1. Zakelijke gegevens
Auteur
Jessica Durlacher
Titel
Ik heb het boek De Dochter gelezen. Het is uitgegeven in 2000 door uitgeverij De Bezige Bij. Het boek heeft iets minder dan 300 bladzijdes. Genre
De genres van De Dochter zijn oorlog en liefde. 2. Eerste reactie Keuze
Ik heb De Dochter gekozen omdat u er in de klas iets over vertelde. Het verhaal sprak me heel erg aan omdat ik het altijd leuk vind om over de liefde tussen twee mensen te lezen. Toen u een stukje eruit voorlas was ik meteen verkocht. Inhoud
Ik kan zonder twijfel zeggen dat dit een van de mooiste Nederlandse boeken is die ik ooit gelezen heb. Over het algemeen vind ik Nederlandse boeken wel leuk, maar er zitten vaak stukken in die ik saai vind. Ik vond het heel goed dat je stukje bij beetje achter het geheim van Sabine kwam, want daardoor bleef je geboeid door het verhaal.
3. Verdieping
Samenvatting
Max is een jongen uit de tweede generatie na de Tweede Wereld Oorlog. Zijn ouders hebben dus de oorlog meegemaakt. Als zijn tante uit Amerika overkomt gaan ze naar het Anne Frankhuis. Daar ontmoet Max Sabine. Hij moet niks van haar hebben; ze is opdringerig en blijft hem maar vertellen over haar verleden en stelt zichzelf voor aan zijn familie. Later krijgen Max en Sabine toch een relatie. Max en Sabine zijn beide lid van de tweede generatie en beide gaan ze daar heel verschillend mee om. Max is een beetje contactgestoord geworden. Hij is getekend door het oorlogstrauma van zijn vader. Max' vader kan slecht uit de voeten met zijn traumatische ervaringen in de Tweede Wereldoorlog. Bij hun thuis wordt er dan ook bijna niet over dat onderwerp gepraat. Bij Sabine thuis daarentegen is alles over de Tweede Wereldoorlog bespreekbaar. Ze vertelt Max dat haar vader tijdens de Tweede Wereldoorlog een relatie had met een meisje, Lisa Stern. Omdat een andere jongen jaloers was op hen heeft hij hen verraden en kwamen ze in een concentratiekamp terecht. Sabine ziet haar vader bijna als een held voor wat hij allemaal doorstaan heeft. Max en Sabine voeren heftige debatten over hoe zij beiden, als lid van de tweede generatie met het verleden om moeten gaan. Na een tijdje gaan Max en Sabine samenwonen. Als Max op een dag thuiskomt is Sabine plotseling verdwenen en hij vindt een briefje met 'Zoek me niet' en 'Heb een prettig leven'. Max gaat haar natuurlijk toch zoeken maar vindt haar niet. Een aantal jaren later is Max een uitgever en Sabine is een succesvolle freelance fotografe. Dan ontmoeten ze elkaar weer omdat Sam, een man waarmee Sabine omgaat een uitgever zoekt voor zijn boek. Max en Sabine krijgen weer een relatie. Sams boek gaat over zijn ervaringen in de oorlog maar het is nog niet af. Sam vraagt aan Max of hij het boek uit wil geven en dit niet aan Sabine vertelt. Max vindt dit natuurlijk wel raar maar zegt niks tegen Sabine. Na een week gaat Max naar Sabine toe in Los Angeles. Daar gaat hun relatie verder en Max leert Sam steeds beter kennen. Hij gaat zelfs een keer bij Sam eten. Een paar weken later krijgt Sams vrouw een beroerte. Max en Sabine steunen Sam. Diezelfde week heeft Max zijn boek af en geeft het aan Max en Sabine. De volgende dag is Sabine weer verdwenen. Sam heeft het er heel moeilijk mee, maar laat dit niet echt merken. Max blijft nog een tijdje in L A maar na een tijdje gaat hij terug naar Nederland. In het vliegtuig leest hij Sams boek. In Nederland komt hij erachter dat de vader van Sabine degene is die de verrader is en niet degene die een relatie had met Lisa Stern. Hij gaat Lisa Stern opzoeken en alle puzzelstukjes vallen op hun plaats. Dan belt hij Sabine op om zijn excuses aan te bieden. Onderzoek van de verhaaltechniek
