De dierenhater door Willem G. van Maanen

1. Auteur Willem G. van Maanen 2. Titel De dierenhater 3. Titelverklaring De dierenhater slaat op verschillende personen in het boek. Allereerst op de hoofdpersoon, die in het begin van het boek niets moet hebben van alle landdieren, in tegenstelling tot zijn vogels. Later gaat hij steeds positiever staan tegenover viervoeters, en vooral tegenover de okapi, die het dorp geschonken krijgt van Antwerpen. Maar als de okapi dood gaat, heeft hij opeens weer een grote hekel aan dieren, hij doet zijn vogels dan ook weg, hij laat ze vrij in de natuur. De tweede figuur is de burgemeester van het dorp, waar de hoofdpersoon als journalist een grote hekel aan heeft. Zijn vrouwheet Musa en overlijdt in het boek, daarna besluit de burgemeester zijn okapi te vernoemen naar zijn Musa. Maar ook zag niet om naar Musa, niet naar zijn vrouw en al helemaal niet naar de okapi, in tegenstelling tot onze hoofdpersoon. 4. Eerste druk0 1960
5. Genre Psychologische roman, met daarin verwerkt kenmerken van een oorlogs- en een dierenroman. 6. Literatuurgeschiedenis Het boek is geschreven aan het begin van de jaren zestig en het valt niet echt onder een bepaalde groep of stroming. 7. Perspectief Het boek is geschreven vanuit het ik-perspectief. 8. Tijd Het verhaal speelt zich af in twee delen af. Eerst een gedeelte aan het begin van de eerste wereldoorlog als een Nederlands dorp een groep van driehonderd Belgen moet 'opvangen'. Het tweede gedeelte speelt in 1919 als Antwerpen het dorp bedankt met een okapi als gift. Het verhaal is geschreven in de verleden tijd. 9. Plaats Het speelt zich voornamelijk af in een Nederlands dorp, in het boek R genoemd. Aan het begin is de hoofdpersoon om journalistieke redenen even in Antwerpen. 10. Personen Er zijn drie hoofdpersonen en nog een heleboel bijpersonen. Hoofdpersoon: Zijn naam wordt in het boek niet vermeld. Hij leeft van zijn werk als journalist en heeft daar veel plezier. Hij heeft een grote hekel aan de burgemeester en zijn beleid en ook tegen Heise, een concurrent journalist. Daarbij komt ook nog de hekel aan dieren (in het begin). Musa, de vrouw van de burgemeester mag hij juist wel, hij probeert haar zoveel mogelijk te zien. Langzamerhand krijgt hij echter steeds meer argwaan, maar de liefde blijft. Ook zijn liefde voor de okapi Musa is volledig omgeslagen na zijn eerdere scepsis. Burgemeester Rotgans: Man van Musa, leidt het dorp met stevige hand en besluit tot opvang van de vluchtelingen uit België. Hij is zeker niet door iedereen in het dorp geliefd, integendeel. Zijn vrouw Musa heeft een zwaar leven, doordat haar man haar nauwelijks ziet staan. Tijdens zijn reis naar Kongo overlijdt zijn vrouw. terwijl ze al langer doodziek was. Musa: Vrouw van burgemeester Rotgans en ze is redelijk verliefd op de hoofdpersoon, maar ook op andere personen in het dorp, daar komen ze later wel achter. Ze overlijdt halverwege het verhaal, en wordt 'opgevolgd' door Musa, de okapi.
11. Samenvatting Dit boek gaat over een journalist met een hekel aan dieren. Dat wil zeggen aan landdieren. Met vogels kan hij juist wel heel goed vinden. Hij heeft grote volières in de tuin staan. Als de oorlog uitbreekt, moet hij als journalist naar België, dat als buurland direct in oorlog komt met Duitsland. De Nederlandse neutraliteit geeft hem de mogelijkheid om in het buitenland naar nieuws te zoeken rondom de oorlog. Dan vraagt België om de steun van Nederland, voor de opvang van talloze vluchtelingen. Ook een groep van driehonderd Belgen zal naar zijn dorp gaan. Hij is daar helemaal niet positief over. Hij probeert het dan ook in de pers te verhinderen. Als de Belgen in het dorp zijn lijkt het eerst prima te gaan. De gastvrijheid is groot en de Belgen zijn gewillig. Maar langzamerhand krijgen de bewoners een hekel aan hen en roepen steeds meer mensen om hun vertrek. De hoofdpersoon springt hier als journalist natuurlijk graag op in en weet ze vroegtijdig weer naar hun eigen land terug doen keren. Zelf heeft hij al langere tijd een relatie met de vrouw van de burgemeester. Het dorpshoofd bemoeit zich nauwelijks met zijn vrouw, ook niet als ze ziek wordt. Dan verstrijken er jaren en de oorlog is afgelopen. Antwerpen bedankt het dorp met de schenking van een okapi, een landdier uit de oerwouden van Kongo. De journalist is het hier natuurlijk niet mee eens en probeert alles om deze daad te verhinderen. dat mislukt en de okapi komt in het dorp leven, op een veldje valk voor zijn huis. Maar meteen als hij de okapi ziet, raakte hij verliefd, net als op Musa, de vrouw van de burgemeester, die inmiddels is overleden. De burgemeester stelt dan ook nog voor de okapi naar zijn vrouw te noemen, Musa. Musa kost allen te veel geld en voedsel, dat er mensen in het dorp haar weg willen. De journalist zit nu in een lastig parket. Hij wilde haar eerst niet hebben, maar wil haar nu niet weg. Dit doet zijn geloofwaardigheid geen goed. Tijdens de raadsvergadering komt echter het bericht dat Musa is overleden aan vergiftiging. Onze hoofdpersoon haat nu ook de rest van de dieren en doet nu zelfs zijn vogels weg, voorgoed bevrijdt van zijn dieren. 