De heilige Antonio.
Schrijver van dit boek is Arnon Grunberg.
Dit boek is uitgegeven door Nijgh & Van Ditmar in 1998
Het boek gaat over twee Mexicaanse jongens, genaamd Tito (18 jaar oud) en Paul (19 jaar oud). Deze twee jongens zijn samen met hun moeder Raffaella gevlucht naar New York, Amerika. Ze zijn gevlucht, omdat ze zich niet meer veilig voelde in hun vaderland, nadat hun vader was doodgeslagen met een honkbalknuppel van eucalyptushout. Dit gebeurde toen hij aan het inbreken was. Ze hebben toen veel geld moeten betalen aan een man die hen samen met nog een paar anderen de grens over smokkelde. Ze kwamen veilig de grens over in een vrachtwagentje met watermeloenen erin. Toen ze in New York aankwamen en een appartement hadden in het stadsdeel Queens. Toen ging Raffaella een baan zoeken, en ze vond er een in een café. Ze werkte daar als bediende en bijna alle gasten die daar kwamen, kwamen alleen maar voor haar, omdat ze zo mooi was. Ze had dus ook veel aanbidders, de aanbidders nam ze ook wel eens mee naar huis en dan namen die aanbidders geld, een bank, een kapstok of dergelijke mee. Meestal waren die mannen na een uur wel weer weg, maar op een gegeven moment kwam er een man genaamd, Ewald Krieg. Hij was veel minder knap dan de anderen, hij was ook helemaal niet aardig en hij was zelfs een saaie schrijver. Maar Raffaella vond hem erg grappig en hij kwam bijna elke avond langs en dan gingen ze uit eten. Op een gegeven moment kwam hij op het idee om een Mexicaans afhaal restaurant te beginnen en dat deden ze. Heel het huis stond helemaal vol met allemaal rotzooi. Maar na een week stopten ze er alweer mee en kregen ze ruzie en hebben elkaar daarna niet meer gezien. Enkele dagen later zaten Paul en Tito samen met hun Kroatische vriendin Kristen in een café wat te drinken en toen kwam Ewald Krieg binnen. Hij kende de Kroatische ook, want hij was een klant van haar. Kristen was ook een vluchteling en zat bij Paul en Tito in de klas. Paul en Tito waren erg verliefd op haar en gingen na school altijd samen met haar, aan de oever van de rivier the Hudson zitten en bootjes kijken. Ze waren zo verliefd. Alleen zij wilde niks met hen, omdat ze dacht dat dit niet haar leven was, maar dat dit pas in haar volgende leven zal gebeuren. Op een gegeven moment vroegen ze aan haar of ze alles met hen wij doen. En zij antwoordde toen "ja" en ze gingen naar een appartementje waar ze met al haar klanten heen ging. In dat appartementje pakte Kristen meteen vijf condooms uit haar tasje en vroeg wie welke kleur wilde hebben. Tito en Paul hadden allebei een kleur gekozen toen ze begonnen met neuken, het was snel gebeurd en daarna gingen ze nog dansen. Paul en Tito hoefden niet te betalen, als ze maar zweerden dat als mensen naar haar vroegen. Ze zouden zeggen: het was een aardig en mooi meisje, zo mooi dat mensen als ze haar zagen flauw vielen en dat ze stuiterballen gaf aan de armen en dat mensen zeiden dat haar tietjes wel drie mercedessen waard waren met open dak. Als ze dat dan altijd zouden zeggen hoefde ze niet te betalen. En dat zweerde ze allebei. Daarna gingen ze nog even bidden, omdat het de dag van de heilige Antonio was, en ze schreven allemaal een wens op en die gingen zetoen verbranden. Nadat ze van het kamertje af moesten gaan gingen ze naar het café waar ze Ewald Krieg dus tegen kwamen. Nadat ze daar een bakje koffie hadden gedronken, gingen ze naar huis. Die dag daarna stond in bijna elke krant, zelfs The Times. Dat Kristen het mooie en lieve Kroatische meisje iemand had vermoord met maar liefst 42 steken van messen in het slachtoffer. De dag daarna stond er zelfs een foto van haar huilend in de krant. Ze had bekend. Paul en Tito werden nog ondervraagd op het bureau, en zij zeiden wat ze moesten zeggen van haar. Dat ze mooi, lief, aardig was, maar verder kwamen ze niet, want ze moesten tegen hen wil in huilen en konden niet meer stoppen en gingen naar huis terug, Ze lazen enkele dagen later in de krant dat zijzelf de doodstraf wilde en dat dat ook werd geëist. Raffaella was moe en had geen zin meer in aanbidders en was van plan om naar de westkust te verhuizen en daar opnieuw te beginnen. Enkele weken later gebeurde dat ook en verhuisde ze naar Californie. De jongens hadden nog wel een brief geprobeerd te schrijven naar de Kroatische, maar het lukte niet, ze wisten niet wat te schrijven en hielden dus voor altijd de goede herinneringen bij zich. De wens van haar aan de heilige Antonio was dus nooit uitgekomen, of toch. Was dit inderdaad niet haar leven, maar moest dat nog komen?
