De gebroeders Leeuwenhart door Astrid Lindgren

Jonatan is lief, aardig, en  vooral dapper. Hij is lief omdat hij voor Karel zorgde toen hij ziek was, aardig & dapper omdat hij het Bramendal wilde bevrijden en omdat hij Karel en Orvar heeft gered. Hij heeft echt een hart van goud. Jonatan heeft zo’n goede aard dat hij zelfs Tengil niet zou doden en tijdens de strijd tegen Tengil heeft hij ook niemand gedood alleen de hoorn afgepakt en de mensen de moed ingesproken. Want moorden daar doet hij niet aan. Jonatan heeft 1 zwak punt en dat is als iemand aan zijn Kruimel(Karel) komt. Karel word door Jonatan Kruimel genoemd omdat het zijn kleine broertje is. Karel komt voor Jonatan op nummer 1. Jonatan zou met zijn hele leven Karel beschermen als dat zou moeten. Dat doet Jonatan in dit verhaal 1 keer. Dat was op het moment toen hij uit het raam sprong met Karel. Jonatan gaat dood maar hiermee heeft hij het leven van Karel gered en dat is wat hij wilde. Dus hij is ook heel erg beschermend, vooral voor Karel.

Karel is in het begin van het verhaal een bang jongetje dat toch niks durft. Later als hij in Nangijala komt word hij steeds moediger en dat komt ook omdat Jonatan er bij is want met Jonatan durft Karel eigenlijk alles. Doordat iedereen Jonatan zo dapper vindt, voelt Karel zich soms waardeloos. Maar eigenlijk heeft Karel al heel wat dappere dingen gedaan: helemaal alleen Jonatan achterna gaan, een smoes verzinnen voor 2 soldaten van Tengil, mee Orvar bevrijden, toen ze op de vlucht waren van het paard glijden zodat Jonatan kon vluchten en als laatste met Jonatan op zijn rug Nangilima in springen. Dat laatste is het aller dapperste en dat is ook voor Karel het bewijs dat hij  wél dapper is en kan zijn. Verder is Karel af en toe verlegen als hij nieuwe mensen ontmoet. De mooiste eigenschap van Karel vind ik trouw. Karel is trouw aan Jonatan. Karel heeft tegen Jonatan gezegd dat hij mee gaat waar Jonatan ook heen gaat. Trouw zijn voor Jonatan was soms moeilijk voor Karel want Jonatan deed nogal wat gevaarlijke dingen. Maar Karel hield zich aan zijn belofte ook toen Jonatan in Nangilima wilde springen. Waar Jonatan ook heen ging Karel ging mee.

De titel verklaring:

De titel is De gebroeders Leeuwenhart. De titel betekent niks bijzonders maar het is de naam van de hoofdpersonen. Dit boek heet zo omdat de gebroeders Leeuwenhart het belangrijkste zijn in het verhaal. Gewoon 2 broers die van elkaar houden en elkaar trouw zijn. Dan boeit het even niet wat ze doen of ze nou Orvar bevrijden of Tengil verslaan ze blijven altijd trouw aan elkaar in wat ze doen. Ze zijn niet personen in het verhaal maar zij zijn de personen die het verhaal maken. Door hun acties is er een avontuur en gebeuren er veel dingen en dat wordt een verhaal. Als Jonatan en Karel niks doen dan gebeurt er ook niks in het verhaal. Omdat het verhaal dus zo om hun draait denk ik dat de titel zo heet. De uitleg wat er met Gebroeders en Leeuwenhart word bedoeld is simpel: gebroeders is omdat het natuurlijk 2 broers zijn, Leeuwenhart is omdat Jonatan zo genoemd is door zijn juf en in Nangijala word hij ook zo genoemd. Eerst heette Karel ook Leeuwenhart omdat hij simpelweg het broertje van Jonatan was. Later heeft hij Karel bewezen dat hij een echte Leeuwenhart is.

