De kip die over de soep vloog door Frans Pointl

Titel De kip die over de soep vloog Auteur Frans Pointl Over de schrijver Omdat het boek 'De kip die over de soep vloog' een levensbeschrijving van Frans Pointl is houd ik het bij een klein stukje informatie. Frans Pointl is op 1 augustus 1933 in Amsterdam geboren. Zijn jeugd bracht hij door in Heemstede. Hij haalde zijn ULO diploma. Daarna had hij verschillende baantjes onder andere bij een verzekeringsmaatschappij, maar hij hield het nergens lang uit. Hij schreef zijn eerste boek 'Afscheid van de laatste lente' al in 1959. Hij werkte onder andere nog voor de tijdschriften 'Dindom' en 'Debutant'. In 1989 verscheen het 'De kip die over de soep vloog'; het boek werd in het Duits en het Engels vertaald. Titel verklaring De titel van het boek slaat terug op de keer dat David met zijn moeder naar een eethuisje ging, hij bestelt daar kippensoep. Als ze de soep krijgen vraagt zijn moeder zich af of het wel echte kippensoep is, omdat er geen kip in de soep is te vinden. Ze zegt dan tegen de serveerster 'De kip heeft zeker over de soep gevlogen'. Je kunt de titel ook anders opvatten, de hoofdpersoon is nooit op zijn plaats. Hij heeft nooit lang een vaste baan en is nooit succesvol, omdat hij zich nergens thuisvoelt.
Samenvatting In één van de verhalen stelt David zich voor hoe zijn joodse moeder leefde, toen hij nog niet geboren was. Hij stelt zich voor dat ze erg gelukkig en rijk was. In 1933 trouwt de moeder van David, het blijkt geen goed huwelijk te zijn en er volgt een scheiding. David wordt op 1 augustus 1933 geboren; Hij blijkt geen kind van zijn vader te zijn, zijn moeder vertelt hem dat ze een relatie heeft gehad met een andere man. Na de scheiding gaat David eerst naar een pleeggezin en later naar een kindertehuis. Tijdens de oorlog leeft de moeder van David in een ghetto in Amsterdam. Ze is een van de weinigen van haar familie de de oorlog heeft overleefd, het enige familielid dat ze overhoudt is haar broer Simon. Na de oorlog is de moeder van David erg in de war en praat veel over zelfmoord. Als één van haar vriendinnen zelfmoord pleegt wil ze dit ook doen (ze noemt dit 'uitstappen') maar ze wil wachten tot David volwassen is. David gaat na de oorlog naar de ULO en slaagt met de beste cijfers. Als zijn moeder overlijdt aan leukemie, zij is dus niet 'uitgestapt', is hij de enige op de begrafenis. Hij blijft alleen over, hij heeft wel verschillende relaties o.a. met Lia en Hanna, maar die lopen op niets uit. Ook op zijn werk gaat het niet goed, hij heeft verschillende baantjes maar hij voldoet telkens niet aan de eisen van de werkgever, daarom wordt hij steeds weer snel ontslagen. In 1988 ligt David in het ziekenhuis omdat hij een gezwel heeft, in een droom hoort hij van zijn ouders dat het goed zal komen, omdat het gezwel goedaardig is. Tijd Het verhaal speelt zich in verschillende periodes van het leven van de hoofdpersoon af. Het verhaal verloopt niet chronologisch. Het verhaal begint in 1987, waarna er een lange flash-back is van 1940 tot 1951. Het laatste verhaal begint in de oorlog, gaat dan naar 1933 en eindigt in 1988. Het boek heeft 148 bladzijden en ik heb er ongeveer 2 dagen over gedaan om het te lezen. In het boek gaan er ongeveer 50 jaar voorbij. In het begin is de hoofdpersoon 7 jaar oud en aan het einde is de hoofdpersoon ergens in de vijftig. Er is sprake van tijdversnelling, er worden hele stukken van zijn leven over geslagen. Ruimte Het verhaal speelt zich op veel verschillend plekken af omdat het verhaal over ongeveer 50 jaar gaat, alle situaties zijn donker en somber. Een voorbeeld van zo'n sombere ruimte is de zolderruimte die de hoofdpersoon een tijdje bewoont, hij vindt het er niet erg prettig. Er wordt vrij treurig naar het leven gekeken. Personen -Frans PointlDavid: Hij is in het begin van het boek zeven jaar oud en aan het einde ergens in de vijftig. Op school was hij een rare jongen; hij gedraagt en kleedt zich raar. Hij heeft nooit een vast beroep, meestal werkt hij voor een uitzendbureau. Hij verandert gedurende het boek wel erg. Aan het begin van het boek is hij erg gesloten, dit komt door zijn moeder die hem van alles verbiedt. Aan het einde trekt hij zich weinig meer van anderen aan en is hij heel vrij. -Moeder: Ze was gedurende de oorlog een getalenteerde pianiste. Na de oorlog speelt ze echter niet meer. Ze is bijna haar gehele familie kwijtgeraakt in de oorlog. Ze is hier erg van in de war, ze heeft het er de hele tijd over om zelfmoord te plegen als de hoofdpersoon volwassen is: Zij noemt dit uitstappen. -Oom Simon: Vroeger was hij een goeie dokter, na de oorlog is hij veranderd in een zuiplap. Hij komt hierdoor in een psychiatrische inrichting. -Estella: Joodse vriendin van de moeder van David, die getrouwd is met een rijke man. -Hanna: Lagere school vriendinnetje van David. -Mevrouw Becker:Grote vrouw met een Duits accent waar David een kamer huurt. -Carla: Meisje met een hazenlip waar David een relatie mee begint. De relatie is niet goed en het is snel weer voorbij. -Lia: Een hospita waar David een kamer huurt. Ze probeert David de hele tijd het bed in te krijgen. Perspectief Alle verhalen zijn in het ik-perspectief geschreven. Alle gedachten en belevenissen zijn van David. Er is nooit sprake van dat de gedachtes van andere personen beschreven worden. Je krijgt geen objectieve informatie, omdat het hele boek bestaat uit waarnemingen van de hoofdpersoon.
