1. Vooraf en jij 1. gegevens van het boek Titel: De garnalenpelster
Schrijver: Nilgun Yerli
Uitgeverijen: Amsterdam 2001
Jaar van uitgave: maart 2001
Gebruikte uitgave: vierde druk april 2001 2. verantwoording keuze boek De schrijfster Nilgun Yerli is opgemerkt door de media. Al meerdere malen heb ik haar of op de televisie gezien en over haar in de krant gelezen. Ik was benieuwd waarom ze zoveel aandacht kreeg in de media. Verder leek het thema van dit boek mij aantrekkelijk. Ik heb genoeg gelezen over de Tweede Wereldoorlog en wil wel eens over iets anders lezen. Ik ben benieuwd of ik dit boek tot literatuur vind behoren aangezien bekenden dat niet vonden. 2. De schrijver en jij 1. korte biografie van de auteur. Voor de korte biografie zie de samenvatting van dit verhaal.
2. plaatsing in een literaire stroming. Het is een novel en het behoort tot de literaire stroming van de 20e eeuw. 3. Het verhaal en jij 1. samenvatting Het boek is een autobiografie. Het verhaal gaat over het leven van Nilgün Yerli. Ze is geboren in Turkije en heeft twee oudere broers en zussen. Nilgün heeft een hele moeilijke jeugd gehad. Op vijfjarige leeftijd wordt haar broer Nusret opgepakt. Hij wordt ervan beschuldigd dat hij een man in elkaar heeft geslagen. Nusret beweert echter dat hij die man in elkaar heeft geslagen omdat die man een meisje probeerde te verkrachten. Het meisje is volgens Nusret weggerend. Daarna is ze spoorloos verdwenen. De man die in elkaar is geslagen, is een rijke generaal. Hij heeft waarschijnlijk de rechters omgekocht zodat Nusret dertien jaar gevangenisstraf krijgt. De arrestatie wordt een schandaal voor de hele familie. Sinds de dag van de arrestatie is Nilgün’s moeder nooit meer zo vrolijk geweest als dat ze daarvoor altijd was. Als Nilgün tien jaar is, verhuist ze met haar ouders, een broer en een zus naar Nederland want haar vader krijgt daar een baan. Ze missen Turkije vreselijk. Ze missen de Turkse gewoontes en hun familie. Ze begrijpen niet veel van de Nederlandse gewoontes bijvoorbeeld kerstmis en sinterklaas en de taal vinden ze allemaal heel moeilijk. Vooral Nilgün’s moeder en zus missen Turkije heel erg. Nilgün’s enige zus die is meegegaan naar Nederland keert al gauw terug naar Turkije. De vader van Nilgün heeft er niet zo veel problemen mee om in Nederland te wonen en vindt dat zijn vrouw zich aanstelt. Nilgün leert al snel redelijk goed Nederlands, omdat ze het enige Turkse kindje in de klas is. Ze krijgt daarnaast nog les van haar vader. Dat vindt ze verschrikkelijk, want haar vader is vreselijk streng. Op school wordt Nilgün vaak gepest en ze voelt zich eenzaam want ze heeft bijna geen vrienden. Nilgün heeft het altijd erg goed met haar moeder kunnen vinden. Nilgün heeft veel vragen en haar moeder geeft haar altijd een wijs antwoord. Nilgün voelt zich veilig bij haar moeder. Haar moeder geeft haar het gevoel dat alles goed zal komen. Langzamerhand komt Nilgün erachter dat de machtsverhoudingen binnen het gezin volledig scheef liggen. Haar moeder offert zich vaak op terwijl haar vader het ervan neemt. Nilgün komt erachter dat haar vader, haar moeder meerdere malen heeft bedrogen met andere vrouwen. Ze komt er ook achter dat haar vader zich met geweld aan haar moeder vergrijpt. Op een avond hoort ze dat haar vader, haar moeder verkracht. Toch wil haar moeder niet scheiden. Ze wil niet toegeven dat haar huwelijk is mislukt. Ze accepteert de situatie. Eigenlijk is haar moeder heel zwak. Nilgün heeft nooit begrepen waarom haar moeder niet wilde scheiden. Nilgün’s moeder pelt garnalen zodat ze wat extra geld heeft om boodschappen te doen. Nilgün’s vader heeft veel geld. Hij geeft het echter uit aan zijn minnaressen en aan gokken. Nilgün schaamt zich er verschrikkelijk voor dat haar moeder garnalen pelt. Op vijftienjarige leeftijd gaat Nilgün met haar familie naar Turkije op vakantie en op bezoek bij haar familie. Nilgün slaapt bij haar zus. ‘s Avonds laat wordt er aangebeld. Iedereen slaapt al behalve Nilgün. Ze doet de deur open en ziet haar broer Nusret, die jarenlang in de gevangenis heeft gezeten. Hij vertelt Nilgün over zijn leven in de gevangenis. Als je veel geld had kon je aan alles komen. Zo niet, dan was je een knecht van de afdeling en moest je alles doen wat er werd gezegd. Hij vertelt dat hij veel geld van zijn moeder kreeg opgestuurd. Zo komt Nilgün erachter dat moeder helemaal geen garnalen pelt om boodschappen te doen, maar dat ze het deed voor haar broer. Haar moeder leed namelijk verschrikkelijk onder het feit dat haar zoon vast zat. Nusret is helemaal in de war. Hij is lichamelijk, maar vooral geestelijk gemarteld. Hij heeft ze niet helemaal meer op een rijtje. Iedereen is erg verdrietig. Ze gaan terug naar Nederland. Daar willen ze Nusret laten opnemen in een psychiatrische inrichting. Ze gaan met twee auto’s terug naar Nederland. Nilgün zit bij haar broer Nihat in de auto. Nusret zit bij zijn moeder en vader in de auto. Ze hebben op de grens afgesproken omdat Nilgün’s vader eerst nog een visum voor Nusret moet halen. Nadat Nilgün en Nihat twee dagen op de grens hebben gewacht, komen ze erachter dat Nilgün’s vader en moeder en Nusret een ongeluk met de auto hebben gehad. Nilgün’s vader ligt in coma. Haar moeder is overleden. Nusret is spoorloos verdwenen. Van hem is uiteindelijk niets meer vernomen. Nilgün is vreselijk verdrietig. Na de begrafenis gaat ze terug naar Nederland. Ze komt terecht in een studentenflat in Steenwijkerswold waar ze de havo gaat volgen. Dat is de wens van haar moeder. Nilgün’s vader, die in coma ligt, wordt overgevlogen naar Nederland. Haar broer Nihat moet in dienst. Nilgün is dus helemaal alleen. Vier maanden later komt haar vader uit coma. Hij is veranderd van een macho in een zielige man. Hij is voor een groot deel verlamd geraakt. Hij hertrouwt met een drieënveertig jaar jonger meisje en gaat in Turkije wonen. Dus ook Nilgün’s vader laat Nilgün voorgoed in de steek. Nilgün heeft het in die tijd heel erg moeilijk. Ze krijgt het financieel heel erg moeilijk. Haar vader laat nooit meer iets van zich horen. Het laatste deel van het verhaal gaat over de liefdes van Nilgün en hoe ze uiteindelijk zich kan settelen in de maatschappij. Zij is constant op zoek naar liefde. Ze wil begeerd worden. Ze krijgt veel vriendjes. Ze komt in die tijd veel bij psychiaters. Langzamerhand leert ze accepteren dat haar moeder er niet meer is. Haar grootste liefde wordt schrijven. Ze gaat columns schrijven voor onder ander Het Parool. Ze gaat ook optreden als cabaretière in de stadsschouwburg. 2. de analyse van het verhaal. titelverklaring
De titel van het boek, De Garnalenpelster slaat op de moeder van Nilgün. Toen Nusret in de gevangenis zat had hij het ontzettend slecht en zijn vader was zo gierig dat hij hem ontzettend weinig geld toestuurde. Zijn moeder wilde haar kind beschermen en alles voor hem doen om er het beste van te maken en ze besloot om geld bij te verdienen voor hem. Dit deed ze als garnalenpelster. Ze zat dan nachten lang te pellen en voor een kilo kreeg ze slechts 25 gulden, maar dit koste haar al bijna tien uur werk. Nilgün heeft waarschijnlijk voor deze titel gekozen omdat haar moeder zo’n belangrijke rol speelde in haar leven en het heeft heel erg indruk op haar gemaakt als klein meisje haar moeder ’s nachts te vinden achter een tafel vol garnalen. Dit heeft bij Nilgün ook veel respect opgewekt voor haar moeder. Het is een grove rode draad die ze gebruikt om uit te leggen hoe ze over haar moeder dacht en wat voor rol haar moeder heeft gespeeld in haar leven. structuur: De indeling van het boek
