Het kunstwerk Her verhaal speelt zich af in Voorschoten. Henri Osewoudt, de hoofdpersoon in het verhaal zit nog op de basisschool als het verhaal begint. Op een dag wordt de vader van Henri vermoord door zijn moeder. Hij wordt ondergebracht bij zijn oom, Bart, die in Amsterdam woont, waardoor hij ook wordt opgevoed. Als Osewoudt 18 is, is hij inmiddels ook getrouwd met Ria. Osewoudt is een jongen die qua uiterlijk een apart persoon is, hij heeft blond steil haar en hij heeft geen baardgroei. Ook heeft hij een meisjesachtige stem. Hij neemt de tabakszaak van zijn vader over, om ook voor zijn moeder te kunnen zorgen. Als de oorlog begint, en Osewoudt in zijn winkel aan het werk is, komt op een dag de luitenant Dorbeck binnen, die erg op Osewoudt lijkt. Dorbeck wil dat Osewoudt filmrolletjes voor hem ontwikkelt. Osewoudt probeert dat zo goed als kwaad te doen, maar een foto mislukt omdat hij niet over een doka beschikt.. Dorbeck komt nog eens langs rolletjes weg te brengen , die hij naar E. Jagtman moet sturen. Deze foto's mislukken , hij koopt een fototoestel ( een leica ) en gaat zelf foto's maken. Ook krijgt hij van Dorbeck een leger-tenue, die Osewoudt moet verstoppen. Als Dorbeck weer komt, moet Osewoudt mee naar Haarlem, waar hij samen met Dorbeck en Zewuster 2 mannen vermoordt. Hij ontwikkeld hij nieuwe foto's voor Dorbeck , die hij ook naar het adres van E Jagtman moet sturen. Maar dat huis wordt gebombardeerd en de hele familie komt om. In 1944 krijgt Osewoudt een brief van Dorbeck. Hij schrijft Osewoudt de foto's naar een bepaalde postbus te sturen. Een paar dagen later ontmoet hij Elly Sprenkelbach Meijer, die uit Engeland is overgekomen, en ze identificeert zich met van de foto's die Henri had opgestuurd. Osewoudt moet een slaapplaats voor haar vinden, en brengt haar naar z'n oom Bart in Amsterdam. Als hij in den Haag de student Moorlag tegenkomt, die op dat
moment een kamer huurt bij Osewoudt thuis, vertelt Moorlag hem dat zijn vrouw en moeder gevangen zijn genomen en dat ook hij wordt opgewacht. Dan gaat hij met Moorlag naar Leiden, waar een vriend van Moorlag valse persoonsbewijzen maakt voor Osewoudt en Elly Sprenkelbach Meijer, en Osewoudt z'n haar wordt zwartgeverfd door Marianne

Sondaar(die haar naam heeft veranderd omdat ze een joodse is). Nadat hij een tijdje is blijven plakken is in Leiden, gaat hij terug naar Amsterdam, naar oom Bart. Osewoudt krijgt van Dorbeck de opdracht om naar de stationswachtkamer in Amersfoort te gaan, alwaar hij een vrouw zal ontmoeten. Samen met haar gaat hij naar Lunteren, waar hij een aanslag op Lagendaal, Gestapo-lid, moet plegen. In Amsterdam ontmoet hij
opnieuw Marianne, met wie hij naar de bioscoop gaat. Hier ziet hij z'n kop in het beeld verschijnen, en dat hij gezocht wordt wegens straatroof. Osewoudt probeert te vluchten maar wordt toch gepakt. Hij wordt verhoord en geslagen, maar hij heeft het idee dat ze hem voor iemand anders aanzien. Hij wordt naar het ziekenhuis gebracht, vanwege zijn verwondingen, en hij weet te ontsnappen uit het ziekenhuis, doordat een paar gemaskerde
mannen hem meenemen. Hij gaat naar Leiden, waar meerdere verzetsleden zich ophouden in het huis van Labare. In het huis van Labare krijgt hij de gelegenheid om foto's te ontwikkelen en heeft hij ook een slaapplaats. ‘s Nachts worden ze overvallen door de Duitsers, en iedereen wordt opgepakt. Wanneer hij in de gevangenis zit, komt hij in aanraking met Ebernuss, die zich manifesteert alsof hij van goede doen is. Hij sluit een deal met Ebernuss, en brengt Eberbuss in contact met Dorbeck. Osewoudt vermoordt Ebernuss, en krijgt een schuiladres van Dorbeck. Dorbeck had gezegd hem binnen twee dagen op te halen, maar laat nooit meer iets van zich horen, behalve een brief waarin hij schrijft dat Marianne, Osewoudt vrouw, moet bevallen. Uiteindelijk wil Dorbeck zich nog een keer aanmelden bij het leger in Breda, maar wordt hier direkt
