Verhaalanalyse: Personen: De vijf belangrijkste personen en hun beroepen en hobby´s: Karen: moeder, tennis, vormgeefster van tijdschriften (ze stopt als haar man veel verdiend). Evert: heeft een eigen sportzaak. Hanneke: binnenhuisarchitect. Simon: investeerder. Babette: moeder, tennis. Gedachten van 4 belangrijke personen. Aangezien je het boek vanuit Karen leest, komen alleen echt haar gedachten naar voren. Toch was bij één persoon, Babette, wel heel duidelijk wat haar obsessie was, Simon. Dat kun je lezen op blz. 232: `Jij betekent niets voor hem Karen. Je bent geen partij. Simon hoort bij mij. Dat was vanaf het begin al duidelijk. Wij zijn een mooi paar, vind je niet?´ En door de bief van Evert aan Hanneke kun je lezen dat hij alleen nog zijn relatie Babette wil redden blz. 153: Ik wil Babette niet kwijt. Ik wil de kinderen niet kwijt. Daarom heb ik besloten me neer te leggen bij de situatie en niet langer te vechten met haar, maar haar te proberen te begrijpen. En doordat je een paar van Hannekes mails kunt lezen weet je ook dat zij nadacht over haar relatie met Evert, zie bladzijde 212: Ik wil nr1 geen pijn doen en nog belangrijker, mijn kinderen deze ellende besparen. En nr2 heeft allang duidelijk gemaakt dat hij nooit bij zijn vrouw weggaat, omdat hij niet zonder zijn kinderen kan leven. Relaties: Dit zijn alle vijf mensen van de eetclub, al waren er wel wat relaties tussen die mensen buiten de eetclub om. Zo kon Karen beter met Hanneke opschieten dan met de rest van de vrouwen, en waren beste vriendinnen. Dat zegt ze ook op blz. 210: `Ik was Hannekes beste vriendin. Karen had ook een tijd stiekem een seksuele relatie met Simon. Dat kun je zien op bladzijde 84: We neukten als hunkerende beesten in het donker. Evert en Babette waren getrouwd, maar Evert heeft ook eens (wel tijdens het huwelijk) een (seksuele) relatie gehad met Hanneke. Dat blijkt uit de brief op blz. 153 bijvoorbeeld in de regel: Wat jij en ik hadden was mooi, bijzonder, onvergetelijk en heeft misschien ook wel zijn leven gered, maar was ook gebaseerd op angst. Gedachten/karakter hoofdpersoon: Karen is niet echt te vertrouwen en een leugenaar, omdat ze tegen haar man liegt. Ze gaat vreemd, voelt zich niet eens schuldig en vertelt haar man ook niks over haar gevoelens voor Simon. Zie blz. 85: Ik vlijde me tegen hem aan en dacht aan de beloften die Michel en ik elkaar hadden gedaan. We zouden elkaar tijdig inlichten als een van ons iets voor een ander voelde. Vreemdgaan paste niet in onze relatie en diende eerlijk opgebiecht te worden als het was gebeurd. Mocht het ooit zover komen, dan zouden we het veilig doen en nooit, maar dan ook nooit met iemand binnen onze eigen kring. Ik had alle beloften in nog geen 10 minuten verbroken zonder me één seconde schuldig te voelen. Ze heeft wel zelfkennis, want op blz. 127 bedenkt ze zelf dat ze niet helemaal goed bezig is: Ik was onbetrouwbaar, een leugenaar, een bedriegster. Ook is Karen in sommige omstandigheden erg agressief zie blz. 221: De heftige golf van woede en de agressie die door me heen sloeg toen de deur openging, had me volkomen verblind, even had ik geen grip op mezelf gehad en wilde ik haar of wie het ook was die mijn gezin kwam bedreigen, doden. Werkelijk afmaken. In het begin zegt Karen niet wat ze denkt, omdat ze erbij wil horen, vanwege haar sociale behoefte. Zie blz. 34: Voor het eerst in jaren snakte ik naar een sigaret waarachter ik me zou kunnen verschuilen, zoals zij dat deden. Ze begint in zo´n geval maar wat te bazelen. Dat zie je ook aan wat ze doet op blz. 35: Weer viel er een ongemakkelijke stilte, die ik probeerde te verbreken met onnozel gebazel. Verder zal Karen aan het eind van het verhaal niet meer zo snel vertrouwen in ´vrienden´ hebben. Zie blz. 127: `Wat is dit nu weer? Kom op, we zijn vriendinnen! Dit lijkt wel een derde graadsverhoor!´ Mijn stem stokte in mijn keel. De tijd: Het verhaal speelt zich af in de 21ste eeuw, er staat namelijk bij de rouwadvertentie van de eetclub voor Evert een datum, 15 januari 2002. Ook kun je merken dat het een verhaal van deze tijd is doordat er in het verhaal sms´jes worden verstuurd, dus ze hebben mobiele telefoons, en er is ook internet in het verhaal. Er wordt hier met de tijd gespeeld door middel van flash-backs. In het eerste deel zijn er flash-backs als Karen vertelt hoe ze met de vrouwen in contact is gekomen, bijvoorbeeld na de eerste 3 hoofdstukken gaat hoofdstuk 4 terug naar het moment waarop ze verhuisden. Verder is het tweede deel van het boek chronologisch.
