Bibliografische gegevens
Schrijfster: Saskia Noort
Titel: De Eetclub
Uitgeverij Anthos
Amsterdam, 2010 (2004)
54e druk (filmeditie)
239 bladzijdes
Genre: roman

Structuur
Het boek is opgedragen aan Saskia Noort haar geliefde Marcel. Dit is haar vriend, met wie zij nu al achttien jaar samen is. Ze heeft met hem twee kinderen, Mathieu en Julia.

Er staat geen motto in het boek.

Het boek bestaat uit één proloog en 38 hoofdstukken. 

Samenvatting
Karen van der Made is gelukkig getrouwd met Michel, heeft twee jonge kinderen, en is met haar gezin naar een dorpje nabij Amsterdam verhuisd omdat ze het in de hoofdstad te onveilig vonden worden.

De eerste anderhalf jaar vindt ze het vreselijk in haar nieuwe omgeving, ze kent er niemand en vereenzaamt. Als ze op zoek gaat naar een vriendin, maakt ze kennis met Hanneke Lemstra, ook een nieuwkomer. Tussen hen, hun kinderen en echtgenoten klikt het snel. Hanneke brengt Karen in contact met nog drie vrouwen, Patricia Vogel, Angela Bijlsma en Babette Struyk. Ze roepen een Eetclub in het leven en doen van alles samen, zoals tennissen, drinken en roddelen.

Na een housewarmingparty in de villa van Patricia en Simon Vogel blijken ook de mannen goed met elkaar te kunnen opschieten. De vijf families trekken nu geregeld samen op en er ontstaat een hechte vriendschap. Karen is erg onder de indruk van de steenrijke, vlotte en sexy Simon, die de andere mannen helpt met snel carrière maken. Ivo, de man van Hanneke, biedt de vijf vrouwen een vakantie aan in zijn vakantiepark in Zuid-Portugal. Tijdens die vakantie horen de vrouwen dat Evert Struyk helemaal is doorgedraaid. Allemaal hebben ze het zien aankomen: al maanden is Evert erg somber en verward.

Het eigenlijke verhaal opent in hoofdstuk 1 met het telefoontje van Patricia, midden in de nacht, die Karen en Michel meedeelt dat er iets verschrikkelijks is gebeurd: het huis van Evert en Babette staat in brand. De twee haasten zich naar het nabije huis, waar de brandweer al volop in de weer is. Babette en haar twee kinderen blijken het te hebben gered, Evert wordt dood gevonden. Later wordt er een brief van Evert gevonden waaruit blijkt dat hij zelfmoord wil plegen. De politie gaat ervan uit dat hij de brand heeft aangestoken.

Iedereen is ontzet en probeert Babette en de kinderen te troosten. Angela vraagt aan Karen of zij Babette en haar twee kinderen zolang in huis wil nemen. Karen vindt het verzoek wat vreemd (Angela en Babette zijn dikke vriendinnen), maar stemt toe.

Op de bijeenkomst na Everts begrafenis drinkt Hanneke veel te veel. Ze beweert tegenover Karen dat Everts dood hun schuld is omdat iedereen hem in de steek liet toen hij overspannen was en moest worden opgenomen. Ze krijgen ruzie en Hanneke loopt weg. Een dag later belt ze naar haar man Ivo en deelt mee dat ze in Amsterdam zit. Hanneke belt ook Karen om een afspraak in Amsterdam te maken. Daar komt Hanneke echter niet opdagen. Al snel blijkt waarom: Dorien Jager, een politieagent, belt haar en deelt mee dat ze van het balkon van haar hotelkamer is gesprongen. Ze wordt geopereerd aan een hematoom en ligt in coma.

Dorien verhoort alle betrokkenen. Karen zegt haar dat ze niet gelooft in een zelfmoordpoging, daar was Hanneke geen type voor. Bovendien weet ze uit het roddelcircuit dat Hanneke en Evert een verhouding hadden en dat Evert die een week voor de brand heeft verbroken.

Iedereen is van slag en reageert zich af met flink wat drank. Zonder Hanneke voelt Karen zich vreselijk eenzaam. Als Simon toenadering tot haar zoekt, kan ze zich amper beheersen. Tijdens een avondje doorzakken gaat Michel misselijk naar bed en hebben Karen en Simon een snelle, heftige vrijpartij in het nabije schuurtje. Schuldig voelt ze zich niet en het liefst wil ze snel opnieuw met hem naar bed. Ze sms'en en ontmoeten elkaar opnieuw, al komt het niet tot seks.

Als de vriendinnen van de Eetclub doorhebben dat Karen wat te veel aan Dorien heeft verteld, willen Angela en Patricia haar niet meer zien. De politie verdenkt Simon en neemt zijn boekhouding in beslag. Dan keren ook de mannen zich tegen Karen: zij zijn zakelijk afhankelijk van Simon. Zelfs Michel begrijpt zijn vrouw niet meer en hun relatie bekoelt. Babette blijft haar echter steunen.

In overleg met de artsen stemt Ivo toe om een einde te maken aan de coma van zijn vrouw en haar te laten inslapen. Haar begrafenis is voor Karen een marteling. Ze wordt met de nek aangekeken en voelt zich schuldig aan de dood van haar vriendin: ze waren met ruzie uit elkaar gegaan. Na de begrafenis ontmoet ze Dorien. Die vertelt haar dat ze door toedoen van de sluwe Simon van de zaak is afgehaald. Dorien laat Karen duidelijk blijken dat ze Karens zogenaamde vriendinnen allesbehalve vertrouwt.

Karen spreekt weer met Simon af. Ze wil hem zeggen dat ze een punt achter hun relatie wil zetten. Maar hij heeft zo'n invloed op haar dat ze dit plan snel laat varen. Als Simon mobiel wordt gebeld en zich even verwijdert, ontdekt zij in zijn koffertje een e-mail van Evert die hij één week voor de brand aan Hanneke heeft verstuurd. Ze grist het mee en leest het later thuis. Er blijkt uit dat Evert helemaal niet depressief was en met zelfmoordplannen rondliep, maar juist een nieuwe start wilde maken door te verhuizen. Karen concludeert dat Hanneke dus wist dat Evert vermoord was en zelf was vermoord omdat ze op het punt stond met bewijzen voor de moord op Evert te komen.

Ze spreekt haar vermoeden uit tegen Dorien. Die vraagt haar het contact met Simon nog even aan te houden omdat ze vermoedt dat Simon achter de moorden zit. Karen gaat naar Angela om hun ruzie bij te leggen. Ze paait Angela en die raakt daar zo van gecharmeerd dat ze Karen vertrouwelijk meedeelt dat ze moet oppassen voor Babette: die doet het met elke man. Babette heeft ook een korte relatie gehad met Kees (Angela's man). Dat was de reden dat ze Babette na de brand niet in haar huis duldde.

Karen gaat naar het huis van Ivo en Hanneke en kan in haar computerbestand komen omdat ze het wachtwoord kent. In Hannekes mailbox leest ze allerlei mailtjes van Hanneke aan ene MO, vice versa, waaruit blijkt dat Hanneke lid was van een groepje mensen dat vrijmoedig mailde over hun overspel. Hanneke schreef daarin over de terreur die Babette, Everts vrouw, op hem uitoefende. Babette kleineerde en mishandelde hem en Evert deed niets terug uit angst zijn kinderen nooit meer te zien.

Karen is nu doodsbang: zou Babette het inmiddels ook voorzien hebben op haar Michel? Thuisgekomen controleert ze zijn mobiel, maar ze vindt geen berichten van Babette.

Karen deelt Dorien mee dat ze met Simon heeft afgesproken in een Motel bij Akersloot. Tot seks komt het niet omdat er een fikse ruzie ontstaat. Karen verwijt hem dat hij niet eerlijk is geweest en hij onthult zijn gecompliceerde, half criminele affaires met onder anderen Evert, die Hanneke aan de politie bekend wilde maken. Als Babette ter sprake komt, wordt hij plotseling doodsbang. Hij zegt Karen dat hij ook een affaire met Babette heeft gehad en dat ze een stapelgekke feeks is die hem nog dagelijks stalkt met sms'jes en mailtjes. Karen weet nu zeker dat Babette degene is die de brand zelf heeft aangestoken en Hanneke van het balkon heeft geduwd.

Plotseling gaat de deur open en voelt Karen een vreselijke pijn. Het is Babette die met een soort spray spuit. Ze is razend omdat 'haar' Simon een seksafspraakje heeft met Karen. Babette schreeuwt allerlei verwensingen en bindt een shawl om Karens hals om haar te wurgen. Simon herwint zich, probeert haar af te leiden en zegt dat hij van haar houdt. Dan weet Karen zich op te richten en Babette met Simons koffertje knock-out te slaan. Ze belt de politie, hoewel Simon dat niet wil, en niet veel later arriveert Dorien, die door haar baas weer in genade is aangenomen.

Thuisgekomen wacht Karen een zware opgave: haar overspel opbiechten aan Michel. Hij is er kapot van, maar verlaat haar niet en beiden werken hard aan verbetering van hun relatie. Ze besluiten te verhuizen, ergens anders opnieuw te beginnen.

Op een dag toont Michel Karen een interview in een krant waaruit blijkt dat de sluwe zakenman Simon nog niets veranderd is.

De ochtend voor hun verhuizing fietst Karen door het dorp en ziet Angela en Patricia op een terras zitten. De twee wenden het hoofd af. Karen glimlacht, voelt zich gelukkig en fietst door. 

Tekstanalyse
Ruimte
Het verhaal speelt zich af in een dorpje onder de rook van Amsterdam. Het dorp is waarschijnlijk een villadorpje, te oordelen naar de huizen waarin de leden van de Eetclub wonen. Ook rijden ze in niet zulke goedkope auto’s en drinken ze wat af, dus ze hebben vele geld. Grote kans dat het verhaal zich afspeelt in het Gooi, maar dit wordt niet vermeld. het grootste deel van het verhaal speelt zich af in de huizen van de Eetclub leden, maar ook in het ziekenhuis waar Hanneke ligt.

Het verhaal speelt zich gewoon af in onze tijd, omdat de personages allemaal met mobieltjes bellen en sms’en en in auto’s rijden die ze 10 jaar geleden nog niet hadden. Één duidelijke aanwijzing naar de tijd waarin het verhaal zich afspeelt is de rouwkaart van Evert. Hier staat een datum op: 15 januari 2002.

Verhaalfiguren
- Karen van de Made: Karen is de hoofdfiguur in dit boek. Veel stukken worden ook vanuit haar perspectief verteld, zo leer je haar goed kennen en omdat ze de enigste hoofdpersoon is waarbij je de gedachten leert kennen is ze de round character. Ze is getrouwd met Michiel Brouwers en heeft 2 kinderen, Annabelle en Sophie, en ze is vormgeefster.  Ze voelt zich eerst helemaal niet thuis in dat dorp, omdat ze net uit Amsterdam is verhuisd. Later als ze de Eetclub hebben, valt ze er altijd al wel een beetje buiten, omdat ze een toch iets ander leven leid, want ze werkt en de meeste vrouwen van de Eetclub niet. Ze is wel altijd erg sociaal en heeft altijd het beste met andere voor. In het begin is ze wel vrij naïef en oppervlakkig, maar op het laatst na al die gebeurtenissen wil zij als enige nog maar eerlijk zijn. Ze weet dan ook dat ze niet meer bij de Eetclub past. Zij was wel altijd de meest sympathieke van het stel.