Het verhaal is opgebouwd uit 93 hoofdstukken. Als eerste heb je het voorwoord. Dan de 93 hoofdstukken. Daarna komt het dankwoord gevold door een foto van Nilgün’s moeder. Als laatste in het boek worden allemaal recepten gegeven, die gemaakt werden door haar moeder. Het begin en het einde

Het verhaal begint in medias res. Je weet nog niet wanneer en wat er precies gebeurd. Je valt in het leven van Yerli binnen.Het einde is gesloten, de gebeurtenissen zijn ten einde. Het leven van Yerli is beschreven, er is gezegd wat ze wilde zeggen. Vooruit- of terugwijzingen: Er zijn duidelijk vooruit- of terugverwijzingen in het boek te vinden. Het verhaal heeft twee verhaallijnen naast elkaar lopen. De ene lijn begint in de heden en loopt terug in de tijd. De andere lijn loopt vanaf het verleden naar het heden. Uiteindelijk lopen de twee lijnen parallel aan elkaar. Het overschakelen van de ene naar de andere lijn gebeurt aan de hand van een terugwijzing. Het paspoort wat Yerli mee moet nemen doet haar denken aan wat ze vroeger bij zich moest hebben. Spanning: In het verhaal zit zeker vorm van spanning want je weet nooit van tevoren wat er gaat gebeuren. Het is een levensverhaal met hele verrassende aflopingen. Door een onverwachtste verdrietige afloop komt er voor de lezer spanning op de volgende gebeurtenis. Deze gebeurtenis kan dus ook zo onverwachts een negatieve wending aannemen. Stijl: Het boek is opgebouwd uit allemaal kleine hoofdstukjes, soms niet langer dan een paar regels. Je moet dus wel goed opletten waar een hoofdstukje zich afspeelt. Ze heeft het vrij luchtig geschreven dus het leest vrij gemakkelijk weg.Het wordt dan moeilijk om het nog allemaal even serieus te nemen. Tussen de gewone hoofdstukken door staan schuin gedrukte hoofdstukjes, dit zijn gesprekken tussen Nilgün en haar moeder. Hierin lees je een soort korte dialoog tussen de moeder en dochter. Het middelpunt van deze dialogen zijn vaak wijsheden die Nilgün leert van haar moeder. Het is een vlotte stijl ondanks de soms gebruikte spreektaal.. De stijl van Nilgun heeft iets openlijks en direkt waardoor je meer wordt meegetrokken in het verhaal. Dit komt o.a. door de korte zinnen. Achteraf bekeken valt het op dat er niet veel dialogen in het verhaal zitten. Maar tijdens het lezen miste je dit niet wat betekent dat ze zonder dialogen ook een zeer levendig beeld kan schetsen. Er is veel afwisseling tussen dialogen, gedichten en beschrijvingen maar ook tussen serieuse en niet-serieuse stukken verhaal. Ook is er een zeker spoor van humor te ontdekken, ze is immers cabaretier. Deze humor past ze goed toe wanneer het er zich voor doet lenen. Chronologisch, flasbacks
Het verhaal wordt niet chronologisch verteld. Er worden overal uit het leven van Yerli stukken gepakt zonder dat de volgorde er toe doet. Het is niet hinderlijk om het verhaal te begrijpen. Dit wel ook zeggen dat er veel flashbacks in het verhaal zitten. Eigenlijk is heel het verhaal opgebouwd uit flashbacks aan de hand van een rode draad: het heden. Het is onduidelijk voor de lezer in welke tijd ze precies zit en hoe oud ze precies was. Er is ook versnelde tijd aanwezig en er is wel sprake van tijdsverdichting tussen die nacht en de dag erop. Thema en motieven
Thema: Thema
Het thema van het boek is het leven van Nilgün Yerli, het hele boek draait om haar leven. De begrippen 'liefde', 'haat', 'verdriet' en 'eenzaamheid' zijn heel belangrijk in het leven van Nilgün. Een ander thema zou kunnen zijn het loskomen van je ouders en de zelfstandigheid van een mens en het vinden van je eigen levensweg. Motieven
