De avonden door Gerard Reve

6.7

Boekverslag door een scholier
4e klas vwo | 347 woorden
10 augustus 2006
28 keer beoordeeld

6.7

28 keer beoordeeld

In 1947 debuteerde Gerard Reve op zijn drieëntwintigste met De Avonden. Een stortvloed aan recensies volgde. Hoewel een enkeling het belang van deze literaire gebeurtenis inza…

In 1947 debuteerde Gerard Reve op zijn drieëntwintigste met De Avonden. Een stortvloed aan recensies volgde. Hoewel een enkeling het belang van deze literaire gebeurtenis inzag, reageerden veel critici aanvankelijk geschokt: de roman zou geen enkel uitzicht bieden voor het troosteloze bestaan van de naoorlogse generatie. Ook schrijvers reageerden, geluiden van afschuw kwamen onder andere van Godfried Bomans die in Elsevier schreef: 'Ik heb zelden een boek gelezen, zó naargeestig, zó zeer van iedere positiviteit verstoken, zó grauw, cynisch en volstrekt negatief, als dit. Het wurgt iemand de keel toe.' En Nescio sprak van een 'onboek'. Reve reageerde laconiek: 'Het is nog altijd een wijdverbreide opvatting dat een schrijver uitzicht moet bieden. Ik zie dat niet in. Is dat speciaal mijn taak? Laat ze een spionnetje kopen, de zwetsers.'

Al snel groeide Reves roman uit tot de bijbel van een nieuwe generatie. Het boek beleefde meer dan vijftig drukken en wordt nog steeds beschouwd als een van de belangrijkste romans van na 1945.

ADVERTENTIE

Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!

Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.

Meer informatie

Titel: De avonden Auteur: Gerard Reve Eigen mening: De avonden is het eerste boek waar ik zo lang over deed om een mening erover te vormen. Ik sta gewoonlijk vrij snel met mijn mening klaar, een simpele redenering van de informatie is voor mij al gauw genoeg. Maar dit keer liep dat anders. Mijn moeder drukte dit boek onder mijn neus met de woorden ‘dit zal je vermaken’. Maar ik heb me niet vermaakt. Ik heb me zelfs geïrriteerd en vooral verveeld. 222 Bladzijden lang heb ik gelezen over leegte zelf, over verveling, zinloosheid, doelloosheid, kaalhoofdigheid en een held die geen held was. Geen verhaallijn kon ik ontdekken en ontwikkelingen of interessante gebeurtenissen bleven uit. Ik verveelde me zo erg dat ik me zelfs af ging vragen of het Reve’s doel was om mensen te laten voelen hoe het is om Frits van Egters te zijn. Je enorm vervelen, ergens niet aan ontkomen (in zijn geval het ploeteren door de tijd, in ons geval het niet ontkomen aan ‘de Avonden’) en het jezelf afvragen of er niet meer in het leven is dan dít, de verveling. Ja, het was rete-saai. Reve-saai zelfs. Maar, nu komt ‘ie, de grote máár; achteraf gezien was het een meesterwerk, een prachtige gedetailleerde schets van een periode. Er viel achteraf zo veel te ontdekken over het boek, de karakters en waar ze voor stonden. En over de dynamiek tussen de karakters, waar van ik dacht dat die er niet was. Het was niet het lezen van de woorden maar het analyseren van het geheel dat heel boeiend was. Zo saai als het leek, zo meesterlijk achteraf. Wie dit boek wil gaan lezen raad ik aan om er de tijd voor te nemen, je moet je concentratie namelijk echt forceren om er bij te blijven. Wacht niet op een verhaallijn of spannende gebeurtenis maar probeer al lezend verbanden te zoeken. Neem aan dat de grappen niet grappig zijn, maar uiterst ironisch en naargeestig. Gniffel, huiver, walg, lach, en let op de details, dan is het sneller uit dan je denkt!