Boekverslag De Hydrograaf van Allard Schröder
A Primaire gegevens
Auteur : Allard Schröder
Titel : De hydrograaf
Verschenen in : 2002
Aantal blz. : 204
Leestijd : 2 uur
Uitgelezen op : 09-04-03 B Verantwoording van de keuze Het boek leek ons interessant vanwege de melancholische kaft. Toen lazen
wij de flaptekst en aan de hand daarvan besloten wij het boek te lezen. C Samenvatting De hydrograaf is de geschiedenis van Franz von Karsch, een 32-jarige Duitse edelman. Hij is hydrograaf, dat is iemand die de golfslag van de zee onderzoekt. Hij gaat op een boot naar Chili om te ontsnappen aan de sleur van zijn leven, en onderzoek te doen naar de golfslag, maar dit is slechts een smoes. Hij vindt de situatie waarin hij zich bevindt benauwend. Hij vertrekt vlak voordat hij zich zou verloven met een vrouw die door zijn familie is uitgezocht. Von Karsch gaat op het schip om met mensen die niet van zijn stand zijn, en waar hij in het dagelijks leven nooit mee om zou gaan. Toch groeien de opvarenden naar elkaar toe. Franz begint een relatie met een mysterieuze Nederlandse vrouw, Asta Maris genaamd. Hij laat zelfs dingen over zichzelf los, terwijl hij normaal een heel erg stil en onopvallend persoon is. Ook heeft hij gesprekken met Totleben, een gymnasiumleraar, en de salpeterhandelaar Moser. Maar deze boeien hem niet erg. Zijn medepassagiers hebben allemaal een wending in hun leven genomen, en Franz besluit dit ook te doen. Hij is niet meer geïnteresseerd in zijn onderzoek. Als hij thuis komt blijkt zijn toekomstige verloofde al verloofd met iemand anders. Hier was hij opgelucht over. Hij besloot in het leger te gaan, deze kans was hem vroeger ontnomen door zijn ouders, die een remplaçant het leger in hadden gestuurd, zodat hij een opleiding kon genieten en niet zou sterven in de strijd. Hier was hij het niet mee eens geweest, en besloot daarom om nu toch zijn diensttijd vol te maken. Franz belandt in het ziekenhuis omdat hij verward is aangetroffen in het niemandsland tussen de linies. Hij praat daar met een dokter, en vraagt hem of hij Asta Maris wil zoeken
De dokter doet dit, maar vind niks. Dan word Franz uit het ziekenhuis ontslagen, treed uit dienst en gaat weer terug naar Pommeren.
D Eigen mening
Dit boek bleef niet in mijn gedachten ronddwalen. Ik had het boek snel uit, maar ik vond het erg langdradig, dit komt onder andere door het woordgebruik. Ook vond ik dat het boek heel erg eentonig was, er zaten absoluut geen spannende of bijzonder interessante gebeurtenissen in. Ook de delen in het boek waar de relatie van Franz met Asta Maris werd beschreven, vond ik niet erg boeiend. Dat is eigenlijk het enige verrassende in het boek, omdat Franz eigenlijk een erg gesloten persoon is, en hier laat hij wat van zichzelf zien. Ook vond ik zelf dat de hoofdpersoon niet op de voorgrond stond, de bijfiguren waren ook belangrijk, zoals Asta Maris en Totleben. Ik vind dat de gebeurtenissen met de personen in het boek nogal vreemd zijn, en niet echt in het verhaal passen, ze zijn heel onverwachts en onsamenhangend. Totleben gaat naar Santiago de Chile om les te geven op een Duits gymnasium, maar in Rio de Janeiro gaat hij met Asta Maris mee, en hij wordt aangevallen. Hij komt in het ziek
Ik vind dit geen boek voor jongeren en daarom zou ik het jullie aanraden niet te gaan lezen, er zitten erg veel moeilijke woorden in, dit maakt het onprettig om te lezen. Na deze positieve recensie gelezen te hebben, zal je vast besluiten om het boek zelf te lezen om te kijken of het boek jou net zo boeit als dat het deze recensent heeft gedaan. Zelf vind ik dat de recensent zo positief is over het boek dat het bijna ongeloofwaardig wordt. Bespreking van de achtergrond van de auteur We hebben bijzonder weinig gevonden over het leven van Schröder. Hij is geboren in Groningen en is 56 jaar, meer vonden we niet. Tijdens een aflevering van Barend en van Dorp op donderdag 23 oktober werd de AKO Literatuurprijs 2002 toegekend aan Allard Schröder voor zijn roman 'De hydrograaf'. Volgens de jury, met als voorzitter Louis Tobback, is 'De hydrograaf' een 'overrompelend geschreven ideeënroman met Europees bereik.' De hydrograaf gaat over een een Duitse edelman die in 1913 van Hamburg naar Valparaiso vaart en een nieuwe wending in zijn leven nodig heeft. Allard Schröder werkte tien jaar aan zijn roman. Aan de prijs is een bedrag van 50.000 Euro verbonden. Bij de uitreiking waren eveneens de andere genomineerden aanwezig, met uitzondering van Léon Hanssen. Hij is nu genomineerd voor de Libris Literatuurprijs 2003 met dezelfde roman. Titel van het boek: De hydrograaf
Naam van de schrijver: Allard Schröder
Recensent : Jos Borré Titel van de recensie: Onderweg van niets naar nergens
Bron: De Morgen, 15 mei 2002
De recensie is overwegend positief, de recensent is erg lovend over dit werk van Allard Schröder. Hij begint al met de omslag van het boek, die hij geweldig vindt, hij zegt : " een zeer aantrekkelijk ding voor de liefhebber " en ook zit er een leuk grapje in de recensie, hij zegt namelijk ook met betrekking tot de kaft van het boek " jammer dat die indruk van degelijkheid ontsierd wordt door een paar in het oog springende taalfouten : een werkwoordfout, en uitwijdingen" Hier moet natuurlijk werkwoordsfout en uitweidingen staan, maar ik vind dat dit wel een leuke lading aan de positieve recensie geeft. De recensent is van mening dat de auteur "zijn beste boek tot nu toe heeft geschreven", dit is een emotivistisch argument, hij geeft duidelijk zijn mening, een reactie over het boek. Toch kun je uit de recensie opmaken dat hij niet altijd even positief over het werk van Schröder is geweest, dit wordt duidelijk door de zinnen "Van plekken waar irritatie kon ontstaan, zoals vroeger, is geen sprake meer." en "Hij is afgestapt van de overmatige rijkdom van beelden en vooral formuleringen die vroeger vaak overde rand heen borrelden." Ook vind de recensent het boek verrassend en symbolisch, dit is een vernieuwingsargument, er wordt ingegaan op de stijl van de auteur. "Hij voert de lezer gastvrij en uitnodigend mee in een zeer aansprekend universum dat in zijn opbouw onveranderlijk aantrekkelijk raadselachtig blijft." Dit is een structureel argument, de recensent geeft hier zijn mening over de opbouw. Een zowel structureel als stilistisch argument is "Nog steeds heeft zijn taal net zoals zijn personage iets statigs, klassieks en waardigs, maar ze krijgt in haar gedegenheid iets weldoens en meeslepends." Hier gaat Borré in op de taal, het stilistische argument, en over het personage, dit is een structureel argument. De mening van de recensent blijkt het duidelijkst uit deze twee argumenten : "Maar Allard Schröder spreekt de lezer nog het meest aan met het gehele bestel dat hij in deze roman ontvouwt." en "De hydrograaf is een boek waarin je helemaal opgaat en dat achteraf aanstekelijk in je herinnering blijft ronddwalen. Een mooi boek dat je niet zomaar op het rek tussen de andere weg zet." Ik vind dat er in deze recensie, die ongeveer 2,5 bladzijden lang is, te lang wordt ingegaan op de inhoud van het boek. Het komt niet overeen met de hoeveelheid argumenten. De recensent gaat niet erg diep in op vorige werken van de auteur, hij vertelt alleen dat hij deze boeken ook goed vond, en er sprake was van stilistische overdaad, wat voor dit boek niet geldt, dit boek is perfect in de hand gehouden. Ik ben het op een aantal punten niet eens met de recensent, dit komt ook omdat hij erg positief is over het boek, en dit is bij mij het tegenovergestelde. Bij hem bleef het boek in zijn gedachten ronddwalen, dat was bij mij helemaal niet het geval. Ik had het boek snel uit, maar ik vond het erg langdradig, dit komt onder andere door het woordgebruik. Ook vond ik dat het boek heel erg eentonig was, er zaten absoluut geen spannende of bijzonder interessante gebeurtenissen in. Ook de delen in het boek waar de relatie van Franz met Asta Maris werd beschreven, vond ik niet erg boeiend. Dat is eigenlijk het enige verrassende in het boek, omdat Franz eigenlijk een erg gesloten persoon is, en hier laat hij wat van zichzelf zien. Ook vond ik zelf dat de hoofdpersoon niet op de voorgrond stond, de bijfiguren waren ook belangrijk, zoals Asta Maris en Totleben. Ik vind dat de gebeurtenissen met de personen in het boek nogal vreemd zijn, en niet echt in het verhaal passen, ze zijn heel onverwachts en onsamenhangend. Totleben gaat naar Santiago de Chile om les te geven op een Duits gymnasium, maar in Rio de Janeiro gaat hij met Asta Maris mee, en hij wordt aangevallen. Hij komt in het ziekenhuis terecht en wordt opgepakt omdat hij een vals paspoort heeft. Ik vind dit geen boek voor jongeren en daarom zou ik het jullie aanraden niet te gaan lezen, er zitten erg veel moeilijke woorden in, dit maakt het onprettig om te lezen. Na deze positieve recensie gelezen te hebben, zal je vast besluiten om het boek zelf te lezen om te kijken of het boek jou net zo boeit als dat het deze recensent heeft gedaan. Zelf vind ik dat de recensent zo positief is over het boek dat het bijna ongeloofwaardig wordt.
Titel : De hydrograaf
Verschenen in : 2002
Aantal blz. : 204
Leestijd : 2 uur
Uitgelezen op : 09-04-03 B Verantwoording van de keuze Het boek leek ons interessant vanwege de melancholische kaft. Toen lazen
wij de flaptekst en aan de hand daarvan besloten wij het boek te lezen. C Samenvatting De hydrograaf is de geschiedenis van Franz von Karsch, een 32-jarige Duitse edelman. Hij is hydrograaf, dat is iemand die de golfslag van de zee onderzoekt. Hij gaat op een boot naar Chili om te ontsnappen aan de sleur van zijn leven, en onderzoek te doen naar de golfslag, maar dit is slechts een smoes. Hij vindt de situatie waarin hij zich bevindt benauwend. Hij vertrekt vlak voordat hij zich zou verloven met een vrouw die door zijn familie is uitgezocht. Von Karsch gaat op het schip om met mensen die niet van zijn stand zijn, en waar hij in het dagelijks leven nooit mee om zou gaan. Toch groeien de opvarenden naar elkaar toe. Franz begint een relatie met een mysterieuze Nederlandse vrouw, Asta Maris genaamd. Hij laat zelfs dingen over zichzelf los, terwijl hij normaal een heel erg stil en onopvallend persoon is. Ook heeft hij gesprekken met Totleben, een gymnasiumleraar, en de salpeterhandelaar Moser. Maar deze boeien hem niet erg. Zijn medepassagiers hebben allemaal een wending in hun leven genomen, en Franz besluit dit ook te doen. Hij is niet meer geïnteresseerd in zijn onderzoek. Als hij thuis komt blijkt zijn toekomstige verloofde al verloofd met iemand anders. Hier was hij opgelucht over. Hij besloot in het leger te gaan, deze kans was hem vroeger ontnomen door zijn ouders, die een remplaçant het leger in hadden gestuurd, zodat hij een opleiding kon genieten en niet zou sterven in de strijd. Hier was hij het niet mee eens geweest, en besloot daarom om nu toch zijn diensttijd vol te maken. Franz belandt in het ziekenhuis omdat hij verward is aangetroffen in het niemandsland tussen de linies. Hij praat daar met een dokter, en vraagt hem of hij Asta Maris wil zoeken
De dokter doet dit, maar vind niks. Dan word Franz uit het ziekenhuis ontslagen, treed uit dienst en gaat weer terug naar Pommeren.
Ik vind dit geen boek voor jongeren en daarom zou ik het jullie aanraden niet te gaan lezen, er zitten erg veel moeilijke woorden in, dit maakt het onprettig om te lezen. Na deze positieve recensie gelezen te hebben, zal je vast besluiten om het boek zelf te lezen om te kijken of het boek jou net zo boeit als dat het deze recensent heeft gedaan. Zelf vind ik dat de recensent zo positief is over het boek dat het bijna ongeloofwaardig wordt. Bespreking van de achtergrond van de auteur We hebben bijzonder weinig gevonden over het leven van Schröder. Hij is geboren in Groningen en is 56 jaar, meer vonden we niet. Tijdens een aflevering van Barend en van Dorp op donderdag 23 oktober werd de AKO Literatuurprijs 2002 toegekend aan Allard Schröder voor zijn roman 'De hydrograaf'. Volgens de jury, met als voorzitter Louis Tobback, is 'De hydrograaf' een 'overrompelend geschreven ideeënroman met Europees bereik.' De hydrograaf gaat over een een Duitse edelman die in 1913 van Hamburg naar Valparaiso vaart en een nieuwe wending in zijn leven nodig heeft. Allard Schröder werkte tien jaar aan zijn roman. Aan de prijs is een bedrag van 50.000 Euro verbonden. Bij de uitreiking waren eveneens de andere genomineerden aanwezig, met uitzondering van Léon Hanssen. Hij is nu genomineerd voor de Libris Literatuurprijs 2003 met dezelfde roman. Titel van het boek: De hydrograaf
Naam van de schrijver: Allard Schröder
Recensent : Jos Borré Titel van de recensie: Onderweg van niets naar nergens
Bron: De Morgen, 15 mei 2002
De recensie is overwegend positief, de recensent is erg lovend over dit werk van Allard Schröder. Hij begint al met de omslag van het boek, die hij geweldig vindt, hij zegt : " een zeer aantrekkelijk ding voor de liefhebber " en ook zit er een leuk grapje in de recensie, hij zegt namelijk ook met betrekking tot de kaft van het boek " jammer dat die indruk van degelijkheid ontsierd wordt door een paar in het oog springende taalfouten : een werkwoordfout, en uitwijdingen" Hier moet natuurlijk werkwoordsfout en uitweidingen staan, maar ik vind dat dit wel een leuke lading aan de positieve recensie geeft. De recensent is van mening dat de auteur "zijn beste boek tot nu toe heeft geschreven", dit is een emotivistisch argument, hij geeft duidelijk zijn mening, een reactie over het boek. Toch kun je uit de recensie opmaken dat hij niet altijd even positief over het werk van Schröder is geweest, dit wordt duidelijk door de zinnen "Van plekken waar irritatie kon ontstaan, zoals vroeger, is geen sprake meer." en "Hij is afgestapt van de overmatige rijkdom van beelden en vooral formuleringen die vroeger vaak overde rand heen borrelden." Ook vind de recensent het boek verrassend en symbolisch, dit is een vernieuwingsargument, er wordt ingegaan op de stijl van de auteur. "Hij voert de lezer gastvrij en uitnodigend mee in een zeer aansprekend universum dat in zijn opbouw onveranderlijk aantrekkelijk raadselachtig blijft." Dit is een structureel argument, de recensent geeft hier zijn mening over de opbouw. Een zowel structureel als stilistisch argument is "Nog steeds heeft zijn taal net zoals zijn personage iets statigs, klassieks en waardigs, maar ze krijgt in haar gedegenheid iets weldoens en meeslepends." Hier gaat Borré in op de taal, het stilistische argument, en over het personage, dit is een structureel argument. De mening van de recensent blijkt het duidelijkst uit deze twee argumenten : "Maar Allard Schröder spreekt de lezer nog het meest aan met het gehele bestel dat hij in deze roman ontvouwt." en "De hydrograaf is een boek waarin je helemaal opgaat en dat achteraf aanstekelijk in je herinnering blijft ronddwalen. Een mooi boek dat je niet zomaar op het rek tussen de andere weg zet." Ik vind dat er in deze recensie, die ongeveer 2,5 bladzijden lang is, te lang wordt ingegaan op de inhoud van het boek. Het komt niet overeen met de hoeveelheid argumenten. De recensent gaat niet erg diep in op vorige werken van de auteur, hij vertelt alleen dat hij deze boeken ook goed vond, en er sprake was van stilistische overdaad, wat voor dit boek niet geldt, dit boek is perfect in de hand gehouden. Ik ben het op een aantal punten niet eens met de recensent, dit komt ook omdat hij erg positief is over het boek, en dit is bij mij het tegenovergestelde. Bij hem bleef het boek in zijn gedachten ronddwalen, dat was bij mij helemaal niet het geval. Ik had het boek snel uit, maar ik vond het erg langdradig, dit komt onder andere door het woordgebruik. Ook vond ik dat het boek heel erg eentonig was, er zaten absoluut geen spannende of bijzonder interessante gebeurtenissen in. Ook de delen in het boek waar de relatie van Franz met Asta Maris werd beschreven, vond ik niet erg boeiend. Dat is eigenlijk het enige verrassende in het boek, omdat Franz eigenlijk een erg gesloten persoon is, en hier laat hij wat van zichzelf zien. Ook vond ik zelf dat de hoofdpersoon niet op de voorgrond stond, de bijfiguren waren ook belangrijk, zoals Asta Maris en Totleben. Ik vind dat de gebeurtenissen met de personen in het boek nogal vreemd zijn, en niet echt in het verhaal passen, ze zijn heel onverwachts en onsamenhangend. Totleben gaat naar Santiago de Chile om les te geven op een Duits gymnasium, maar in Rio de Janeiro gaat hij met Asta Maris mee, en hij wordt aangevallen. Hij komt in het ziekenhuis terecht en wordt opgepakt omdat hij een vals paspoort heeft. Ik vind dit geen boek voor jongeren en daarom zou ik het jullie aanraden niet te gaan lezen, er zitten erg veel moeilijke woorden in, dit maakt het onprettig om te lezen. Na deze positieve recensie gelezen te hebben, zal je vast besluiten om het boek zelf te lezen om te kijken of het boek jou net zo boeit als dat het deze recensent heeft gedaan. Zelf vind ik dat de recensent zo positief is over het boek dat het bijna ongeloofwaardig wordt.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
N.
N.
hey !
alles goed met jouw?
Ik heb je boekverslag gelezen van De hydrograaf. Zelf ben ik het nu ook aan het lezen en ik vind het mooi geschreven :)
doegiesj,
Nabil
16 jaar geleden
Antwoorden