De motieven van het verhaal:

De motieven in dit verhaal zijn: dapper, trouw, fantasie en de uitspraak van Jonatan tegen Karel: “mijn kruimel”. Dapper en trouw hebben wel met elkaar te maken. Als er iets dappers wordt gedaan door Jonatan doet Karel mee. Dat is dus trouw van Karel. Er zijn heel veel dappere dingen in dit verhaal dus daarom is dapper een motief. Het word benadrukt en de ‘burgers’ van het Bramen en Kersendal noemen Jonatan en Karel ook dapper. Trouw is een motief dat niet door de personages wordt duidelijk gemaakt op die manier maar je ziet het als je het verhaal goed begrijpt. De fantasie in dit boek is ook een motief bijvoorbeeld: Karel komt in Nangijala, hij gaat wonen in een huis en heeft twee paarden. Hij ontmoet nieuwe mensen in een herberg en komt er achter dat er een Bramendal is dat wordt bezet door Tengil. Tengil is een wrede leider en heeft een draak. Er zitten stukjes fantasie in dit boek, dat zijn in dit geval: Karel komt in Nangijala, hij komt erachter dat er een Bramendal is dat word bezet door Tengil, Tengil heeft een draak. Die andere stukjes zijn geen of minder fantasie omdat dat meer realistisch is. De fantasie komt dus steeds terug. Daarom is ook fantasie een motief in dit verhaal

Het thema van het verhaal:

Dit vond ik een moeilijke want het verhaal gaat kort samengevat over twee broers, die gaan dood, ze redden mensen in Nangijala en gaan weer dood. Dus is het thema dan: dood? Ik heb na lang denken een goed thema voor dit verhaal gevonden. Als je bedenkt wat er belangrijk in het verhaal is en steeds terug komt dan is dat dapperheid. Dus ik denk dat het thema dapperheid is omdat dat nooit weg valt in het verhaal. Het valt niet weg omdat als er niks dappers wordt gedaan hebben ze het over iets dappers of gaat er bijna iets dappers gebeuren of het is al gebeurt.  Als je zou zeggen schrijf een verhaal over dapperheid zou dit verhaal er mooi bij passen. Dan denk je dat dood er ook bij past maar dat gebeurt alleen aan het begin en aan het einde van het verhaal en het staat er niet sterk en vaak genoeg in. Er staat niet: Karel gaat dood, maar er staat: Karel gaat naar Nangijala. Dan snap je wel dat je eerst dood gaat en dan naar Nangijala gaat maar daarom staat het er niet sterk in uitgedrukt. Dapper staat wel sterk. Bijvoorbeeld omdat er vaak word gezegd: Jonatan wat ben je dapper of Jonatan wat ga toch iets dappers doen. Daarom is dapperheid het onderwerp van dit verhaal

De strekking van het verhaal:

Er staat niet een duidelijke boodschap in het verhaal.  Als je goed leest zie je dat alle dingen die Jonatan en Karel meemaken of doen zijn de boodschappen uit het verhaal. Bijvoorbeeld: Jonatan en Karel zijn trouw aan elkaar en helpen andere mensen. Wat je daar van kunt leren is dat je trouw moet blijven aan elkaar en dat je af en toe andere mensen moet helpen. Dit is een voorbeeld van wat Jonatan en Karel doen en wat voor goeds je daaruit haalt. Er is ook nog iets te leren uit de dingen die ze meemaken: Jonatan en Karel zijn heel gelukkig. Ze hebben nieuwe vrienden en het leven is goed. Maar in het Bramendal is het niet zo goed als bij Jonatan en Karel. Het Bramendal is bezet door Tengil. Tengil is heel gemeen en vermoordt wie hij wil. Dat verteld je dat je moet oppassen voor het kwaad. Dit waren 2 voorbeelden van wat je kunt leren uit dit verhaal door naar de personen in het boek te kijken. Er is ook nog een ander voorbeeld: Tengil is heel gemeen tegen de mensen, hij is machtig en hij is de baas. Orvar is heel aardig en moedig. Ondanks dat hij gevangen zit  zien de mensen hem nog steeds als leider. Hij wordt later dan wel bevrijd maar hier uit zie je maar dat je niet altijd machtig hoeft te zijn, dat je niet altijd stoer hoeft te doen of dat je de beste moet zijn. Als je aardig bent voor andere doen zij aardig voor jou.

Mijn mening over dit boek:

Eerst had ik geen idee welk boek ik toch zou moeten nemen voor mijn boekverslag. Ik ging naar de bieb en toen vond ik dit boek. Het leek me leuk om een ander soort boek te nemen dan dat ik vorige keer had. Daarom heb ik dit boek uitgekozen.

Dit is een fictie verhaal. Het is wel een heel mooi verhaal. Toch lees ik liever verhalen die echt gebeurd zijn of echt kunnen gebeuren. In het echt kan het wel zo zijn dat er 2 broers naar Nangijala gaan en dan Tengil verslaan maar dat lijkt me nogal onlogisch. Want er is geen bewijs van.

Er zijn een paar minpunten in dit verhaal. Dat is de “ik persoon”. Dit verhaal wordt verteld in de zogenaamde “ik persoon”. De “ik” die het verhaal vertelt  is Karel. Dat zie je meteen al aan de begin zinnen van het boek: “ik ga jullie iets vertellen over mijn broer Jonatan. Mijn naam is Karel Leeuw”. Meestal vind ik “ik personen” vervelend tijdens het lezen van een verhaal. Ik ben ik en niet degene in het boek want die is jij, hij of zij. Ik ben ik en niemand anders.

Nog een ander minpunt is dat er heel erg veel toeval in het verhaal komt. Dat is ook een beetje het magische aan het verhaal en aan de wereld Nangijala. Ik vind dit een minpunt omdat je dan al een beetje kunt voorspellen wat er gebeurt. Dit is bijvoorbeeld gebeurt toen: Karel de tocht door de bergen maakte en toevallig bij Mattias terecht kwam en dat Jonatan daar ook was. Alle spannende stukjes lopen goed af in dit verhaal dus na een tijdje weet je wel dat ze toch wel Orvar bevrijden.

Er zijn een aantal plaatjes in het boek niet heel veel maar een paar. Ik vind dit een klein minpuntje omdat het soms door de bladzijde schijnt en dan leest dat minder prettig. Ook zie je een tekening met heel veel mooie dingen en details, maar dan staat er tekst bij en dan ben je afgeleid door de tekeningen.

Dat waren de minpunten van dit verhaal. Er zijn ook betere dingen aan dit verhaal zoals de omschrijving van de emotie en hoe de spanning af en toe is. Als je er over nadenkt dan is het eigenlijk wel een raar verhaal. Dat dacht ik ook toen ik er aan begon. Op de achterkant van het boek stond namelijk: Dit is een avonturenverhaal dat speelt in het land van de kampvuren en de sprookjes. Het heeft dan ook niets te maken met Richard Leeuwenhart, de beroemde Engelse koning. Integendeel: alles gaat over twee broers, die de gewone achternaam Leeuw hebben. Kruimel, de jongste is een bangerik, maar samen met Jonatan kent zijn moed geen grenzen. Elk op een eigen paard trekken ze als de gebroeders Leeuwenhart ten strijde tegen de boze heerser die het land in zijn macht houdt. Hij heeft zo iets vreselijks in dienst dat geen mensen durft uit te spreken wat het is. en niemand is er dan ook tegen opgewassen.  Maar dan als je het verhaal aan het lezen bent valt dat reuze mee.

Dit boek voldoet deels aan mijn eisen. Mijn eisen zijn: spanning, niet te veel fantasie, duidelijke emoties, antwoorden en een goede omschrijving van hoe de omgeving en de mensen er uit zien. Spanning, duidelijke emoties en een goede omschrijving daar voldoet het boek aan. De spanning valt bijna niet weg, de emoties worden goed uitgelegd zodat je het jezelf goed voor kan stellen en de omschrijving van de omgeving van Nangijala  is heel mooi en wonderlijk beschreven.                                                                                   

Er zijn een paar eisen waaraan het boek deels aan voldeed. Dat waren: niet te veel fantasie en antwoorden. Dit verhaal was één en al fantasie maar het kwam niet altijd naar voren. Dat was op de momenten dat ze het niet over Nangijala hadden en niet over een draak hadden. In het echt heb je ook dictators zoals Tengil die veel mannen hebben dat is dus redelijk realistisch. Dat hij dan weer een draak heeft is weer heel duidelijk fantasie. Het andere wat het boek half bevat is antwoorden. Daarmee bedoel ik: wat gebeurt er met nog alle onbekende dingen. Een voorbeeld daarvan is: gaan ze Tengil verslaan? Dat is in het begin nog onbekend en later hebben ze Tengil verslagen dus het antwoord op de vraag is: ja. Nu werd er wel antwoord gegeven op de vraag. Maar soms denk je: ja en nu? Was dat het? Dat had ik toen Karel en Jonatan in Nangilima kwamen. Ik was benieuwd wat ze daar gingen doen. Het enige wat ik weet dat ze daar in ieder geval zijn gekomen. Dat is op zich wel genoeg maar dat zegt hoe nieuwsgierig de schrijver mij heeft gemaakt naar het vervolg.

Er zijn een paar eisen waaraan het boek deels aan voldeed. Dat waren: niet te veel fantasie en antwoorden. Dit verhaal was één en al fantasie maar het kwam niet altijd naar voren. Dat was op de momenten dat ze het niet over Nangijala hadden en niet over een draak hadden. In het echt heb je ook dictators zoals Tengil die veel mannen hebben dat is dus redelijk realistisch. Dat hij dan weer een draak heeft is weer heel duidelijk fantasie. Het andere wat het boek half bevat is antwoorden. Daarmee bedoel ik: wat gebeurt er met nog alle onbekende dingen. Een voorbeeld daarvan is: gaan ze Tengil verslaan? Dat is in het begin nog onbekend en later hebben ze Tengil verslagen dus het antwoord op de vraag is: ja. Nu werd er wel antwoord gegeven op de vraag. Maar soms denk je: ja en nu? Was dat het? Dat had ik toen Karel en Jonatan in Nangilima kwamen. Ik was benieuwd wat ze daar gingen doen. Het enige wat ik weet dat ze daar in ieder geval zijn gekomen. Dat is op zich wel genoeg maar dat zegt hoe nieuwsgierig de schrijver mij heeft gemaakt naar het vervolg.

Dus mijn mening over het boek is: heel mooi geschreven, goed verhaal, voldoet deels aan mijn eisen, jammer van de “ik persoon”, plaatjes en het toeval. Als ik dit boek zou moeten omschrijven zou ik misschien bijzonder of excentriek kiezen. Bijzonder omdat het niet vaak voor komt en het anders is dan alle andere verhalen die ik heb gelezen. Zo kwam ik dus ook op excentriek. Dan denk ik dat ik toch voor bijzonder kies want dat vind ik mooier klinken en excentriek word soms ook nadelig gebruikt en dat bedoel ik dus juist niet. Dus ik vind dit boek: Bijzonder.

Een klein nawoord:

Ik vind verslagen heel leuk om te maken en ik heb mijn best er op gedaan. Het is wel moeilijk dat iedereen hoge verwachtingen van je heeft. Maar heel erg vind ik dat niet. Dit boek was wel moeilijk om een boekverslag over te maken. Het ging soms niet heel diep dus dan moest je zelf wat meer nadenken. Dat vond ik niet erg om te doen juist wel leuk eigenlijk. Ik hoo p dat ik weer een mooi cijfer hiervoor krijg.