De schrijfstijl van De Dochter was helemaal niet moeilijk. Ik las er snel en makkelijk doorheen. Er waren geen moeilijke flashbacks en dergelijke gebruikt. Het boek speelt zich af in het eerste deel in Amsterdam en in het tweede deel voor een deel in Frankfurt en voor een deel in L A. In het derde deel is Max weer in Frankfurt. De belangrijkste verhaalfiguren in dit boek zijn: Max: Het uiterlijk van Max wordt niet echt beschreven in het boek. Hij is een beetje contactgestoord door het oorlogstrauma van zijn vader. Hij is een round character; hij maakt een ontwikkeling door in het verhaal omdat hij steeds meer over Sabine te weten komt. Sabine: Sabine heeft een hele blanke huid en rood krullend haar. Ze is slank. Max beschrijft haal als een erg wisselvallig en emotioneel meisje. Als ze het bijvoorbeeld over haar vader heeft begint ze vaak te huilen en ze kan van het een op andere moment heel boos worden. Ze houdt heel veel van Max. Ze is ook een round character; ze maakt een ontwikkeling door in het verhaal. Je komt steeds meer over haar te weten. In het begin is ze heel labiel en later wordt ze wat sterker. Sam: Sam is een vriendelijke goedlachse man. Hij houdt van eten en feesten en is heel hartelijk. Hij is ook een round character want hij maakt ook een ontwikkeling door. Hij wordt van een vrolijke hartelijk man een zorgelijke en een beetje pessimistische man. Het verhaal wordt verteld uit de ogen van Max, dus het is een ik-perspectief. Alles wordt gezien vanuit zijn standpunt, zodat je je erg dicht bij hem betrokken voelt. Op zoek naar de thematiek
Het thema van dit boek is de generatie na de Tweede Wereldoorlog. Het hele broek draait om de tweede generatie en Max en Sabine behoren hiertoe. Vooral het leven van Sabine draait om de Tweede Wereldoorlog. Ze is bijna geobsedeerd door heet feit dat haar vader is verraden door iemand en daardoor zijn geliefde is verloren. Ook de verdwijningen van Sabine draaien hierom. Steeds gaat ze opzoek naar het echte verhaal over haar vader. En natuurlijk de liefde tussen Max en Sabine. Zij zijn beide lid van deze generatie. Er is een verband tussen het thema en de titel, want Sabine is De Dochter van iemand die in de Tweede Wereldoorlog heeft geleefd. Plaats in de literatuurgeschiedenis
Haat vader is G.L Durlacher, een paar jaar geleden overleden, haar man is Leon de Winter. Toch weerhield Jessica Durlacher het er niet van om Het Geweten te schrijven, haar debuutroman. Dit boek heeft hetzelfde onderwerp als De Dochter, Tweede Wereldoorlog en de tweede generatie. Veel mensen denken dat haar man en haar vader, die beide schrijven, haar geholpen hebben met het boek. Maar zelf is ze er zeker van dat het boek volkomen van haarzelf is. Jessica Durlacher heeft in L.A. en Amsterdam gewoond, wat ze ook in haar boeken gebruikt. Het onderwerp waarover ze schrijft is niet echt typerend voor de tijd, want de tweede generatie is nu inmiddels ook een jaar of veertig en de jodenvervolging is in Nederland min of meer gestopt. 