12. Thema en Motieven Het thema in het boek is de verhouding tussen mens en dier en tussen mensen onderling. Die wordt soms verstoord door allerlei dingen, die tussenbeide kunnen komen, maar ook door tegenstrijdige en gemeenschappelijke belangen. Motieven zijn de okapi en de Musa's. 13. Bedoeling van de auteur Ik denk dat de auteur vooral een aardig verhaal wilde schrijven over zijn gemengde gevoelens over dieren. Omdat het is geschreven in de ikvorm zou je kunnen denken dat hij het zelf allemaal meebeleefd of al heeft beleefd. Willem G. van Maanen was ook journalist in zijn dagelijks leven, dat zou ook pleiten voor autobiografische elementen. De dierenhater - Willem G. van Maanen. Dit grappige boek gaat over een journalist met een hekel aan dieren. Dat wil zeggen aan landdieren. Met vogels kan hij juist wel heel goed vinden. Hij heeft grote volières in de tuin staan. Als de oorlog uitbreekt, moet hij als journalist naar België, dat als buurland direct in oorlog komt met Duitsland. Dan vraagt België om de steun van Nederland, voor de opvang van talloze vluchtelingen. Ook een groep van driehonderd Belgen zal naar zijn dorp gaan. Hij is daar helemaal niet positief over. Hij probeert het dan ook in de pers te verhinderen. "Mijn overwinning op Rotgans bracht mij dus verlies of althans schade toe. Rotgans wilde de strijd zelf nog niet opgeven en bedacht steeds weer nieuwe middelen om de vluchtelingen aan zich te binden. " Als de Belgen in het dorp zijn lijkt het eerst prima te gaan. De gastvrijheid is groot en de Belgen zijn gewillig. Maar langzamerhand krijgen de bewoners een hekel aan hen en roepen steeds meer mensen om hun vertrek. De hoofdpersoon springt hier als journalist natuurlijk graag op in en weet ze vroegtijdig weer naar hun eigen land terug doen keren. Zelf heeft hij al langere tijd een relatie met de vrouw van de burgemeester. Het dorpshoofd bemoeit zich nauwelijks met zijn vrouw, ook niet als ze ziek wordt. Dan verstrijken er jaren en de oorlog is afgelopen. Antwerpen bedankt het dorp met de schenking van een okapi, een landdier uit de oerwouden van Kongo. De journalist is het hier natuurlijk niet mee eens en probeert alles om deze daad te verhinderen. dat mislukt en de okapi komt in het dorp leven, op een veldje valk voor zijn huis. Maar meteen als hij de okapi ziet, raakte hij verliefd, net als op Musa, de vrouw van de burgemeester, die inmiddels is overleden. De burgemeester stelt dan ook nog voor de okapi naar zijn vrouw te noemen, Musa. Musa kost allen te veel geld en voedsel, dat er mensen in het dorp haar weg willen. De journalist zit nu in een lastig parket. Hij wilde haar eerst niet hebben, maar wil haar nu niet weg. Dit doet zijn geloofwaardigheid geen goed. Tijdens de raadsvergadering komt echter het bericht dat Musa is overleden aan vergiftiging. Onze hoofdpersoon haat nu ook de rest van de dieren en doet nu zelfs zijn vogels weg, voorgoed bevrijdt van zijn dieren. "Ik zette de volière open en joeg ze naar buiten, eerst met beheerste bewegingen, maar op het laatst, toen ze niet allemaal wilden, met veel gevloek en gemaai van mijn armen, alsof het demonen waren die ik mij van het lijf moest houden. Ik hoorde de toekan krijsen toen Heise zijn hand uitstak om hem te grijpen." Ik vind het boek best komisch en verrassend. Het leest, ondanks zijn 'ouderdom' nog best makkelijk. Het is niet altijd even logisch, een journalist die tegen opvang van vluchtelingen is, lijkt me niet echt sociaal. Ook de haat tegen dieren lijkt me wat overdreven. Gelukkig is de rest van het boek wel realistisch. Ook zijn er genoeg literaire grapjes, zoals OKAPI, de voorletters van de vijf partijen in de gemeenteraad: Onafhankelijken, Katholieken, Arbeiders, Protestanten en Ingezetenen. Ook de geïnteresseerden in natuur en dieren komen ruimschoots aan bod. Van mij krijgt dit boek een positieve waardering. (7,5)