Titel: De avonden
Auteur: Gerard Reve
Eigen mening:
De avonden is het eerste boek waar ik zo lang over deed om een mening erover te vormen. Ik sta gewoonlijk vrij snel met mijn mening klaar, een simpele redenering van de informatie is voor mij al gauw genoeg. Maar dit keer liep dat anders.
Mijn moeder drukte dit boek onder mijn neus met de woorden ‘dit zal je vermaken’. Maar ik heb me niet vermaakt. Ik heb me zelfs geïrriteerd en vooral verveeld. 222 Bladzijden lang heb ik gelezen over leegte zelf, over verveling, zinloosheid, doelloosheid, kaalhoofdigheid en een held die geen held was. Geen verhaallijn kon ik ontdekken en ontwikkelingen of interessante gebeurtenissen bleven uit. Ik verveelde me zo erg dat ik me zelfs af ging vragen of het Reve’s doel was om mensen te laten voelen hoe het is om Frits van Egters te zijn. Je enorm vervelen, ergens niet aan ontkomen (in zijn geval het ploeteren door de tijd, in ons geval het niet ontkomen aan ‘de Avonden’) en het jezelf afvragen of er niet meer in het leven is dan dít, de verveling.
Ja, het was rete-saai. Reve-saai zelfs. Maar, nu komt ‘ie, de grote máár; achteraf gezien was het een meesterwerk, een prachtige gedetailleerde schets van een periode. Er viel achteraf zo veel te ontdekken over het boek, de karakters en waar ze voor stonden. En over de dynamiek tussen de karakters, waar van ik dacht dat die er niet was. Het was niet het lezen van de woorden maar het analyseren van het geheel dat heel boeiend was. Zo saai als het leek, zo meesterlijk achteraf.
Wie dit boek wil gaan lezen raad ik aan om er de tijd voor te nemen, je moet je concentratie namelijk echt forceren om er bij te blijven. Wacht niet op een verhaallijn of spannende gebeurtenis maar probeer al lezend verbanden te zoeken. Neem aan dat de grappen niet grappig zijn, maar uiterst ironisch en naargeestig. Gniffel, huiver, walg, lach, en let op de details, dan is het sneller uit dan je denkt!
Auteur: Gerard Reve
Eigen mening:
De avonden is het eerste boek waar ik zo lang over deed om een mening erover te vormen. Ik sta gewoonlijk vrij snel met mijn mening klaar, een simpele redenering van de informatie is voor mij al gauw genoeg. Maar dit keer liep dat anders.
Mijn moeder drukte dit boek onder mijn neus met de woorden ‘dit zal je vermaken’. Maar ik heb me niet vermaakt. Ik heb me zelfs geïrriteerd en vooral verveeld. 222 Bladzijden lang heb ik gelezen over leegte zelf, over verveling, zinloosheid, doelloosheid, kaalhoofdigheid en een held die geen held was. Geen verhaallijn kon ik ontdekken en ontwikkelingen of interessante gebeurtenissen bleven uit. Ik verveelde me zo erg dat ik me zelfs af ging vragen of het Reve’s doel was om mensen te laten voelen hoe het is om Frits van Egters te zijn. Je enorm vervelen, ergens niet aan ontkomen (in zijn geval het ploeteren door de tijd, in ons geval het niet ontkomen aan ‘de Avonden’) en het jezelf afvragen of er niet meer in het leven is dan dít, de verveling.
Ja, het was rete-saai. Reve-saai zelfs. Maar, nu komt ‘ie, de grote máár; achteraf gezien was het een meesterwerk, een prachtige gedetailleerde schets van een periode. Er viel achteraf zo veel te ontdekken over het boek, de karakters en waar ze voor stonden. En over de dynamiek tussen de karakters, waar van ik dacht dat die er niet was. Het was niet het lezen van de woorden maar het analyseren van het geheel dat heel boeiend was. Zo saai als het leek, zo meesterlijk achteraf.
REACTIES
Er zijn nog geen reacties op dit verslag. Wees de eerste!
Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.
:name
:name
:comment
1 seconde geleden