4. Beoordeling Zoals ik al eerder vertelde vind ik dit een van de beste boeken die ik ooit heb gelezen. Het is heel boeiend omdat Max en Sabine elkaar steeds weer terug vinden en dat je stukje bij beetje achter het geheim van Sabine komt. Je vraagt je steeds dingen af en denkt ook na het lezen over het boek na en ik vind het heel knap als een schrijver dat kan bereiken met zijn of haar boek. Ook het einde vond ik goed. Ik denk dat het einde aan een verhaal een van de moeilijkste dingen is bij een boek schrijven en Jessica Durlacher heeft dat in dit boek heel goed gedaan. Het verhaal loopt heel goed en klopt tot aan het einde. Er is geen een element wat ik minder vind aan dit boek, er zitten geen negatieve kanten aan. De boeiendste pasage vind ik als Sabine aan het einde van weggaat. Dit gebeurt aan het einde van deel 1. Je vraagt je als lezer af waarom ze weg is, het gebeurt zo plotseling! De generatie na de oorlog, het thema van dit boek, heeft me aan het denken gezet. Het lijkt me heel moeilijk om ouders te hebben die de oorlog hebben meegemaakt. Iemand die niet in een concentratiekamp heeft gezeten kan zich niet voorstellen hoe het daar is geweest. Je kan erover lezen, maar je hebt toch een heel ander gevoel dan die mensen die die vreselijke dingen echt hebben meegemaakt. Vooral als je zo'n vader hebt als Max dan is het moeilijk, omdat die ook helemaal niks verteld en je je dan helemaal niet in zo'n persoon kan verplaatsen. Het taalgebruik in dit boek was makkelijk. Er werden geen lastige woorden gebruikt zodat je er vlot doorheen kon lezen. Ik heb een recensie uit Het Parool gelezen. Hij is van 25 oktober 2000 en geschreven door Daniëlle Serdijn. Deze recensie trok mij aan omdat er zo'n leuke karikatuur op stond van Jessica Durlacher. Ik ben het voor een groot deel eens met deze recensie. Alleen met het laatste deel ben ik het oneens. Daniëlle Serdijn vindt dat het einde van dit boek klef is. Ik vind dat absoluut niet. Zoals u al eerder hebt kunnen lezen in mijn beoordeling vind ik het einde juist heel goed. Ik hou helemaal niet van open eindes dus vind ik het prettig om te weten dat Max Sabine op het eind opbelt om zijn excuses aan te bieden.
Jessica Durlacher
Titel
Ik heb het boek De Dochter gelezen. Het is uitgegeven in 2000 door uitgeverij De Bezige Bij. Het boek heeft iets minder dan 300 bladzijdes. Genre
De genres van De Dochter zijn oorlog en liefde. 2. Eerste reactie Keuze
Ik heb De Dochter gekozen omdat u er in de klas iets over vertelde. Het verhaal sprak me heel erg aan omdat ik het altijd leuk vind om over de liefde tussen twee mensen te lezen. Toen u een stukje eruit voorlas was ik meteen verkocht. Inhoud
Ik kan zonder twijfel zeggen dat dit een van de mooiste Nederlandse boeken is die ik ooit gelezen heb. Over het algemeen vind ik Nederlandse boeken wel leuk, maar er zitten vaak stukken in die ik saai vind. Ik vond het heel goed dat je stukje bij beetje achter het geheim van Sabine kwam, want daardoor bleef je geboeid door het verhaal.
Max is een jongen uit de tweede generatie na de Tweede Wereld Oorlog. Zijn ouders hebben dus de oorlog meegemaakt. Als zijn tante uit Amerika overkomt gaan ze naar het Anne Frankhuis. Daar ontmoet Max Sabine. Hij moet niks van haar hebben; ze is opdringerig en blijft hem maar vertellen over haar verleden en stelt zichzelf voor aan zijn familie. Later krijgen Max en Sabine toch een relatie. Max en Sabine zijn beide lid van de tweede generatie en beide gaan ze daar heel verschillend mee om. Max is een beetje contactgestoord geworden. Hij is getekend door het oorlogstrauma van zijn vader. Max' vader kan slecht uit de voeten met zijn traumatische ervaringen in de Tweede Wereldoorlog. Bij hun thuis wordt er dan ook bijna niet over dat onderwerp gepraat. Bij Sabine thuis daarentegen is alles over de Tweede Wereldoorlog bespreekbaar. Ze vertelt Max dat haar vader tijdens de Tweede Wereldoorlog een relatie had met een meisje, Lisa Stern. Omdat een andere jongen jaloers was op hen heeft hij hen verraden en kwamen ze in een concentratiekamp terecht. Sabine ziet haar vader bijna als een held voor wat hij allemaal doorstaan heeft. Max en Sabine voeren heftige debatten over hoe zij beiden, als lid van de tweede generatie met het verleden om moeten gaan. Na een tijdje gaan Max en Sabine samenwonen. Als Max op een dag thuiskomt is Sabine plotseling verdwenen en hij vindt een briefje met 'Zoek me niet' en 'Heb een prettig leven'. Max gaat haar natuurlijk toch zoeken maar vindt haar niet. Een aantal jaren later is Max een uitgever en Sabine is een succesvolle freelance fotografe. Dan ontmoeten ze elkaar weer omdat Sam, een man waarmee Sabine omgaat een uitgever zoekt voor zijn boek. Max en Sabine krijgen weer een relatie. Sams boek gaat over zijn ervaringen in de oorlog maar het is nog niet af. Sam vraagt aan Max of hij het boek uit wil geven en dit niet aan Sabine vertelt. Max vindt dit natuurlijk wel raar maar zegt niks tegen Sabine. Na een week gaat Max naar Sabine toe in Los Angeles. Daar gaat hun relatie verder en Max leert Sam steeds beter kennen. Hij gaat zelfs een keer bij Sam eten. Een paar weken later krijgt Sams vrouw een beroerte. Max en Sabine steunen Sam. Diezelfde week heeft Max zijn boek af en geeft het aan Max en Sabine. De volgende dag is Sabine weer verdwenen. Sam heeft het er heel moeilijk mee, maar laat dit niet echt merken. Max blijft nog een tijdje in L A maar na een tijdje gaat hij terug naar Nederland. In het vliegtuig leest hij Sams boek. In Nederland komt hij erachter dat de vader van Sabine degene is die de verrader is en niet degene die een relatie had met Lisa Stern. Hij gaat Lisa Stern opzoeken en alle puzzelstukjes vallen op hun plaats. Dan belt hij Sabine op om zijn excuses aan te bieden. Onderzoek van de verhaaltechniek
De schrijfstijl van De Dochter was helemaal niet moeilijk. Ik las er snel en makkelijk doorheen. Er waren geen moeilijke flashbacks en dergelijke gebruikt. Het boek speelt zich af in het eerste deel in Amsterdam en in het tweede deel voor een deel in Frankfurt en voor een deel in L A. In het derde deel is Max weer in Frankfurt. De belangrijkste verhaalfiguren in dit boek zijn: Max: Het uiterlijk van Max wordt niet echt beschreven in het boek. Hij is een beetje contactgestoord door het oorlogstrauma van zijn vader. Hij is een round character; hij maakt een ontwikkeling door in het verhaal omdat hij steeds meer over Sabine te weten komt. Sabine: Sabine heeft een hele blanke huid en rood krullend haar. Ze is slank. Max beschrijft haal als een erg wisselvallig en emotioneel meisje. Als ze het bijvoorbeeld over haar vader heeft begint ze vaak te huilen en ze kan van het een op andere moment heel boos worden. Ze houdt heel veel van Max. Ze is ook een round character; ze maakt een ontwikkeling door in het verhaal. Je komt steeds meer over haar te weten. In het begin is ze heel labiel en later wordt ze wat sterker. Sam: Sam is een vriendelijke goedlachse man. Hij houdt van eten en feesten en is heel hartelijk. Hij is ook een round character want hij maakt ook een ontwikkeling door. Hij wordt van een vrolijke hartelijk man een zorgelijke en een beetje pessimistische man. Het verhaal wordt verteld uit de ogen van Max, dus het is een ik-perspectief. Alles wordt gezien vanuit zijn standpunt, zodat je je erg dicht bij hem betrokken voelt. Op zoek naar de thematiek
Het thema van dit boek is de generatie na de Tweede Wereldoorlog. Het hele broek draait om de tweede generatie en Max en Sabine behoren hiertoe. Vooral het leven van Sabine draait om de Tweede Wereldoorlog. Ze is bijna geobsedeerd door heet feit dat haar vader is verraden door iemand en daardoor zijn geliefde is verloren. Ook de verdwijningen van Sabine draaien hierom. Steeds gaat ze opzoek naar het echte verhaal over haar vader. En natuurlijk de liefde tussen Max en Sabine. Zij zijn beide lid van deze generatie. Er is een verband tussen het thema en de titel, want Sabine is De Dochter van iemand die in de Tweede Wereldoorlog heeft geleefd. Plaats in de literatuurgeschiedenis
Haat vader is G.L Durlacher, een paar jaar geleden overleden, haar man is Leon de Winter. Toch weerhield Jessica Durlacher het er niet van om Het Geweten te schrijven, haar debuutroman. Dit boek heeft hetzelfde onderwerp als De Dochter, Tweede Wereldoorlog en de tweede generatie. Veel mensen denken dat haar man en haar vader, die beide schrijven, haar geholpen hebben met het boek. Maar zelf is ze er zeker van dat het boek volkomen van haarzelf is. Jessica Durlacher heeft in L.A. en Amsterdam gewoond, wat ze ook in haar boeken gebruikt. Het onderwerp waarover ze schrijft is niet echt typerend voor de tijd, want de tweede generatie is nu inmiddels ook een jaar of veertig en de jodenvervolging is in Nederland min of meer gestopt. 4. Beoordeling Zoals ik al eerder vertelde vind ik dit een van de beste boeken die ik ooit heb gelezen. Het is heel boeiend omdat Max en Sabine elkaar steeds weer terug vinden en dat je stukje bij beetje achter het geheim van Sabine komt. Je vraagt je steeds dingen af en denkt ook na het lezen over het boek na en ik vind het heel knap als een schrijver dat kan bereiken met zijn of haar boek. Ook het einde vond ik goed. Ik denk dat het einde aan een verhaal een van de moeilijkste dingen is bij een boek schrijven en Jessica Durlacher heeft dat in dit boek heel goed gedaan. Het verhaal loopt heel goed en klopt tot aan het einde. Er is geen een element wat ik minder vind aan dit boek, er zitten geen negatieve kanten aan. De boeiendste pasage vind ik als Sabine aan het einde van weggaat. Dit gebeurt aan het einde van deel 1. Je vraagt je als lezer af waarom ze weg is, het gebeurt zo plotseling! De generatie na de oorlog, het thema van dit boek, heeft me aan het denken gezet. Het lijkt me heel moeilijk om ouders te hebben die de oorlog hebben meegemaakt. Iemand die niet in een concentratiekamp heeft gezeten kan zich niet voorstellen hoe het daar is geweest. Je kan erover lezen, maar je hebt toch een heel ander gevoel dan die mensen die die vreselijke dingen echt hebben meegemaakt. Vooral als je zo'n vader hebt als Max dan is het moeilijk, omdat die ook helemaal niks verteld en je je dan helemaal niet in zo'n persoon kan verplaatsen. Het taalgebruik in dit boek was makkelijk. Er werden geen lastige woorden gebruikt zodat je er vlot doorheen kon lezen. Ik heb een recensie uit Het Parool gelezen. Hij is van 25 oktober 2000 en geschreven door Daniëlle Serdijn. Deze recensie trok mij aan omdat er zo'n leuke karikatuur op stond van Jessica Durlacher. Ik ben het voor een groot deel eens met deze recensie. Alleen met het laatste deel ben ik het oneens. Daniëlle Serdijn vindt dat het einde van dit boek klef is. Ik vind dat absoluut niet. Zoals u al eerder hebt kunnen lezen in mijn beoordeling vind ik het einde juist heel goed. Ik hou helemaal niet van open eindes dus vind ik het prettig om te weten dat Max Sabine op het eind opbelt om zijn excuses aan te bieden.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
M.
M.
Heel goed Lotte!!!!!!!!!!!!
22 jaar geleden
Antwoorden