De kinderkaravaan door An Rutgers van der Loeff

De Noord-Amerikaanse familie Sager wilden met een karavaan en vele andere families van Fort Laramie naar het dal van de Columbiarivier in Oregon trekken. De familie bestond uit vader, moeder en zes kinderen. Tijdens de reis krijgen ze een kindje bij: Indepentia, wat onafhankelijkheid betekent. Een paar weken na haar geboorte sterven beide ouders door ziekte. Nu nam John het oudste kind (van dertien jaar) de leiding over. Toen de karavaan aankwam in Fort Hall, vertelde de faktor (hoofd) van het fort hoe gevaarlijk het was om naar Oregon te gaan. Na een groot overleg besloten de karavaanleiders naar het zuidwesten af te buigen, naar California. Ook zouden de kinderen Sager verdeeld worden onder de andere families. De kinderen Sager waren met geen van de twee besluiten akkoord. ’s Nachts vertrokken ze alle zeven met hun wolfshond Oscar, een koe Anna en een os Walter naar Oregon, al wist John dat er weinig kans was dat ze zouden aankomen. In het begin van hun reis liep alles redelijk rustig, op een paar wolven en beren na. Toen ze in de woestijn aankwamen, leden ze vreselijke honger en dorst. Na een opknapbeurt in Fort Boissé moeten zij door de Bleu Moutains, waar ze te maken krijgen met felle regen-, hagel-, sneeuwstormen en met honger. Toen ze de moed bijna helemaal lieten zakken konden ze vanaf een hoge bergtop Oregon zien liggen. Daar werden ze goed verzorgd door Dr. Whitman die dezelfde reis had gemaakt. Door hem werd ook Indepentia gedoopt, wat altijd hun vaders wens was geweest. Ik vind het een heel triestig boek omdat deze kinderen helemaal alleen zo veel mijlen te voet hebben moeten stappen, duizenden angsten hebben moeten doorstaan en hun pijn hebben moeten overwinnen. Ik geef het daarom een 8,5 op 10. Ook is het spannend om te weten hoe het gaat aflopen. Als je weet dat dit verhaal echt gebeurd is 150 jaar geleden, om precies te zijn in 1844, kan je wel begrijpen hoe die kinderen hebben moeten doorzetten om in Oregon aan te komen. Al is dit boek triestig, het is leuk om te lezen. An Rutgers van der Loeff heeft van haar documentatie een heel mooi en ontroerend boek gemaakt. An Rutgers van der Loeff-Basenau is geboren op 15 maart 1910 in Amsterdam. Ze is getrouwd met Michaël Rutgers van der Loeff. Ze kregen vier kinderen. Ze is begonnen met boeken te vertalen en is dan uitgegroeid tot schrijfster. Later schreef ze ook onder de naam Rutger Bas, dit is een samenstelling van Rutgers van der Loeff en Basenau. Ze stierf op 19 augustus in 1990. Maar ze heeft vele mooie boeken geschreven als ‘Kinderkaravaan’(1949), ‘Mens of wolf’(1951), ’Rossy, dat krantenkind’(1952), ’Jimmy en Ricky’ (1955), ’Lawines razen’ (1954) waarvoor ze de prijs van het beste jeugdboek kreeg, ‘Het licht in je ogen’(1956), ‘Je bent te goed Giacomo’(1957), en nog vele andere. Ik vind dit een heel triestig boek omdat deze kinderen helemaal alleen ze veel mijlen hebben moeten afleggen en duizenden angsten hadden. Als je weet dat dit verhaal echt gebeurd is in 1844 kan je wel begrijpen hoe die kinderen hebben moeten doorzetten om toch maar in Oregon te komen. Al is dit boek triestig, het is heel leuk om te lezen. An Rutgers van der Loeff heeft van de documentatie een heel mooi en ontroerend boek gemaakt.