Beschrijvingsopdracht: Ik heb voor dit boek gekozen, omdat ik nog nooit wat van deze auteur gelezen had. Ik had eigenlijk geen idee welk boek ik moest lezen, toen zag ik bij ons in de kast “De Buitenvrouw” staan. Het leek me een leuk boek, omdat het zich afspeelt in de omgeving waar ik woon. En een persoon in het verhaal heet Iris, dezelfde naam als ik. Theo is een 33-jarige leraar Nederlands op het Westfries college in Hoorn. Hij is al zeven jaar (gelukkig) getrouwd met Sylvia Houtman. Ze wonen in een buitenwijk in Alkmaar. Alles gaat goed, totdat hij op werkweek gaat naar Tilburg met 4 HAVO. Hij ontmoet daar Iris Pompier-Duivenpoort, de gymnastieklerares op hetzelfde college, zij is ook mee als begeleidster. Iris is geboren in Paramaribo en getrouwd met Sydney Pompier. Theo haalt zich allemaal seksuele fantasieën in zijn hoofd over hem en Iris, die hij maar niet van zich af kan zetten. Hij vraagt Iris mee uit. Als Theo ontdekt dat Iris op dinsdag tegelijk met hem twee tussenuren heeft, nodigt hij haar uit om iets te gaan drinken. Iris gaat akkoord en op een dinsdag zoeken zij samen een leuk café op. De kinderen van 4 Havo hebben ook een tussenuur en zitten in hetzelfde café. Ze kijken vragend naar hun leraar Nederlands en lerares Gymnastiek. Theo voelt zich betrapt en weet niet wat hij moet doen, maar Iris lost het goed op. Ze vraagt de leerlingen om bij hen aan de tafel te komen. Iris vraagt na dit uitstapje of Theo misschien de volgende dinsdag bij haar op bezoek wil komen. Ze hoeven dan geen last te hebben van leerlingen. Die volgende dinsdag gaan ze naar het huis van Iris. Iris en Theo willen allebei niet dat leerlingen of collega's iets achter hun uitstapje zoeken en gaan apart naar het huis van Iris. Als ze weer naar school willen gaan, zoent Theo haar ineens. Daarna staat het leven van Theo op z'n kop. Ze maken al snel daarna een nieuwe afspraak op dinsdag in hun tussenuren. Dit gaat zo 14 maanden lang goed. Elke dinsdag komt Theo bij Iris thuis en daar vrijen ze. Theo denkt vaak aan Iris en de manier waarop zij met elkaar vrijen. Daarbij krijgt hij ook vaak fantasieën over de dood. Wat Theo en Iris niet weten is dat naast het huis van Iris het gezin Nijman woont. Vader Nijman heeft het wekelijkse overspel van de leraren door. Zijn zoon, die Nederlands in de klas 3F bij Theo volgt, maakt van het nieuwtje van zijn vader een roddel die door de hele school gaat. Nu is de hele school op de hoogte van de avontuurtjes van Theo en Iris. Dit zorgt voor een klas die Theo niet in de hand kan houden. Er worden allerlei ‘racistische’ grappen uitgehaald. Door de verhouding die Theo met Iris heeft, is Theo overdreven gespitst op racisme. Als hij een keer zo woedend wordt op een leerling die zich weigert te melden bij de conrector, gebruikt hij lichamelijk geweld. Daarvoor wordt hij op het matje geroepen bij de rector van de school, die hem zegt dat hij maar beter een paar dagen vrij kan nemen. De dag dat Theo te horen krijgt dat hij een paar dagen thuis zal moeten blijven heeft hij gehoord dat Iris niet op school is. De rector vertelt hem dat ze gevallen is met haar fiets. Buiten gekomen, realiseert hij zich dat Iris helemaal geen fiets heeft. Hij gaat haar - tegen de afspraken in die hij met haar gemaakt heeft - thuis op zoeken. Iris is boos dat hij zomaar langs komt, maar Theo wil een verklaring. Hij ziet blauwe plekken op het lichaam van Iris. Zij vertelt hem dat de blauwe plekken het gevolg zijn van haar eerlijkheid tegenover haar man Sydney. Zij had hem zelf verteld van de verhouding met Theo. Hij had haar geslagen. Iris en Theo besluiten naar een restaurant te gaan en daar vraagt Theo haar in een opwelling of ze voorgoed meegaat naar de Veluwe. Iris houdt hiervoor teveel van Sydney en wil niet mee. Ze besluiten ze dan dat ze elkaar maar niet meer moeten zien. Theo vindt het erg, maar hij snapt ook wel in dat het zo niet verder kan. Theo leeft daarna met Sylvia samen, hij heeft niet echt een schuldgevoel, omdat hij het gewoon tegen Sylvia gezegd heeft dat hij dus een relatie had. Ze had hem niet geloofd. Ook voelt hij zich niet schuldig omdat hij Sylvia geen “geestelijk leed” heeft toegebracht. Ik vond het boek best moeilijk te lezen, omdat er best veel moeilijke woorden in gebruikt worden. Ik vind het verhaal ook niet spannend, de schrijver vertelt meer over de gevoelens van de hoofdpersoon. Sommige stukken waren wel onsmakelijk, doordat hij bijvoorbeeld als Theo seks had alle details vertelde. Ook vond ik het vreemd dat Theo altijd doodsfantasieën had. Het boek vond ik ook erg kort. Ik was er niet erg van onder de indruk. Verdiepingsopdracht. Ik had van tevoren geen verwachtingen van het boek wat ik ging lezen. Dit boek is opgebouwd uit 19 hoofdstukken. Er zitten geen verschillende delen in. Het begint met een mening van de hoofdpersoon. Er is wel herhaling van ongeveer dezelfde overeenkomstige situatie, maar niet herhaling van dezelfde woorden of zinnen. Er wordt ook gebruikt gemaakt van tegenstellingen. En schrille contrasten (liefde en de dood). Het boek heeft de vertelsituatie van auctoriale verteller. En de vertelsituatie is wel betrouwbaar, want de schrijver houdt geen informatie achter. De functie van de vertelsituatie is dat je in de gevoelens kan ‘kijken’ van de hoofdpersoon, maar daarnaast ook (objectief) ziet wat hij doet. Ik heb een recensie gevonden als secundaire literatuur, ik ga me daarbij bezig houden met het perspectief. Omdat ik in de vorige vragen al een klein beetje ben ingegaan op de structuur van het verhaal. De titel van de gebruikte recensie is: zien en ruiken (uit het informatieboek bl. 47/48). Dat slaat op dat de buitenvrouw een zintuiglijke roman is. Het gaat over hoe Theo alles ziet, ruikt en voelt. In de buitenvrouw worden er veel beschrijvingen van binnen- en buitenruimten gegeven. Ook wordt er zorgvuldig gekeken, niet alleen naar de ruimten, maar ook naar Iris. Op een bepaalde manier, zodat je meeleeft. Ik vind de secundaire literatuur niet erg overtuigend, want er wordt niet zo heel veel over verteld. Ik heb er niet zoveel aan gehad. Evaluatie. Mijn eindoordeel over het boek is: ik vond het een moeilijk boek om te lezen, omdat er veel moeilijke woorden werden gebruikt. Ik vond het ook jammer dat de open plekken gelijk werden ingevuld, zo blijft er niets te raden over. Ook vond ik het jammer dat het boek een open einde had, want ik zou graag meer willen weten over het leven na de affaire van Theo. Er zat weinig spanning in en veel gedetailleerde beschrijvingen van een bepaalde gebeurtenis. Mijn eerste persoonlijke reactie is niet veranderd na de verdiepingsopdracht. De beschrijvingsopdracht vond ik niet lastig, ik ben er zelf wel tevreden over. Maar de verdiepingsopdracht wel een beetje. Vooral over die secundaire literatuur, want de secundaire literatuur waar ik voor gekozen had gaf niet zo veel informatie. Ik had de opdrachten uit dit hoofdstuk van tevoren al gemaakt had, dus het ging wel gemakkelijk. Ik kende de begrippen, dan hoef je niet zo lang ergens naar te zoeken. Wat ik de volgende keer anders ga doen is: ik ga een beter boek zoeken.