- Michiel Brouwers: Hij is de man van Karen. Hij is een erg lieve man en zoals ze hem in de Eetclub noemen, een trouwe hond. Hij heeft ook een goede baan, maar raakt op een gegeven moment een beetje geobsedeerd door de manier van geld verdienen van Simon en dat wil hij ook graag.

- Hanneke Lemstra: Zij is de eerste vriendin die Karen krijgt in dat dorp. Ze is een erg hip geklede vrouw met een heel wild karakter. Ze is een binnenhuisarchitecte en heeft dus ook het mooiste huis van de hele Eetclub. Ze is getrouwd met Ivo Smit en heeft twee kinderen, Mees en Anna. Hanneke was de beste vriendin van Karen, totdat Hanneke dood gaat. Ze scheen van een balkon gesprongen te zijn. Karen geloofd het niet dus gaat het uitzoeken. Hanneke bleek een affaire gehad te hebben met Evert en dat zij als enige Evert altijd begreep en dat ze eigenlijk een erg dubbel leven leidde, waar Karen helemaal niks van af wist.

- Ivo Smit: Hij is de man van Hanneke. Over zijn uiterlijk wordt verder niet veel verteld. Ook heeft hij niet zo’n grote rol in het boek. Als Hanneke dood gaat, houdt hij het erop dat het een ongeluk is. Hij kan zich niet teveel permitteren bij de politie, omdat hij erg veel heeft gesjoemeld met het boekhouden van Simon en Evert en daardoor erg rijk is geworden. Zelf weet hij wel heel goed dat het geen ongeluk kon zijn. Hij kiest dan voor de makkelijkste weg en geeft Karen de schuld dat zij teveel heeft gepraat tegen de politie.

- Simon Vogel: Hij is de man van Patricia. Hij is echt stinkend rijk. Hij heeft opvallende felle blauwe ogen en is buitengewoon aantrekkelijk volgens Karen. Hij is niet heel groot en zwart haar en zoals Karen zegt in het boek straalt hij een geilheid uit. Zijn uiterlijk speelt een belangrijke rol in het verhaal, want de meeste vrouwen kunnen hem niet weerstaan. Hij is erg rijk, maar later blijkt dat hij niet op een heel eerlijke manier aan dat geld is gekomen. Doordat hij mooie praatjes houdt, sleept hij de rest van de mannen van de Eetclub in zijn wereldje, tot dat er problemen komen. Dan blijkt Simon de harde zakenman te zijn. Aan het einde van het boek blijkt dat hij eigenlijk maar een heel zielig klein mannetje is, dat bang is voor de waarheid. Karen durft hem toch hard aan te pakken en die biecht alles op aan de politie.

- Patricia Vogel: Haar bijnaam is Patries. Klein en heel mager vrouwtje met aubergine kleurige krullen. Zij is getrouwd met Simon en ze hebben drie kinderen, Thom, Thies en Thieu. Ze weet  van alle affaires die Simon heeft, maar kiest voor het zwijgen, haar geld en huis is haar te dierbaar.  Haar gaat het meer om het geld. Zo heeft ze een keer een jasje van Dolce&Gabbana gekocht omdat ze die zo mooi vond. Hij had haar 5000 euro gekost, maar het was toch Simons geld. Aan het einde van het boek is ze nog steeds niet zoveel veranderd Ze blijft erg naïef en kiest altijd de makkelijkste weg.

- Angela Bijlsma: Donkerharig en mollige vrouw. Zij is getrouwd met Kees Bijlsma en ze hebben drie kinderen, Lotte, Daan en Joep. Zij speelt niet zo’n grote rol in het verhaal. Zij loopt erg voor haar problemen weg. Babette scheen een paar keer met Kees naar bed zijn gegaan, maar daar heeft ze verder nooit over gepraat, omdat dat te veel verhalen veroorzaakt. Zij is een beetje een meeloper, want toen Patricia dat jasje van Dolce &Gabbana had gekocht, liep zij er 3 weken later mee. Aan het einde van het boek is zij ook niet veel veranderd. Zij heeft alleen Karen achteraf verteld waarom ze Babette niet in huis wou hebben en haar gewaarschuwd voor haar.

