De geschiedenis van mijn kaalheid door Marek van der Jagt

Hoofdstuk I § 1 De geschiedenis van mijn kaalheid
Marek van der Jagt
Jaar van uitgave: 2000 § 3 Ik ben aan dit boek begonnen omdat het in mijn pakket bij de boektoppers zat. Ik had een paar recensies gelezen en daardoor leek het boek me wel leuk. In die recensies werd gesproken over humor en het leek me leuk eens een humoristisch boek te lezen. Ik verwachtte dus ook grappen en dergelijke. Maar die waren naar mijn mening ver te zoeken. Hoofdstuk II
Uitwerking achtergrondinformatie In alle recensies wordt uitgebreid gesproken over de verwarring rond Marek van der Jagt. In de pers waren berichten verschenen dat Marek van der Jagt een pseudoniem zou zijn voor Arnon Grunberg. ‘De geschiedenis van mijn kaalheid’ zou het debuut van Marek van der Jagt zijn. Dit boek was verkozen voor de Anton Wachterprijs. Er kwam alleen niemand opdagen om de prijs in ontvangst te nemen. Vanaf dat moment was er veel verwarring. Mensen gingen zich afvragen of Marek van der Jagt wel bestond. Critici dachten dat Arnon Grunberg achter Marek van der Jagt schuil zou gaan. Dit dachten ze omdat het boek ‘De geschiedenis van mijn kaalheid’ veel weg had van de boeken van Arnon Grunberg. Het was geschreven in dezelfde stijl en duidelijk herkenbaar. Velen namen aan dat Marek van der Jagt en Arnon Grunberg dezelfde persoon waren. Maar het was nog steeds niet duidelijk. In het NRC-handelsblad verscheen toen een artikel waarin Italiaanse professoren aan de hand van digitaal bepaalde tekstkenmerken een ‘vingerdruk’ van een auteur konden vaststellen. Volgens deze methode werd vastgesteld dat het werk van Grunberg en van der Jagt van dezelfde hand kwamen. Een week later hield Grunberg in Wenen de ‘Van der Jagt-lezing’ en bekende hij schuld. Hij wilde graag eens iemand anders zijn. De pers was wel positief over ‘De geschiedenis van mijn kaalheid’. Ze vonden het origineel en de humor en de stijl waren goed. Wel kwam er wat kritiek op het magere verhaal. Sommige recensenten vonden het boek soms flauw en af en toe melig. Het boek werd ook wel een van de verrassendste en leukste boeken van het jaar genoemd.
Hoofdstuk III
Verwerkingsopdracht
Eigen recensie De man die als dwerg door het leven ging… Na alle verwarring rondom Marek van der Jagt is er nu eindelijk duidelijkheid. Marek van der Jagt is Arnon Grunberg. Waarom dit alles is geweest en wat het nut ervan is geweest is niet duidelijk. Het enige wat hij ermee bereikt heeft is een flinke portie aandacht. Zijn boek ‘De geschiedenis van mijn kaalheid’ is een beschrijving geworden van de kwalen die een man kan hebben. Kaalheid, een klein geschapen penis, het is alles waar het boek om draait. Als Marek van een meisje te horen krijgt dat zijn piemel echt abnormaal klein is wordt het een obsessie voor hem. Ze vertelt hem dat het nog kleiner is dan haar pink en dat hij er echt iets aan moet doen. Hij zou naar de dokter of een plastisch chirurg moeten gaan. Vanaf dat moment gaat hij op zijn hurken lopen. Hij doet dit om te kunnen voelen hoe het is om een dwerg te zijn. Hij wil dwerg zijn zichzelf omdat zijn geslachtsdeel zo klein is dus moet zijn lichaam ook dat van een dwerg zijn. Daarom gaat hij op zijn hurken lopen. Dit is een nogal opmerkelijke verschijning en het is dan ook zeer origineel bedacht. De mensen in zijn omgeving lijken het echter heel normaal te vinden. Zijn familie doet er niet veel op uit. Het hele boek zit vol origineel bedachte scènes. Er is veel fantasie nodig om zo’n verhaal te schrijven. Door het aparte verhaal vond ik de humor soms wegvallen. Ik was dan te veel bezig om het verhaal enigszins te snappen en te volgen en daardoor zag ik de humor er niet altijd van in. Gedurende het verhaal vond ik het bijvoorbeeld eigenlijk heel normaal dat Marek op zijn hurken door het leven ging. Erg enthousiast werd ik niet van dit boek. Misschien had ik een man moeten zijn om het verhaal goed te kunnen begrijpen en om me er in in te kunnen leven. Maar ik kan me niet voorstellen dat een beetje normale man zijn leven voortzet op zijn hurken. Ik kan het mis hebben, omdat ik een vrouw ben, maar het lijkt me enigszins onwaarschijnlijk. Ik denk dat dit soort ‘taferelen’ dan ook de kracht van dit boek zijn. Je vraagt je af waarom iemand dit doet en wat dan weer zijn volgende stunt zou zijn. Dit is denk ik ook de kracht om door te lezen. Willen weten wat voor eind er aan zo’n verhaal gebrouwen is. Hoofdstuk IV
Evaluatie - Mijn mening over het feit dat de schrijver zijn echte identiteit verborgen wilde houden: Ik vind niet dat elke schrijver in de openbaarheid hoeft te treden, omdat het zijn eigen recht is om anoniem te blijven als hij dat zelf wil. Sommige schrijvers willen anoniem blijven omdat ze bijvoorbeeld bang zijn dat de mensen alleen naar de schrijver kijken en zo een vooroordeel klaar hebben liggen over het boek zelf of gewoon omdat ze een keer iemand anders wilden zijn. Pas als er problemen ontstaan door dit geheim, is het misschien verstandig om er toch voor uit te komen. Ik denk dat de mensen vroeg of laat toch wel achter de echte persoonlijkheid van de schrijver zullen komen, en vooral als het boek erg beroemd wordt want dan willen de mensen altijd meer over de schrijver te weten komen. Ik snap alleen niet zo goed waarom Marek van der Jagt alias Arnon Grunberg dit heeft gedaan. Hij heeft niets vernieuwend gebracht en hij wilde dus geen nieuwe identiteit of iets dergelijks. Ik zou het wel snappen als hij een andere stijl van schrijven wilde proberen of gewoon ‘opnieuw’ wilde beginnen. Maar het boek van Marek van der Jagt lijkt zo sterk op de boeken van Arnon Grunberg dat ik niet snap waarom hij dit allemaal heeft gedaan. Het lijkt nog het meest op een aandachtsstunt. In eerste instantie ben ik aan dit boek begonnen omdat er geschreven werd dat het humoristisch zou zijn. Ook in recensies stond dat het een boek met een droog, grappig verhaal is. Ik vond dat een beetje tegenvallen. Vooral vond ik het een ietwat raar boek. Ik zat gedurende het hele verhaal op een climax te wachten. Maar die kwam maar niet vond ik. Ik vond het wel grappig dat Marek steeds op de een of andere manier naar zijn moeder of de rest van zijn gezin verwijst. Zo langzaam aan leer je Marek kennen, maar ook zijn familie. Die familie van hem is totaal gestoord, vooral zijn moeder. Zelf kan ik me niet voorstellen dat iemand zulke absurde dingen doet. Ze schiet op kroonluchters, heeft meerdere minnaars van wie ze vergeet hoe ze heten en denkt dat ze dood gaat aan een goedaardig kankergezwel en laat dat aan iedereen weten. Hoezeer de dokters ook het tegendeel beweren. Het is een beetje onwaarschijnlijk, maar dat maakt het wel leuk om te lezen. De rest van het gezin deugt ook niet helemaal: Marek’s broer Daniel valt flauw als hij niet genoeg aandacht krijgt en zijn andere broer Pavel is ontzettend ijdel. Het is ook niet te voorspellen dat Marek zijn moeder aan het eind van het boek van een berg duwt. Er zaten veel flashbacks en flashforwards in en dat vond ik af en toe erg lastig. Je moet veel nadenken over de tijd en ruimte van het verhaal. Het werd zo nogal verwarrend. Ik vond de taal die gebruikt werd wel leuk. Er zaten vaak een aantal beetje poëtische zinnen in. Af en toe waren die zinnen ook wel erg flauw. Dat waren dan de leuke kanten van het boek. Als ik achteraf naar het verhaal kijk vind ik het leuker dan toen ik het boek aan het lezen was. Ik zou toch niet zo snel weer een boek van deze schrijver gaan lezen.