven. Probeer weer te kunnen genieten van het leven, het doet mij pijn om je zo te zien.
Ik ben er voor, ik help je doorheen. Je hoeft het alleen maar te willen.
Ik wacht op je antwoord,
Je maatje, Linda
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden