1. Informatie over het boek
Jaar van uitgave: oktober 1994
2. Samenvatting van de inhoud
De hoofdpersoon van het boek is Theo Altena. Hij is al enkele jaren gelukkig getrouwd met Sylvia. Samen wonen ze in een nieuwbouwwijk in Alkmaar. Van beroep is Theo leraar Nederlands op het Westfries College in Hoorn. Hij is erg gecharmeerd van een van zijn collega’s Ze heet Iris Pompier, geeft gymnastiek en is geboren in Paramaribo. Als Theo ontdekt dat hij tegelijk met haar twee tussenuren heeft op dinsdag, nodigt hij haar uit om wat te gaan drinken. Tot zijn grote vreugde gaat Iris akkoord en de dinsdag daarop gaan ze wat drinken in een café. Na afloop van hun uitstapje nodigt Iris Theo uit om de volgende keer iets te komen drinken bij haar thuis. De volgende dinsdag gaan ze naar het huis van Iris, waar ze voor het eerst zoenen. Vanaf dat moment spendeert Theo elke dinsdag zijn tussenuren bij Iris om met haar naar bed te gaan. Wat Theo en Iris niet door hebben is dat in de buurt van het huis van Iris het gezin Nijman woont. Vader Nijman heeft het overspel van de leraren door en zijn zoon Wouter, die Nederlands van Theo heeft, maakt van het nieuwtje een roddel die door de hele school gaat. Deze roddel leidt tot allerlei pesterijtjes van de derde klassen waaraan Theo les geeft. Op een gegeven moment loopt het zelfs zo uit de hand dat Theo Wouter Nijman iets te hard aanpakt, waardoor hij op non-actief wordt gesteld. Wouters vader beweert namelijk dat zijn zoon een hersenschudding heeft dankzij Theo. Op diezelfde dag komt Theo er achter dat ongeveer de hele school weet van zijn affaire met Iris en bovendien merkt hij op dat Iris die dag niet op school is. Als hij aan de rector vraagt of hij weet waarom ze niet op school is, zegt deze dat Iris gevallen is met haar fiets. Buiten gekomen, realiseert Theo zich dat Iris helemaal geen fiets heeft. Hij besluit haar de volgende dag op te wachten. Samen gaan ze naar een café waar Iris hem verteld dat ze Sidney heeft verteld dat ze ook een buitenechtelijke relatie heeft (Sidney heeft namelijk ook ongeveer vier scharrels per jaar) en dat hij haar toen mishandeld heeft. Bovendien zegt ze dat ze er mee wil stoppen. Natuurlijk vindt Theo dit erg jammer, maar uiteindelijk heeft hij er vrede mee. Theo leeft daarna gewoon weer met Sylvia samen. Hij heeft geen schuldgevoel, aangezien hij gewoon tegen Sylvia heeft gezegd dat hij nog een andere relatie had, maar ze geloofde hem niet. Hij vindt dus dat hij Sylvia geen ‘geestelijk leed’ heeft aangebracht. 3a+b. De hoofdpersoon
De hoofdpersoon van het boek is Theo Altena. Theo is een blanke man van 34 jaar oud. Hij is geboren en opgegroeid in Alkmaar. Hij is al zeven jaar gelukkig getrouwd met Sylvia en woont met haar in een nieuwbouwwijk. Theo heeft een hele grote neus en heeft daarmee best veel moeite. Hij schaamt zich ervoor, vooral tegenover Iris, en baalt er enorm van dat de lagere klassen hem ‘De Neus’ noemen. Verder wordt er niet zoveel verteld over zijn uiterlijk. Wel viel mij iets op over zijn gedrag, Theo houdt er namelijk enkele rare gewoontes op na. Zo heeft hij de neiging om altijd in een bepaalde volgorde de lampen aan te doen en liefkoost hij de voorwerpen die Sylvia heeft gebruikt. Ook al gaat Theo vreemd, het is niet zo dat hij geen geweten heeft. Hij voelt zich geregeld schuldig omdat hij vreemdgaat en sust zijn geweten door Sylvia allemaal vage hints te geven. Volgens hem kan zij namelijk uit die hints opmaken dat hij haar ontrouw is. Toch heeft hij liever niet dat ze het te weten komt, hij houdt immers veel van haar en wil haar eigenlijk helemaal geen pijn doen. Om te voorkomen dat hij zich zelf per ongeluk verraadt in zijn slaap blijft Theo vaak hele nachten wakker. Ik denk dat hij voor deze methode heeft gekozen voor zowel zijn eigen belang als voor zijn liefde voor Sylvia. Een andere karaktereigenschap van Theo is dat hij nogal nieuwsgierig is aangelegd en dan vooral nieuwsgierig naar het onbekende. Ik doel hiermee op Iris. Zij is Surinaamse en heeft een donkere huidskleur. Dit was een van de redenen waarom Theo geïnteresseerd in haar was. Verder vind ik Theo af en toe een beetje materialistisch. De relatie tussen hem en Iris berust namelijk vooral op lust. Echt diepgaande gesprekken hebben ze niet, ze weten nauwelijks iets van elkaar en het enige wat ze doen is de liefde bedrijven. Persoonlijk vind ik Theo nogal hypocriet. Hiermee bedoel ik het volgende: de mannen die bij Theo en Sylvia in de buurt hebben, net als Theo, ook allemaal een buitenvrouw. Dit blijkt uit de tijdstippen waarop ze thuiskomen, want hoewel ze allemaal een baan van negen tot vijf hebben, arriveren ze meestal pas thuis als Theo en Sylvia al met de afwas bezig zijn. Theo doet dit niet, hij is thuis wanneer hij thuis hoort te zijn. Hij vindt dan ook dat hij goedbeschouwd helemaal geen overspel pleegt. Dit excuus gebruikt Theo om het voor zich zelf goed te praten. Het schijnheilige hieraan vind ik dat hij en Sylvia het een beetje als vermaak om te zien hoe deze mannen 's avonds zo laat thuiskomen. Daarmee geeft hij eigenlijk een beetje aan dat hij wel trouw is aan zijn vrouw, terwijl dit helemaal niet het geval is. 4a+b. Het perspectief
Het boek wordt verteld vanuit het derde persoonsperspectief. De verteller heeft het namelijk over ‘Theo’ of ‘hij’. Verder worden alleen de gedachtes van Theo beschreven en niet die van bijvoorbeeld Sylvia of Iris. Sterker nog; je komt over de overige personages bijna niets te weten, behalve dan hetgeen zij zelf zeggen en de informatie die Theo je als het ware vertelt door middel van zijn gedachtes.
Omdat Joost Zwagerman er voor gekozen heeft om alleen de gedachtes en gevoelens van Theo te beschrijven had hij in principe ook het verhaal in de ik persoon kunnen schrijven.
Toch ben ik blij dat hij dat niet gedaan heeft, want ik denk dat je bij een verhaal geschreven in de ik-persoon moeilijker een beeld kan vormen van de personages, dit komt doordat de uiterlijke kenmerken minder beschreven (kunnen) worden. Je zegt immers niet zo snel: “Ik heb bruin haar en bruine ogen”, terwijl je bij het derde persoonsperspectief kan zeggen ‘hij heeft bruin haar en bruine ogen’.
Bovendien is het voor de schrijver veel moeilijker om de staat van gesteldheid van de personages te beschrijven. Ook is het moeilijker om achtergrondinformatie te geven; het boek begint bijvoorbeeld met: ‘ leerlingen in de eindexamenklassen vonden Theo Altena de minst erge die je voor Nederlands kon krijgen’, deze zin zou, denk ik, helemaal weggevallen zijn als het verhaal in de ik-vorm geschreven was.
Verder zou het naar mijn mening niet leuk zijn geweest als Joost Zwagerman ook de gedachtes en gevoelens van de overige personen zou beschrijven.
Met andere woorden; door de ik-persoon te gebruiken valt de levendigheid van een verhaal voor mij een beetje weg, dus ik vind dat Joost Zwagerman voor een goed perspectief heeft gekozen.
Het enige wat ik me aan het eind van het boek bleef afvragen is of Sylvia nou wel of geen vermoeden had van de buitenechtelijke relatie van haar man. Het boek eindigt weliswaar goed, Sylvia komt niets te weten over de inmiddels beëindigde relatie tussen Theo en Iris en Theo en Sylvia blijven gewoon bij elkaar. Maar eigenlijk had ik best wel willen weten of Sylvia een vermoeden had of dat ze het zelfs wist, maar het tegenover zich zelf ontkende.
5. Structuur
Het boek heeft een chronologisch structuur. Het bevat veel flashbacks, zodat je de voorgeschiedenis te weten komt. Dit vond ik vooral in het begin van het ook erg lastig, omdat ik toen nog niet door had dat het flashbacks waren en dat het verhaal zich in slechts enkele dagen afspeelt, namelijk; de dinsdag met de twee gezamenlijke tussenuren van Theo en Iris, het incident in de derde klas en de avond waarop Theo ruzie krijgt met zijn schoonvader. Vervolgens, de woensdag die begint met Theo’s duizelingen gevolgd door de incidenten in de klas waardoor Theo op non-actief wordt gezet. En tenslotte de donderdag waarop de relatie tussen Theo en Iris wordt beëindigd en er een alarm installatie wordt geïnstalleerd
6. Thema
In het boek komen verschillende thema’s voor zoals racisme en ontrouw. Deze twee thema’s staan erg met elkaar in verband, dus ik kan niet zeggen wat het hoofdthema is. Als ik er toch een zou moeten kiezen, zou ik kiezen voor het thema ‘ontrouw’, daar heeft de titel immers ook mee te maken. Alhoewel ik vermoed dat de titel dubbelzinnig is bedoeld. Misschien bedoelt Joost Zwagerman “De Buitenvrouw’ namelijk wel als ‘De vrouw van buiten’ en met ‘buiten’ bedoel ik Suriname. Zoals ik al zei staan de twee thema’s (racisme en ontrouw) heel erg met elkaar in verband. Met het volgende voorbeeld zal ik aangeven wat ik hiermee bedoel.’ Iris wordt al bijna haar hele leven gediscrimineerd door haar omgeving, maar in wezen ook door haar eigen man Sidney. Hij vindt namelijk dat hij wel vreemd mag gaan, maar zodra zij dat ook doet slaat hij haar in elkaar. Dit heeft dan ook weer te maken met vreemdgaan, of beter gezegd ontrouw, want dat kun je in deze context op verschillende manieren zien: ¹ Sidney is niet trouw aan Iris, hij gaat dus vreemd. ² Sidney belooft zijn hele huwelijk al beterschap, toch gaat hij steeds weer de fout in; hij is
ontrouw aan zijn beloftes. 7. Eigen mening
Toen ik pas begon met lezen had ik enige moeite met de flashbacks, dat wil zeggen, ik had niet door dat het flashbacks waren en vond het verhaal nogal onoverzichtelijk. Ik heb nog op het punt gestaan om een ander boek te zoeken, omdat ik me ergerde aan de vele flashbacks. Achteraf ben ik toch blij dat ik het boek heb uit gelezen, want naar mate het verhaal vorderde begon ik het steeds leuker te vinden. Ik vond het een heel mooi verhaal en leefde voortdurend met Theo mee. Dit kwam vooral ook omdat ik het een realistisch verhaal vond. De onderwerpen die aan bod kwamen waren ontrouw, discriminatie, de vreemdelingenhaat van sommigen mensen, die overal verkondigen dat ze absoluut niets tegen vreemdelingen hebben, maar dat ze ‘gewoon’ beter in hun eigen land kunnen blijven. En vooral dat laatste is een heel herkenbaar fenomeen. Het enige wat ik minder vond aan het verhaal waren, zoals ik al zei, de vele flashbacks.
Jaar van uitgave: oktober 1994
2. Samenvatting van de inhoud
De hoofdpersoon van het boek is Theo Altena. Hij is al enkele jaren gelukkig getrouwd met Sylvia. Samen wonen ze in een nieuwbouwwijk in Alkmaar. Van beroep is Theo leraar Nederlands op het Westfries College in Hoorn. Hij is erg gecharmeerd van een van zijn collega’s Ze heet Iris Pompier, geeft gymnastiek en is geboren in Paramaribo. Als Theo ontdekt dat hij tegelijk met haar twee tussenuren heeft op dinsdag, nodigt hij haar uit om wat te gaan drinken. Tot zijn grote vreugde gaat Iris akkoord en de dinsdag daarop gaan ze wat drinken in een café. Na afloop van hun uitstapje nodigt Iris Theo uit om de volgende keer iets te komen drinken bij haar thuis. De volgende dinsdag gaan ze naar het huis van Iris, waar ze voor het eerst zoenen. Vanaf dat moment spendeert Theo elke dinsdag zijn tussenuren bij Iris om met haar naar bed te gaan. Wat Theo en Iris niet door hebben is dat in de buurt van het huis van Iris het gezin Nijman woont. Vader Nijman heeft het overspel van de leraren door en zijn zoon Wouter, die Nederlands van Theo heeft, maakt van het nieuwtje een roddel die door de hele school gaat. Deze roddel leidt tot allerlei pesterijtjes van de derde klassen waaraan Theo les geeft. Op een gegeven moment loopt het zelfs zo uit de hand dat Theo Wouter Nijman iets te hard aanpakt, waardoor hij op non-actief wordt gesteld. Wouters vader beweert namelijk dat zijn zoon een hersenschudding heeft dankzij Theo. Op diezelfde dag komt Theo er achter dat ongeveer de hele school weet van zijn affaire met Iris en bovendien merkt hij op dat Iris die dag niet op school is. Als hij aan de rector vraagt of hij weet waarom ze niet op school is, zegt deze dat Iris gevallen is met haar fiets. Buiten gekomen, realiseert Theo zich dat Iris helemaal geen fiets heeft. Hij besluit haar de volgende dag op te wachten. Samen gaan ze naar een café waar Iris hem verteld dat ze Sidney heeft verteld dat ze ook een buitenechtelijke relatie heeft (Sidney heeft namelijk ook ongeveer vier scharrels per jaar) en dat hij haar toen mishandeld heeft. Bovendien zegt ze dat ze er mee wil stoppen. Natuurlijk vindt Theo dit erg jammer, maar uiteindelijk heeft hij er vrede mee. Theo leeft daarna gewoon weer met Sylvia samen. Hij heeft geen schuldgevoel, aangezien hij gewoon tegen Sylvia heeft gezegd dat hij nog een andere relatie had, maar ze geloofde hem niet. Hij vindt dus dat hij Sylvia geen ‘geestelijk leed’ heeft aangebracht. 3a+b. De hoofdpersoon
De hoofdpersoon van het boek is Theo Altena. Theo is een blanke man van 34 jaar oud. Hij is geboren en opgegroeid in Alkmaar. Hij is al zeven jaar gelukkig getrouwd met Sylvia en woont met haar in een nieuwbouwwijk. Theo heeft een hele grote neus en heeft daarmee best veel moeite. Hij schaamt zich ervoor, vooral tegenover Iris, en baalt er enorm van dat de lagere klassen hem ‘De Neus’ noemen. Verder wordt er niet zoveel verteld over zijn uiterlijk. Wel viel mij iets op over zijn gedrag, Theo houdt er namelijk enkele rare gewoontes op na. Zo heeft hij de neiging om altijd in een bepaalde volgorde de lampen aan te doen en liefkoost hij de voorwerpen die Sylvia heeft gebruikt. Ook al gaat Theo vreemd, het is niet zo dat hij geen geweten heeft. Hij voelt zich geregeld schuldig omdat hij vreemdgaat en sust zijn geweten door Sylvia allemaal vage hints te geven. Volgens hem kan zij namelijk uit die hints opmaken dat hij haar ontrouw is. Toch heeft hij liever niet dat ze het te weten komt, hij houdt immers veel van haar en wil haar eigenlijk helemaal geen pijn doen. Om te voorkomen dat hij zich zelf per ongeluk verraadt in zijn slaap blijft Theo vaak hele nachten wakker. Ik denk dat hij voor deze methode heeft gekozen voor zowel zijn eigen belang als voor zijn liefde voor Sylvia. Een andere karaktereigenschap van Theo is dat hij nogal nieuwsgierig is aangelegd en dan vooral nieuwsgierig naar het onbekende. Ik doel hiermee op Iris. Zij is Surinaamse en heeft een donkere huidskleur. Dit was een van de redenen waarom Theo geïnteresseerd in haar was. Verder vind ik Theo af en toe een beetje materialistisch. De relatie tussen hem en Iris berust namelijk vooral op lust. Echt diepgaande gesprekken hebben ze niet, ze weten nauwelijks iets van elkaar en het enige wat ze doen is de liefde bedrijven. Persoonlijk vind ik Theo nogal hypocriet. Hiermee bedoel ik het volgende: de mannen die bij Theo en Sylvia in de buurt hebben, net als Theo, ook allemaal een buitenvrouw. Dit blijkt uit de tijdstippen waarop ze thuiskomen, want hoewel ze allemaal een baan van negen tot vijf hebben, arriveren ze meestal pas thuis als Theo en Sylvia al met de afwas bezig zijn. Theo doet dit niet, hij is thuis wanneer hij thuis hoort te zijn. Hij vindt dan ook dat hij goedbeschouwd helemaal geen overspel pleegt. Dit excuus gebruikt Theo om het voor zich zelf goed te praten. Het schijnheilige hieraan vind ik dat hij en Sylvia het een beetje als vermaak om te zien hoe deze mannen 's avonds zo laat thuiskomen. Daarmee geeft hij eigenlijk een beetje aan dat hij wel trouw is aan zijn vrouw, terwijl dit helemaal niet het geval is. 4a+b. Het perspectief
Het boek heeft een chronologisch structuur. Het bevat veel flashbacks, zodat je de voorgeschiedenis te weten komt. Dit vond ik vooral in het begin van het ook erg lastig, omdat ik toen nog niet door had dat het flashbacks waren en dat het verhaal zich in slechts enkele dagen afspeelt, namelijk; de dinsdag met de twee gezamenlijke tussenuren van Theo en Iris, het incident in de derde klas en de avond waarop Theo ruzie krijgt met zijn schoonvader. Vervolgens, de woensdag die begint met Theo’s duizelingen gevolgd door de incidenten in de klas waardoor Theo op non-actief wordt gezet. En tenslotte de donderdag waarop de relatie tussen Theo en Iris wordt beëindigd en er een alarm installatie wordt geïnstalleerd
6. Thema
In het boek komen verschillende thema’s voor zoals racisme en ontrouw. Deze twee thema’s staan erg met elkaar in verband, dus ik kan niet zeggen wat het hoofdthema is. Als ik er toch een zou moeten kiezen, zou ik kiezen voor het thema ‘ontrouw’, daar heeft de titel immers ook mee te maken. Alhoewel ik vermoed dat de titel dubbelzinnig is bedoeld. Misschien bedoelt Joost Zwagerman “De Buitenvrouw’ namelijk wel als ‘De vrouw van buiten’ en met ‘buiten’ bedoel ik Suriname. Zoals ik al zei staan de twee thema’s (racisme en ontrouw) heel erg met elkaar in verband. Met het volgende voorbeeld zal ik aangeven wat ik hiermee bedoel.’ Iris wordt al bijna haar hele leven gediscrimineerd door haar omgeving, maar in wezen ook door haar eigen man Sidney. Hij vindt namelijk dat hij wel vreemd mag gaan, maar zodra zij dat ook doet slaat hij haar in elkaar. Dit heeft dan ook weer te maken met vreemdgaan, of beter gezegd ontrouw, want dat kun je in deze context op verschillende manieren zien: ¹ Sidney is niet trouw aan Iris, hij gaat dus vreemd. ² Sidney belooft zijn hele huwelijk al beterschap, toch gaat hij steeds weer de fout in; hij is
ontrouw aan zijn beloftes. 7. Eigen mening
Toen ik pas begon met lezen had ik enige moeite met de flashbacks, dat wil zeggen, ik had niet door dat het flashbacks waren en vond het verhaal nogal onoverzichtelijk. Ik heb nog op het punt gestaan om een ander boek te zoeken, omdat ik me ergerde aan de vele flashbacks. Achteraf ben ik toch blij dat ik het boek heb uit gelezen, want naar mate het verhaal vorderde begon ik het steeds leuker te vinden. Ik vond het een heel mooi verhaal en leefde voortdurend met Theo mee. Dit kwam vooral ook omdat ik het een realistisch verhaal vond. De onderwerpen die aan bod kwamen waren ontrouw, discriminatie, de vreemdelingenhaat van sommigen mensen, die overal verkondigen dat ze absoluut niets tegen vreemdelingen hebben, maar dat ze ‘gewoon’ beter in hun eigen land kunnen blijven. En vooral dat laatste is een heel herkenbaar fenomeen. Het enige wat ik minder vond aan het verhaal waren, zoals ik al zei, de vele flashbacks.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden