Hoofdstuk 1. Persoonlijke reactie
Ik heb dit boek gekozen omdat de titel me wel aansprak. De titel verteld in eerste instantie namelijk niet dat het boek gaat over de zus van Branca die met een vrouw gaat trouwen. Het is een leuk verhaal maar soms wel moeilijk te volgen door de vele flashbacks. Het vreemde is dat het boek is ondergebracht bij de ‘’speurboeken’’ maar persoonlijk vind ik het meer een roman, omdat het ook vooral over het liefdesleven van Branca gaat en minder over de bruiden.
Hoofdstuk 2. Samenvatting
Het verhaal gaat over Branca een 16 jarig meisje uit Amsterdam die de jongste is van een gezin van 6: Vader, moeder, de tweeling Wart en Jacob, Carlyn en natuurlijk Branca. Het verhaal begint pas echt na de vondst van een fotorolletje op de bruiloft, waar schokkende beelden van Marte (de vrouw waar de zus van Branca mee gaat trouwen) opstaan en ze ontdekt ook dat Marte ook nog een kind heeft. Branca gaat met haar vriendinnen Wanda en Erica opzoek naar de waarheid. Dit wordt allemaal opgeslagen in het dossier “De bruiden van Branca”.
Op de bruiloft heeft Branca de twee neven van Marte ontmoet: Thomas en Elwoud, maar ze weet eigenlijk niet wie van de twee ze leuker vind. Ze krijgt uiteindelijk een relatie met Thomas. Met hem heeft ze haar eerste seksuele ervaringen, waar ze erg nieuwsgierig naar was doordat haar vriendinnen er vele verhalen over hadden verteld.
Later in het boek, als Thomas en Branca al een tijdje een relatie hebben, vertelt Thomas dat hij een grap heeft uitgehaald.
Hij heeft het fotorolletje er neer gelegd. En vertelt haar dat de foto’s zijn gemaakt voor een schoolopdracht. Hij wilde eigenlijk dat een bruiloftgast het rolletje zou vinden maar toen dat niet lukte heeft hij het zelf maar mee genomen en Branca opgebeld, omdat hij toch al een oogje op haar had. Toch blijft Branca zich afvragen waarom Marte het kind heeft verzwegen. Daar komt ze achter als ze contact krijgt met het kind zelf en de vader spreekt: Marte raakte zwanger van hem toen ze beide oorlog journalisten waren. Marte wilde zelf het kind niet, maar omdat de vader van het kind, genaamd Josmijn, een nieuw bestaan wilde opbouwen in Nederland en zelf geen familie meer had wilde hij maar al te graag het kind houden. Marte vond dit niet erg en droeg de zwangerschap uit op voorwaarde dat ze na de geboorte alleen nog maar financieel het kind zou ondersteunen.
Hoofdstuk 3. Lees ervaring
Het onderwerp van het boek spreekt me wel aan omdat het iets is wat je niet zo vaak tegen komt. Je ziet ook hoe de familie homoseksualiteit ervaart en vooral hoe ze ermee omgaan. Eigenlijk zou dit boek niets vreemds moeten laten zien omdat homoseksualiteit heel normaal is en geaccepteerd moet worden. Het verhaal laat je daar wel een beetje over nadenken. Ook de mening van de familie is fascinerend omdat ze er eerst van schrikken en daarna het heel normaal vinden. Dat laat je eigenlijk wel zien dat de realiteit zo in elkaar zit, want als ik erover na denk bedenk ik me ook dat ik dat ook zou doen. Maar toch is het onderwerp niet zo grondig uitgewerkt dat je er meer informatie over krijgt, want je leest in het verhaal dat de vriendin van de zus van Branca lesbisch is maar toch vinden ze foto’s van haar met een man; later wordt wel duidelijk waarom maar het wordt niet echt uitgewerkt.
Het verhaal bevat telkens flashbacks, daardoor blijft het je boeien omdat je steeds meer over het onderwerp te weten komt. Juist ook daardoor wil je doorlezen, maar omdat je dan weer terug wil naar ‘’het heden’’ valt het wel een beetje stil doordat die flashback op dat moment dan een beetje saai is. Het is wel zo geschreven dat de gebeurtenissen heel geloofwaardig zijn, alsof Branca zomaar je buurmeisje zou kunnen zijn. En juist daardoor maakt het ook wel een bepaalde indruk op me omdat je je er iets bij kan voorstellen. Ook wat ze mee maakt kan je wel vergelijken met dingen die je zelf hebt mee gemaakt, of die ik juist mee zou willen maken.
