De helaasheid der dingen door Dimitri Verhulst

Ik heb voor het boek 'De Helaasheid der dingen' gekozen omdat de schrijver 'Dimitri Verhulst' mij bekend voor kwam en omdat ik al een deel van de verfilming had gezien en ik dat interessant vond. Ik hoop dat het vlot leest en dat ik er iets aan heb, dat het thema aansprekend is en dat de dialogen in het verhaal mij kunnen boeien. Ik denk dat het boek wel van mijn leesniveau is dus ik kijk er naar uit om het te lezen.

Het boek heeft me inderdaad iets bijgebracht en doordat ik al iets wist vanuit het filmfragment begreep ik het verhaal al een beetje. Het heeft me verrast dat het over het leven van de schrijver gaat, ik wist dit niet op voorhand en ik vond het een vreemde leefomgeving van een schrijver of misschien was ik het gewoon vergeten, dat kan ook. Ik ben blij dat het boek van een hoger niveau is dan de film, want de film is wel grappig, maar niet van een hoogstaand niveau en dat is het boek wel.

Er zijn verschillende thema's in het boek: alcoholgebruik/ seksualiteit / pubertijd/ standenverschil en dorpsleven. In het boek beschrijft de schrijver zijn geboortedorp en hoe hij er opgroeide, ook beschrijft hij de relatie die hij met zijn vader had. Ook verteld hij over alle dingen die hij in zijn jeugd heeft uitgestoken met zijn vrienden en met zijn nonkels en vader. Later als hij zelf vader is geworden (onverwacht en ongewenst) keert hij terug naar zijn geboortedorp om naar het graf van zijn vader te gaan (dat hij nu om het jaar bezoekt) en om zijn demente grootmoeder te bezoeken. Toeval of niet, die dag gaan ze ook op café, de 3 nonkels, de grootmoeder, Dimitri en zijn zoon Joeri, als een ware en hechte familie (van dronkaards).

De personages zijn: Dimitri (hoofdpersonage en schrijver van het boek), Sylvie (nichtje van Dimitri), Joeri (zoon van Dimitri), Herman (nonkel van Dimitri), Pierre ook Pie genoemd ( vader van Dimitri), Franky (vriend van de familie),” Zwaren” (Nonkel van Dimitri en is samen met Rosie), André (De echte vader van Sylvie, maar hij weet dat zelf niet, woont in hetzelfde dorp en gaat naar de zelfde kroegen als de familie Verhulst), Grootmoeder van Dimitri (is later dement en sterft uiteindelijk), Grootvader (overleden aan nierkanker, door te veel alcohol te drinken, hij komt niet echt voor in het verhaal, het verhaal speelt zich voornamelijk af na zijn dood), Helene, Rosie (moeder van Sylvie, André is de vader van haar kind, ook al weet hij dat niet), Pierre (nonkel van Dimitri), Karel of ook Potrel genoemd (Nonkel van Dimitri, bijna even oud als Dimitri), Robert (vriend van Rosie, Sylvie denkt dat dit haar vader is)

De ruimte: Het speelt zich af in het geboortedorp van de familie: Reetveerdegem en voornamelijk in de plaatselijke kroegen waar ze ettelijke nachten 'verbleven' en zat terugkeerden. Ze wonen allemaal samen in het ouderlijke huis (van de grootouders van Dimitri).

De tijd: Het verhaal speelt zich af in de 20e en 21e eeuw, het verhaal zelf is geschreven in 2006. Het begint pas echt als Dimitri 13 jaar is, dat is in 1985

Het vertelperspectief is: ik-verteller, want het gaat over het leven van de schrijver zelf.

De spanningsboog: geen spanning in het boek.

-> De pluspunten zijn: Het vertelperspectief (want het is goed geschreven) , De personages (er zijn verschillende personages met allemaal hun inbreng in het verhaal), De tijd en ruimte (het is een recent verhaal, over een plaats die we ons wel kunnen inbeelden).

-> Voor mij zijn er geen minpunten, niet qua verhaalaspecten, niet qua schrijfstijl, gewoon geen minpunten.

• Het was galgenhumor die Sylvie wel wist te smaken en waarvoor zij cash betaalde met een rij hier nog nooit geziene witte tanden.

-> Ik vind dit een mooie uitdrukking om te zeggen dat iemand glimlacht en daarom heb ik deze uitdrukking gekozen.

• Maar Helene was het, het zat al in haar naam. Zij was gezoogd door de goden, met haar gratie zou zij het maken.

-> Ik vind dit een mooie uitdrukking om te omvatten dat iemand 'perfect' is, dat iemand het zal maken, een krachtige beschrijving.

• Maar van honden hielden we. Zeer. Ook van Blondi, jawel. Zonder stamboom, de zielige nakomelinge van noeste arbeiders, slaven, die waarschijnlijk het ambacht van het schapenhoeden nog beheersten en die het domein van knaaggedierte ontdeden. Ze was gevlekt als de honden in een kindertekening, zonder enige schakering, had korte maar stevige poten en een snoet die de voornaamste wetten van de aerodynamica respecteerde.

-> Ik vind deze beschrijving van een hond zeer goed gedaan, eer intellectueel geschreven. Ik zou er zelfs niet eens opkomen om het zo te beschrijven, maar het is echt goed gedaan.

Ik vind het een leuk boek, het is interessant om te lezen hoe iemand opgroeit en hoe extravaganter, hoe liever, want dan spiegel je je eigen leefomgeving eraan en besef je dat je blij mag zijn met jouw leefomgeving. Het is een boek dat over een nogal 'marginale' familie gaat, maar het is op een deftige manier geschreven en toch komt het marginaal over, ik vind het echt goed geschreven.

Ik zou het dan ook aan alle jongeren aanraden die zowel 'marginaal' als 'niet- marginaal' zijn. De 'marginalen' zullen er mee lachen en zichzelf er misschien in identificeren. De 'niet- marginalen' zullen er zeker mee lachen en eens nadenken hoe goed ze het wel niet hebben.