De Harm & Miepje Kurk story door Remco Campert

Samenvatting: Romke Terkamp heeft zichzelf na zijn scheiding plechtig beloofd dat hij nooit, maar dan ook nóóit meer van een vrouw gaat houden, ze kosten teveel tijd vindt hij. Hij besluit daarom om alleen nog maar seksuele relaties aan te gaan. Plotseling komt hij zijn oude boezemvriend Harm Kurk tegen, mét zijn beeldschone jonge vrouw Miepje. Zelf beschrijft hij het als 'seks op het eerste gezicht'. Als Harm Romke uitnodigt om een tijdje te blijven logeren, slaat hij deze uitnodiging eerst af, maar later neemt hij hem toch aan. Na een tijdje krijgen Romke en Miepje een seksuele relatie. Als Romke naar zijn eigen flat vertrekt, spreken ze voortaan af en gaan telkens met elkaar naar bed. Dit gaat even goed, maar dat krijgt Harm psychische problemen. Hij is telkens met de dood bezig en dat maakt Miepje zeer ongelukkig, vanwege aandacht tekort. Romke gaat dan met hem praten en na een paar flinke klappen van Miepje is Harm weer de oude. Daarna krijgt hij echter het vermoeden dat Miepje vreemd gaat, niet ten onrechte natuurlijk. Harm mag absoluut niet van de relatie af weten, dus als hij met het plan komt om Miepje te volgen, biedt Romke zich aan om haar te volgen. Later overlegt hij met Miepje, en ze bedenken de route waar Miepje zogenaamd geweest is. Diezelfde avond gaat Romke nog bij de familie Kurk eten. Miepje vertelt waar ze de hele dag geweest is, en alles gaat goed totdat Miepje zegt: '… en toen had ik nog een uurtje over en toen ben ik langs Romke gegaan, want dat doen we wel vaker 's middags en dan gaan we met elkaar naar bed en…' Dan begint Romke heel hard te lachen en Harm vat het dan op als een grapje… Alles gaat dan een tijdje goed, maar dan gaat Miepje zich raar gedragen en na twee dagen is ze weg. Als Romke een paar dagen later bij Harm thuis zit, komt er een knappe vrouw, Froukeline Scharnier aan de deur. Zij is de vriendin van Miepje, en komt haar spullen halen. De volgende dag komt Froukeline bij Romke aan de deur. Ze wil een kind van hem, om Miepje (Miebeth, zoals Froukeline haar noemt) gelukkig te maken. Romke wil dit natuurlijk niet, maar hij geeft toch toe als Froukeline dreigt de relatie die hij en Miepje hadden aan Harm te gaan vertellen. Froukeline raakt zwanger… Uiteindelijk loopt het verhaal redelijk goed af, Miepje komt toch weer terug bij Harm en Romke heeft een nieuwe vrouw, Knollie, ondanks dat hij gezworen heeft nooit meer te trouwen… (Knollie heeft hij ontmoet tijdens een bezoek aan een goede vriend van hem in Frankrijk). Titelverklaring: De Harm & Miepje Kurk Story. In de titel worden twee van de hoofdpersonen geïntroduceerd, maar het verhaal wordt niet beschreven vanuit hun ogen. Het verhaal wordt beschreven door Romke Terkamp, een vriend van hen. Het woord 'story' staat erachter, omdat het boek een beetje een 'soapconstructie' heeft.
Achtergrondinformatie: De schrijver van het boek is Remco Campert. Hij is in 1929 in Den Haag geboren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verbleef hij bij een gezin in Epe, waar hij in 1943 hoorde dat zijn vader, Jan Campert, was overleden. Jan Campert was de auteur van het beroemde verzetsgedicht 'De achttien dooden'. Na de oorlog maakte hij het gymnasium niet af, omdat hij het besluit nam om schrijver te worden. In 1950 richtte hij samen met Rudy Kousbroek het tijdschrift Braak op. In 1951 debuteerde hij met de poëziebundel Vogels vliegen toch. Hij staat bekend om het opvallende kenmerk van zijn proza, de verraderlijke eenvoud waarmee hij schrijft. In 1979 ontving hij de P.C. Hooftprijs voor zijn poëtische oeuvre. Van 1989 tot 1995 trad hij met Jan Mulder op in de theaters met 'literair variété'. Vanaf 1996 gingen ze reageerden ze samen op de actualiteit in de Volkskrant column 'CaMu'. Andere werken van Remco Campert zijn: - Alle dagen feest (1955) - Het leven is vurrukkuluk (1961) - Liefdes schijnbewegingen (1963) - Theater (1979) - Na de troonrede (1980) - Somberman's actie (1985) DE VIJF VRAGEN Verwachting: Ik had wel een verwachting van het boek, dat komt omdat we al een deel van het verhaal (uit de Diepzee) geanalyseerd hadden. Dan word je ook nieuwsgierig of dat het gedeelte wat we al hadden geanalyseerd, klopt met de rest van het verhaal. Bijvoorbeeld de eigenschappen van de personen, of ze sympathiek zijn alleen in het deel, of dat ze over het gehele verhaal sympathiek zijn. Het deel dat we gelezen hadden, vond ik erg leuk en daarom besloot ik om het gehele boek te analyseren. Ik vond het hele boek erg leuk om te lezen, het is lekker dun en dat komt ook handig uit in verband met de tijd die je beschikbaar hebt. Ik had nog nooit van de schrijver, Remco Campert gelezen, ik had zelfs nog nooit van hem gehoord! Gebeurtenissen: De gebeurtenissen kwamen wel echt op mij over, maar het is allemaal erg gecompliceerd doordat Romke zonodig zijn beste vriend moet bedriegen met zijn vrouw. Af en toe komen er erg grappige stukjes voor in het boek, bijvoorbeeld als Romke met Miepje heeft af gesproken. Op het afgesproken tijdstip is ze er niet, en na een tijdje komt Harm op bezoek bij Romke. Romke denkt echter dat het Miepje is. "Miepje! Natuurlijk door het een of ander opgehouden. 'Joehoe!', riep ik jolig, zoals mijn gewoonte was als Miepje Kurk mij bezocht. 'Kom boven. Het bed staat klahaar!' Er kwam geen antwoord, maar wel zag ik even later het sombere hoofd van Harm verschijnen. 'Wat zei je nou?' vroeg hij. 'Het bed staat kláár?' 'Harm…!' bracht ik er geschrokken uit. 'Dat is onverwacht… Ja, het bed staat klaar, ja… Ze… ze komen het namelijk halen.' " Harm wordt dan achterdochtig, en denkt dat Romke homo is. Omdat Romke geen andere uitweg ziet, besluit hij het maar even zo te laten. Ik heb zelf nog nooit zoiets dergelijks meegemaakt, vrienden en familie ook niet. Tenminste, daar is mij niets van bekend! Het is wel een beetje herkenbaar, want in ongeveer ieder soap speelt zich zoiets wel af, of heeft afgespeeld. Het verhaal was niet echt schokkend, sommige gebeurtenissen waren wel vreemd vanwege de denkwijze, bijvoorbeeld als Romke tegen Miepje vertelt dat Harm Miepje verdenkt van een relatie. " 'Begin jij nou ook al? Met wie heb ik dan een verhouding? …O, met jou! Maar dat is toch geen verhouding. We gaan zo af en toe eens naar bed, dat is alles, dat noem ik geen verhouding. Bovendien ben je Harms beste vriend.' Dat is erg vreemd, want ze hebben echt wel een relatie, die 'gebaseerd is op vleselijke lusten.' Personen: De personen waren allemaal van vlees & bloed, alleen was Romke soms een karikatuur als de typische vrijgezel. "Een vrijgezel moet zichzelf verwennen. Laat hij deze taak aan anderen over, dan raakt hij al snel op het hellende vlak dat leidt naar afhankelijkheid. Zelf je hemden wassen, je potje koken, je huis schoonhouden- mochten deze zaken op den duur onaangenaam blijken, dan zou ik slechts tegen betaling de hulp van anderen aanvaarden. Streng zijn in die dingen." Ik vond Romke onsympathiek, hij bedriegt zijn beste vriend, en hij is een egoïstische, seksistische, zelfzuchtige en schijnheilige man. ‘Vleselijke gemeenschap, dat is in orde, daar kon geen mens zonder. Er kon nooit sprake zijn van enige liefde.’ Hij is ook egoïstisch: "Het leven zou voortaan op mijn voorwaarden geleid worden en wie daar niet voor voelde die had pech gehad." Miepje vond ik ook onsympathiek, omdat ze haar man bedriegt met zijn beste vriend, maar zelf ziet ze het niet als 'bedriegen'. Ze slaat helemaal door als Romke vertelt dat hij het een goed idee vindt als Harm Kurk met Trudy Vampirosa naar bed zou gaan, terwijl hij dat nog niet eens gedaan heeft. Ze flipt zelfs zo, dat ze Harm twee blauwe ogen slaat voor iets dat hij nog niet eens gedaan heeft. Dat vind ik erg onsympathiek! Harm vond ik het sympathiekst van de drie, omdat hij tenminste niet vreemd gaat of iemand bedriegt. Ik heb me wel geïrriteerd aan al het bedrog en overspel. Ook op het laatst, gebeurt er nogal iets verwonderlijks: Froukeline Scharnier komt naar Romke zijn huis, en wil met hem naar bed omdat ze een kindje wil met Miebeth (Miepje). Ze heeft dan Romke zijn zaad nodig voor het kindje. Romke wil hier niet aan mee werken, maar ze chanteert hem. "Nou, schiet op, naar de slaapkamer! Laten we maar meteen aan de slag gaan, des te eerder is het karwei geklaard. Ik heb niet de hele dag de tijd.' 'Wat brengt je op het idee dat ik me voor zo'n walgelijke onderneming zou lenen?' vroeg ik fijntjes glimlachend. 'O, dat is heel simpel,' antwoordde Froukeline. 'Als je het niet doet weet je beste vriend Harm Kurk vandaag nog dat je hem met Miebeth bedrogen hebt.' Ik kon me niet zo goed inleven in de personen, maar kan wel de emoties begrijpen. Zelf heb ik nog nooit iemand bedrogen, maar kan me wel inleven hoe de angst voelt, angst om betrapt te worden. Ik zou zelf een andere beslissing hebben genomen op het moment dat Harm en Miepje Romke in huis vragen om bij hun te logeren. Als je al hebt gevoeld dat het 'seks op het eerste gezicht was' (We keken elkaar aan. Om haar gezicht zinderde en trilde het. Er smolt iets in haar ogen. Mijn lendenen werden van warm water. Buiten begon het te onweren. Een bloem geurde wild. Tussen Miepje Kurk en mij was het seks op het eerste gezicht.), kun je beter die uitnodiging niet aannemen als je geen problemen wilt. Opbouw: De roman bestaat uit zestien hoofdstukken, beginnend bij nul en eindigend bij vijftien. In het eerste hoofdstuk zijn er heel veel dingen onduidelijk; wie is nu Knollie, waarom loopt hij liever niet langs het huis van Harm en Miepje Kurk? Je wilt dus veel vragen stellen, en pas als je het hele boek uit hebt, krijg je antwoord op je vragen. Het boek heeft een open begin: je 'valt' zomaar in een bepaalde gebeurtenis, namelijk dat Knollie en Romke een wandeling maken door een wijk waar Romke schijnbaar liever niet wil zijn. Het verhaal is makkelijk te lezen, alleen blijf je met de vraag zitten waar het eerste hoofdstuk (hoofdstuk nul) nou op slaat, dat snap je pas helemaal aan het einde van het boek. Eigenlijk is het verhaal één grote flashback, met nog een flashback erin. Namelijk in hoofdstuk drie, dan kijkt hij terug op zijn middelbare schoolperiode, hoe hij Harm Kurk ontmoette en hoe ze vrienden werden. In het begin is het wel lastig om te lezen, want er wordt in het eerste hoofdstuk teruggekeken naar het verleden. De flashback is voor de rest wel chronologisch geschreven, niet-continue. Ik vond het verhaal niet spannend, wel blijft er telkens een spanning hangen in het verhaal, of Romke en Miepje nou betrapt worden. Ik houd zelf meer van een ik-verteller, omdat je je dan beter in kan leven in de hoofdpersoon. Het lijkt alsof het verhaal een open eind heeft, maar het heeft een soort cirkelconstructie. Het verhaal eindigt op het begin van het boek. Toch blijf je nog wel met vragen zitten, of het kind van Romke en Froukeline ooit haar echte vader zal ontmoeten, en of Harm nog achter de relatie van Miepje en Romke komt. Dat zou wel een mooi vervolg op het boek zijn!!
Taalgebruik: Het taalgebruik was erg makkelijk, geen moeilijke woorden en niet al te lange zinnen. Ik ben een zin tegen gekomen die ik erg mooi vond: "Duizenden zonsopgangen, sterren, cirkels en bellen glansden en wentelden voor mijn ogen. Het was alsof de tijd even stilstond." Dit is het moment dat Romke klaarkomt en een kindje bij Froukeline Scharnier heeft gemaakt. Het taalgebruik is beeldend genoeg, je kunt je bijna wel voorstellen hoe zijn vrijgezellenflat eruit ziet, en af en toe worden er ook andere ruimtes beschreven, zoals de kroeg waar hij in komt, en de wijk waar Knollie en Romke lopen. Ook worden personen goed beschreven. Er waren redelijk veel dialogen in het verhaal, normaal vind ik dit heel vervelend en irritant, maar nu 'paste' het juist bij het verhaal. DE ZEVEN ARGUMENTEN Structuur Thema & motieven Thema: relaties tussen mensen. Alles draait om verhoudingen en het omgaan met elkaar. Dat is in een soapserie ook zo, daarom zou het boek net een 'geschreven soapserie' kunnen zijn. Alle gebeurtenissen in het boek komen door relaties tussen personen. Op internet staat: 'het lukt geen van de personages om aan de sleur van het bestaan te ontsnappen. De veilige dagelijkse realiteit wint het van de verleiding voor het onbekende.' Motieven: - overspel (het vreemdgaan van Miepje) - vrijheid (de vrijheid van Romke doordat hij vrijgezel is) - vlucht (het vluchten van Miepje naar Froukeline) - seksualiteit (Miepje en Romke die telkens weer met elkaar naar bed gaan) - voornemens (Harm die zichzelf voorneemt dat hij Miepje beter gaat behandelen als ze ooit nog bij hem terug komt) Personen Hoofdpersoon: Romke Terkamp. Hij is een vrijgezel, maar er wordt niets verteld over zijn uiterlijk. Hij is schrijver van beroep. Hij is een egoïstische, zelfzuchtige, seksistische en schijnheilige man. Een voorbeeld van zijn egoïsme: ‘Het leven zou voortaan op zijn voorwaarden geleid worden en wie daar niets voor voelde die had pech gehad.’ Een voorbeeld van zijn zelfzuchtigheid: ‘Ik voelde me een beetje schuldig. Mijn oudste en beste vriend had het moeilijk en ik was te zelfzuchtig om hem te helpen’. Een voorbeeld van zijn seksisme: "Twee middeltjes uit de mannelijke huisapotheek dienden zich bij mij aan. 1. Hij zou eens een goed pak op zijn sodemieter moeten hebben. 2. Hij zou eens flink van bil moeten met een lekker wijf." In elk hoofdstuk komt seks weer terug, bijna altijd denkt Romke aan seks. Romke heeft een round-character, in het begin van de flashback denkt hij dat hij de eeuwige vrijgezel zal blijven. Hij moet niets van vrouwen hebben, ze kosten alleen maar geld, maar ze zijn wel 'goed' voor de seks. Helemaal aan het einde, dus aan het begin van het boek, heeft hij toch een relatie met een vrouw, Knollie. Ook weet je al zijn gedachten. Hij heeft een klein beetje een 'speaking name', als je de letters van zijn naam door elkaar husselt, krijg je Remco Campert, de schrijver van het boek. Hoofdpersoon: Harm Kurk. Hij is journalist van beroep. Hij is een dikkige man (" 'O, díe Kurk! …Een forse man…' "). Voordat Miepje weg loopt gaat hij nogal makkelijk met haar om, hij vindt het heel vanzelfsprekend dat ze bij hem blijft. Als ze dan weg is, heeft hij in de gaten dat hij haar een beetje heeft verwaarloosd. Hij is snel depressief, bijvoorbeeld: :‘Scheelt er iets aan Harm?‘, vroeg ik. ‘Afgezien van het feit dat ik dood ga scheelt er niets aan‘, zei hij. Hij beseft dat hij ooit dood zal gaan, net als iedereen, en meteen heeft het leven geen zin meer. Maar een paar dagen later is hij weer heel vrolijk en aardig tegen Miepje. " 'Hij geeft me voortdurend kusjes en hij helpt me met alles en ik moet steeds maar met hem naar de bioscoop en naar de schouwburg en uit eten.' 'Een voorbeeldig echtgenoot, lijkt me.' 'Ik wordt er zo zenuwachtig van. En soms wordt hij stil en dan zit hij me aan te kijken en dan knikt hij na een tijdje alsof hij wil zeggen: ja, ja, ik weet het wel.' Hij heeft een flat-character, je weet bijna geen gedachten van hem, alleen als hij Miepje verdenkt dat ze vreemd gaat. Hoofdpersoon: Miepje Kurk. Miepje is de beeldschone en jonge vrouw van Harm Kurk. Ze gaat ’s morgens altijd naar de kindercrèche. Ze bedriegt Harm, haar man, met zijn beste vriend, Romke. Maar zelf ziet ze dit niet als vreemdgaan, dat lees je in het stukje: “’Zo gèk is dat toch niet,’ zei ik. ‘Je hèbt toch een verhouding?’ Haar ogen spoten vuur. ‘Begin jij nou ook al? Met wie heb ik dan een verhouding? … O, met jou! Maar dat is toch geen verhouding. Bovendien ben je Harms beste vriend.’ Later loopt Miepje weg, dan gaat ze naar haar vriendin Froukeline Scharnier toe. Haar vriendin dan - in de twee betekenissen van het woord – gaat naar Harm en Romke toe, om kleren te halen. Froukeline noemt haar Miebeth. Miepje is dus biseksueel, want ze valt op mannen én vrouwen. Miepje is flat-character, je weet bijna geen gedachten van haar. Bijpersoon: Froukeline Scharnier. Ze is een knappe lesbische vrouw die erg bazig is. Froukeline is een rijzige vrouw met lang golvend kastanjebruin haar en een prachtig 'als uit steen gehouwen gezicht'. ‘Voor jullie armzalige piemel dragers, heette ze misschien Miepje‘. Uit die zin kan je heel sterk op maken dat ze niet erg positief over mannen denkt, sterker nog, ze kraakt ze af. Ze heeft een hekel aan mannen. Froukeline wil een kind van Romke om Miepje gelukkig te maken, terwijl hij dat niet wil, maar ze krijgt het toch, omdat zij gewoon zegt wat er gebeurd en ze wenst geen tegenspraak, en zeker niet van mannen. Dit was een duidelijk voorbeeld van de bazigheid van Froukeline. De volgende drie personen zijn vooral van belang in het leven van Romke, in het leven van Harm en Miepje komen zij niet voor. Knollie: Ze wordt beschreven als een blonde dame die kleren ontwerpt en Willem Ananas helpt met organisatorisch werk. Eigenlijk heet ze Suzanne, maar omdat Willem haar altijd Knollie genoemd heeft reageert ze er al lang niet meer op. Zij mag van Willem een relatie met anderen aangaan als ze dat wil. Ze krijgt dan ook een relatie met Romke. Bollie: Ze verandert, net zoals Knollie, niet in het verhaal en wordt ook als een blonde dame beschreven. Ze zou een zusje van Knollie kunnen zijn. Zij helpt Willem Ananas ook met het organisatorisch werk en fotografeert. Eigenlijk heet ze Dorine, maar Willem noemt haar Bollie en ze reageert ook al lang niet meer op Dorine. Zij mag van Willem in tegenstelling tot Knollie geen relatie aangaan