In dit boek gaat het vooral om abstracte motieven. Er komt veel liefde en haat in voor. Nilgün is constant op zoek naar liefde, zeker na de dood van haar moeder. Ze hield heel veel van haar moeder, in tegenstelling tot haar vader. Ze heeft vele relaties gehad waarin ze iest zocht wat ze niet konden bieden. Haar manier van uiten: caberatier en schrijven. Tijd: Tijd
De verteltijd van het boek is 215 bladzijden. Waarvan 205 bladzijden het verhaal is en daarna is er nog een dankwoord en recepten van Nilgüns moeder. De vertelde tijd van het boek is het leven van Nilgün vanaf dat ze vijf jaar oud was tot nu. Ze is geboren in 1969, en is nu dus 33. De vertelde tijd is dus ongeveer 27 à 28 jaar. Die tijd die het boek bestrijkt is ongeveer 25 jaar. Het verhaal begint in 2001, in Dalyan. Dan kijkt ze als eerste terug op haar treinreis naar Milaan. Dan ziet ze iets waardoor ze aan vroeger herinnert wordt. Zo gaat het door. Ze wordt vaak door kleine dingen herinnert aan vroeger. Ze springt soms ineens weer terug of vooruit in de tijd. Dit maakt het verhaal niet onduidelijk, ze vertelt duidelijk wat er dan gebeurt of waarom ze terug gaat in de tijd. Ruimte
Het boek speelt zich op verschillende plaats af, gedurende de jeugd van Nilgün speelt het zich af in Turkije. Vanaf de verhuizing op haar tiende speelt het zich af in Nederland, in Friesland om precies te zijn. Hier brengt ze haar schoolperiode gedeeltelijk door. Rond haar zeventiende moet ze door omstandigheden verhuizen naar Steenwijkerwoldt. Daar brengt ze haar studie tijd ook door. Later verhuist ze nog naar Haarlem waar ze nu nog steeds woont. De ruimte heeft geen invloed op de sfeer. De enige rede hiervoor is dat Yerli de ruimte vaak niet genoeg beschrijft om deze de sfeer te doen bepalen. Het gaat meer om wat er gebeurt in de ruimte wat de sfeer aangeeft. Een verschil tussen Nederland en Turkije wordt dus aangegeven door een eetgewoonte in plaats van verschil in temperatuur- en landschap. Vertelsituatie: Het verhaal is een autobiografie en daarom is het geschreven in het ik-perspectief, de ik-persoon is Nilgün Yerli. Personen * Personages
Er komen veel verschillende personages voor in het boek. Hieronder staan de vier belangrijkste, die in het verhaal voorkomen. Nilgün Yerli
Nilgün Yerli is geboren op 11 november 1969 in Turkije. Ze woont daar samen met haar familie op het platteland. Nilgün heeft twee oudere broers en twee oudere zussen. Als Nilgün tien jaar is, vertrekt ze met haar familie naar een dorpje in Friesland. Nilgün gaat daar naar de basisschool. Ze wordt daar veel gepest vanwege haar afkomst. Ze heeft een paar goede vriendinnen en af en toe heeft ze een vriendje. Na de basisschool gaat Nilgün naar de havo. Als Nilgün 13 jaar is, overlijdt haar moeder bij een auto-ongeluk in Turkije. De vader van Nilgün gaat dan weer in Turkije wonen met zijn nieuwe vriendin. Nilgün blijft in Nederland om haar opleiding af te maken. Haar moeder heeft namelijk altijd gewild dat Nilgün een goede opleiding heeft. Nilgün gaat in een studentenflat in Steenwijkerswold wonen. Dit is een flat waarin 64 meisjes wonen. Er is een non die op hen past. Op haar achttiende gaat ze op kamers wonen in Haarlem. Nilgün is altijd op zoek naar liefde. Ze heeft vaak vriendjes. Meestal zijn deze vriendjes ouder dan zij. Waarschijnlijk omdat ze eigenlijk op zoek is naar vaderliefde. Ze ontvangt niet veel liefde van haar vader. Als de moeder van Nilgün is overleden, laat hij haar vrijwel helemaal in de steek. Nilgün is een erg vastberaden persoon. Ze voelt de plicht om een opleiding te volgen omdat haar moeder dat zo graag wilde. Ze gaat alleen in Nederland wonen als haar moeder is overleden om te kunnen studeren. Dit bewijst haar