1e druk: 1947
gelezen druk: 33e druk 1986
Bronvermelding:
Titel: Over de Avonden van Gerard Kornelis van het Reve
Serie: Synthese Auteurs: E. Kummer en H. Verhaar
1e druk: 1976 gelezen druk: 2e druk 1978
Samenvatting: Zie bijlagen
Personages: De enige echt belangrijke figuur is Frits van Egters. Hij is de hoofdpersoon in dit boek en de lezer beleeft wat hij beleeft (niet veel.) Frits is 23 jaar en woont bij zijn ouders. Hij heeft werk als een kantoorbediende, maar het enige wat we daarover te weten komen is dit: ”Ik neem kaarten uit een bak. Als ik die eruit genomen heb, dan zet ik ze er weer in.”(blz. 39) In het geheel genomen komen we daarentegen heel veel te weten over de dagelijkse gang van zaken. Frits is een vreemde jongen die zich eenzaam voelt en als schreeuw om aandacht mensen pest en verhalen vertelt over enge ziektes en vervelende gebeurtenissen. “Haar of geen haar,” zei Frits, “boven de zestig moesten ze eigenlijk allemaal worden afgemaakt.” (blz. 162) Hij is erg zuinig, hij loopt voortdurend zodat hij een strip kan uitsparen. Een dokter speelt hij ook graag vooral over de kaalheid van iedereen om hem heen, maar ook over ziektes. “Beschrijf, als je wilt, nog even de symptomen.” (blz. 21) Wat is er nog meer te vertellen over Frits, hij eet veel, heeft veel nachtmerries: Hij wendde de kano om en begon te peddelen, maar kwam nauwelijks vooruit. (blz. 153) Bovenal verveelt Frits zich ongelooflijk en kijkt als gevolg daarvan voortdurend op zijn horloge: Het was halftwee (blz. 14), Het is tien minuten over drie (blz. 15)
Behalve Frits zijn er nog de personages van zijn ouders, zij hebben een slecht huwelijk. Dit is voornamelijk te wijten aan de manier waarop zijn vader zich gedraagt, ik denk vanwege een of ander oorlogstrauma. Zijn moeder raakt hierdoor ook lichtelijk overspannen en ligt ‘s avonds te huilen in de slaapkamer of maakt ruzie met zijn vader: Zijn moeder sprak met een snelle, huilende opeenvolging der woorden. (blz. 72)
Frits heeft ook nog vrienden, of het is maar wat je vrienden noemt. Het zijn mensen die hij kent uit zijn jeugd en waar hij nog geregeld langsgaat. Ze vertellen elkaar over vroeger en over aparte gebeurtenissen, maar echt gesprekken voeren ze niet. De enige die je nog een beetje als een echte vriend kan beschouwen is Viktor. Viktor heeft ook een beetje in de gaten wat er mis is met Frits, hij geeft hem daarom een boekje: De kleine zenuwlijder, handleiding tot een fatsoenlijk leven. (blz. 93)
Tijd: Het verhaal begint zondag 22 december en duurt tot oudejaarsavond/ nieuwjaarsochtend. Dat betekent dat het boek in 215 pagina’s de gebeurtenissen van 10 dagen bespreekt in 10 hoofdstukken, per dag een hoofdstuk. De tijd is zeer belangrijk in dit boek, zowel de titel als de ondertitel en de vele herinneringen aan hoe laat het is in een hoofdstuk.
Perspectief: Het is een heel bijzonder perspectief, omdat het een personaal perspectief is waarbij je alleen de gedachte van de hoofdpersoon weet en niet van de andere personages. Meestal heb je bij een alwetende verteller inzicht in de gedachtes van alle personages, maar dit boek had net zo goed in ik-perspectief kunnen staan. Reve haalt hier dus een stijlgrap uit met de lezer, want het perspectief is niet normaal gebruikt en trekt dus de aandacht van de lezer. Als de lezer aandacht heeft voor het geschrevene zal de lezer het boek ook leuker en interessanter vinden om te lezen.
Ruimte: Het verhaal speelt zich grotendeels af in het ouderlijk huis en de huizen van vrienden. Het eigen huis is een bovenhuis en de belangrijkste attributen in huis zijn de kachel en de radio, waar Frits voortdurend mee aan het klooien is: Hij zette de radio aan, maar nog voordat de lampen warm waren geworden, weer uit, … (blz. 13) De kamers van vrienden worden meestal in een paar woorden treffend beschreven, zodat je meteen de sfeer voelt die er hangt: Het was een ruim vertrek……een donkere plek in de zoldering. (blz. 30) Het verhaal speelt zich echter niet alleen bestaande ruimtes af, maar ook in de vele nachtmerries van Frits. Met de ruimte heeft het weer ook te maken en Frits is sterk beïnvloedbaar voor het weer. Hij vraagt zich ook af waarom hij blij is als het slecht weer is een paar uur voordat hij weekend heeft of vakantie: “Waarom hadden die duisternis en die regen een verblijdende betekenis?”
Stijl: De stijl is zakelijk, neutraal, nuchter en ontzettend nauwkeurig. Er is geen sprake van overbodige stijlfiguren of symboliek. Er wordt niet verteld dat Frits eenzaam is op oudejaarsavond, maar door wat er verteld wordt kan je dat er wel uit opmaken. Wie is er niet eenzaam als hij helemaal in zijn eentje is op oudejaarsavond zonder zijn vrienden? Frits voorspelt de hele tijd dingen die ook uitkomen en die nog meer de suggestie wekken van sleur dan er al gewekt wordt door het boek: “Nu met een klap dicht,” zei Frits bij zichzelf. (blz. 191) ….en sloeg de vulklep met kracht dicht. (blz. 192)
Genre: Het is net als Nooit meer slapen van Hermans een ideeënroman. Het mensbeeld dat Reve heeft wordt door Frits duidelijk gemaakt. Het mensbeeld is dus niet al te positief, maar ik zal hier verder op in gaan bij het wereldbeeld. Behalve een ideeënroman is het ook een zedenroman, het schopt namelijk de hele tijd tegen de bestaande zeden aan. Bijvoorbeeld door de gewelddadigheid die Frits tentoon spreidt. Dit is niet in overeenkomst met de normale normen en waarden.
Achtergrond: Het boek past goed in de periode van schrijvers die vlak na de Tweede Wereldoorlog bekend werden. De denkbeelden die duidelijk gemaakt worden in het boek zijn over het algemeen denkbeelden van de meeste schrijvers uit die tijd. Voorbeelden zijn de chaos, waar Frits zich in denkt te bevinden, en de teleurstelling van de niet gebeurde veranderingen. Na de Tweede Wereldoorlog verwachtte men veel, maar er gebeurde weinig, de mensen waren dus teleurgesteld en zo ook de schrijvers en hun personages. Het leven gaat door en is zelfs een sleur, veranderingen ho maar. In “ de avonden” komt ook het denkbeeld van zinloosheid duidelijk naar voren, hij verveelt zich voortdurend en doet niets nuttigs. In het martelen van dieren komt vooral de instinctieve kracht naar voren en ook dit is een kenmerk van de generatie van vlak na de oorlog.
Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
J.
J.
Hey Rosemarijn,
Ik wilde je even bedanken voor je werkstuk. Ik heb er veel aan gehad. Je hebt trouwens een mooie naam. Ik wil je wel beter leren kennen.
Lipzig
20 jaar geleden
AntwoordenM.
M.
hey dank je wel voor dit uitreksel. Ik kon er echt heel veel mee!
groetjes maarten
19 jaar geleden
Antwoorden