met iemand anders. Willem Ananas: Hij is een verstrooide schilder die Knollie en Bollie klusjes laat opknappen zoals de tuin mooi houden en koken. Willem is een vriend van Romke. Hij woont in een kasteelachtig huis in Frankrijk. Ik vind dat de personen wel goed op elkaar afgestemd zijn, want ze zijn allemaal helemaal ‘geflipt’. Het verhaal heeft een beetje een ‘soap constructie’, want dit soort gebeurtenissen komen ook altijd in soaps voor. De namen zijn een beetje apart, want ze zijn nogal ‘Oudhollands’. Miepje, Harm en Romke zijn namen die vandaag de dag niet meer zoveel voor komen. Knollie en Bollie zijn ook aparte namen, Willem Ananas is ook vreemd. Dat is dus het vreemde aan dit verhaal, omdat het verhaal op een soap lijkt, zijn er meestal wat ‘modernere’ namen. Perspectief Het verhaal is geschreven in de ik-verteller, alles wat er gebeurt wordt beschreven door de ogen van Romke. Er is één stukje dat wordt beschreven in de verborgen verteller, namelijk als Romke weer terug gaat naar bed. Er wordt dan in de hij/ zij vorm geschreven, namelijk ‘de logé’. Later blijkt dan dat hij in slaap was gevallen, en dat er een droom beschreven wordt. ‘Nauwelijks had de logé de dekens over zich heen getrokken of er werd gebeld.’ Een voorbeeld van de ik-vorm: ‘Ik maakte een einde aan mijn houding van schuldbewuste zoutzak en rechtte mijn rug.’
Tijd Het verhaal speelt zich in deze tijd af, of misschien een paar jaar geleden. Je merkt dit aan verschillende dingen, zoals de lesbische relatie van Miepje, dat is nogal 'modern', en vroeger zouden vrouwen niet eens dúrven weglopen bij hun man. Het verhaal is chronologisch, maar wel één grote flashback. Toch is het niet lastig te lezen omdat er wel een verhaallijn in zit. Het verhaal heeft een gesloten einde, maar toch blijf je met een grote vraag zitten: Komt Harm erachter dat Miepje ooit een relatie had met Romke? Die vraag wordt niet beantwoord, dat zul je zelf moeten bedenken. De vertelde tijd is ongeveer een half jaar. Af en toe wordt er ook gewerkt met een tijdsversnelling en tijdsvertraging. Als Romke en Miepje bijvoorbeeld een gesprek voeren, wordt dat heel uitvoerig verteld, terwijl het in werkelijkheid een paar minuten duurt. Ruimte Het verhaal speelt zich af in Amsterdam, waar Harm, Miepje en Romke wonen. Verder speelt het zich veel af bij Harm en Miepje thuis. Er vinden ook veel gebeurtenissen plaats in Romke's vrijgezellenflat, waar Romke en Miepje altijd afspreken voor seks. Ook speelt het verhaal een klein stukje af in Frankrijk, als Romke op bezoek gaat bij een goede vriend van hem, Willem Ananas. En natuurlijk helemaal in het begin, als Romke en Knollie door de wijk lopen. De schrijver besteedt niet zoveel aandacht aan de ruimte, denk ik. Alleen aan de typische vrijgezellenwoning, die wordt wel duidelijk beschreven. Realistische argumenten Het verhaal heeft wel een vorm van waarheid, als je de naam Remco Campert (=de schrijver) door elkaar husselt, krijg je de naam van de hoofdpersoon uit het boek, Romke Terkamp. Misschien heeft de schrijver wel stiekem een levensverhaal geschreven?!?! Sommige dingen komen wel ongeloofwaardig op mij over, zoals de denkwijze van Miepje Kurk. Ze vindt dat ze haar man niet bedriegt, dat lees je in de zin die ik al bij de personen heb genoemd, en als Romke dan het plan voorstelt om het af te spreken waar ze naar toe is geweest, zegt ze: 'Ik vind het een misselijk idee. Nu heb ik het gevoel dat ik hem bedrieg.' Daar moest ik ook wel een beetje om lachen. De schrijver gebruikt veel details, daardoor komt het verhaal ook realistischer over. Het verhaal werd juist weer een beetje ongeloofwaardig door de namen, zoals 'Knollie', en 'Bollie', en 'Willem Ananas'. Die namen zul je in werkelijkheid niet veel tegenkomen. Vernieuwingargumenten Wat nieuw voor mij was, was de denkwijze van de personen. Miepje schijnt het heel normaal te vinden om haar man te bedriegen, en Romke heeft er ook geen moeite mee om zijn beste vriend te bedriegen. Het lijkt alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ook Froukeline vond ik erg apart, doordat ze 'zomaar' een kindje maakt bij Romke, omdat ze Miepje gelukkig wil maken. Ik vind het wel 'normaal' dat de vader daar dan ook toestemming voor geeft, eigenlijk is Romke nu gewoon misbruikt of verkracht. Morele argumenten
Romke- slecht, onsympathiek, want hij bedriegt zijn beste vriend met zijn eigen vrouw. Dat vind ik heel erg laag, het laagste dat je kunt doen. Je kunt jezelf geen vriend noemen als je de ander bedriegt. Harm- goed/ slecht, want hij verdenkt zijn eigen vrouw, en wil haar zelfs gaan achtervolgen! Dat vind ik niet zo goed, maar aan de andere kant: hij gaat niet vreemd, hij bedriegt niemand. Hij neemt zijn vrouw Miepje niets kwalijk als ze weer bij hem terug is, dat ze een relatie heeft gehad met een vrouw, of iets anders. Dat vind ik toch ook wel goed, dus ik vind hem wel sympathiek. Miepje- slecht/ onsympathiek, omdat ze haar man bedriegt zonder zich schuldig te voelen.
Emotivistische argumenten Het boek heeft me zeker aan het denken gezet, vanwege de vreemde gebeurtenissen. Maar met dit boek wordt ook wel duidelijk dat vreemdgaan hartstikke stom is, eerlijkheid duurt toch altijd het langst. Ik kon me af en toe ergeren aan Miepje, soms kwam ze erg dom over. Soms moest ik wel lachen om de situaties, vooral degene met 'de mannen van het bed'. Het boek heeft een hele grote vergelijking met een soap, daarom herkende ik sommige situaties wel. Soms werd ik erg boos op Romke en Miepje dat ze Harm zó konden bedriegen, en dat vond ik ook zielig voor Harm. Intentionele argumenten Uit het verhaal kun je op maken hoe stom het is om je beste vriend en je man te bedriegen, eerlijk zijn is toch het beste. Ik weet niet op Remco Campert iets dergelijks heeft meegemaakt, maar ik denk wel dat hij met dit boek wil zeggen dat je elkaar niet moet bedriegen, dat je beter hechte vriendschappen kunt hebben waarin je elkaar écht kunt vertrouwen. Stilistische argumenten De schrijver gebruikte af en toe rare woorden, tot twee keer toe komt er een zin in voor met opereren: "Wat het liefdesleven betreft: hierin zou ik zorgvuldig en, als de situatie er mij toe dwong, genadeloos moeten opereren." En een andere zin: "Miepje en ik hebben geen verhouding, Miepje en ik opereren elkaar." Ik denk dat hij met opereren met elkaar naar bed gaan bedoelt. Soms is het wel lastig, die woordkeuze, maar dat vind ik juist wel leuk aan het boek.