vastberadenheid. Familie is erg belangrijk voor Nilgün, met name haar moeder. Haar moeder geeft haar heel veel raad en geeft Nilgün antwoorden op vragen die ze heeft. Ze weet dat haar moeder graag wil dat het met iedereen goed gaat in de familie. Nilgün wil dat haar moeder gelukkig is en vindt mede daardoor dat het belangrijk is dat het goed gaat met haar familie. In Turkije gaat de familie van Nilgün erg veel met elkaar om. Tantes, ooms en grootouders wonen allemaal bij elkaar in de buurt. In Nederland komt er niet vaak bezoek over de vloer. Nilgün is niet erg zeker van zichzelf maar wanneer ze cabaretière en columniste wordt straalt ze van zelfvertrouwen. Naarmate Nilgün ouder wordt, gaat ze ook meer leven zoals ze dat zelf wil. Ze houdt vanaf dan de raad van haar moeder wel in haar achterhoofd maar neemt haar besluiten zelf. Güngör Baran-Yerli
Zij is de moeder van Nilgün Yerli. Ze houdt erg van haar kinderen en wil graag dat ze zelfstandig en gelukkig zijn. Ze wil dat Nilgün een goed opleiding krijgt zodat ze later een onafhankelijke vrouw kan zijn. Wanneer ze in Turkije woont kan ze niet weg bij haar man omdat ze financieel afhankelijk van hem is. Haar man mishandelt haar ook en hij neemt alle beslissingen binnen het gezin. Ze gaat vaak tegen zijn besluiten in maar ze wordt hier later meestal voor gestraft. In Nederland gaat ze niet weg bij haar man terwijl ze dat wel kan doen omdat ze een uitkering kan krijgen in Nederland. Waarschijnlijk doet ze dit niet omdat ze bij haar man wil blijven voor haar kinderen. Güngör pelt in Nederland nachtenlang garnalen om geld te verdienen dat ze opstuurt naar haar zoon die in een gevangenis in Turkije zit. Haar zoon heeft veel geld nodig om niet als slaaf zijn gevangenisstraf uit te zitten. De mensen zonder geld worden in de gevangenis misbruikt en mishandeld. In Nederland mist ze haar vaderland Turkije. Ze voelt zich erg alleen. In Turkije kwamen er elke dag buren en familie op bezoek. In Nederland is dit echter niet het geval. Haar man vindt dat ze zich niet moet aanstellen. Vader Yerli

De vader van Nilgün werkt als leraar in Nederland. Hij geeft les in wiskunde en natuurkunde aan Turken die gebrekkig Nederlands spreken. Hij geeft ze ook Turkse les en brengt ze algemene kennis over Turkije bij. Vader Yerli wil graag dat de buitenwereld hem als een welgesteld persoon ziet. uit. Thuis is hij erg zuinig met geld en krijgt de moeder van Nilgün een maandelijks bedrag waar ze eten van moet kopen. Dit bedrag is niet erg groot waardoor Güngör altijd krap zit en elk dubbeltje moet omdraaien. Vader Yerli wil ook geen hulp van mensen buiten zijn gezin. De buitenwereld moet denken dat hij een geweldige man is die al zijn problemen zelf oplost. Vader Yerli gaat vaak vreemd om zich nog machtiger te voelen. Na de dood van zijn vrouw krijgt hij een nieuwe vriendin. Zij is veel jonger dan hij. Hij wil waarschijnlijk een jongere vriendin om te laten zien dat hij nog wel wat waard is. Nusret Yerli
Dit is de broer van Nilgün Yerli. Hij is 18 jaar als hij in Turkije wordt opgepakt worden geholpen. Hij rijdt met zijn ouders mee naar Nederland als ze onderweg een auto-ongeluk krijgen. Vanaf dat moment is Nusret spoorloos verdwenen. De zus van Nilgün
Zij heeft geen echt sterke band met Nilgün. Ze is net als Nusret en de andere broer, Nihat, een stuk ouder. Zij verhuist wel mee naar Nederland maar besluit om toch terug te gaan naar Turkije. Daar gaat ze bij haar vriend wonen en later trouwen ze zelfs nog. 4. Het verhaal en jouw oordeel: 1. mijn mening over het boek Mijn motivatie om dit boek te gaan lezen was omdat het thema mij aansprak en om te kijken of ik dit een literairisch boek vindt. De conclusie: ik vind het een boek dat behoort tot literatuur. Mijn eerste rede die ik hier voor wil geven is dat het niet zomaar een biografie is. Het is een unieke biografie. Dat is natuurlijk elke biografie. Maar de manier waarop Yerli haar leven omschrijft en hoe ze het opschrijft maakt dat ze de lezer bij haar biografie betrokken laat voelen: een uniek biografie wat betreft omschrijving. Ik heb wel haar manier van schrijven moeten leren waarderen. Ik vind het namelijk nooit leuk om van te voren iets te lezen over de schrijver van het boek maar deze keer had ik liever wat meer achtergrond informatie gehad. Ik viel pats boem binnen in haar leven en had geen enkele referentiekader van waaruit ik me iets kon voorstellen. Ik wist niet of ze rijk of arm waren, ik wist vaak niet hoe oud ze was of wanneer het zich afspeelde. Ik wilde eigenlijk ook graag zekerheid of alles in dit verhaal ook echt gebeurd is. Het leek namelijk niet altijd zo door de plotselinge gedetailleerde dialogen uit haar kindertijd. En goede voorstelling was soms moeilijk te maken. Ruimtebeschrijving is in dit verhaal weggelaten. Uiteindelijk kon ik dit meer waarderen en legde ik steeds meer de nadruk op de essentie van de gebeurtenis die al open en bloot voor me lag, maar wat ik dus niet gewend was. Ze kan ontzettend goed aangeven door taal hoe ze ook echt dacht. Ze omschrijft haar leven vanaf 5 jaar. Haar manier van taal paste ze aan haar leeftijdsniveau. Ze schreef precies op hoe ze dacht toen ze zo oud was ook al is ze nu dertig jaar. Haar tempo was heel snel, soms bijna gejaagd. Maar dat mocht ik wel. Ze was heel open in haar manier van schrijven. Ze pikt de juiste details eruit die precies aangeven hoe het op dat moment was voor haar. Heel deze biografie bestaat uit belangrijke momenten. Op de een of andere manier leek het alsof ze heel graag dit aan de lezer wilde vertellen. Er mist namelijk veel zoals achtergrondinformatie en goed lopende zinnen. Maar daar gaat het in dit verhaal niet om. Kortom: literatuur. Haar humor, volgens mij soms onbewust door haar rappe schrijfstijl, maakte het soms tot een grappig verhaal, ondanks de serieuze ondertoon. Een typische vorm van zelfspot. Het onderwerp van dit verhaal, een allochtoon die schrijft over zijn ervaringen met emigratie en moederland, vond ik buitengewoon interessant. Ze schreef een aantal dingen over de Islam, komt op voor het gedrag van Turken en beschrijft bepaalde miscommunicaties die autochtonen met allochtonen hebben. Ik heb nog niet zoveel gelezen over de ervaringen van Turken hier in Nederland. Waar ik soms een beetje moe van werd was het constant refereren naar haar ouders en dan vooral naar haar moeder. Ze bleef een beetje vaag in het omschrijven van haar ouders. Wat het precies voor mensen waren weet ik ook niet door slechte achtergrondinformatie. Ze heeft blijkbaar heel veel geleerd van haar moeder. Ik heb het boek met plezier gelezen en het heeft me meer aan het nadenken gezet over Turken in de Nederlandse samenleving. 2. het belangrijkst van dit boek Er is mij veel bij gebleven. Maar Yerli heeft een aantal goede situaties geschetst van treurige misverstanden tussen niet goed sprekende Turken en Nederlanders. Hier heb ik er eentje van uitgekozen: Mijn eerste schooldag in Nederland zal ik nooit vergeten. (..) Ik werd voorgesteld aan de leraar. Ik mocht meteen plaatsnemen en met de les meedoen. Ik dacht even dat ik geluk had omdat het tekenles was, maar toen wist ik nog niet hoe moeilijk communicatie kon zijn. Ik kreeg houtskool in mijn handen en moest daarmee tekenen. Tekenen met houtskool kenden we in Turkije ook. Ik begon heftig dat A-viertje in te kleuren. Ik zie nu nog de blik van die leraar voor me. Hij zie: nee, nee nee, Nou, dat woord kende ik al, dus ik begreep wat hij bedoelde, maar hoe moest ik hem uitleggen wat ik bedoelde? Ik pakte mijn gum en liet hem zien. Hij dacht waarschijnlijk dat ik alles wilde uitgummen en gaf me een nieuw vel wit papier. Ik begon weer heftig te kleuren, en hij werd boos. Ik wilde hem alleen maar mijn techniek laten zien, maar slaagde daar niet in, hij gaf me weer een nieuw vel papier. Ik dacht als ik weer ga kleuren dan wordt hij vast nog bozer en dan zit ik niet met de gebakken maar aangebakken peren. Die techniek die ik in Turkije had geleerd was eerst het tekenpapier volledig zwart maken met houtskool en vervolgens met een gummetje figuurtjes tekenen, een witte tekening op een zwarte achtergrond. Maar ik heb het niet uit kunnen leggen. (blz 24,25) Dit is een stukje dat door haar schrijfstijl heel treurig overkwam ondanks de vrij grappige situatie: typisch Yerli. 5. Verwerkingsopdracht Recensie 1: Margot Dijkgraaf Ik kan geen tweede recensie vinden. Via NRC en de bieb op school en in Pijnacker heb ik (veel) recensies gevonden, maar allemaal geschreven door Margot Dijkgraaf. De gelezen krantenartikel over Yerli heb ik ook niet meer kunnen achterhalen. Ik heb daarom besloten om alleen te reageren op de recensie van Margot Dijkgraaf. Een zin van Margot wil ik eruit lichten. Hij komt precies met mijn mening overeen: ‘Die wonderlijke aaneenschakeling van stukjes tekst vormen samen het onevenwichtige verhaal van een nog lang niet uigekristalliseerd leven.’ Bij mij was het ook opgevallen dat het verhaal onevenwichtig is. Het zijn vooral de pijnlijke jeugdherinneringen die, door haar manier van schrijven, ook nu nog pijnlijk voor haar lijken/zijn. De problemen van Yerli die Margot eruit licht zijn kenmerkende stukjes voor het verhaal. Ik vind dit goed gekozen voor een recensie. Het zijn de stukjes die sterk zijn geschreven en de cultuur-verwarringen goed in beeld brengen. Het zijn misschien kliches (‘de problemen zijn legio’) maar in het boek worden ze zeer goed beschreven door de humor van Yerli. Margot gaat ook in op de vele aandacht die Yerli aan haar moeder geeft. Ik ben bij ‘Mijn mening’ ook al neergezet dat ik het soms wat overdreven veel aanbod kwam. Telkens betrok ze haar moeder bij een stukje geschiedenis. ‘Haar moeder was een heilige.’ Margot geeft ook aan dat de dood van haar moeder bijna pathetisch werd. Daar ben ik het ook mee eens. Maar niet wanneer Margot zegt dat de lezer geen kans meer heeft om zelf nog enige emotie te ervaren. Ik vond het interessant dat ze haar moeder zo verheerlijkte. Het is gewoon een kenmerk van Yerli en dus van deze biografie. Voor de stukken die gaan over het verlies van haar moeder was ik zeker niet ongevoelig. Een goede omschrijving in deze recensie is het woord hagiografie i.p.v. autobiografie; de verheerlijking van haar moeder. Maar ik denk dat Margot dit meer als een negatief puntje beschouwt. Ik vind dat het nog steeds een biografie blijft en dat de verheerlijking er een onmisbaar onderdeel van is. Tenslotte heb ik gekeken naar de titel van de recensie: Grote gevoelens van verdriet. Als men wil weten wat voor indruk Yerli en haar verhaal het op mij heeft gemaakt, dan is dit een goede verwoording daarvoor. Mijn conclusie is dat de recensie de goede dingen eruit heeft gelicht. De mening over de pagina’s vol geschreven over haar moeder en het verdriet zouden wat overdreven zijn. Voor mij geldt dat niet.
6. Planning Logboek – Nederlands
data planning uitvoering
september Boek gekregen van Marloes Boek gehaald. Een deel gelezen. September Gevraagd of ik het boek mag lezen Ik heb het gevraagd. september Boek lezen Heb het boek uitgelezen
9 dec Boekverslag maken en inleveren Boekverslag gemaakt nog niet ingeleverd 7. Bibliografie www.scholieren.com