De hoofdpersoon is echt iemand die realistisch is zoals ik al zei het zou je buurmeisje kunnen zijn. Dat komt door haar karakter en haar manier van doen, dat is gewoon realistisch en niet zoals in een sprookje. Omdat ze zo realistisch is kan je jezelf ook goed in haar gedachtegang verplaatsen en met haar meeleven. Ik zou niet op haar willen lijken, omdat het niet echt mijn type persoon is. Maar over het algemeen is het wel een gewoon meisje. Haar ideeën en gedrag zijn niet erg tactisch, soms doet ze dingen die achteraf niet zo slim zijn.
De gebeurtenissen zijn in dit boek opgesteld in een onduidelijke volgorde. Je valt van de ene in de andere gebeurtenis, en daardoor raak je wel eens in de war. Het is wel spannend door de flashbacks, je weet daardoor niet precies waartoe het gaat leiden. De verhaal lijnen zijn wel duidelijk en niet verschillend van elkaar, maar zoals ik al zei ze staan wel een beetje door elkaar heen geschreven. Het verhaal wordt wel goed afgesloten, alle onderwerpen die in het boek kwamen worden afgesloten op een duidelijke manier.
Hoofdstuk 4. De auteur
Hier volgt een autobiografisch verhaal van Diet Verschoor.
In 1946, op 31 mei, ben ik geboren te Santpoort. Op mijn derde verhuisde ik naar Vlissingen in de provincie Zeeland. Daar is al heel vroeg mijn schrijven begonnen. En daar bij de zee, zijn vele verhalen ontstaan. Nog steeds is de zee een grote inspiratiebron voor alles wat ik maak. Maar ook het gezin waaruit ik kwam, had veel invloed op mijn schrijven. Mijn moeder schreef vele kinderboeken en mijn vader, die predikant was, schreef gedichten. Mijn zusje is schilderes. Schrijven hoorde er gewoon bij, zoals in andere families muziek een rol speelt, of sport een verbindend element is. Op de lagere school en op de middelbare school schreef ik met verve opstellen. Ik wilde altijd iets verzinnen wat nog niet bestond en dat vorm geven. Dat was en is mijn grote liefde.
Op mijn vijftiende jaar verscheen mijn eerste boek Karin. Kort daarop volgden nog vier andere boeken, jeugdromans. Daarna was er een periode van tien jaar niet schrijven. Dat was een tijd van studeren, veel toneelspelen, werken, trouwen en kinderen krijgen. Ik heb een zoon en een dochter. Mijn zoon is schilder en illustreerde verschillende boeken van mij. Mijn dochter studeerde Woord en beeld en is ook weer veel bezig met schrijven in allerlei vormen. Op mijn 27ste jaar debuteerde ik voor de tweede keer, nu met de roman Schorrebloem, een boek voor volwassenen. Boeken voor kinderen en boeken voor volwassenen, wisselden elkaar sinds die tijd af. De laatste tijd schrijf ik alleen maar boeken voor kinderen.
Naast het zelf schrijven geef ik ook al heel veel jaren verschillende schrijfworkshops, tevens heb ik nog een ander beroep, namelijk psychotherapeut. In Amsterdam heb ik een eigen praktijk voor psychotherapie. Op Texel woon ik en schrijf ik. De rust van het eiland, weer heel dicht bij zee wonen, de stilte, de vogels, dat is waar ik graag wil zijn. Verdere liefhebberijen zijn: reizen, paardrijden, lezen en lekker eten!
Kinderboeken van andere schrijvers waar ik erg van houd en die mij zeer hebben geïnspireerd zijn: Winnie de Poeh van A.A. Milne, De gebroeders Leeuwenhart van Astrid Lindgren en de sprookjes van Hans Christian Andersen.
Mijn boeken zijn realistisch, maar hebben ook sprookjesachtige elementen. In ieder boek zit wel een waar gebeurd verhaal. En altijd speelt de natuur er een rol in. Mijn laatste boek heet De brieven van Ilja Irina, dit is een boek voor de leeftijd van acht tot tachtig jaar.
Ik hoop nog vele boeken te schrijven.
De bruiden van Branca door Diet Verschoor
7.1
ADVERTENTIE
Zeker slagen in 50 dagen! 🎓
Examenleerlingen opgelet: over 50 dagen is het zo ver! Wil jij ook slim leren, zeker slagen? Ontdek alle tips, tests, trucs en tools van Examenbundel en sleep dat diploma binnen. Wil je zeker weten dat je niks mist? Meld je dan snel aan en ontvang alle tips in je mail!
Ik wil slagen!
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden