Titel De Kleine Blonde Dood Het Boek De Kleine Blonde Dood is geschreven door Boudewijn Büch en uitgegeven door Uitgeverij De Arbeidspers, ik heb echter een Grote Lijster (Wolters-Noordhoff) gelezen. Deze versie heeft 140 pagina's. Het boek begint met de volgende motto's: -You're out of touch, my baby. My poor discarded baby. -Mick Jagger -Too young to really be in love. -Jerry Lee Lewis/Lippman-Dee -Der Tod ist ein sehr mittelmässiger Porträtmaler. - Goethe/Eckermann -
Die Geschichte rückwärts erzählt. -Novalis -O Melancholy, turn thine eyes away! O Music, Music, breathe despondingly. -Keats -Comme vous le savez, notre société est entièrement liquidée... - Rimbaud -Wie zich voorstelt dat iets wat hij liefheeft, te niet gaat, zal zich bedroeven; daarentegen zal hij zich verheugen bij de gedachte dat het behouden blijft. -Spinoza -Liefde (of geen liefde), en ouder worden, en dan de dood. -Gerard Reve -Een naam van iemand die niet meer bestaat, blijft soms nog lang onder de mensen. -Achterberg -Ik ben geen vader en ik héb geen zoon. Niets dan een sage is zijn zacht bestaan. -Willem de Mérode -Tête sacrée! enfant aux cheveux blonds! bel ange! A l'auréole d'or! -Victor Hugo Titelverklaring Dit boek heeft de titel:"de Kleine Blonde Dood". Dit is omdat Boudewijn altijd bang is dat er iets met zijn (blonde) zoon Micky gebeurt als hij bij zijn dronken moeder Mieke is. Op een dag zegt hij: "Soms schrik ik 's nachts wakker van het idee dat hij een auto ongeluk krijgt. En dan is die kleine blonde dood." Boudewijn Büch Boudewijn Büch werd in 1948 in Den Haag geboren en groeide met zijn vijf broers op in Wassenaar. Als kind leed Büch sterk onder het slechte huwelijk van zijn Katholiek geworden Joodse ouders, die hun 'onhandel-bare' zoon naar een inrichting in Brabant stuurden. Bijna een jaar na zijn thuiskomst zouden zijn ouders scheiden. Zijn door de oorlog getraumatiseerde vader zou na verschillende pogingen zelfmoord plegen. Boudewijn was al bekend door zijn bijdragen in tal van dagbladen en tijdschriften. Hij schreef ook over zijn twee grote idolen: Jagger en Goethe. In '84 kreeg hij een eigen tv-programma bij de VARA:"Büchs Boeken". En een jaar later verscheen dit boek.
Samenvatting In het boek zijn er twee verhaallijnen. De eerste gaat over de vader van Boudewijn. De tweede gaat over zijn zoontje, Micky, op hem slaat de titel van het boek. In de eerste verhaallijn heeft de vader van Boudewijn, een Joodse held uit de tweede wereld oorlog, een trauma overgehouden aan de oorlog. Hij voelt zich schuldig omdat hij, als enige van een aantal kinderen, de oorlog heeft overleefd en de rest niet. Hij is voor de oorlog van Duitsland naar Nederland gevlucht en heeft een beetje een gespleten karakter. Aan de ene kant is hij overdreven anti-Duits en aan de andere kant houdt hij van een hard en militaristisch optreden. Hij bekeurt, als hij er de kans voor krijgt, zoveel mogelijk Duitsers (hij is namelijk hoofd van de Reservepolitie). Maar hij traint zijn reserve-politieagenten heel erg veel en heel erg streng op het marcheren (net als in het Duitse leger). Hij heeft zeer wisselende buien, alles gaat goed, totdat iemand iets tegen zijn wil zegt of doet, dan barst de hel los. Als vader terug komt van een van zijn onverwachte reizen, komt hij erachter dat Boudewijns broertje in zijn geheime kast vol foto's van concentratiekampen is geweest. Hij vernielt de huisraad en slaat en schopt zijn zoontje. Boudewijns moeder is van Italiaanse afkomst. Als haar man in woede uitbarst, probeert ze hem te kalmeren en ruimt ze na afloop de rommel weer op. Door de problemen thuis, gaat het met Boudewijn heel erg slecht. Hij wordt naar een inrichting in Brabant gestuurd, voor hem is het een afschuwelijke tijd. Als hij weer thuis komt, is hij erg ziek, hij heeft buikvliesontsteking en raakt in een coma. Als hij weer wakker wordt, krijgt hij van zijn vader zijn mooiste medaille, een speelgoedbulldozer en veel boeken. Omdat hij zelf niet kan lezen, leest zijn vader hem voor. In dit deel blijkt dat, ondanks de uitbarstingen van zijn vader, Boudewijn erg tegen zijn vader opkijkt en dat zijn vader ook veel van Boudewijn houdt. Een tijdje later scheiden zijn ouders. Vele jaren later bezoekt hij zijn vader die dan getrouwd is met een achttien jarige Deense vrouw, Astrid. Hij vertelt aan zijn vader dat een vrouw, Nienke, van hem in verwachting is, maar dat hij eigenlijk homo is. Ook vertelt hij dat hij hasj rookt en betrapt is door de politie. Hij wilde hiermee wraak nemen voor zijn slechte jeugd. Astrid wordt woedend en slaat hem in zijn gezicht. Als hij weggaat krijgt hij vijfentwintig gulden van zijn vader, om een buskaartje te kopen en nog een keer te komen. Een tijdje later krijgt hij bericht dat zijn vader zelfmoord heeft gepleegd. Hij krijgt twee weken later een laatste brief van zijn vader, geschreven voordat hij zelfmoord pleegde. Boudewijn typte hem over waarna hij hem verscheurde en verbrandde; hij dacht:"Nu kan ik gelukkig worden." De tweede verhaallijn gaat over Boudewijns zoon Micky. Micky's moeder, die ooit lerares was van Boudewijn, was meestal dronken. Hierom zorgt Boudewijn voor Micky. Boudewijn en Micky zijn dikke maatjes, het gaat heel goed tussen hen. Hij woont samen met Fleurette, haar dochter en Micky. Kort nadat Fleurette en haar dochter Boudewijns huis hebben verlaten, gaat Boudewijn met wat vrienden naar Parijs. Hij laat Micky logeren bij Gerda, Miekes beste vriendin. Hij zegt haar nog:"Mieke mag Micky uiteraard bezoeken maar je geeft hem niet mee. Je weet nooit wat ze met haar dronken kop uithaalt. Ze is in staat Micky dood te rijden." Boudewijn komt terug en komt erachter dat Gerda hem voor de kerstdagen had meegegeven aan Mieke, ze was toen niet dronken. Maar Micky was van de portiektrap af gevallen en ligt in een coma. Boudewijn denkt dat Mieke in een dronken bui, Micky naar beneden heeft gegooid. In het ziekenhuis komt hij erachter dat Micky een gezwel heeft, dat plotseling geknapt is. Micky is klinisch dood. Boudewijn staat voor een moeilijke beslissing, hij geeft uiteindelijk de dokter toestemming de behandeling te staken. Hij blijft intens droevig achter. Hij laat Micky cremeren om zichzelf te straffen, er mag geen spoor van Micky op aarde blijven bestaan. Hij is de enige op de crematie, dat wil hij zelf. Ze draaien het nummer van de Rolling Stones, "Out of Time", dat was Micky's favoriete nummer. Hij komt huilend thuis, zes maanden na zijn vader, was ook zijn zoon gestorven. "Wat overblijft. Herinneringen niet groter dan postzegels die ik koester." Het Thema Dit boek heeft als onderwerp de vader-zoon relatie en als sub- onderwerp wat de oorlog met iemand (Boudewijns vader) doet. Hoofd- en Bijpersonen De hoofdpersoon is Boudewijn Büch. Hij is een jongen die woont in Wassenaar en hij lijdt erg onder de ruzies van zijn ouders. Hij gaat naar een inrichting, komt terug, wordt ziek en raakt in een coma. Als hij wat ouder is, wordt hij homo. Dit keuren o.a. zijn vader en de moeder van zijn kind af. Boudewijn is een round character. De vader van Boudewijn (round character) is zoals gezegd een man met een beetje een gespleten karakter, enerzijds is hij heel erg anti- Duits, anderzijds houdt hij van de strenge (Duitse) manier van optreden en opvoeden. Het gedrag van de Joodse man, die voor de oorlog van Duitsland van naar Nederland vluchtte, is zeer onvoorspelbaar; als iemand maar iets verkeerd doet is het al raak. Als een van zijn zoons tijdens een wandeling een kikker wil opblazen wordt hij woedend. Hij leest voor uit het boek "Wissenschaft ohne Menschlichkeit"," een verslag van de medische experimenten die de nazi's vooral op Joden uitvoerden. Micky (flat character) is de zoon van Boudewijn. Zijn moeder is Mieke(flat character), zij was de lerares van Boudewijn en is bijna altijd dronken. Micky is meestal bij zijn vader en ze hebben het leuk samen. Maar, wat ze nog niet wisten was dat Micky een tumor heeft. Als ze erachter komen is Micky alleen nog maar 'een plantje', Boudewijn besluit uiteindelijk de hopeloze behandeling te stoppen. De moeder van Boudewijn wordt onderdrukt door haar man, wat uiteindelijk leidt tot een scheiding. Perspectief Het verhaal wordt bekeken door de ogen van de hoofdpersoon, Boudewijn. Dit is dus een ik-perspectief. Alles wordt in de verleden tijd verteld, de vertelsituatie is is dus achteraf vertellend. Tijd De vertelde tijd is van Boudewijns jeugd Autobiografie? Is dit boek een autobiografie? Aan het begin van dit boek staat:" Iedere gelijkenis van figuren in dit boek met bestaande personen moet worden beschouwd als een (on-)gelukkig toeval." Toch vertoont dit boek nogal wat vergelijkenissen met het levensverhaal van Büch zelf. De hoofdrolspeler in dit boek heet bijvoorbeeld ook Boudewijn Büch. Zelf zegt hij;"De vraag wat er van mijn boeken waar is en wat verzonnen, vind ik hoogst onliterair. Per definitie is er niets van waar. Daarom staat er ook Roman boven." Plaats en Tijd Het verhaal speelt zich grotendeels af in Wassenaar, maar Leiden, Brabant, Italië en Duitsland komen er ook in voor. Het milieu is een 'gewoon' Joods gezin in het eerste deel en in het tweede deel is het een gewoon modern Nederlands milieu. Het eerste deel speelt na de oorlog. Dat van de oorlog is te merken aan de vader bij wie de oorlog nog vrij vers in het geheugen ligt. Het tweede deel speelt twintig jaar later. Het verhaal kon zich ook in een andere tijd afpelen, zolang er dan maar een geweest is zoals de tweede wereldoorlog. Er komen wat vooruitwijzingen in voor zoals:" Ik dacht:"Nu is alles voorbij, nu kan ik gelukkig worden." Dat zou niet waar worden. Er komen geen flash-backs in voor, wel zijn er stukken tekst die na elkaar komen en erg op elkaar lijken: Mijn broer hield een rubber dingetje voor mij en zei:"Wat is dat?" Hij keek mij verbaasd aan."Dat is een kapotje, daarmee vrijen matrozen. Als ze dat gebruiken, krijgen ze geen kinderen. Van Vati mag je die niet kopen. Dat is een zonde." Micky boog voorover en pakte iets op. Hij hield het voor mijn neus en vroeg:"Wat is dat?" "Een kapotje." "Het is helemaal niet kapot."
Mijn Verwachting en Waardering Het boek was makkelijker dan ik verwachtte. Maar de vorm waarin dit boek geschreven is, is nieuw voor mij. Er lopen twee verhaallijnen door elkaar, en ook de tijden lopen door elkaar, dit alles is als je begint met lezen knap verwarrend en moeilijk, maar na een tijdje went het wel. Dit vond ik een zeer goed boek. Het verhaal over Boudewijn en zijn vader vind ik wel wat beter dan het verhaal over Micky, dit komt voornamelijk omdat over het eerste alles veel gedetailleerder wordt beschreven dan bij het verhaal over Micky. Bijvoorbeeld de opgezette vogels die zijn Vader had gewonnen word elke kleur en elk ander detail heel nauwkeurig verteld. "De eerste was een bontgekleurde, aardige vogel die op een plankje bevestigd was dat op zijn beurt weer steunde op een grauwgroen geverfd plankje. De Kauw was een saaie, naar zwart neigende gevederde vriend die ondertussen (volgens mijn vader) 'onze kleinste inlandse kraai' was. De Kauw zat ook op een takje en een plankje." Bij het verhaal over Micky lijkt alles wat sneller en daarom minder gedetailleerd geschreven. In het verhaal over Micky lijkt ook wat meer de nadruk te liggen op de lange gesprekken tussen Boudewijn en Micky die weer eens een vraag stelt (Wat is dit? Wat betekent dat? ect.). Ook de inhoud is goed, het is een zeer realistisch verhaal en je krijgt al gauw medelijden met Boudewijn. Dit komt ook doordat de hoofdpunten, het sterven van Micky en Boudewijns vader, ergens midden in het boek gebeuren. Micky is in dit boek toch wel het geinigst, dit komt door zijn rare vragen en antwoorden. Of ik nog een boek van Büch ga lezen weet ik nog niet, maar dit is zeker een leuk boek om te lezen.