Mening
Meestal hou ik niet van boeken lezen, maar dit boek heb ik redelijk snel uitgelezen.
Het was ook niet zo'n dik boek maar toch wel leuk en er was veel afwisseling in de stukjes tekst.
Meestal werd alles gezien uit het perspectief van Tito of Paul maar soms ook van buiten af.
Ik vind het een redelijk boek en het is makkelijk te lezen.
Vw8 Recensie
Het is een spannend en leuk boek uit deze tijd geschreven door Arnon Grunberg.
Arnon Grunberg is een pas begonnen schrijver en hij schrijft goede boeken.
Ook voor mensen die niet erg van lezen houden of het niet vaak doen.
Het is een makkelijk te lezen boek en het gaat over 2 jongens van 18 en 19 jaar oud die gevlucht zijn naar New York. In New York vindt zijn moeder niet snel een baan, omdat ze er illegaal verblijft. Uiteindelijk vindt zij een baan in een kroeg bij hen in de buurt. In deze kroeg krijgt zij vele minnaars, waar natuurlijk wel wat mee gebeurt…
Haar twee zoons vinden het ook steeds fijner in New York en vinden samen een vriendin, waarvan ze niet afkunnen blijven en ook nog het een en ander gebeurt.
Kortom genoeg leuke dingen om dit boek in de winkel of bibliotheek te halen.
P.S. Je kon het nu gratis krijgen bij het kopen van een boek in de boekenweek bij een erkende boekenwinkel.
Schrijver van dit boek is Arnon Grunberg.
Dit boek is uitgegeven door Nijgh & Van Ditmar in 1998
Het boek gaat over twee Mexicaanse jongens, genaamd Tito (18 jaar oud) en Paul (19 jaar oud). Deze twee jongens zijn samen met hun moeder Raffaella gevlucht naar New York, Amerika. Ze zijn gevlucht, omdat ze zich niet meer veilig voelde in hun vaderland, nadat hun vader was doodgeslagen met een honkbalknuppel van eucalyptushout. Dit gebeurde toen hij aan het inbreken was. Ze hebben toen veel geld moeten betalen aan een man die hen samen met nog een paar anderen de grens over smokkelde. Ze kwamen veilig de grens over in een vrachtwagentje met watermeloenen erin. Toen ze in New York aankwamen en een appartement hadden in het stadsdeel Queens. Toen ging Raffaella een baan zoeken, en ze vond er een in een café. Ze werkte daar als bediende en bijna alle gasten die daar kwamen, kwamen alleen maar voor haar, omdat ze zo mooi was. Ze had dus ook veel aanbidders, de aanbidders nam ze ook wel eens mee naar huis en dan namen die aanbidders geld, een bank, een kapstok of dergelijke mee. Meestal waren die mannen na een uur wel weer weg, maar op een gegeven moment kwam er een man genaamd, Ewald Krieg. Hij was veel minder knap dan de anderen, hij was ook helemaal niet aardig en hij was zelfs een saaie schrijver. Maar Raffaella vond hem erg grappig en hij kwam bijna elke avond langs en dan gingen ze uit eten. Op een gegeven moment kwam hij op het idee om een Mexicaans afhaal restaurant te beginnen en dat deden ze. Heel het huis stond helemaal vol met allemaal rotzooi. Maar na een week stopten ze er alweer mee en kregen ze ruzie en hebben elkaar daarna niet meer gezien. Enkele dagen later zaten Paul en Tito samen met hun Kroatische vriendin Kristen in een café wat te drinken en toen kwam Ewald Krieg binnen. Hij kende de Kroatische ook, want hij was een klant van haar. Kristen was ook een vluchteling en zat bij Paul en Tito in de klas. Paul en Tito waren erg verliefd op haar en gingen na school altijd samen met haar, aan de oever van de rivier the Hudson zitten en bootjes kijken. Ze waren zo verliefd. Alleen zij wilde niks met hen, omdat ze dacht dat dit niet haar leven was, maar dat dit pas in haar