De geschiedenis van mijn kaalheid door Marek van der Jagt

1. Beschrijving Auteur: Marek van der Jagt/ Arnon Grunberg
Titel: De geschiedenis van mijn kaalheid, Uitgeverij de Geus, uitgegeven in Den Bosch, 1ste druk 2002, 224 blz. Motivatie boekkeuze Ik heb ‘De geschiedenis van mijn kaalheid’ van Marek van der Jagt gekozen, omdat ik het boek al eerder heb gelezen. Toen vond ik het ook een goed boek en omdat ik weinig tijd had om aan een nieuw boek te beginnen, heb ik voor dit boek gekozen. i>Inhoud
Marek van der Jagt speelt zelf de hoofdrol in dit verhaal waarin hij op zoek is naar de zogenaamde ‘Amour Fou’. Op zijn veertiende stond het voor Marek vast: de roeping van de mens is de ‘Amour Fou’. Maar wat het precies inhield wist hij niet. Na een nacht met twee Luxemburgse meisjes loopt Mareks aanvankelijke zoektocht naar ‘Amour Fou’ vertraging op, wanneer hij erachter komt dat hij een veel kleinere penis heeft dan normaal is. ‘De penis van een dwerg’. Zijn kleine penis brengt hem echter in grote geestelijke problemen, waar hij slechts na jaren mee om leert gaan. Dan pas kan hij de liefde nemen zoals die op zijn weg komt: in de gedaante van zijn tante Mica, misschien wel vooral als een vervanging van zijn overleden moeder.
Uitgewerkte persoonlijke reactie - Onderwerp: Het boek gaat over het leren leven met de liefde en de zoektocht naar ‘Amour Fou’. Ik vind het onderwerp erg origineel, vooral de manier waarom het is uitgewerkt. Normaal zou ik dit onderwerp misschien minder interessant gevonden hebben, maar omdat er zoveel humor in verwerkt zit vind ik het onderwerp meevallen. Het onderwerp staat ook erg centraal en je vindt het overal in terug. (Blz. 140, Had ik niet ergens gelezen dat amour fou zich kon manifesteren in de meest vreemde omstandigheden en op de mest onverwachte ogenblikken en dat ook de ouderen, de stervenden, de mismaakten, de verworpenen het zaad van de amour fou in zich droegen?) - Gebeurtenissen: De belangrijkste gebeurtenissen in dit boek zijn de nacht met de twee Luxemburgse meisjes wanneer Marek erachter komt dat hij een wel erg kleine penis heeft en Mareks ontmaagding. Wat ik nog meer een belangrijke gebeurtenis vind is de dood van Mareks moeder; Constanze van der Jagt. Maar voor Marek was dit niet een belangrijke, levensveranderende gebeurtenis in zijn leven, het was zelfs zijn eigen schuld geweest. (blz 200, De officiële versie luistert naar de naam: uitgegleden. Ik ben de enige ooggetuige die nog leeft, en mijn versie luidt: duwen. Lachen en duwen. Met alle kracht die ik in me had, duwde ik haar van me af. Omdat ze lachte. Op het moment dat ik zelf niet kon lachen..) Na die ene nacht met de twee Luxemburgse meisjes, komt hij erachter dat hij een te kleine penis heeft. Dit wordt een grote obsessie voor hem, waar hij nog jaren last van zal hebben. (blz 109, Anderen zeggen op jeugdige leeftijd ‘welkom, treed binnen’ tegen het verdriet, de melancholie, de herfst die in maart begint. Ik zei ‘welkom, treed binnen en eet mee’ tegen de obsessie. Een obsessie die langzaam, heel langzaam, afnam in kracht, maar nooit meer helemaal is weggegaan, en zoals dat gaat met obsessies, ook nooit meer helemaal zal weggaan.) Of alle gebeurtenissen logisch met elkaar verbonden zijn, zou ik niet willen zeggen. Maar ze staan wel allemaal in verband met het onderwerp van het boek. De gebeurtenissen zijn niet altijd even boeiend maar wel altijd erg humoristisch en sommige zelfs hilarisch. - Personages: Geen enkele personage die in dit boek voorkomt is enigszins ‘normaal’. Ze hebben allemaal wel iets eigenaardigs. Omdat je de personages ziet vanuit één perspectief, namelijk die van Marek, wordt jou kijk op de personages waarschijnlijk wel beïnvloed. Niet alleen daardoor maar ook door het overdrijven van situaties kun je een verkeerd beeld krijgen van de personages. (blz 46, De tomatensoep was al opgediend. Wij aten drie keer per week tomatensoep. Want papa hield van tomatensoep. In de gang kwam ik het dienstmeisje tegen. Ze hield een mandje brood in haar hand en lachte. Iemand had haar geleerd te lachen en sindsdien was ze er niet meer mee opgehouden. Als ze mensen zag, begon ze spontaan te lachen.) Door deze overdrijvingen komen de personages erg ongeloofwaardig over, en kon ik mezelf niet goed met een van hun identificeren. Op de een of andere manier verwijst Marek steeds naar andere personages in het boek. Zo leer je langzamerhand Marek kennen, maar daarnaast ook zijn familie. Vooral de moeder leer je op deze manier goed kennen. (blz 13, Mama was niet alleen een flamboyante vrouw, ze kende ook diepbedroefde momenten. Soms deed ze dagenlang niets anders dan piano spelen. Dan vergat ze zelfs dat ze kinderen had, en als we naar boven gingen waar de piano stond, zei ze: ‘Wat willen jullie van mij?’) Marek van der Jagt vind ik het eigenaardigst van allemaal. Hij is erg onvoorspelbaar in zijn gedrag. Dat komt waarschijnlijk ook omdat hij gewoon geestelijk niet goed in elkaar zit. Hierdoor gaat hij vreemde dingen doen en denken. (blz. 124, In mijn fantasie kromp mijn lichaam verder ineen tot mijn lichaam in harmonie verkeerde met mijn lid. Om te voelen hoe het is om een dwerg te zijn, begon ik in het huis op mijn hurken te lopen. En niet lang daarna durfde ik ook in het openbaar gehurkt te lopen. Zelfs op de verjaardag van Daniel wandelde ik gehurkt door de kamer met hapjes en drankjes.) Ik vind Marek eigenlijk wel een held doordat hij dit durft te doen. Hij schaamt zich voor niets of niemand. Ik vind Marek en zijn moeder Constanze van der Jagt sympathiek. Mareks vader en zijn broer Pavel daarentegen vind ik minder sympathiek. - Opbouw: Er is bij dit boek gekozen voor een best ingewikkelde opbouw. Het gehele boek is een terugkijk op het leven van Marek van der Jagt, daarom bestaat het boek bijna helemaal uit flashbacks. Je springt steeds over naar gebeurtenissen in het verleden en soms kan dit erg verwarrend zijn. Sommige flashbacks waren zo lang dat je als weer terugkwam bij het originele verhaal je niet meer wist waar je het nou over had. De opbouw heeft niet echt een dramatisch effect voor de spanning van het boek. Er wordt niet opgebouwd naar een belangrijke gebeurtenis, vind ik. Dat is wel jammer, omdat je dit eigenlijk wel verwacht. Misschien is dat ook de reden waarom het boek zo goed is. Je leest door omdat je verwacht dat er iets belangrijks staat te gebeuren..! - Taalgebruik: Het taalgebruik was subliem, er zat om de haverklap wel een (bijna) poëtische zin in. Zoals zelf verzonnen woorden of begrippen als: sociale onmacht. (blz 204 Als mijn leugen de waarheid van de anderen is geworden, een waarheid die ze voelen, zien, horen , en waar ze om huilen, hoe zat het dan met wat ik zag, voelde en hoorde, en wat was de status van mijn tranen? Van onbehagen kom je nog makkelijker af dan van een tamme veldmuis.) Toch had ik geen moeite met het taalgebruik. Het boek las lekker snel door. Er kwam aardig veel dialoog in het boek voor maar het boek bestond vooral uit gedachten en beschrijvingen. 2.Verdieping Fabel en sujet Marek was 14 toen hij voor het eerst over de ‘Amour Fou’ las. Een paar weken later stond zijn besluit vast; de roeping van de mens is de ‘Amour Fou’. Wat het precies inhield wist hij niet; ‘Amour Fou’ kwam zonder handleiding voor beginners. Zo begon zijn zoektocht naar de liefde. Op een middag in de zomer ontmoet hij twee Luxemburgse meisje, Andrea en Milena. Omdat ze naar zijn broer vroegen, besluit Marek om hem (Pavel) uit te nodigen. Later belanden ze in bed. Nu komt Marek achter een klein, maar belangrijk detail. Zijn geslachtsdeel is niet groter dan een halve pink. Zijn te kleine geslachtsdeel wordt een grote obsessie voor hem. Marek besloot om zijn probleem aan zijn ouders voor te leggen, wat geen succes was, want hij werd gewoon door iedereen genegeerd. Vanaf die dag besloot Marek om door het leven te gaan als een dwerg. Zodat zijn lid in harmonie met zijn lengte zou zijn. Hij gaat gehurkt door het leven, niet alleen thuis maar ook in het openbaar. Meneer Georgi (een docent), vond Marek fascinerend en nam hem mee om kennis te maken met professor Hirschfeld. Later nam Mareks intensiteit om als dwerg door het leven te gaan af, en zette hij opnieuw zijn zoektocht naar de ‘Amour Fou’ voort. Dan komt hij de 15 jaar oudere Sabine Oertel tegen. Uiteindelijk ontmaagd zij hem. Mareks moeder begint zich erg vreemd te gedragen. Als doktoren een gezwel ontdekken is ze ervan overtuigt dat ze zal komen te overlijden. Ondanks dat de doktoren zeggen dat het gezwel niet ernstig is. Vader besloot om zijn vrouw op vakantie te sturen naar de bergen zodat ze tot rust zou komen. Marek moest mee. Het is hier dat Marek zijn moeder van een berg af duwt waarna zij komt te overlijden. Aan iedereen vertelt hij dat ze is gevallen, gewoonweg uitgeleden. Maar hij weet beter! Dan ontmoet hij Mica. Zij is een oudere vrouw van rond de 50 jaar en is Mareks tante. Hij krijgt van haar een koffertje met spullen van zijn moeder erin. Vanaf dit moment begint hij terug te kijken op zijn leven. Hij vertelt haar over zijn ‘handicap’ ( wat heel bijzonder is voor hem). Zij geeft hem een medicijn hiervoor, door dit medicijn is hij kaal geworden, maar Marek vond dit niet erg want hij heeft eindelijk zijn liefde gevonden: Mica
De fabel is Mareks zoektocht naar de ‘Amour Fou’ en het sujet is dat het verhaal bestaat uit allemaal flashbacks. De functie daarvan is waarschijnlijk om het voor de lezer moeilijker te maken, zodat het boek leuker wordt om te lezen. Tijd De volgorde van de gebeurtenissen is niet-chronologisch. Er komen veel flashbacks in het verhaal voor. De ikpersoon vertelt de lezer over zijn verleden door middel van flashbacks, terugblikken en vooruitwijzingen in niet-chronologische volgorde. De flashbacks beschrijven gebeurtenissen van Mareks zesde jaar tot zijn eenentwintigste. Over zijn huidige leven vertelt hij weinig. Het verhaal wordt niet continu verteld. Er worden alleen dingen vertelt die te maken hebben met Mareks zoektocht naar de ‘Amour Fou’. De belangrijkste flashbacks: -Flashback1: Als Marek op een dag twee Luxemburgse meisjes ontmoet komt hij achter een schokkend feit; hij heeft ‘de penis van een dwerg’. (blz 102 t/m 107, ‘Je hebt de penis van een dwerg,’ zei Andrea. ‘We willen je niet beledigen,’ zei Milena. ‘Maar het is wel shit!’. ‘Heb je de piemel van Pavel gezien?’ vroeg Andrea. Toen won mijn nieuwsgierigheid en ik wierp een snelle blik op Pavels geslacht. Alsof je een twintigdelige encyclopedie vergeleek met een wc-papiertje. Wel allebei van papier gemaakt, maar daar hield de overeenkomst ook mee op..!) Het verschil tussen de vertelde tijd en de verteltijd is groot. De vertelde tijd is namelijk 15 jaar en de verteltijd -Flashback 2: Marek en zijn (zieke) moeder vertrekken naar de bergen om daar vakantie te houden. Ze besluiten om een wandeling te maken in de bergen. Hier krijgen ze ruzie..! Als zijn moeder dan begint te lachen, duwt Marek haar van de berg af. Dit betekent de dood voor Constanze van der Jagt. (blz 200, Ik kon niet lachen, op een cruciaal moment, op vijfhonderd meter afstand van de Brecherspitz liet de humor mij in de steek. Ik zag de grap niet, hij was er wel, maar ik zag hem niet. Humor is kennelijk niet per definitie universeel, wat voor de een om te lachen is, kan voor de ander een reden zijn om te duwen) -Flashback 3: Als Marek op een dag een vrouw ontmoet, Sabine Oertel (ook wel Bine genoemd) gaat hij met haar mee naar huis. Daar ontmoet hij ook haar vreemde moeder. Uiteindelijk belanden Marek en Sabine bij elkaar in bed. Zijn seks met haar betekent zijn ontmaagding. Toch wil hij haar daarna nooit meer zien. (blz 152, Bine Oertel ontkleedde mij als een baby die verschoond moest worden. Ze deed alles, ik hoefde niets te doen. Ik liet haar begaan, want ik dacht, de amour fou is begonnen, geef je over, volg het slijmerige spoor van de slak die passie heet.) De flashbacks hadden op mij het effect dat ik Marek van der Jagt nog vreemder ging vinden, maar dit maakte het boek alleen maar leuker! De humor die erin verwerkt zit, sprak mij erg aan. Het verschil tussen de vertelde tijd en de verteltijd is groot. De vertelde tijd is 8 jaar (14de tot 22ste ), de verteltijd is 224 blz. De vertelde tijd is dus veel groter dan de verteltijd. Personages Marek van der Jagt

Hij is de hoofdpersoon van dit boek. Je leert hem goed kennen omdat ja als het ware in zijn gedachten zit. Het boek beschrijft de gedachtes en gevoelens van de hoofdpersoon in belangrijke fasen in zijn leven. Hij is een gesloten, onzekere jongeman van zijn 14de tot zijn 22ste. Ondanks het feit dat hij niet van emoties houdt, wil hij zijn leven laten leiden door ‘Amour Fou’. (blz. 55, De amour fou werd een obsessie) Hij beschrijft zichzelf als volgt: (blz ,‘ Ik ben van gemiddelde lengte, heb brede schouders en bruin golvend, licht glanzend haar en mijn huid is smetteloos en olijfkleurig. Velen houden mij voor een Braziliaan.’) Zijn kleine penis wordt een obsessie voor hem en brengt hem in grote geestelijke problemen. In dit verhaal bereikt Marek van der Jagt zijn doel, doordat zijn zoektocht naar ‘Amour Fou’ is beëindigd als hij Mica vindt. Constanze van der Jagt
Zij is Mareks moeder en is na Marek zelf in dit boek de belangrijkste persoon. Bij alles wat Marek doet, denkt hij aan zijn moeder. Daardoor komen we veel over haar te weten. Ooit was ze operazangeres en de rol van moeder paste haar niet. Ze was een mooie vrouw. Aan de ene kant wordt ze omschreven als een statige , kille vrouw (blz 11, Mama leefde alsof de wereld van haar was, en ze deed er alles aan die illusie tot stand te houden. Terwijl jij haar een hand gaf om te begroeten, was zij al bezig uit je leven te verdwijnen.), aan de andere kant blijkt ze ook heel hartstochtelijk, ruimdenkend en gul te zijn.( blz 175, Ze gaf veel geld weg, aan stichtingen, maar ook gewoon aan mensen die in haar ogen niet in staat waren zelf een behoorlijk inkomen te scharrelen.) Zij was misschien wel royaal met geld, maar des te gieriger met de liefde! Constanze heeft ook meerdere minnaars in haar leven gehad. (blz 21, Sommige van haar minnaars wilden met mij naar bed. Maar ze hebben zich nooit opgedrongen. Mama hield van gemanierde zonderlingen.) Wanneer Marek 18 is, ‘valt’ ze in een ravijn. Pavel van der Jagt
Hij is Mareks oudste broer. Hij heeft evenveel prestatiedrang als zijn vader. Wanneer duidelijk wordt dat hij geen briljant violist kan worden, besluit hij een geniaal econoom te worden, wat hem ook lukt. Pavel is erg ijdel en geeft veel om zijn voorkomen. (blz 84, Hij haalde iets tussen zijn tanden vandaan en gooide het op de grond. Pavel was erg gevoelig voor kleine ongerechtigheden.) Mica Weiniger
Zij wordt beschreven als een vrij dikke accordeonspeelster van begin 50. Ze had een bleke huis en onderzoekende ogen en ze rook naar zwembad, een openluchtzwembad op een zomerse dag. Ondanks dat ze deels verantwoordelijk is voor Mareks kaalheid, is zij toch degene bij wie hij uiteindelijk de ‘Amour Fou’ vindt. (blz 212, Dat mica toch nog amour fou in mijn leven bracht en amour fou dichter benaderde dan ik had durven hopen, dat zie ik niet al een beloning voor mijn inspanning, als rechtvaardigheid. Amour fou was geen Dancing Queen, maar een oudere dame die mij een homeopathisch medicijn aansmeerde om de visgraat tussen mijn benen te vergroten.) Marek van der Jagt, Constanze van der Jagt en Mica Weiniger zijn karakters, ze hebben allemaal een unieke eigen persoonlijkheid. Pavel van der Jagt vind ik daarentegen een type. Hij is de typische oudere broer, die zich verheven boven Marek voelt. De relatie tussen de hoofdpersoon, Marek, en zijn familie vind ik vreemd. Met zijn ouders praat hij nauwelijks over zijn problemen, en als hij dit doet wordt hij door hen genegeerd. Zijn broer voelt zich te goed voor hem en bemoeit zich niet met zijn broers leven. Ook de relatie tussen vader en moeder loopt niet lekker. (blz 74, Mama zij nooit veel tegen papa, maar er waren dagen dat ze hem leek uit te dagen, dat ze hoopte dat hij zou zeggen: ‘Waar ga je zo laat nog naartoe?’ Of: ‘zo ga je niet de straat op, doe iets anders aan.’ Maar papa zij nooit iets. Papa zweeg.) Zoals ik al heb gezegd in mijn persoonlijke reactie, vind ik dat de personages niet erg herkenbaar zijn en daardoor kan ik me ook niet goed identificeren met een van hun (zie uitgewerkte persoonlijke reactie, personages) Opbouw ‘De geschiedenis van mijn kaalheid’ bestaat uit 22 hoofdstukken. Alle hoofdstukken hebben een naam, telkens gevormd door een belangrijk fragment uit het hoofdstuk. In veel hoofdstukken staat een ontmoeting met een persoon centraal. Dit boek heeft een gesloten einde omdat je aan het einde van dit boek geen vragen meer hebt. Alle open plekken zijn beantwoord en Marek geeft aan zelfmoord te gaan plegen. Pas dan begrijp je de betekenis van de woorden aan het begin: ‘Dit is de geschiedenis van mijn kaalheid en ik ben niet van plan hierna nog één woord op papier te zetten’. De samenhang van de verschillende gebeurtenissen en verhaalelementen is niet duidelijk aanwezig. Wel is duidelijk dat alle gebeurtenissen centraal om het onderwerp staan. Zoals ik al eerder heb vermeld, vind ik niet dat de opbouw iets betekent voor de spanning in dit boek. Het boek begon mij te boeien bij de eerste bladzijde, als Marek begon te vertellen over zijn moeder (blz 1, Mama was een statige, kille vrouw die goede dingen voor arme mensen deed, maar die toch niet op reis kon zonder haar koffer met diamanten. Ze stierf precies drie weken
na mijn achttiende verjaardag. Binnen een jaar was papa hertrouwd met Eleonore.) Hier begon ik me af te vragen wat voor soort vrouw de moeder van Marek was, en hoe de relatie tussen haar en haar familie was. Vertelsituatie Bij dit boek is gebruik gemaakt van de zogenaamde ‘ikvertelsituatie’. Bij een ikvertelsituatie is de verteller een ikfiguur die als personage meespeelt in het verhaal. In dit geval is die ikfiguur Marek van der Jagt. De gebeurtenissen, de ruimte, de andere personages ziet de lezer alleen door de ogen van de ikverteller. Je leert alles over de gedachten en de gevoelens van de hoofdpersoon en daardoor leer je hem goed kennen. Het effect hiervan is dat ik me goed met de hoofdpersoon kan meeleven. (blz 91, Vanuit mijn ooghoeken hield ik mama in de gaten, Milena en Andrea hadden niet op mijn speech gereageerd. Milena was zelfs opgestaan, alsof ook zij zich nu klaar wilde maken om in overspannen toestand het huis te verlaten) Het perspectief is subjectief. De andere personages leer je alleen kennen door wat ze zeggen of doen. Wat ze denken of voelen, blijft onzeker. De vertelsituatie is onbetrouwbaar omdat Marek houdt van overdrijven. Daardoor kan je een verkeerd beeld krijgen van personages of gebeurtenissen. Taalgebruik Het taalgebruik vind ik niet moeilijk. Er komen soms wel moeilijke woorden in voor die ik niet ken, maar daar lees je gemakkelijk overheen. Sommige zinnen lijken wel poëtisch (zie ook uitgewerkte persoonlijke reactie, taalgebruik) Dit vind ik wel bijzonder.
Titelverklaring De geschiedenis van mijn kaalheid" gaat over hoe de hoofdpersoon kaal is geworden. Niet alleen op zijn hoofd maar ook dat hij zijn moeder verloren heeft. Hij is dus zowel letterlijk als emotioneel kaal en vertelt in het boek hoe dat zo gekomen is. (blz 212,“De geschiedenis van mijn kaalheid” had ook De geschiedenis van verspild talent kunnen heten of van geen talent. Ook De geschiedenis van mijn middelmatigheid had gekund, maar wat zei mama ook alweer? Als je in een donkere hoek van de kamer staat, moet je geen plattegrond van de stad willen tekenen. Van alles wat afwezig is, is mijn hoofdhaar het minste en juist daarom leek dat verrukkelijke woordje kaalheid mij het beste.) Marek van der Jagt werd in 1967 in Wenen geboren als zoon van een Nederlandse vader en een Duitstalige moeder. Hij studeerde filosofie aan de universiteit van Wenen. Van der Jagt werkt in een drogisterij waar ook pruiken worden verkocht en wijdt zich aan het schrijven. Hij publiceerde na een kort uitstapje in de poëzie eerder in Nieuw Wereldtijdschrift, De Gids en de verhalenbundel Gezichten. Enkele van zijn korte verhalen werden door de Wener Kammerspiele voor toneel bewerkt. In 1999 verscheen zijn veelgeprezen roman ‘De geschiedenis van mijn kaalheid’. Dit boek won de Anton Wachterprijs als zijnde het beste debuut van 1999 en 2000. Deze prijs kwam in de publieke belangstelling nadat in de pers berichten waren verschenen dat de schrijver Arnon Grunberg zich achter de naam Van der Jagt zou verschuilen. Grunberg won de Anton Wachterprijs al in 1994 met zijn debuut ‘Blauwe Maandagen’ en om te voorkomen dat de prijs naar een niet-debutant ging, wilde men dat de winnaar zich in Haarlem persoonlijk bekend maakte. Dat deed hij niet. Hij hield zich schuil voor de pers en liet zich slechts één keer in zijn woonplaats Wenen interviewen door… Arnon Grunberg
Ik wilde nog even mijn mening geven over het feit dat de schrijver zijn echte identiteit verborgen wilde houden. Ik vind niet dat elke schrijver in de openbaarheid hoeft te treden, omdat het zijn eigen recht is om anoniem te blijven als hij het zelf wil. Sommige schrijvers willen anoniem blijven omdat ze bijvoorbeeld bang zijn dat de mensen alleen naar de schrijver kijken en zo een vooroordeel klaar hebben liggen over het boek zelf of gewoon omdat ze een keer iemand anders wilden zijn. Pas als er problemen ontstaan door dit geheim, is het misschien verstandig om er toch voor uit te komen. Ik denk dat de mensen vroeg of later toch wel achter de echte persoonlijkheid van de schrijver zullen komen, en vooral als het boek erg beroemd wordt want dan willen de mensen altijd meer over de schrijver te weten komen. 3.Evaluatie Mijn mening over dit verslag Ik vond het wel leuk om aan dit verslag te werken, het heeft alleen erg veel tijd gekost! En ik vind het enigszins wel jammer dat we er geen cijfer voor krijgen..! De dingen waar ik moeite mee had in dit verslag was: - Mijn uitgewerkte persoonlijke reactie. Ik vond dit moeilijk omdat ik soms niet zoveel over een bepaald aspect uit het boek te vertellen had. Maar het is me uiteindelijk aardig gelukt! - De fabel en sujet benoemen. Ik had al een keer de inhoud van het boek beschreven en nu moest ik het nog een keer doen, alleen dan in een andere volgorde. Dit vond ik wel lastig! - De personages. Hier moest ik veel zoekwerk verrichten omdat ik bij elke eigenschap een citaat moest zoeken. Ik vond de verwerkingsopdracht opzich wel leuk om te doen. Want het is leuk om te horen hoe anderen het boek hebben beleefd en om hierover te discussieerden. Ik vond de verwerkingsopdracht geen moeilijke opdracht.