Beschrijving Krabbé, Tim
De grot, Bakker 1997 (blz. 5- 181) - Samenvatting: Egon Wagter gaat naar Ratanak, de hoofdstad van Ratanakiri, om daar een koffer met heroïne te bezorgen op een parkeerplaats. Hij huurt in een hotel een kamer en probeert zich zoveel mogelijk als een toerist te gedragen. Daarvoor struint hij alle toeristische plekjes af en fotografeert zo veel mogelijk. Dat doet hij om en alibi te hebben en te kunnen bewijzen dat hij een toerist is. Ook gaat hij langs de gevangenis die hem eraan herinnert dat Herbert Doornenbosch daar is omgebracht omdat ook hij drugs had gesmokkeld. Als hij op de parkeerplaats komt levert hij de koffer aan een vrouw over die ook voor het eerst drugs smokkelt. Ze omhelzen en zoenen met elkaar en raken in gesprek. Ze weten niet van elkaar wie ze zijn want ze noemen hun namen niet. Egon weet dat hij deze vrouw wel hel speciaal vind en zegt ook dat hij van haar houd. Hij twijfelt of hij haar zal tegenhouden als ze wegrijd. In hoofdstuk twee is Egon op zomerkamp met “Davy Jeugdreizen” waar hij Axel de Graaf ontmoet op veertienjarige leeftijd.. Axel is een apart figuur. Op de een of andere manier kan hij mensen over halen dingen te doen terwijl ze dit eigenlijk niet willen, bovendien handelt hij in softdrugs. Tijdens dit kamp komt hij Marjoke Heffels tegen waar hij verliefd op wordt. Maar Axel organiseert een vrijpartij met twee andere meisjes genaamd Vera en Florrie en ze worden betrapt. Later ontmoet Egon Axel weer, Egon is dan student geologie en Axel studeert rechten. In de “Grim” ( studentenhuis) worden wilde feesten gehouden en Axel handelt dan ook in mensen. Hij gebruikt daarvoor studenten die meestal nog worden gepakt ook. Dan leert hij zijn toekomstige vrouw tegen genaamd Adriënne. Als Egon later van haar hoort dat ze met Axel naar bed is geweest in de tijd van “de Grim” krijgt hij het daar behoorlijk moeilijk mee. Als hij Axel weer tegenkomt is Axel inmiddels maffiabaas en ook gearresteerd geweest bij een schietpartij waarbij zelf ook gewond raakte. Michel Polak noemt zijn naam in de krant terwijl Axel daar altijd is weten onderuit te komen. Uiteindelijk zien Egon en Adriënne in dat hun relatie niet meer werkt en ze scheiden dan ook. In hoofdstuk drie zijn we weer in Ratanakir waar twee lijken zijn gevonden. De één is Egon Wagter en de ander is van een vrouw met een vals paspoort die niet geïdentificeerd kan worden. Michel Polak reist af naar Ratanak. Hier bezoekt hij de moeder van Oum Phen, de man die ter dood is veroordeeld vanwege de moord op de twee toeristen op het parkeerterrein omdat hij een biljet van twintig dollar bij zich had (dat had Egon Wagter hem gegeven om op zijn auto te passen toen hij een toeristische discotheek in was gegaan.) Verder bezoekt hij generaal Sophal de leider van Ratanakiri, Polak weet dat de invalide Oum Phen niet eens de kracht had om een dubbele moord te plegen. Maar voor Sophal is de een dader belangrijker dan de feiten. Volgens hem waren Egon en de vrouw dan ook geen drugssmokkelaars maar toeristen. Polak mag naar de executie van Oum Phen maar besluit niet te gaan na het zien van de lijken op foto’s die in een omhelzing liggen. Hoofdstuk vier lijkt over iets heel anders te gaan dan alle voorgaande hoofdstukken. Het gaat namelijk over een vrouw genaamd Marcie. Ze was getrouwd met David en had kinderen. Het wordt verteld vanuit één van de kinderen: Arthur. Arthur was de laatste die zijn moeder zag voordat ze verdween. Marcie was helemaal weg van stenen, haar eerste steentje was een stukje olivijnbasalt en opende zelfs een winkeltje waar ze ze verkocht. Maar ondanks dat de winkel heel slecht liep bleef ze het tot stand houden. De eerste twee jaren had David de huur voor het winkeltje betaald en hij wilde nu dat ze het sloot. Maar Marcie zegt dat als hij het niet betaald ze het geld dan wel ergens anders vandaan haalt. Twee dagen later verdwijnt ze. Ze komen er achter dat ze het winkeltje inderdaad heeft gefinancierd met geld waarvan ze niet weten waarvan het vandaan komt. Dan vinden ze een adressenboekje met de namen Egon Wagter en Axel van de Graaf erin. In het laatste hoofdstuk waar ook de titel van is afgeleid gaan we weer terug naar het zomerkamp. In dit hoofdstuk vallen de laatste puzzelstukjes van het verhaal op hun plaats. Egon en Marjoke hebben een uitgebreid gesprek waarin Marjoke verteld dat ze misschien naar Amerika moet verhuizen als haar vader daar werk kan krijgen. In het kamp gaan ze op excursie naar de grotten van Hurennes. Daar zien ze het breukvlak tussen twee geologische tijdperken die honderd miljoen jaar uit elkaar liggen: kalksteen en olivijnbasalt. Hier kocht Marjoke het eerste steentje voor haar verzameling: een stukje olivijnbasalt. Op dat moment besliste Egon dat hij geoloog wilde worden. Maar dan als ze bessen gaan plukken komt Axel tussen beide en dringt Vera aan Axel op… (zelf geschreven) - Personages: Egon: Een meegaande jongen op 14-jarige leeftijd. Hij is erg zachtaardig maar laat zich snel overhalen door Axel. Hij heeft een zwakke persoonlijkheid en is makkelijk over te halen. Hij laat zich bijvoorbeeld ook overhalen om aan een vrijpartij mee te doen terwijl hij eigenlijk niet wil. ( blz. 54)Naarmate hij ouder wordt komt hij meer over als serieuze man die een beetje het buitenbeentje is in het studentenhuis “de Grim” Hij heeft er veel voor over om geoloog te worden. Hij ziet zijn kans komen als er een excursie wordt aangeboden. Als hij er geen geld voor heeft, heeft hij er zelfs drugssmokkel voor over… Axel van de Graaf: Op 14-jarige leeftijd begint de ellende al. Hij komt over als een intimiderend iemand die andere mensen dingen laat doen in zijn belang. In deze zin komt duidelijk naar voren wat voor jongen hij was: “Ik zag geen bord ‘verboden in te klimmen’, zei de jongen. “Ik wou kijken of er boven misschien een was.” Hier luistert hij niet naar de leider en ik klimt in een stelling op perron. (blz. 42)Al komt hij niet vaak voor in het verhaal, hij brengt een hele sterke invloed over. Het is een heel zelfverzekerd persoon. Ook als hij ouder is wordt zijn personage steeds heftiger. Elke keer dat hij Egon weer ontmoet veranderd Egons leven drastisch. Bovendien is hij erg populair bij de vrouwen en handelt hij in drugs en mensen. Ergens is Axel jaloers op Egon omdat deze wel een normaal leven leidt. Marjoke Heffels/ MarcieNussbaum: Marcie Nussbaum is een vrouw van 42 jaar, en komt uit Nederland. Ze is een belangrijk personage maar komt maar heel weinig voor in het boek waardoor je maar weinig over haar te weten komt. Op mij komt ze over als een vrouw met een sterke eigen wil om haar droom te vervullen: een winkeltje met mineralen en stenen beginnen. Als kind emigreerde zij met haar ouders en trouwde met een Amerikaan genaamd David waarmee ze twee kinderen kreeg. Ze had haar liefde voor mineralen ontwikkeld (met Egon) tijdens haar jeugd in de grotten van Hurennes en heeft uiteindelijk haar droom in vervulling laten gaan: ze is een winkeltje begonnen in mineralen. Ze heeft twee zoons en een niet zo goed huwelijk. Ze weet namelijk dat haar man een verhouding heeft met een andere vrouw. Als haar winkeltje bijna failliet is, verdwijnt ze plotseling.
- Tijd: Het verhaal bevat heel veel flashbacks en het is niet duidelijk wanneer je het over de goede tijd hebt. Je kan zeggen dat alle hoofdstukken door elkaar zijn gehusseld waardoor het verhaal in het begin moeilijk te volgen was. Het wordt dus zeker niet chronologisch verteld. Het speelt zich af in ongeveer 30 jaar. Het verhaal begint immers pas als Egon 14 is en eindigt als hij 43 is. - Perspectief: Door verschillende ogen, de ene keer door die van Egon, de andere keer door die van Arthur (zoon van Marjoke), en dan weer door de journalist Michel Polak. Het is dus een alwetende verteller en ook een wisselend perspectief. - Ruimte: Ja, de drugshandel en het onderzoek naar de gevonden lijken spelen zich vooral af in Ratanakiri (als Egon 43 jaar is), in de Belgische Ardennen met Davy Jeugdreizen (als Egon 14 jaar is), en in Amsterdam (als Egon studeert en daar echt volwassen is, les geeft op een school 30 jaar). Omdat het zo vaak van tijd en perspectief wisselt is de plaats heel erg belangrijk. - Stijl: De woorden die worden gebruikt zijn niet echt moeilijk. Als je een woord niet goed begreep wat vrijwel nooit het geval was kon je dat toch begrijpen door het zinsverband. Er komt wel beeldspraak in voor en daar moet je soms even over na denken over wat er nou precies mee werd bedoeld. Bijv. “De angst ruiste als verliefdheid door zijn bloed ''(bladzijde 15). - Genre: Roman - Achtergrond: Nee niet echt, het is een heel actueel boek. Het blijft een goed boek ongeacht hoe oud je bent of de “leeftijd” van het boek. Interpretatie - Thema: Vriendschap, liefde, dood, drugs en macht. De vriendschap tussen Marjoke en Egon is eigenlijk meer en loop tuit op ware liefde bij de drugsverhandeling. De vriendschap met Axel is eigenlijk geen vriendschap omdat Axel alles doet in eigen belang en meer macht. Uiteindelijk loopt het slecht af met Egon en Marjoke omdat ze hun verantwoordelijkheid en eigen keuzes hadden gemaakt. Het is onduidelijk of dit onder druk van Axel gebeurde. Ze moesten de drugs bekopen met de dood.
- Karakterontwikkeling: Egon blijft vrij serieus en makkelijk over te halen. Maar als hij tijdens zijn toeristische toer langs de gevangenis loopt, twijfelt hij even of hij door zal gaan. Hij beseft dat hij geen keus heeft en wel door moet gaan met de drugshandel. Zodra hij de koffer moet afleveren wordt hij nerveus. Axel toont in het boek geen emoties behalve dan meedogenloosheid. Maar als Egon wordt vermoord opent het verdriet zijn ogen. Hij heeft zelf namelijk twee dochters die hij niet wil verliezen door zijn handelen. Hij beseft dat hij niet langer de baas van de maffia wil zijn. Marjoke veranderd eigenlijk niet zo veel qua karakter, alleen zodra ze de koffer moet afleveren wordt ook zij zenuwachtig. - Motieven: Macht van Axel die meer en meer wil, hij misbruikt Egon daarom voor gemene en gevaarlijke klusjes. Ook de liefde tussen Egon en Marjoke is belangrijk voor het verhaal, want de titel van het boek is genoemd naar de plaats waar zij daarachter kwamen en waar zij achter hun liefde voor stenen kwamen. - Titel: Ik vertelde het eigenlijk al bij “Motieven”, de titel heeft te maken met de grot waarin Marjoke en Egon elkaar hebben ontmoet. Hierbij ontstond hun liefde voor de geologie en de liefde voor elkaar. ( laatste hoofdstuk)Het is een belangrijk verband met het thema omdat de passie voor de geologie hen zover drijft dat ze ervoor drugs gaan smokkelen en dit met de dood moeten bekopen. - Wereldbeeld: Iedereen heeft gevoelens, of hij ze nou toont of niet. Ook wordt in het boek drugssmokkel afgeraden aan gezien de hoofdpersonen werden vermoord. Over het leven kan je er uit op maken dat je moet genieten van het leven zolang het duurt. Beoordeling Ik vond het echt een topboek. Prachtig geschreven, geen woord te veel. In het begin dacht ik zei ik nog “wat is dit voor een raar boek”, maar op de één of andere manier werd je erin gezogen en wilde je het pers se uitlezen. Ik vond het af en toe lastig met beeldspraken maar je hield daardoor wel goed de aandacht erbij. Je leert er bovendien veel van dat drugssmokkel niet altijd goed gaat. Ook vriendschap is niet altijd wat het lijkt. Er kan meer uit komen dat je denkt zoals een relatie of juist dat je wordt gebruikt. Ik vond het ook moeilijk om hier een verslag van te maken omdat het boek op sommige punten best lastig was. Je moest er echt over nadenken en het lijkt me ook leuk om hier over te discussiëren en te kijken wat de meningen zijn van andere mensen over dit boek. Tim Krabbé laat ook nog zien dat het er in bepaalde landen streng aan toe gaat en dat mensen er in onderdrukking zijn. Dit kwam vooral naar voren in het stukje over Oum Phen.