volgende leven zal gebeuren. Op een gegeven moment vroegen ze aan haar of ze alles met hen wij doen. En zij antwoordde toen "ja" en ze gingen naar een appartementje waar ze met al haar klanten heen ging. In dat appartementje pakte Kristen meteen vijf condooms uit haar tasje en vroeg wie welke kleur wilde hebben. Tito en Paul hadden allebei een kleur gekozen toen ze begonnen met neuken, het was snel gebeurd en daarna gingen ze nog dansen. Paul en Tito hoefden niet te betalen, als ze maar zweerden dat als mensen naar haar vroegen. Ze zouden zeggen: het was een aardig en mooi meisje, zo mooi dat mensen als ze haar zagen flauw vielen en dat ze stuiterballen gaf aan de armen en dat mensen zeiden dat haar tietjes wel drie mercedessen waard waren met open dak. Als ze dat dan altijd zouden zeggen hoefde ze niet te betalen. En dat zweerde ze allebei. Daarna gingen ze nog even bidden, omdat het de dag van de heilige Antonio was, en ze schreven allemaal een wens op en die gingen zetoen verbranden. Nadat ze van het kamertje af moesten gaan gingen ze naar het café waar ze Ewald Krieg dus tegen kwamen. Nadat ze daar een bakje koffie hadden gedronken, gingen ze naar huis. Die dag daarna stond in bijna elke krant, zelfs The Times. Dat Kristen het mooie en lieve Kroatische meisje iemand had vermoord met maar liefst 42 steken van messen in het slachtoffer. De dag daarna stond er zelfs een foto van haar huilend in de krant. Ze had bekend. Paul en Tito werden nog ondervraagd op het bureau, en zij zeiden wat ze moesten zeggen van haar. Dat ze mooi, lief, aardig was, maar verder kwamen ze niet, want ze moesten tegen hen wil in huilen en konden niet meer stoppen en gingen naar huis terug, Ze lazen enkele dagen later in de krant dat zijzelf de doodstraf wilde en dat dat ook werd geëist. Raffaella was moe en had geen zin meer in aanbidders en was van plan om naar de westkust te verhuizen en daar opnieuw te beginnen. Enkele weken later gebeurde dat ook en verhuisde ze naar Californie. De jongens hadden nog wel een brief geprobeerd te schrijven naar de Kroatische, maar het lukte niet, ze wisten niet wat te schrijven en hielden dus voor altijd de goede herinneringen bij zich. De wens van haar aan de heilige Antonio was dus nooit uitgekomen, of toch. Was dit inderdaad niet haar leven, maar moest dat nog komen?
Mening
Het was ook niet zo'n dik boek maar toch wel leuk en er was veel afwisseling in de stukjes tekst.
Meestal werd alles gezien uit het perspectief van Tito of Paul maar soms ook van buiten af.
Ik vind het een redelijk boek en het is makkelijk te lezen.
Vw8 Recensie
Het is een spannend en leuk boek uit deze tijd geschreven door Arnon Grunberg.
Arnon Grunberg is een pas begonnen schrijver en hij schrijft goede boeken.
Ook voor mensen die niet erg van lezen houden of het niet vaak doen.
Het is een makkelijk te lezen boek en het gaat over 2 jongens van 18 en 19 jaar oud die gevlucht zijn naar New York. In New York vindt zijn moeder niet snel een baan, omdat ze er illegaal verblijft. Uiteindelijk vindt zij een baan in een kroeg bij hen in de buurt. In deze kroeg krijgt zij vele minnaars, waar natuurlijk wel wat mee gebeurt…
Haar twee zoons vinden het ook steeds fijner in New York en vinden samen een vriendin, waarvan ze niet afkunnen blijven en ook nog het een en ander gebeurt.
P.S. Je kon het nu gratis krijgen bij het kopen van een boek in de boekenweek bij een erkende boekenwinkel.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden