De hel door Boudewijn Büch

ZAKELIJKE GEGEVENS: De titel van het boek is De Hel en het boek is geschreven door Boudewijn Buch. Het boek is voor het eerst uitgegeven in 1990 bij de HEMA, Amsterdam. Het boek telt 121 bladzijden. De Hel wordt gerekend tot het genre novelle. VERDIEPING: Het boek is verdeeld in drie delen, drie fases in Winklers Brockhaus zijn leven. Het eerst deel gaat over Winkler die in het nieuwe schooljaar naar het middelbaar onderwijs gaat. Hij gaat naar het gymnasium toe. Het is dezelfde school als zijn broer ook op heeft gezeten. Zijn broer verteld hem dat de school een ‘hel’ is omdat de leraren er heel erg streng zijn voor de leerlingen. Zijn moeder zegt hem dat het allemaal wel mee zal vallen, maar Winkler is niet gerust gestel hij ziet er al heel erg tegen op om naar zijn nieuwe school ‘de hel’ te gaan. Winkler gaat voor het eerst naar school en hoewel hij de anderen ziet afstappen terwijl ze op het schoolplein zijn fiets hij toch stug door op het schoolplein. De conrector spreekt hem meteen aan en vraagt of hij het reglement heeft gelezen. Hoewel Winkler zegt dat het zijn eerst dag op de school is stuurt de conrector hem toch naar de rector. Tijdens het tweede uur krijgen ze toespraken van de conrector eerst het reglement en daarna nog wat andere zaken. Op het moment dat de rector binnenkomt zit Winkler net met de jongen naast hem te praten, de conrector ziet dat en hij mag zich alweer gaan melden. Ze moesten als straf het hele geschiedenisboek overschrijven. Als ze door de gang lopen komen ze de conrector weer tegen en van hem mogen ze ook nog de eerste honderd bladzijden van het aardrijkskunde boek er bij doen.Zo begon zijn eerste dag al goed op zijn nieuwe school. Winkler besluit omdat hij het zo erg op school vindt om naar Frankrijk te gaan om daar te gaan werken. Hij laat zijn fiets voor een grote beurt repareren. De fietsenmaker vertrouwd het niet en gaat naar zijn moeder toe. Daardoor gaat Winklers moeder met de rector van de school praten. De maatregelen waren dat hij ‘s morgens onder begeleiding van zijn broer naar school moet gaan en dat hij onder toezicht zijn huiswerk moet maken en hij mag niet aan buitenschoolse activiteiten deelnemen. Toen Winkler die dag in de klas bij meneer Hundertwasser zat begon hij over de joden en begon ze te beledigen en. Winkler besluit zijn vader een brief te schrijven omdat hij hoopt dat die kan helpen. De volgende dag bij meneer Latjes werd hij uitgescholden voor ‘dom joodje'. Een paar dagen later zag hij zijn vader op school komen, hij schold de leraar uit en daarom mocht hij naar de rector waar zijn vader nu ook al zat. De rector was het met hun eens dat de leraren antisemitische hadden geuit. Er zou een gesprek komen. Tijdens het gesprek waren de ouders van Winkler, Winkler zelf, de twee leraren en de rector aanwezig. De twee leraren boden hun verontschuldigingen aan, maar Winklers vader vond dat niet genoeg. De twee leraren werden geschorst en al snel zou het ontslag volgen. Winkler was een tijdje de held van de school. Zijn ‘heldenrol’ was echter van korte duur. Winkler wilde een geintje uithalen. Hij kocht een paar traangasbommetjes en gooide die in de les in de klas. De leraar merkte het al snel en gooide het bommetje terug naar Winklers stoel, de leraar verliet het lokaal samen met een jongen die het als eerst melde en deed de deur op slot.Aan het eind van de les stond de rector hem al op te wachten. Hij moest mee naar de rectors zijn kamer en daar werd hem verteld dat hij van school werd getrapt. Winkler besloot de volgende dag te gaan werken bij ‘Lucht, water en licht’. Hij kreeg werk en werd water opnemer. In het tweede deel wordt verteld dat Winkler na een half jaar als water opnemer gewerkt te hebben, gestopt was en zijn opleiding had hervat met avondonderwijs. Hij haalde het nog voordat de meeste anderen van zijn klas het gehaald hadden en hij kreeg veel succes met zijn werk. Hij had na een tijdje nog een reünie van zijn oude klas waar hij nog even met de oude gymleraar sprak, daar hoorde hij wat er allemaal gebeurd was met de leraren die hij toen had gekend. In het laatste deel wordt in het kort verteld hoe het verder met de leraren ging, hoe het verder ging met Winkler Brockhaus wordt niet vermeld. HOOFDGEDCAHTE: Als het boek begint is de oorlog nog maar net voorbij. Het woord ‘oorlog’ is taboe. De leraren spreken echter openlijk over hun antisemitische gevoelens. Alexis wordt ook uitgescholden vanwege zijn rode haren, het thema van het boek is dan ook discriminatie en racisme.
