De garnalenpelster, Nilgün Yerli
Onderwerp - Door dit verhaal ben ik me gaan afvragen of ik nou blij moet zijn dat ik maar met 1 cultuur te maken heb, of dat ik dat jammer moet vinden. In dit boek worden namelijk heel veel voordelen, maar ook nadelen beschreven van het leven in twee verschillende culturen. Uiteindelijk denk ik dat ik het niet heel jammer hoef te vinden dat ik maar in 1 cultuur ben opgegroeid, omdat het leven in twee culturen je leven alleen maar ingewikkelder maakt. - Mijn verwachtingen over dit boek zijn niet helemaal uitgekomen, want ik dacht van tevoren dat het over het leven in twee verschillende culturen zou gaan, en dat is ook zo. Ik had ook wel verwacht dat het met humor geschreven zou zijn omdat de schrijfster een cabaretière is en op dat punt ben ik ook zeker niet teleurgesteld. Eigenlijk had ik wel verwacht dat het wat meer over “de garnalenpelster”zou gaan, maar uiteindelijk was dat maar een klein stukje van het boek, wat wel een beetje jammer was. Voor de rest vond ik het een hartstikke leuk boek. - Ik vind dat het onderwerp in dit boek verrassend is uitgewerkt, want in de meeste boeken wordt het onderwerp maar van één kant beschreven en hier van twee kanten. Het is ook verrassend door de aparte manier van schrijven en stukjes van gesprekken die er soms tussendoor komen. Ik zal een stukje citeren van een gesprek tussen Nilgün en haar moeder. “Ik zeg: Wanneer ben ik iemand? Zij zegt:Wanneer je dat zegt. Ik zeg: En niet wanneer je dat voelt? Zij zegt: Ja, ook, maar het is heel belangrijk dat je het zegt! Je bent iemand
wanneer je zegt: ik ben iemand

ik ben Nilgün. En ik denk: Wat heeft ze toch goeie oplossingen, en zo simpel. Misschien is de oplossing altijd simpel. Even oefenen: ik ben iemand
ik ben Nilgün.” (blz. 110-111). Gebeurtenissen - Naar mijn mening zitten er genoeg gebeurtenissen in. Ze vertelt bijvoorbeeld hoe ze naar Nederland verhuisde, hoe het kwam dat haar broer de gevangenis in moest, waarom haar moeder garnalen pelde en over de dood van haar moeder. In dit boek zitten een heleboel verschillende gebeurtenissen. Omdat de hoofdpersoon veel heeft meegemaakt in haar leven, heeft ze veel te vertellen. Daarom vind ik het knap van haar dat ze zo duidelijk en met relatief weinig woorden (want het is niet zo’n heel dik boek), alle belangrijke gebeurtenissen uit haar leven heeft kunnen vertellen. Ondanks de vele verschillende gebeurtenissen is het geen chaotisch of moeilijk te lezen boek. - Het verhaal heeft genoeg tempo omdat er zo veel verschillende gebeurtenissen in zitten die elkaar snel opvolgen. Dat is prettig, want dan valt het verhaal niet stil en blijft het leuk om door te lezen. Doordat de gebeurtenissen elkaar zo snel opvolgen, moet je wel op blijven letten wat er allemaal gebeurt, anders weet je niet meer waar het over gaat. - Sommige gebeurtenissen hebben veel indruk op mij gemaakt. Vooral het stuk waar Nilgün haar broer voor het eerst in 13 jaar ziet, als hij uit de gevangenis terugkomt. In dat stukje zie je hoe erg hij verandert is. Soms weet hij alles nog gewoon, maar soms ziet hij zijn zusje aan voor zijn verloofde. Dit stukje heeft het meeste indruk op me gemaakt omdat ik het eng vind dat zelfs je eigen broer zo erg kan veranderen na een verblijf in de gevangenis, dat hij zijn eigen familie niet meer kent. “Mijn broer sloeg een arm om me heen en zei plotseling: ‘Hoe vinden jullie mijn verloofde?Na al die jaren heeft ze toch op mij gewacht.’ Niemand wist waar hij het over had. Mijn moeder vroeg verbaasd: ‘Hoe bedoel je?’ Hij wees naar mij. Ditmaal vroeg papa wat hij bedoelde. Mijn broer wees weer naar mij en zei: ‘Zien jullie haar dan niet, ze zit naast me!’ ‘Maar zij is je zusje Nilgün,’ zei mijn moeder gechoqueerd. ‘Nee zij is mij verloofde.’ ‘Lieverd, ze was heel klein toen jij de gevangenis in ging, nu is ze gegroeid, ze zit in de puberteit, maar ze is wel je zusje.’ ‘Nee, ze is mijn verloofde.’ ‘Juist om te voorkomen dat ze een vreemde voor je werd, hebben we haar toch elke zomervakantie meegenomen naar de gevangenis, lieverd, zij is echt je zusje.’ Hij stond boos op en schreeuwde: ‘Jullie willen gewoon niet dat ik een verloofde heb!’ Hij liep naar de tuin. Mijn andere broer, die een paar jaar jonger was dan hij, liep achter hem aan. Mama was kapot van dit tafereel. Dit had ze nooit verwacht.” (blz. 90) Personages - Ik kan me niet echt goed identificeren met de hoofdpersoon, omdat zij een heel ander leven heeft dan ik. Haar thuissituatie is bijvoorbeeld heel anders dan die van mij: haar vader heeft alle macht binnen het gezin en mishandelt haar moeder. Ze leeft sowieso in een hele andere cultuur dan ik. Dat ik me niet kan identificeren met haar, betekent niet dat ik me niet in haar kan inleven. Ik kan me wel verplaatsen in haar problemen en gedachtewereld. Het beste voorbeeld daarvan is waarschijnlijk het verlies van een dierbare, in haar geval haar moeder, in mijn geval mijn opa, en alle manieren om te proberen het verlies te verwerken.. Me in haar problemen verplaatsen is moeilijker, want bij haar zijn de grootste problemen de machtsverhoudingen binnen het gezin, het onrecht dat haar moeder wordt aangedaan en de moeite die ze heeft met de verhuizing naar Nederland. Omdat ik die dingen zelf allemaal niet heb meegemaakt, vind ik het moeilijker om me dat voor te stellen, maar ik snap wel waarom ze het zo moeilijk vindt. - Van alle personages, heeft Nilgüns moeder me het meest aan het denken gezet, omdat ze een hele aparte kijk op dingen heeft. Ze schikt zich in haar lot van onderdrukte huisvrouw/moeder, maar tegelijkertijd zegt ze de hele tijd tegen Nilgün dat ze later vooral niet zo moet worden als zij. Dat ze nooit (financieel) afhankelijk mag worden van een man. Ik vind het zo apart dat die moeder de situatie waarin ze zit gewoon accepteert. Ze wordt mishandeld, verkracht en moet alles doen wat haar man zegt, maar toch zegt ze er niets over en doet ze er niets tegen. Ik snap niet hoe iemand dat kan, hoe je zo rustig al die mishandelingen en vernederingen kunt ondergaan. - Je komt genoeg te weten over de personages om hun gedrag goed te kunnen begrijpen, maar toch vind ik het soms raar wat ze doen. Dat komt niet omdat je niet genoeg informatie over de personages krijgt, maar omdat ik in een hele andere cultuur ben opgegroeid dan de personen uit dit boek. Omdat de cultuur waarin zij leven zo anders is dan de cultuur waarin ik leef, zijn er ook veel verschillen in hoe mensen zich gedragen, wat wel en niet gepast is en normen en waarden. Juist omdat het zo verschillend is, is het interessant om te lezen, maar tegelijkertijd wordt het er ook moeilijker door. Bouw - Ik vind dat het verhaal logisch is opgebouwd, de gebeurtenissen volgen elkaar goed op. Als er meer informatie nodig is om het verhaal te snappen, geeft ze die, als die informatie niet nodig is, laat ze die meestal achterwege. Hierdoor wordt het je niet onnodig lastig gemaakt om te lezen. - Het verhaal bevat redelijk veel tijdsprongen omdat die nodig zijn om het verhaal dat ze aan het vertellen is, duidelijker te maken. Die tijdsprongen zijn in feite noodzakelijk om alle achtergrond informatie te verkrijgen. In dit boek beschrijft ze haar eigen leven en je levensgeschiedenis vertellen zonder tijdsprongen is onmogelijk. De lezer heeft al die gebeurtenissen niet meegemaakt, en daarom moeten er af en toe tijdsprongen gemaakt worden om die informatie alsnog te krijgen. Het verhaal wordt hier niet onduidelijker, maar vaak juist duidelijker door. - Het slot past goed bij de beschreven gebeurtenissen omdat alle gebeurtenissen die in het boek beschreven worden, een belangrijk deel van haar leven vormen. In het slot wordt eigenlijk verteld wat ze nu doet, wat nu belangrijk voor haar is. het boek beschrijft haar levensgeschiedenis en die begint bij haar kindertijd en eindigt bij het nu. In die zin sluit het perfect aan op de rest van het boek. Taalgebruik - Het verhaal vond ik redelijk makkelijk om te lezen, omdat er niet zo veel lange zinnen instaan en het allemaal korte hoofdstukjes zijn. Het bevatte ook niet echt veel moeilijke woorden, behalve de Turkse woorden die er af en toe doorheen zaten, maar daarvan werd meestal wel uitgelegd wat ze betekenden, en anders kon je het wel uit de context halen. Ik vond dit een prettig geschreven boek. - Het boek bevat redelijk veel beschrijvingen, maar doordat die niet heel gedetailleerd zijn beïnvloed het de leesbaarheid van het verhaal niet echt. Het verteltempo wordt er ook niet echt door veranderd. Misschien lees je soms juist wel iets sneller door de beschrijvingen omdat je dan goed weet waar het over gaat. - Er zitten redelijk veel dialogen in dit boek, vooral tussen Nilgün en haar moeder. Omdat Nilgüns moeder is overleden toen ze 15 was, lees je de gesprekken vooral hoe Nilgün ze in haar hoofd herinnert. Zoals dit gesprekje dat Nilgün in haar hoofd voert: “Zij zegt: Je kunt altijd alles aan mij vragen. Ik zeg: Alles? Zij zegt: Ja, je kan altijd alles aan mij vragen, maar dat weet je toch al? Ik zeg: Ik heb er soms moeite mee, dat alles altijd verandert. Mijn vraag is dus: Waarom verandert altijd alles? Zij zegt: Als iets niet verandert, wordt het gewoon. En als iets heel lang gewoon blijft, vergeet je wat het is. Daarom verandert altijd alles! (blz. 36-37