· Korte samenvatting van het verhaal.
Theo Altena, de hoofdpersoon, is een leraar Nederlands op een middelbare school in Hoorn en is gelukkig getrouwd met Sylvia. Hij begint een verhouding met gymlerares Iris Pompier. Iris is een Creoolse en is een nieuwkomer op school. Tijdens een werkweek van school leert Theo haar kennen. Theo vindt haar zwarte kleur en eigenzinnigheid wel interessant en regeld een afspraakje met haar. Dat afspraakje leidt uiteindelijk tot een wekelijks liefdesspektakel in de twee tussenuren op dinsdag die ze gezamenlijk hebben.
Theo krijgt schuldgevoelens voor Sylvia door zijn buitenechtelijke relatie en heeft last van slaapgebrek en overdreven sentimentele gevoelens voor Sylvia. Hij houdt heel veel van haar, maar hij wil zijn verhouding met Iris niet beëindigen. Hij kan Iris en hun seksavonturen niet uit zijn hoofd zetten en hij verlangt voortdurend naar de twee tussenuren op dinsdag.
De mensen op school zijn echter al snel achter zijn verhouding met Iris gekomen, sinds dien wordt Theo door de kinderen uit de havo klassen, met name Wouter Nijman, de etter van de school, geteisterd met racistische grapjes over Blackie, Iris dus, die steeds erger worden. Het gaat een keer te ver en het incidentje dat gebeurt met de klas zorgt voor een tijdelijke schorsing van Theo. De relatie met Iris komt ten einde en zijn vrouw heeft niks van zijn verhouding in de gaten gehad.
· Waarom heb je dit boek gekozen.
Voor het vak Nederlands moest je uit het thema held of tegendraads een boek kiezen. Ik had dit boek toevallig in de zomervakantie al gelezen en toen ik hoorde dat ik dit boek kon gebruiken voor een boekverslag van het thema tegendraads, heb ik dit boek gekozen.
· Eerste reactie op het boek. (Min. 150 woorden).
Dit is niet echt een onderwerp dat me normaal gesproken aanspreekt, maar ik vond het over het algemeen een leuk boek. Dat komt voornamelijk door de vaak komische bewoording van de hoofdpersoon, Theo. Het verhaal is ook heel luchtig geschreven. Ik heb vaak moeten lachen om de dingen die Theo heel grappig in z’ n gedachten beschrijft. Om eens een voorbeeldje te geven; ‘Als jij een zwarte vrouw was geweest, wat dan? Op wie was je dan gevallen?’ Zonder veel enthousiasme probeerde Theo de rolverwisseling voor te stellen. ‘Dan koos ik nog steeds voor jou,’ zei hij na een korte stilte. ‘Waren we gezellig twee zwarte potten.’ Van dat soort dingetjes maken het een leuk te lezen boek.
Wat ook opvalt in het boek is hoe Theo verandert gedurende het boek. Door zijn overspel met een Creoolse durft hij zich meer te uiten en op te komen voor de buitenlandse bevolking. En vooral zijn gevoelens voor Sylvia en de gewone dingen in het leven worden door zijn overspel versterkt. Hij geniet van de gewone dingen en hij wordt helemaal sentimenteel bij de alledaagse dingen die Sylvia voor hem doet.
Wat leuk is en tegelijkertijd minder leuk is, is dat alles wat Theo meemaakt, wat hij vindt, wat hij ziet, wat hij ruikt, wat hij hoort, wat hij voelt en wat hij denkt uitvoerig wordt beschreven. Aan de ene kant kom je zo heel veel van de verhaalpersoon te weten en zo ook heel dichtbij hem te staan. Maar aan de andere kant wordt op al die uitvoerige beschrijvingen vaak heel lang doorgegaan en dat maakt het saai. De schrijver dwaalt vaak te ver af van het onderwerp dat eigenlijk beschreven werd.
· Beschrijving van het vertelperspectief.