opgepakt, en geraakt in nederlands gevangenschap. Osewoudt wordt van ontzettend veel dingen beschuldigd, en men ziet hem als een groot oorlogsmisdadiger. Osewoudt probeert zijn onschuld op alle manieren te bewijzen, en uiteindelijk, als alles is mislukt, wordt hij doodgeschoten, als hij probeert te ontsnappen. In het verhaal is Osewoudt een round character, hij is de hoofdpersoon in het verhaal en je ziet hem in het verhaal ook opgroeien van een jongetje van 12 naar een volwassen man van een jaar of 25. Dorbeck daarentegen is een type. Je weet niets van hem , behalve dat hij qua uiterlijk op Osewoudt lijkt. De tijd in het boek verloopt chronologisch, en er zitten geen flash-backs in. Wel zitten er in het boek een aantal tijdsprongen. Het boek is verteld vanuit een wisselende vertelsituatie. Meestal is er sprake van een alwetende verteller
Het verhaal is geschreven in een wisselende vertelsituatie. Vaak is er
sprake van een alwetende verteller, maar soms ook van mensen die tegen
elkaar praten. De lezer weet niet meer dan Henri Osewoudt. Verklaring van de titel. De Verklaring van de titel is, na het woord Damokles in het woordenboek te hebben opgezocht stond er het volgende : Het zwaard van Damokles: Steeds dreigend gevaar. In het boek moet de hoofdpersoon, Osewoudt een foto ontwikkelen, dit gebeurd in een donkere kamer. Deze foto is het enige bewijs dat er een dubbelganger is die op hem lijkt, en dat niet hij , maar zijn dubbelganger aansprakelijk is voor een aantal moorden die er zijn gepleegd. Het gevaar is dus dat de hoofdpersoon geen bewijzen heeft , als de foto mislukt. Jammerlijk mislukt deze foto ook , dus het zwaard van Damokles is gevallen Verklaring van het naschrift "Ik kan hem zoeken als hij er niet is, maar hem niet ophangen als hij er niet is. Men zou kunnen willen zeggen : " Dan moet hij er toch ook zijn als ik hem zoek." - Dan moet hij er ook zijn als ik hem niet vind, en ook als hij helemaal niet bestaat" Ludwig Wittgenstein

Dit stukje gaat over het feit dat Osewoudt het hele einde van het boek zoekt naar Dorbeck. Alleen als hij Dorbeck kan vinden, dan kan hij zijn onschuld bewijzen. De laatste regel slaat op het feit, dat de nederlandse politie, door wie Osewoudt gevangen wordt gehouden, niet gelooft dat Dorbeck serieus bestaat. Om dit te bewijzen heeft Osewoudt een foto nodig, die hij heeft gemaakt van Dorbeck en hem. Deze mislukt alleen helaas. Motieven en thema. Het boek " De donkere kamer van Damokles " gaat over een man die opdrachten voor een dubbelganger uitvoert. Dit brengt ons gelijk naar het belangrijkste motief van het boek , namelijk : Een dubbelganger. Andere motieven zijn : oorlog, dood ( iedereen die Osewoudt kent gaat dood, behalve oom Bart, maar die wil hem niet meer kennen. ) , de hoop om Dorbeck een keer terug te zien ( Alleen dan kan hij bewijzen dat hij onschuldig is ), angst om opgepakt te worden voor wat hij heeft gedaan , en als laatste motief machteloosheid. Osewoudt is niet in staat zich vrij te spreken zonder de hulp van Dorbeck. Alleen deze is onvindbaar, dus staat Osewoudt machteloos. Het thema van het boek is volgens mij dat het, vooral in de oorlog, heel moeilijk is om de waarheid te achterhalen. Osewoudt komt in de oorlog in een heel complot terecht, en aan het einde van de oorlog, schuift Osewoudt alles af op Dorbeck, die hem dan allang gevlogen is… Dus is het onmogelijk voor Osewoudt om te bewijzen dat hij onschuldig is, want er bestaat geen Dorbeck meer. De kunstenaar Op 1 september 1921 werd Willem Frederik Hermans geboren in Amsterdam. Hij is tweede en laatste kind van Johan en Henrika Hermans. In 1927 vindt hij de electro magnetische rem uit. Pas in 1932 komt hij erachter dat deze uitvinding al eerder door iemand was gedaan en schrijft in 1979 hierover een boek "Scheppend nihilisme" geheten. Hij studeerde van 1933 tot 1940 aan het Barleusgymnasium. Tussentijds, twee jaar voor zijn afstuderen wordt hij lid van de letterkundige vereniging DVS en wint de eerste prijs in een opstellenwedstrijd. Hij gaat dan tegen zijn zin op aandrang van zijn vader sociografie studeren. Hetzelfde jaar plegen zijn zus en zijn neef zelfmoord wat terug komt als thema in het boek "Ik heb altijd gelijk". Een jaar na het Barleusgymnasium stapt hij over naar de studie fysische geografie. Hij doet kandidaatsexamen en schrijft intussen gedichten en verhalen. Ook verschijnt zijn eerste roman "Conserve". Van 1946 tot 1948 is hij redacteur van Criterium. Twee jaar later legt hij zijn doctoraal examen af en treedt in het huwelijk. Hij wordt dan redacteur van Podium. In 1952 wordt er een proces tegen hem gevoerd vanwege zijn boek "Ik heb altijd gelijk" omdat dit kwetsend zou zijn voor Roomskatholieken. Hiervan wordt hij vrijgesproken. Drie Jaar later gaat hij werken als fysisch geograaf, onder andere in Scandinavie. Dan wordt zijn zoon Rupert geboren. Weer drie jaar later wordt hij benoemd tot lector fysische geografie aan de Groningse Universiteit. Op een gegeven moment raakt hij in conflict met zijn uitgever G.A. van Oirschot over het herdrukken van boeken en zijn honorarium. Zijn verdere werken worden nu bij de Bezige Bij gepubliceerd. In 1963 wordt zijn roman "De donkere kamer van Damocles" verfilmd onder de titel "Als twee druppels water" en drie jaar later krijgt hij de Vijverbergprijs voor zijn roman "Nooit meer slapen". Hij weigert deze prijs en laat hem overmaken aan de actie "Eten voor Afrika" en ook in 1972 weigert hij de P.C. Hooft prijs. In 1973 neemt Hermans ontslag als lector en vestigt zich als schrijver in Parijs. Vanuit Parijs verzorgt hij drie jaar lang onder het pseudoniem Age Bijkaart een wekelijkse rubriek in het Parool, gebundeld onder de titel "Boze brieven van Bijkaart". In 1977 vindt er een bekroning plaats van zijn oeuvre met de grote prijs der Nederlandse letterkunde, die aan hem wordt uitgereikt door de Belgische koning in Brussel. Een tijd later, in 1986 zijn exposities van foto's van zijn hand te zien in het Stekelijk Museum te Amsterdam. Maar een jaar later wordt hij in Amsterdam als ongewenst persoon verklaard, omdat hij de culturele boycot tegen Afrika aan zijn laars lapte. Dan verhuist hij naar Brussel. n 1990 wordt Hermans benoemd tot ere doctor in de letterkunde en wijsbegeerte aan de Universiteit van Luik en drie jaar later is hij weer welkom in Amsterdam, waar hij het boekenweekgeschenk "In de mist van het schimmenrijk" presenteerde. Willem Frederik Hermans stierf op 27 april 1996 in Utrecht.Gedeelten uit de roman Ik heb altijd gelijk (1951) waren volgens sommigen kwetsend voor rooms-katholieken. Er volgde een proces wegens belediging van een bevolkingsgroep. Hermans werd vrijgesproken. Kunsthistorische achtergronden Het boek " De donkere kamer van Damokles " speelt zich af in de tweede wereldoorlog. Dit is niet het enige boek van W.F. Hermans dat zich afspeelt in de oorlog. Andere boeken van Hermans die zich in de oorlog afspelen zijn : Au pair, Het behouden huis en De zegelring. De donkere kamer van Damokles is dus zeker niet het enige boek van Hermans dat zich afspeelt in de oorlog. De kijker Het boek de donkere kamer van Damokles is goed opgebouwd, eerst leer je de hoofdpersoon goed kennen, en maakt met een vreselijk drama met hem mee (de dood van zijn vader) Pas later begint het hele verhaal echt te lopen en komt Osewoudt in de hele machine van het verzetswerk terecht. Osewoudt leert Dorbeck kennen, die toevallig wel heel erg op hem lijkt. Dit is wel erg toevallig, want osewoudt ziet er niet mannelijk uit. Hij heeft blonde haren, en geen baardgroei. Osewoudt voert verschillende opdrachten voor Dorbeck uit, onder andere de moord op een SS-er. Alles loopt gesmeerd, de man wordt vermoord, en op de terugweg wordt zijn compagnion opgepakt. Dit is wel erg toevallig. Er zijn dus gebeurtenissen zat in dit boek. Ook de stijl is goed te noemen. Geen moeilijke woorden, makkelijk leesbare zinnen die niet te lang zijn dus echt duidelijke taal. Ik heb me goed vermaakt tijdens het lezen van dit boek.