Spanning Het boek is niet spannend, er is duidelijk geen sprake van de opbouw naar een climax toe. Je weet in het boek niet meer dat de hoofdpersoon op dat moment weet. Er zijn geen vooruitwijzingen. De chronologie van het verhaal is veranderd. Het verhaal begint in 1987, waarna er een lange flash-back is van 1940 tot 1951. In het laatste verhaal is de chronologie weer anders, het begint in de oorlog, gaat dan terug naar 1933 en eindigt dan in 1988. Thema Het thema van het boek is dat je na een slechte jeugd je leven niet goed meer op kan bouwen. De hoofdpersoon heeft ook een slechte jeugd gehad, hij heeft nooit zijn vader gekend en zijn moeder was vaak depressief. Zij heeft veel slechte herinneringen aan de oorlog en ze zegt telkens tegen de hoofdpersoon dat als hij volwassen is ze dan zelfmoord zal plegen (zij noemt het 'uitstappen'). Het leven van de hoofdpersoon wordt hierdoor erg beinvloed, hij krijgt bijvoorbeeld nooit een goeie baan en voelt zich nergens op zijn plek. Alle verhalen gaan over gebeurtenissen die tot eenzaamheid en/of een mislukking leiden. Alle verhalen zijn dan ook vrij somber. Genre Het boek behoort tot de fictionele teksten. Het boek is een roman, hij beschrijft vooral David erg uitgebreid. Het boek zou erg realistisch kunnen zijn, maar omdat Pointl het zelf vertelt is het wel erg subjectief. Het boek valt onder het genre levensbeschouwingen. Mening Ik vind het onderwerp van het boek niet echt interessant, er gebeurt erg weinig en alles wordt erg somber beschreven. Ze toonde me het geadverteerde. Zo'n nietig kamertje had ik nog nooit gezien. Er stonden een bed en een stoel. [….] In de keuken mocht ik koffie en thee zetten, desnoods een eitje bakken. Er was een douchecel waar ik eens per week gebruik van mocht maken. Het verloopt niet verrassend, en heeft mij niet echt geboeid. Pointl beschrijft de mensen die hij ontmoet erg oppervlakig, dit is ook omdat hij zich niet erg interesseert in deze mensen. Meestal krijg je maar een klein beetje informatie over de personen: "Ze leek angstwekkend veel op mijn moeder toen die in de dertig was" (blz 114), "Meneer Goudvis doet open. Wat is hij lang. Ik schat hem op één meter vijfentachtig" Het taalgebruik in het boek is vrij eenvoudig. Pointl gebruikt korte zinnen die gemakkelijk te begrijpen zijn. Zijn stijl is vrij sober, er is vrijwel nooit een emotionele toon te vinden. De situaties en de personen in het boek zijn voor mij totaal niet herkenbaar. De meeste personen die in het boek voorkomen zijn niet erg vrolijk, ze hebben vrijwel allemaal last van herinneringen uit het verleden, een goed voorbeeld hiervan is zijn moeder. Ze heeft erg veel last van de dingen die ze in de oorlog heeft meegemaakt. Anderen willen sommige herinneringen niet kwijt raken, een voorbeeld hiervan is een Duitse vrouw waar de hoofdpersoon een kamer huurt.
"Het eerste dat mevrouw Becker deed toen ik er kwam wonen, was het tonen van een ingekleurde foto waarop een meisje met rossige pijpekrullen stond . Das war ich als kiend von veertien. Gezien de nog steeds aanwezige pijpekrullen scheen ze die leeftijd te willen handhaven. Ik schatte haar werkelijke leeftijd op ruim zestig. Ook de situaties komen mij niet bekend voor, het verhaal speelt zich voor het grootste gedeelte af in sombere situaties. Het verhaal spreekt mij helemaal niet aan, het is erg somber en het leest helmaal niet makkelijk. Door de tijdverschillen die elkaar vooral in het begin van het boek snel opvolgen is het boek aan het begin vrij moeilijk te begrijpen. Later wordt dit wel beter omdat het boek dan een periode heeft die wel chronologisch verloopt. Citaat Moeder sloot zich aan bij een groepje joodse spiritisten. Overal zweefden en zwierven zielen van afgestorvenen, vertelde ze. Op een séance had men haar verzekerd dat al haar doden in het licht en gelukkig waren. Vaak begon ik over Vlek, onze oude kat, die we overhaast hadden moeten achterlaten. 'Arme Vlek, ik hoop dat ze in kattenhemel is.' 'Dieren komen niet in de hemel of in het licht, omdat ze een sterfelijke ziel hebben,'hield moeder me voor. 'Daarom zijn we verplicht hen de hemel op aarde te geven.' 'Doe mensen met mensen daarom het omgekeerde?' vroeg ik. Ik heb dit stuk gekozen omdat het aangeeft dat de hoofdpersoon al op jonge leeftijd veel over de dood en lijden weet. Hij heeft dit van zijn moeder, die veel over de oorlog vertelt. Dit zal hem de rest van zijn leven beïnvloeden.