BRONVERMELDING: Ø Het boek: De Hel Ø Prisma Uittrekselboek deel 4, 1991-1994, uit Centrale bibliotheek Bergen op Zoom PLAATS IN DE LITERATUURLIJST: Het boek is voor het eerst uitgegeven in 1990
Boudewijn Maria Ignatius Büch wordt op 14 december 1948 geboren in geboren in Den Haag en groeide met zijn ouders en vijf broers op in Wassenaar. Als hij elf is, wordt hij naar een psychiatrische inrichting gestuurd. Toen hij een jaar later weer thuis kwam waren zijn ouders gescheiden. Büch blijft bij zijn moeder wonen. Na een onafgeronde gymnasiumopleiding studeert Boudewijn Duitse en Nederlandse Letteren. Hij schrijft poëzie, romans, reisverslagen en essays. In 1976 debuteert hij met de gedichtenbundel ‘Nogal droevige liedjes voor de kleine Gijs’. Verder is Büch een bekende criticus, hij schrijft columns en hij presenteerde zijn eigen televisieprogramma. Meerdere bekende boeken van hem zijn: o Het dolhuis
o Brieven aan Mick Jagger De kleine blonde dood PERSOONLIJKE TEKSTBELEVING: Ik vond het boek De Hel een leuk boek om te lezen. Het was erg interessant om te lezen hoe het vroeger na de oorlog ging, hoe er naar de joden werd gekeken. Wat ik ook erg interessant vond was, hoe Boudewijn Büch het woord ‘hel’ gebruikte. ‘Mijn hel’ is een soort gelijke ‘hel’ als in het boek staat, ik zie het namelijk als een plaats waar personen heen gaan als die personen zich niet aan de regels houden en zodoende gestraft moeten worden. In het boek ‘De Hel’ wordt Winkler bestraft voor alles wat ie fout doet, een soort gelijke hel dus. Toen de leraren Winkler uitlachten, omdat ze dachten dat Winkler een nietsnut zou worden, vond ik het mooi om te lezen hoe Winkler op het einde bewees dat hij het wel kon, hij studeerde eerder af dan zijn oude klasgenoten en beter nog hij is zelfs zo goed geworden dat hij beroemd werd. Ik vond het ook leuk om te lezen hoe Winklers vader voor hem op kwam toen Winkler hem nodig had. Verder vond ik het een heel erg makkelijk boek om te lezen. Niet alleen vanwege dat het boek zo weinig bladzijden heeft maar ook omdat de schrijfstijl van Boudewijn Büch erg gemakkelijk is. Hij gebruikt geen gecompliceerde en overbodige woorden. Het verbaasde me ook hoe er in zo’n klein boekje zo’n grote ‘boodschap’ in kan zitten. Naar mijn menig is dat, dat je mensen niet moet discrimineren, dat kan zijn vanwege de huidskleur maar ook vanwege de achtergrond. Je moet het alleen ook niet misbruiken zoals wat Winkler deed. Kortom ik vond het een leuk en gemakkelijk boek om te lezen.