De geruchten door Hugo Claus

Samenvatting van het boek:

Het verhaal begint in 1966 wanneer René Catrijsse na drie jaar niets van zich te laten horen terugkeert naar zijn geboortedorp Alegem. In 1963 was René naar Afrika vertrokken als soldaat om er te gaan vechten tegen de opstandelingen. René is er erg aan toe wanneer hij terugkomt,zowel fysiek als mentaal. Meestal zegt hij niets en gaat vaak naar zijn vriend Charlie, die samen met hem gedeserteerd is. Charlie woont in een gesloten bestelwagen in het Letebos niet ver van het dorp.
In het begin weet niemand dat René terug in het dorp is, en dit proberen zijn ouders en broer ook zo lang mogelijk stil te houden. Dit is echter onmogelijk, want de ouders van René hebben een drankwinkel waar vele mensen van het dorp naartoe komen. De eerste van het dorp die het weet is de hond van Félicien die René ruikt. Uit de gedragingen van zijn hond leidt hij dan ook af dat de oudste van de Catrijsses terug is; en dit vertelt hij aan de gasten van het café ‘De Doofpot’. Binnen de week is dus iedereen op de hoogte van wat een groot geheim moest blijven.
Dat René erg ziek is weet niemand met zekerheid, behalve Noël. Hij ging op een avond iets aan René gaan vragen, maar René was reeds in slaap gevallen. En op dat moment zag hij dat Renés rug vol met bulten stond en ongenezen kerven. Noël, die na een ongeluk samen met zijn moeder op hun tandem leidt aan geheugenstoornissen, besluit dit voor zich te houden.
Charlie is van plan samen met René naar Oostende te rijden om er hun deel van de diamanten te ontvangen die ze in Afrika hebben buitgemaakt. Deze diamanten worden bijgehouden door de Kap, dit is hun gedeserteerde bevelhebber van in Afrika. Doch hun plan moet worden uitgesteld door de slechte toestand van René, Charlie wil dan ook dat René naar een specialist gaat. Maar René doet dit niet.
Ook in het dorp is niet alles meer het oude, want door onbekende ziektes vallen er in enkele dagen tijd vele doden. De dagen na deze gebeurtenissen wordt er in het dorp over niets anders meer gepraat. En eenmaal het gerucht verspreid is dat René wel eens de oorzaak zou kunnen zijn van dit uitzonderlijk sterftecijfer, wordt dit al snel als waarheid aangenomen. De revange blijft dan ook niet lang uit en op een nacht wordt de winkel van de Catrijsses beklad met hakenkruisen. De moeder van René, Alma, besluit de bekladdingen te laten staan. Door de hakenkruisen worden oude koeien uit de gracht gehaald, want Alma had tijdens de Tweede Wereldoorlog een verhouding met een Duitsgezinde arts. Hém,dit is de duitse arts wiens naam we niet kennen, is ook de biologische vader van René. Alma gaat aan Hém vragen of hij met zijn connecties er niet kan voor zorgen dat er tegen René geen onderzoek zou lopen en dat René dus niet zal opgesloten worden. Hém doet dit en schrijft een brief naar Henri Spaak, de minister van Buitenlandse Zaken in 1966.
Uiteindelijk sterft ook de pastoor nog wanneer hij na het betrappen van Charlie, die de auto van de eerwaarde heer Lamantijn aan het stelen is, de ziekte oploopt. Nadat de pastoor Charlie betrapt had, leent hij zijn wagen vrijwillig voor een nacht. Doch de volgende morgen overlijdt de priester reeds.
Door de ziektes en het gerucht dat René er de oorzaak van is mag ook Julia niet meer met Noël omgaan. Maar dit doen ze toch nog. Zo komt Julia op een dag haar verloofde ophalen, maar hij is er niet. En het is René die met haar meegaat achter op de Vespa omdat hij een goed gesprek wil met meester Arsène. De meester had René namelijk in de klas genegeerd op de momenten wanneer hij de aandacht het meest nodig had. Na dit gesprek keert René terug met Julia en vrijt met haar langs het kanaal.
Enkele dagen daarna wordt de knecht van senator De Cantillon(ook wel de nertsenkoning genoemd) dood aangetroffen tussen de nertsenlijkjes. Dit maakt de Cantillon woedend en er wordt op zijn kasteel tijdens een speciale vergadering besloten dat de bron van het kwaad moet uit de weg geruimd worden. Deze taak wordt aan ex-commissaris Blaute overgelaten, deze joeg vroeger ook al op René.Hierop gaan Julia en René voor 10 dagen naar Oostende waar de Kap René vermoordt in plaats van hem de diamanten te geven.
Op het einde kan men de ziektekiem onschadelijk maken in Algem. Noël trouwt nog met de zus van Julia(die verhuisd is naar Amsterdam) en Alma moet haar winkel overlaten.

Eigen mening:

Dit boek van Hugo Claus is echt een boek om in een keer uit te lezen, wat ik dan ook gedaan heb. Ik denk dat we in dit boek van een uitzonderlijke vlotheid van lezen kunnen spreken,welke wel in contrast ligt met het niveau van taal en woorden dat gebruikt wordt.
Hugo Claus houdt er namelijk aan moeilijke woorden te ‘verklaren’ aan de hand van de Latijnse vertaling of een reeks woorden met diezelfde moeilijkheidsgraad. Dit heeft echter nooit het plezier van het lezen van dit boek noch de verstaanbaarheid van het verhaal in het gedrang gebracht.
Ook het onderwerp van het boek lag me enorm. Het leven van een deserteur die bovendien een ongeneeslijke ziekte heeft waaraan iedereen sterft, kan immers leiden tot zeer spannende passages. En op dit gebied ben ik zeker en vast niet teleurgesteld.
Een ander opvallend kenmerk van ‘De Geruchten’ was dat het zovele hoofdstukken telde, maar liefst 54 in totaal. Bovendien werd in elk van deze hoofdstukken vanuit het perspectief van de ik-persoon verteld. Op deze manier kon ik me veel beter in elk van de personages inleven dan dat dit bij andere boeken het geval is. Je weet namelijk van elk van deze personages wat ze denken en voelen en zo kan je in vele gevallen al een beetje voorspellen wat er te gebeuren staat in het boek. Wanneer dit dan niet gebeurd en de auteur alles heel anders laat aflopen word je als het ware aan je boek vastgekluisterd en is het onmogelijk
ook maar even te stoppen met lezen.
Het enige wat me eigenlijk tegenvalt aan het boek is de omslag met daarop het meisje met de hoepel. Naar alle waarschijnlijkheid is dit volgens mij Celia. Dit is een meisje dat een nagenoeg onbelangrijke rol speelt in het verhaal. Daarom denk ik dat men beter een andere cover voor dit boek had genomen, een andere misschien meer bij de inhoud van het boek passende omslagtekening zou het boek aantrekkelijker maken bij het kiezen. Qua titel zou ik persoonlijk geen betere weten te vinden.
Dit was mijn eerste boek dat ik gelezen heb van Hugo Claus, maar ik ben ervan overtuigd dat dit niet het laatste zal indien zijn andere werken dezelfde sfeer en vlotheid uitademen.