De plaats: Het verhaal speelt zich af in een dorpje in de buurt van Amsterdam. Doordat het in een dorpje is waar Karen net naartoe is verhuisd vanuit de stad, voelt Karen zich in het begin erg eenzaam omdat het moeilijk is om contact maken met deze dorpelingen. Verder voegt de plaats niet veel aan het verhaal toe. In het verhaal zijn de omstandigheden net als hier, want het speelt zich af in Nederland in de 21ste eeuw. Het is dus hetzelfde klimaat als hier, en de maatschappelijke situatie is hetzelfde. De plaats en omstandigheden zijn dan ook meer decor. Vertelstandpunt: In het eerste hoofdstuk is er een personale verteller (Evert) en de rest van het verhaal is in de ik-vorm door Karen. De stijl: De schrijfster maakt veel gebruik van spreektaal, zie bijvoorbeeld blz. 81: `Ivo is zeker nog daar?´ vroeg Patrica en ik knikte. `Hoe is het met haar?´ Iedereen keek me gespannen aan. `Slecht. Ze heeft zo ongeveer alles gebroken en ze is met spoed geopereerd aan een hematoom, een zwelling in haar hersenen. Dat is goed gegaan, maar ze komt maar niet bij bewustzijn en dat is nogal zorgwekkend.´ Ze maakt ook gebruik van beeldspraak, zie bijvoorbeeld blz. 80 en 81: Zij was mijn buffer, mijn anker in de groep. Er viel een bedrukte stilte, die me bij de keel greep en me dwong om verder te praten. In het boek wordt niet altijd Algemeen Beschaafd Nederlands gepraat, zie blz .115/116: Hanneke vond dat allemaal gelul en was uiteindelijk de enige, naast Babette, die Evert met grote regelmaat bleef opzoeken, om met de ontwerpen die ze gemaakt had voor zijn nieuwe winkel door te nemen. `Natuurlijk doet het me pijn hem zo te zien. Hij is verdomme mijn beste vriend!´ Simon sloeg op de bar en gooide zijn laatste slok bier naar binnen. En ook op blz. 15: `Het is godverdomme zo oneerlijk! Wat een ontzettende teringzooi! Godverdomme! Gisteren was hij nog bij me …´ In het boek praten mensen soms ook Engels i.p.v. Nederlands, zie bijvoorbeeld blz. 117: You win some, you loose some´. Er wordt soms ook gebruik gemaakt van ironie (sarcasme), bijvoorbeeld bij de zin op blz. 167: `Ja. Hij heeft een van zijn dure advocaten op mijn chef afgestuurd met het verhaal dat ik een persoonlijke vendetta tegen hem voerde en dat ik op ongeoorloofde manier bewijsmateriaal aan het verzamelen was…´ En blz. 38: Zij weet vast wel wat te verzinnen als binnenhuisarchitecte.´ Dat laatste kwam er wat spottend uit. Verder zijn de zinnen voor mijn gevoel altijd goed te begrijpen al zijn ze soms wat lang (zie bijvoorbeeld zin hierboven). Thematiek: Dit boek zijn thema is natuurlijk gewoon detectiveroman, want het gaat om het oplossen van de moord op Hanneke en Evert. Wat in dit boek niet het thema is, maar wel erg belangrijk, is de karakterontwikkeling van Karen. Zij komt als een beetje een goedgelovig vrouw in het verhaal in, en komt er door de gebeurtenissen een stuk wantrouwiger uit, ze weet nu dat mensen zeker niet altijd te vertrouwen zijn. Ze zal er zeker van geleerd hebben, want ze heeft de hele tijd met iemand die van plan was haar te vermoorden onder één dak gewoond, en zij dacht de hele tijd dat die vrouw haar vriendin was. Conclusie: Ik zou zeker nog meer van deze schrijfster willen lezen, want ik vond haar verhaal erg spannend. Het voor mij verrassende einde maakte het boek tot het eind aan toe spannend. Dat maakt het voor mij leuk om een detective te lezen, dat je zelf nog kan meedenken wie het is. Bij een detective waarbij je aan het begin al weet wie de dader is, dan loop je toch alleen maar de hele tijd naar zijn ontdekking toe te lezen. Verder las ik sowieso al veel detectives (bijvoorbeeld Baantjers) omdat ik dat doordat je zelf mee kan denken, en dat vind ik leuk.