- Kees Bijlsma: Hij is de man van Angela.  Hij is de eigenaar van een grote keten grand cafés. Over hem wordt bijna niet in het boek gepraat. Hij is een echte gentleman en hij flirt graag met vrouwen. Wanneer Babette na de brand bij Angela en Kees komt logeren gaat Kees met Babette naar bed.  

- Babette Struyk: Haar bijnaam is Babs. Ze is een lange slanke vrouw. Altijd heel bruin, zelfs in de winter. Ze is de vrouw van Evert en ze hebben twee zoons, Beau en Luuk. In het begin heeft iedereen medelijden met haar, omdat haar huis is afgebrand met Evert erin. Ze lijkt een hele lieve kwetsbare vrouw. Ze komt bij Karen in huis wonen in die is in het begin erg op haar gesteld. Babette vertelt Karen van de affaire tussen Hanneke en Evert en doet net of het Hanneke’s schuld is. Aan het einde van het boek blijkt dat ze een erg sluwe vrouw is die Simon wil. Als zij Karen betrapt met Simon, wil ze Karen doden. Zij heeft zelf de brand aangestoken, zodat ze van Evert af was. Hanneke was de enige die haar door had, daarom heeft Babette haar van het balkon gegooid.

- Evert Struyk: Hij werkt zich met hulp van Simon op tot eigenaar van een sportketen. Hij is een wat labiele man die zich laat terroriseren door zijn vrouw (die hem slaat) en depressief raakt. Hij heeft een affaire met Hanneke, maar kiest voor zijn vrouw, al blijft hij van Hanneke houden. Door die affaire, zijn slechte huwelijk en grote financiële problemen (speculeren en grote schulden aan Simon) raakt hij op een hellend vlak en wil hij verhuizen om een nieuw leven te beginnen.

- Dorien Jager: Dorien Jager is de agent die op de (zelf)moordzaken wordt gezet. Ze is mollig en heeft kortgeknipt haar. Ze heeft een mislukte relatie achter de rug. Ze blijkt het wereldje van de nieuwe rijken goed te peilen en het gelijk aan haar kant te hebben. Karen ziet pas laat in dat zij een oprechte en lieve vrouw is. Haar naam is typerend voor haar instelling: als een echte jager gaat zij achter haar prooi aan. (De prooi heeft trouwens de achternaam Vogel!) Haar drijfveer om Simon te pakken, wortelt in haar verleden: Simon heeft destijds een flinke som geld van haar vader geleend en nooit terugbetaald.

Vertelwijze
Het hele boek is geschreven in de verleden tijd, behalve de proloog. In deze proloog overdenkt de (zoals later blijkt) dronken Evert zijn troosteloze leventje en voelt hij de dood voelt naderen. De proloog eindigt ermee dat hij in het haardvuur port zodat de vlammen oplaaien, een vooruitwijzing naar de brand die gaat komen en die hij zelf lijkt te veroorzaken. De proloog wordt vanuit Evert, dus personaal, verteld. Het verhaal is niet chronologisch verteld, de hoofdstukken 4, 5, 9, 10, 15, 16, 20 en 24 zijn flashbacks van Karen die in het ik-perspectief waarin ze vertelt hoe ze twee jaar geleden vanuit Amsterdam naar het dorp verhuisde, kennismaakte met enkele vrouwen, met de eetclub meedeed, en een (schijnbaar) hechte vriendschap opbouwde.

Motieven
- Whodunit –motief: dit motief is toch wel de belangrijkste. De vraag wie de dader is speelt het hele verhaal een rol.  Je wordt eerst op het verkeerde been gezet en dus ga je denken dat Simon de dader is, maar later blijkt dat het Babette is.
- Liefde: ook wel een belangrijke. Iedereen is getrouwd en houdt van elkaar, maar ook van zichzelf. Echte liefde is toch wel die tussen Karen en Michel. Zelfs als Karen heeft opgebiecht dat ze is vreemdgegaan blijft Michel bij haar en vechten ze samen voor hun relatie. Ook is er veel liefde voor alle kinderen.
- Seksualiteit en overspel: iedereen gaat vreemd, vooral Simon is erg geliefd bij Babette en bij Karen, wat leidt tot obsessies.
- Escapisme:  Velen proberen te ontsnappen aan hun problemen door te 'vluchten' in drank, drugs, feestjes en luxe. Ze zwijgen liever over 'twijfels en verlangens' en praten liever over 'anti-rimpelcrèmes, leuke vakantiebestemmingen, de scheidingen van andere, minder geslaagde stellen'
- Status: bij de leden van de Eetclub gaat alles om de uiterlijke schijn, geld, drank en luxe.
- Jaloezie en haat: de vrouwen zijn allemaal jaloers op elkaar, vooral als iemand iets heeft wat de ander wilt hebben. Neem nou Simon. Babette was bijna ziekelijk verslaafd aan hem, en toen Simon achter Karen aanging begon Babette haar te haten, uit jaloezie.
- Verraad:iedereen verraadt elkaar in de eetclub om er zelf beter van te worden. Er wordt onder andere tegen Karen gezegd dat zij de relatie van Ivo en Hanneke heeft verraden tegenover Dorien Jager, en zo Ivo verdacht heeft gemaakt. Doordat iedereen elkaar verraadt, wordt het voor Dorien veel moeilijker om de echte schuldige te vinden.
- Liegen: iedereen liegt, niet direct tegen elkaar, maar tegen zichzelf. Door het liegen wordt Hanneke vermoord en de dader blijft dit ontkennen, wat ook liegen is.
- Verveling: een groepje nieuwe rijken verveelt zich en leeft zich uit in feestjes en bizar gedrag.
- Bedrog en criminaliteit: Simon is een keiharde zakenman die door list en bedrog snel rijk geworden is en anderen chanteert en aanzet tot marchanderen met de regels.
- Schuldgevoel: Karen voelt zich schuldig aan de dood van haar vriendin Hanneke, Hanneke aan de dood van haar minnaar Evert.

Thema
Het thema is vriendschap. De hele Eetclub is ontstaan uit vriendschap, maar dat was wel een vriendschap die niet zo goed blijkt te zijn… Voor Karen is de Eetclub de vriendschap die ze verloor toen ze uit Amsterdam verhuisde. Ze verlangde zo hevig naar vrienden dat de Eetclub haar redding was en ze was dus bereid om veel te slikken voor de Eetclub. Ook Angela en Patricia hebben zo hun kuren. Ze gaan vooral met elkaar om om te pronken met hun kleren en geld. Later, na alle moorden en als alles is opgelost blijkt hun vriendschap toch wel de sterkste te zijn. Ze gaan nog steeds met elkaar om. Tijdens het hele verhaal wordt je op het verkeerde been gezet, namelijk dat Simon de moordenaar is en dus niet te vertrouwen. Hij zou de mannen die met hem in zee gingen met hun bedrijven hebben bedrogen. Later blijkt dat hij het helemaal niet was en dat hij gewoon een keiharde zakenman is. Je kunt hem vertrouwen, maar zijn geld en bedrijf zal altijd voor gaan. De vrouwen van de Eetclub leren elkaar kennen via Hanneke, die besluit de vrouwen samen te brengen, waaruit de Eetclub bestaat. Ze doen alles samen, maar als het erop aankomt is iedereen ineens verdwenen. Dus zo’n sterke vriendschap hadden de dames niet.

Titelverklaring
De titel verwijst terug naar het clubje dat de vrouwen oprichten, en waar later hun echtgenoten ook bij komen. Het verhaal gaat over alle problemen die ze hebben en die ze het liefste willen verbergen, zoals de affaires en de problemen van Evert. Alles speelt zich ook af in het gezelschap of in de gedachten van de leden van Eetclub, altijd is er wel één van hun bij betrokken.  

Schrijfstijl
Saskia Noort schrijft niet moeilijk en gebruikt geen lange zinnen. Ze schrijft gewoon in de taal die je ook op straat zou kunnen horen. Zo gebruikt ze wel eens Engels, bijvoorbeeld: “You win some, you loose some.” Ze gebruikt weinig beeldspraak, maar die ze gebruikt zijn totaal ingeburgerd in de Nederlandse taal en dat maakt haar boeken toch wel makkelijk. Bijvoorbeeld: “Zij was mijn buffer, mijn anker in de groep.” En: “Er viel een bedrukte stilte, die me bij de keel greep en me dwong om verder te praten.”

Bij de beschrijving van Karen’s verliefdheid op Simon kan Saskia Noort lekker overdrijven: “De tintelende roes waarin ik verkeerde nu ik hier met hem zat. Ik kende mezelf en wist uit ervaring dat ik mezelf compleet kon verliezen. Ik kreeg deze woorden nauwelijks uit mijn keel. Wat er eergisteren is gebeurd, was fantastisch en ik zal de herinnering daaraan altijd koesteren, maar...”

Plaats in de literatuurgeschiedenis
Dit boek is de 54e druk en komt uit 2010, de eerste druk komt uit 2004. Saskia Noort heeft een makkelijke schrijfstijl en dit zie je dan ook in al haar boeken terug. Saskia Noort is één van de schrijfsters die de nieuwe stroming Writers on Heels vertegenwoordigt. Susan Smit richtte samen met collega-schrijfster Siska Mulder Writers on Heels op, een literaire beweging die de leemte tussen zwaarmoedige literatuur en voorspelbare chicklit wil vullen. Inmiddels hebben Karin Giphart, Simone van der Vlugt en erelid Saskia Noort zich bij de beweging aangesloten. Met hun hoge hakken vertrappen ze het cliché van de tobbende schrijver en willen ze het plezier in het schrijven, dat van de pagina’s af moet spatten, symboliseren. 

Beoordeling
Eigen mening over het boek
Ik vond het boek aan het begin soms wel moeilijk, niet qua taalgebruik, maar door alle flashbacks die niet altijd duidelijk zijn. Als je dan later met het maken van je boekverslag precies terug leest welke hoofdstukken flashbacks waren dan denk je wel Oooohhh ja.

Het was een leuk boek dat ik in één keer uit wilde lezen, vooral door de spanning en de schrijfstijl van Saskia Noort, die gewoon lekker normaal en niet te moeilijk is. Ook vind ik het knap hoe ze de lezers van de Eetclub zo goed op het verkeerde been kan zetten waardoor we allemaal gaan denken dat Simon de dader is. Zelfs toen het later helemaal duidelijk was dat Babette de moordenaar en overduidelijk de schuldigste aan alles was, zat ik nog steeds er mee in mijn hoofd wat Simon ermee te maken kon hebben. Dat is knap als een schrijfster dat kan, haar lezers zo boeien.

Behalve dat het een goed en toch wel makkelijk te lezen boek was, wordt het toch tot de literaire thrillers gerekend. Dat verbaast mij om eerlijk te zijn. Als ik aan een literaire thriller denk, stel ik mij toch wel een stuk moeilijk verhaal voor, waar je helemaal hoofdpijn van krijgt als je het leest. Dat viel me erg mee. Misschien verklaart dat waarom je maar één boek van een schrijfster als Saskia Noort op je lijst mag hebben staan.