Het verhaal wordt verteld met een personaal vertelperspectief. De schrijver beschrijft uitvoerig wat Theo denkt, voelt, ziet, ruikt, hoort, wat hij meemaakt en wat er gebeurt. Bij de andere personages vertelt de schrijver alleen wat ze zeggen. Het is dus eigenlijk een personaal vertelperspectief beschreven vanuit Theo. Je maakt het boek eigenlijk met Theo mee. Je komt zo bijna alles van hem te weten en heel dicht bij hem te staan. Ook kun je je zo eventueel beter verplaatsen in hem. Je zit meer in het verhaal in plaats van dat je er van buitenaf tegenaan kijkt.
· Beschrijving van het tijdsverloop.
Het verhaal speelt zich af in het heden en het verhaal speelt zich af in een paar jaar. Het is over het algemeen verteld op chronologische volgorde, maar soms zijn er korte flashbacks van periodes die Theo heeft meegemaakt. Zoals zijn studententijd en herinneringen van een vakantie met Sylvia. Door de flashbacks kom je nog meer over Theo te weten, het verschil met vroeger en nu en wat hij heeft meegemaakt. Doordat het verhaal zich in het heden afspeelt zijn dingen herkenbaar. Bijvoorbeeld de school met de ‘nintendogeneratie’ en ‘gabbertje uit 3 havo’.
· Beschrijving van de ruimte(s) waarin het verhaal zich afspeelt.
Het verhaal speelt zich in meerdere ruimtes af. In het huis van Theo en Sylvia dat is gelegen in een rustige buitenwijk van Alkmaar. Het speelt zich af op school, het Westfries College in Hoorn. En in het huis van Iris, waar het liefdesspektakel steeds plaats vind.
De ruimtes worden heel nauwkeurig beschreven. Daardoor kan de lezer zich heel goed inleven in waar het verhaal zich afspeelt en hoe alles er ongeveer uitziet.
· Beschrijving van de belangrijkste personages + indruk van/visie op die figuren.
Theo Altena: is de hoofdpersoon van het boek. Hij woont in een buitenwijk van alkmaar en is gelukkig getrouwd met Sylvia. Hij is een leraar Nederlands op het Westfries College in Hoorn en heeft een verhouding met Iris. In de loop van het verhaal worden zijn schuldgevoelens voor Sylvia steeds sterker en kan hij de alledaagse dingen die ze voor hem doet erg waarden.
Hij lijkt me een heel nuchter figuur die niet snel van dingen onder de indruk raakt en gewoon zichzelf blijft. Hij lijkt me ook wel een lieve man. Ondanks zijn overspel met Iris. Hij vindt dat Sylvia de vrouw is van wie hij houdt en waar hij oud mee wil worden. Ook uit zijn overdreven sentimentele gedrag, door zijn schuldgevoel, lijkt hij een lieve man. Hij roept bij mij geen sympathie of antipathie op.
Iris Pompier: ze is gymlerares op het Westfries College in Hoorn. Ze is een Creoolse en geboren in Paramaribo. Ze is getrouwd met Sidney en heeft een verhouding met Theo.
Ik heb de indruk dat zij een sterke onafhankelijke vrouw is die gehard is door
het leven. Ze gaat haar eigen gang en weet precies wat ze wil. Ze is heel erg gesteld op haar Creoolse achtergrond. Zij roept bij mij verder geen sympathie of antipathie op.
Sylvia Altena: ze is de vrouw van Theo. Ze werkt en is daarnaast nog huisvrouw.
Ze lijkt me een hele zorgzame en lieve vrouw. Ze ziet van dingen eerder de positieve kant dan de negatieve, ze is een heel zachtaardig typetje. Echt een huis, tuin en keuken vrouwtje. Ze is ook heel erg gesteld op haar familie. Ze roept bij mij in kleine mate sympathie op, omdat zij helemaal niet weet dat haar man haar bedriegt en ze hem geen moment verdenkt van het hebben van een verhouding, wat eigenlijk logisch is omdat hij altijd netjes op tijd thuis is. Zij is eigenlijk een hele lieve, zorgzame vrouw, terwijl Theo haar loopt te bedriegen. Dat heeft ze niet verdiend.
· Hoe komt het thema in het boek naar voren en is dit ook het hoofdthema?
De thema’s in het boek zijn tegendraads en racisme. Op zich kunnen school en verschil in cultuur ook thema’s zijn.
Het tegendraadse komt naar voren in de verhouding van Theo met Iris. In de huidige maatschappij ‘hoor’ je niet vreemd te gaan en zeker niet als je getrouwd bent.
Racisme komt in het boek naar voren met de racistische grapjes die de leerlingen van Theo steeds uithalen en met beschrijvingen van gebeurtenissen die Iris heeft meegemaakt. De meeste racistische beschrijvingen zijn van blanken tegenover zwarten, zoals bijvoorbeeld de racistische opmerking van Theo’s schoonvader en de ervaringen van Iris met racisme. Maar ook van zwarte mensen tegenover blanken. Bijvoorbeeld uit de reactie van Sidney, die kijkt heel negatief tegen blanke mensen aan. ‘Een negerin met een kaaskop’ is erg fout volgens Sidney.
Verschil in cultuur kun je merken, aan de vele beschrijvingen in het boek over de cultuur van Iris. Er wordt verteld over de andere normen, waarden en gebruiken van de Creoolse cultuur en ook over andere uitdrukkingen (tolli en poentje). Ook uit de vele buitenvrouwen van Sidney en dingen die daar over gezegd worden kun je merken dat een verhouding hebben in de Creoolse cultuur net wat meer geaccepteerd is. Theo beschrijft ook uitvoerig de kleuren van Iris en hoe anders die kleur is vergeleken met de kleur van blanke mensen.
Doordat de hoofdpersoon Theo lesgeeft op een school, komt het thema school ook naar voren. Een deel van het boek speelt zich af op school. De schrijver vertelt over de ervaringen van Theo van het schoolsysteem en de leerlingen. Ferweda, de rector, is een regelmatig terugkomende personage in het boek.
Het hoofdthema in dit boek is tegendraads en racisme.
· Mooiste passage.
De passage op blz.183/184 vindt plaats nadat Theo geschorst is en dus niet werkt. In deze passage observeert Theo zijn vrouw van een afstand . Hij bekijkt wat ze doet zonder dat ze het weet. Ik vind ik een mooie passage, omdat het een passage is die ik op vind vallen in het boek en het is een nogal aparte gebeurtenis om te doen wat Theo hier doet Er staan ook hele mooie beschrijvingen in. Bijvoorbeeld ‘Het was bevrijdend om zijn vrouw zo gade te slaan, en toen zij de jongen de koffie had aangereikt en haar hoofd op die bepaalde manier schuin hield, had Theo de indruk dat hij zijn vrouw dichter dan ooit was genaderd.’ Er staan hele goede en ontroerende zinnen in. Theo uit zijn in deze passage zijn overdreven sentimentele gevoelens op een mooie manier.
· Beoordeling van het boek.
De Buitenvrouw vond ik een heel leuk boek om te lezen. De schrijfstijl van Joost Zwagerman is heel prettig om te lezen. Het is duidelijk, makkelijk en recht toe recht aan. Hij schrijft waar het op neer komt en heeft een populair taalgebruik. Bijvoorbeeld bij het gebruik van scheldwoorden en geslachtsdelen, woorden als ‘kut’ en ‘godverdomme’ zegt hij gewoon.
Ik vind ook dat hij heel komisch schrijft. Hij beschrijft sommige situatie en gedachten van Theo op een grappige manier die ik wel kan waarderen. Hij beschrijft dingen op een originele manier en hij schrijft vaak hele mooie, goed en ontroerende zinnen zoals ik het stukje van de mooiste passage heb beschreven.
Je leert Theo als personage heel goed kennen, dat is maakt alle dingen die gebeuren heel duidelijk en je kunt daardoor Theo beter begrijpen. Om dat het vaak ook zo letterlijk wordt beschreven wat Theo denkt, voelt, ruikt, ziet enz. kan ik me als lezer heel goed de situatie voorstellen. Vooral de situaties van school waren vaak heel herkenbaar.
Wat minder leuk is aan het boek is dat de schrijver met Theo’s gedachten vaak te ver afdwaalt. Dan heeft hij het over alles behalve over het onderwerp waar het eigenlijk over ging. Dat duurt te lang en daardoor wordt het voor mij als lezer saai.
Maar ondanks dit laatste punt vond ik het een heel leuk boek om te lezen!
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden