De guillotine door Simone van der Vlugt

Titelverklaring:
Zoals de titel al zegt gaat dit boek over de guillotine. Het verhaal speelt zich af ten tijden van de franse revolutie. In die tijd werden er heel erg veel mensen onthoofd door middel van de guillotine.

Hoofdpersoon:
De hoofdpersoon in het verhaal is Sandrine. Sandrine is een meisje van 16 jaar met donker gekrulde haren. Sandrine is van adel. Door al dat lekker eten, mooie kleren en andere luxe dingen is ze best verwend geraakt. En ze weet niet veel van de “gewone” mensen af, totdat ze in een opstoot terecht komt en ziet hoe het echte leven eraan toe gaat. Vanaf het moment dat ze weet hoe het er echt aan toe gaat voelt ze zich schuldig. Zij is een van de weinige adelijke mensen die wel geeft om de gewone mensen. Als ze eenmaal onderduikt bij de familie Lambertin heeft ze het in het begin er moeilijk met zich aanpassen. Maar na een tijdje is ze net zoals de andere mensen. Ze werkt hard om maar een klein beetje eten te krijgen.

Bijpersonen:
Julie
De kamenier van Sandrine. Elke ochtend als Sandrine opstaat helpt Julie haar bijvoorbeeld met aankleden. Zij gaat ook overal mee naartoe, waar Sandrine maar heen gaat. Zij moet dus eigenlijk ook zorgen voor Sandrine. Ze is altijd erg bezorgd om Sandrine. Ze zou zelfs haar leven geven voor haar, wat later nog gebeurt ook… Julie is ook bevriend met de familie Lambertin. Ze is net als Sandrine ongeveer 16 jaar oud.


Nicolas
Nicolas’ vader pacht land van Monsieur de Billancourt (de vader van Sandrine). Hij en de rest van zijn familie zijn erg arm. Hij woont op een boerderij samen met zijn vader, zijn zusje Agnes en twee broertjes. Hij heeft het beste voor met zijn familie. Hij is ook erg tegen de aristocraten. Hij vindt het heel erg dat hij en zijn familie in armoe moeten leven en de aristocraten hebben het heel goed.

Maurice Lambertin
Hij is schoenmaker in één van de armere buurten van Parijs. Het is een aardige man die ook niet zo veel moet hebben van de aristocraten. Maar het is niet zo erg als zijn zoon, Philippe.

Margot Lambertin
De vrouw van Maurice. Zij doet het huishouden bij haar familie: ze kookt, ze wast, ze staat elke morgen vroeg op om brood te halen voor de familie en nog veel meer huishoudelijke klusjes. Ze is een lieve vrouw, die nog geen vlieg kwaad zou doen. Ze heeft het beste voor met de hele familie, en geeft nooit op met wat dan ook.

Philippe Lambertin
Hij is de zoon van Maurice en Margot Lambertin. Hij is erg voor de Revolutie, en is daarom ook een sansculotte. Het betekent dat je Revolutiegezind bent, en dat je je onderscheidt van de aristocraten door slordige kleiding te dragen. Philippe moet ook niks hebben van de aristocraten, maar later komt daar verandering in.

Pierre Lambertin
De jongste zoon van Maurice en Margot. Pierre is altijd vrolijk en opgewekt. Het liefst gaat hij bikkelen met zijn vriendjes, maar dat mag hij pas als hij zijn moeder heeft geholpen met de huishoudelijke klusjes. Hij moet dan bijvoorbeeld hout hakken.

Het verhaal speelt in 1789. ik weet dat omdat dat tijdens de revolutie is en het in het boek over de franse revolutie gaat. Het verhaal zelf wordt verteld door de hoofdpersoon Sandrine. En het verhaal loopt in de gewone chronologische volgorde maar wel met terug verwijzingen.


Samenvatting
Het boek begint midden in de gebeurtenissen. De hoofdpersoon bevindt zich gelijk al in een opstoot van de revolutie. Het verhaal gaat over Sandrine de Billancourt, een meisje van adel, die samen met haar ouders en zus in Parijs woont. Als Sandrine na school wordt opgehaald met de koets, komen ze vast te zitten in een opstoot. Ze kunnen geen kant meer op, dus hebben Sandrine en haar kamenier Julie geen andere keus dan uit de koets stappen en zich door de menigte proberen te dringen. Dan ziet Sandrine een jongen op de grond liggen, die niet meer beweegt. Julie kent het jongetje en samen brengen ze het jongetje terug naar zijn ouders, die in een van de armste straten in Parijs wonen. Ook al helpt Sandrine, echt bedankt wordt ze niet. Ze merkt dat de adel steeds minder geliefd wordt. Overal op straat wordt ze vreemd aangestaard. Sandrine is dan ook blij dat ze die zomer naar Poissy gaan, waar hun kasteel staat. Maar ook daar woedt de revolutie. De familie de Billancourt wordt overal nagekeken door de arme mensen, en hun blik is vol van haat. Ondertussen woedt de revolutie erger en erger. Overal worden kastelen en kloosters geplunderd en de bewoners daarvan gedood. Op een dag trekt de plunderende stoet naar het kasteel van de Billancourts. Ze kunnen nog net op tijd wegvluchten in de koets. Maar na een korte tijd trekt er ook een stoet naar hun villa in Parijs. Ze hebben echter geen tijd meer om te vluchten. Julie verbergt Sandrine onder een luik en zegt haar naar de familie Lambertin te gaan, zodra iedereen weg was. Sandrine's familie en Julie worden meegenomen door de plunderaars. Sandine wacht tot iedereen weg is en gaat in dienstmeidkleren op zoek naar de familie Lambertin. Daar duikt ze onder. Sandrine wil weten wat er met haar ouders gebeurd is en Maurice Lambertin kijkt in het gevangenisregister. Waar hij te weten komt dat Sandrine's ouders, zus en kamenier naar de guillotine zijn gebracht, net als alle andere adel. Bij de Lambertins maakt Sandrine kennis met het arme leven en moet voor het eerst in haar leven werken.
Na een tijd ontmoet Sandrine Nicolas, die ze kent van het kasteel in Poissy. Langzamerhand worden ze verliefd. Maar Phillipe, de zoon van de Lambertin is ook verliefd op Sandrine. Hij verzint een list. Hij laat Nicolas geloven dat hij gezocht wordt. Nicolas vlucht, maar Sandrine wil met hem mee. Helaas worden ze ontdekt en komen in de gevangenis terecht. Daar verraadt de ooit beste vriendin van Sandrine, die daar ook zit, wie Sandrine eigenlijk is. Op weg naar de guillotine, weet Phillipe haar te redden en ze vertrekken met z'n tweeën naar Poissy. Nicolas ontsnapt ook en ontdekt de list van Phillipe en vertrekt ook naar Poissy, om ze te zoeken.

Het boek eindigt tussen goed en slecht in. Slecht omdat de ouders van Sandrine dood zijn en dat Sandrine moet vluchten, maar het kan nog goed komen. Ze zou nog heel gelukkig kunnen worden in Tours. En haar geliefde, Nicolas, komt achter haar aan. Het boek heeft een open einde.

Mening:
Ik vond het een erg mooi boek. Het was erg interessant om meer te weten over komen hoe de mensen vroeger leefden en dachten. Het was ook erg spannend omdat je elk moment dacht dat Sandrine opgepakt zou worden door de gardisten. Ik leefde erg mee met de hoofdpersoon en wilde ook steeds weten wat er allemaal zou gaan gebeuren. Dat kwam onder andere omdat het boek zo realistisch was. Je maakt het als het ware zelf mee. Ik heb daardoor het boek ook in één dag uitgelezen. Het boek was erg duidelijk geschreven in makkelijke taal.

Recensies:
Uit: De vrijzinnige lezer, juni 1999
“Dit is een zéér goed uitgewerkt verhaal. Het Parijs van eind 18de eeuw, de Franse Revolutie. Op dat toneel bewegen Sandrine, uit een steenrijk geslacht, en Philippe, uit een arme schoenmakersfamilie, zich. Op een toneel dat de schrijfster alle kansen geeft om inzicht te ge geven… En, driemaal hoera, de schrijfster doet dit ook. Wij lazen in sneltreinvaart dit boek: ademloos, net als vroeger. Dit is dus een voltreffer. (…) Prachtig boek. Schitterend scenario. Historisch geconcipieerd. Kritisch benaderd. Iets dat in géén bibliotheek mag ontbreken.”

Uit: Boeken voor de bieb

“De plot steekt nogal ingewikkeld in elkaar. Immers de wetten van dit genre schrijven een happy end voor, maar Simone van der Vlugt moet veel romantechnische toeren uithalen om aan die wetten te voldoen. De guillotine geeft de Franse Revolutie een gezicht. Dat door het aardige verhaal ingrediënten als cliché en voorspelbaarheid (maar niet de plot) een rol spelen, vind ik geen reden om het niet aan te bevelen. Er staat zoveel ‘inleefbaarheid’ tegenover.”