De amulet door Simone van der Vlugt

A. Zakelijke gegevens De amulet. Geschreven door Simone van der Vlugt. Uitgeven door Lemniscaat, 1995. Titelverklaring
Het boek heet De Amulet omdat: De moeder van Nina werd terechtgesteld omdat ze een heks was en gaf Nina een amulet. Die amulet blijkt echter een plantensoort te zijn, wat Digitalis heet. Toen haar oom Thomas haar de amulet gaf, en het verhaal vertelde over haar moeder, kwam ze daar pas achter. B. Korte uitleg waarom het boek gekozen is Het boek is door mij gekozen omdat ik het boek erg leuk vindt

en ik heb het al een paar keer gelezen. C. Eerste persoonlijke reactie Het is een spannend boek waarmee je niet snel mee in slaapt valt, het kan boek echt gebeurd zijn en dat vind ik ook zo leuk aan dit boek, ik hou wel van historische verhalen met ridders of heksen, magische dingen interesseren me ook. D. Samenvatting van de inhoud Het is een novemberdag in 1630 en de heksenjacht in volle gang, oude vrouwen, kleine kinderen en zelfs hele gezinnen worden terechtgesteld. Ook over Nina doen verhalen de ronde. Soms weet ze namelijk zomaar dingen over mensen of heeft ze visioenen. Terwijl de geruchten over Nina steeds sterker worden komt ze erachter dat haar moeder als heks is verbrand toen Nina nog heel klein was. Nina's enige aandenken aan haar is een amulet. Om te voorkomen dat ook Nina slachtoffer werd van de heksenvervolging, smokkelde Nina's tante haar de stad uit. Ze wilde Nina uithuwelijken aan een oude boer, Herr Stolz. Maar Nina voelde daar niets voor en nam de benen naar het dorp Coburg. Daar aangekomen in Coburg zocht ze eerst een herberg waar ze overnachtte. De volgende dag vroeg ze de herbergier waar er werk te vinden was, de herbergier zei dat hij wel iemand kon gebruiken. Na een paar dagen werken kwam Herr Stolz ineens onverwachts de herberg binnenstappen. Ze vluchtte weg, ze wist alleen nog niet waarheen. Onderweg kwam ze een jonge vent tegen met wie mocht mee reizen, later werd ze door dezelfde vent aangerand. Doordat ze een mes in haar had jurk zitten en stak hem hiermee in zijn buik, kon ze gelukkig weer vluchten. Bij een boerderij stal ze van de waslijn jongenskleren, ze trok ze aan en sneed haar haren kort, nu leek ze net een jongen. Na weer een tijd verder gelopen te hebben, kwam ze bij een verlaten dorpje aan en was ze Max tegen gekomen. Eerst deed hij heel onaardig tegen haar, maar later veranderde dat nog. Met Max leefde ze in de natuur, hij leerde haar goed om te gaan met geneeskrachtige kruiden. Hij kende ook veel mensen bij wie hij vaker overnachtte. Samen gingen ze naar Rothenburg, waar Max vrienden had met een wijnhuis. Max elk jaar hielp met druiven plukken en wijn maken. Dit jaar hielp Nina ook mee, toen ze hadden daar te horen kregen dat Würzburg in bezet was genomen door Zwitserse soldaten, besloten ze op de wijngaard te blijven. Op een nacht werd Nina verschrikt wakker en wist dat ze een visioen had
gehad. Er was een Zwitsers leger in de aankomst naar Rothenburg. Niemand geloofde haar, ook Max niet, maar ze wist het zo zeker, dat ze desnoods alleen verder zou reizen. Max besloot uiteindelijk ook mee te reizen, omdat ze maatjes waren. Het was inmiddels al winter geworden en het was ook al aan het sneeuwen. Onderweg zag Nina wolven in haar visioen, maar Max geloofde het dit keer weer niet, naar een tijdje kwamen ze wolven tegen. Ze had dus toch gelijk. Ze vluchtten in een boom en bleven daar een tijd zitten. Nina en Max konden weer verder trekken. Max was al oud geworden en kon niets meer, Nina moest hem ondersteunen. Er kwam een meneer en mevrouw naar buiten rennen, die Max meteen ondersteunden. Daar hebben ze geslapen in de schuur. De volgende ochtend vertelde de meneer Wieshoven, want zo heette hij, dat Rothenburg al overvallen was. Daarom besloten ze om weer verder te trekken, dit keer naar Ettal. Na een poosje kon Max al niet meer. Ze zaten ondertussen in Oberammergau. Ze kwamen een leegstaande blokhut tegen, waar ze overnachtten. Max was erg ziek geworden. De volgende ochtend trokken ze weer verder naar Ettal. Ze wisten niet precies waar Ettal lag. Vlak voor een heuvel kon Max niet meer verder en zakte in elkaar, Nina bleef nog even bij hem en besloot dat ze hulp ging zoeken. Ze rende over de heuvel en daar lag Ettal. Ze rende de kerk binnen en vroeg de monniken om Max te redden. Na enkele uren kreeg ze ineens een raar gevoel. Ze wist dat Max het niet meer haalde. Even later kwamen de monniken die Max hadden gezocht terug. Ze hadden vervelend nieuws. Ze vertelden dat Max dood was. Ze bleef daar een paar maanden tot het lente was. In de lente wist ze nog niet waar ze naar toe wilde en was nog maar net onderweg, toen ze zigeuners tegenkwam. Eerst was ze er bang voor omdat iedereen er van die verschrikkelijke verhalen over vertelde. Ze ging ze bespioneren en werd betrapt door de honden. Ze werd ruw opgepakt en in het kamp neergezet. Ze kreeg soep te eten. Ze trok met de zigeuners op en reisde met hen mee, ze maakten in de groep veel vriendjes zoals Milenko. Tot ze op een gegeven moment bij Würzburg aangekomen waren, besloot Nina terug te gaan naar haar oom en tante. Ze had er niet bij stilgestaan dat Würzburg in beslag was genomen en toch kwam ze er toch makkelijk binnen. Ze waren blij haar te zien, maar haar oom lachte en keek in haar donkere ogen en zei: “je gaat weer hè”? Inderdaad, ze ging weer weg…… Hoofdpersoon De hoofdpersoon is Nina, een 13 jarig meisje. Het probleem van Nina is, dat ze wordt aangezien voor een heks. Daarom gaat ze op de vlucht. Ze is een aardige meid, maar kan ook heel erg kattig zijn. Echt een meid. Ze heeft een speciale gave: ze heeft visioenen en ze kan mensen genezen met een simpele handbeweging. Ze trekt in het verhaal door de natuur samen met haar veel oudere vriend Max. Ze verandert in het verhaal, Nina gaat in de natuur leven en van de verhalen die ze wist over de zigeuners, weet ze dat ze niet waar zijn. Bijpersonen De bijpersonen zijn: - Oom Thomas en tante Hanna: Door hen is Nina opgevoed sinds haar moeder terecht gesteld was. Het zijn aardige, lieve en zorgzame mensen. Ze zorgden erg goed voor Nina. Zij zorgden ervoor dat Nina kon vluchten toen ze weg moest uit het dorp Würzburg. - Max von Spee: Max is de persoon met wie Nina meereist. Eerst doet hij heel onaardig tegen haar, later is hij wel aardig, hij moet eerst aan haar wennen. Hij weet heel veel over de natuur en hij leert haar alles wat hij weet over de natuur en hoe je allerlei geneeskundige kruiden kan gebruiken voor alles en nog wat, waar ze later veel aan heeft. - De zigeuners

De zigeuners doen heel aardig tegen Nina, ondanks alle verhalen die Nina over de zigeuners gehoord heeft. Ze behandelen haar alsof ze een van hen is. Plaats en tijd Het verhaal speelt zich in het begin af in 1630 in het plaatsje Würzburg, waar Nina bij haar oom en tante woonde. Na veel gebeurtenissen reist ze door heel Duitsland en komt verschillende
dorpen tegen. Zoals: • Bamberg • Bayreuth • Rothenburg • Ettal • Coburg
Ook probeert ze veel dorpen te ontwijken. Uiteindelijk komt ze weer terug in Würzburg. Dat is in 1632. Ze wil toch
blijven reizen door de natuur en gaat weer weg uit de stad. E. Bespreking van de volgende aspecten - Spanning
In het begin kwamen er een aantal vragen in me op: - wat is er gebeurd met de moeder van Nina? - wat heeft oom Thomas voor haar te verschuilen? Verder worden er tijdssprongen gemaakt en er komen ook flash-backs in voor en visioenen om het verhaal spannender te maken. - Personages
Nina, lijkt op het 1ste moment een gelukkig kind, maar als je het boek verder leest, weet je dat het niet zo is. Ze krijgt namelijk veel visoenen en dat maakt haar van binnen somber. Ze is behulpzaam en hartstikke eerlijk, ze steelt met een schuldgevoel. - Thema
Het is een historische jeugdroman

en wordt gezien uit de ogen van Nina. - Opbouw
Ik vind dat alles goed met elkaar samen hangt, de verhaallijn klopt. Ik vind de bouw van het verhaal niet al te ingewikkeld, het meeste gaat van verleden naar heden, dat maakt het boek makkelijker te lezen en ik vind dat goed bij het boek passen. Er zitten een aantal terugblikken in het verhaal, bijvoorbeeld als Nina een visioen krijgt over dat haar moeder is verbrand. Dat vind ik goed in het verhaal passen, omdat dat aangeeft dat Nina dus die visioen heeft. Het eind maakt, vind ik, niet meer zo heel veel duidelijk, want veel was in de loop van het verhaal duidelijk geworden. - Tijd
Het verhaal begint in 1630 en eindigt in 1632 dat weet je doordat het 2 keer sneeuwt. “De regen maakt plaats voor sneeuw, die blijft plakken aan hun kleren”. - Vertelsituatie
Het boek wordt het meest in de ogen van Nina verteld, in hoofdstuk 5 wordt even Herr Stolz’s gedachten gelezen. - Ruimte
Het verhaal speelt zich af in Beieren, het zuidoosten van Duitsland. F. Grondige beschrijving van mijn leeservaringen - Onderwerp
Het onderwerp is heel origineel en het spreekt me wel aan. Het is onderwerp waar ik al over had nagedacht, want over het algemeen hou ik wel van geschiedenisverhalen. Ik vond het een leuk boek en zo leer je ook nog eens wat over het onderwerp. Er zaten stukken in die erg langdradig waren, maar er zaten ook weer stukken in die juist erg snel gingen. - Gebeurtenissen
Er zaten veel verschillende gebeurtenissen in zodat het vaak boeiend bleef. De gebeurtenissen kwamen meestal ook logisch uit elkaar voort. Ik vond de gebeurtenissen: - Spannend: er zijn stukken dat je echt door moet lezen, zoals Nina moet vluchten. - Boeiend: het is een leerzaam boek, je leert erdoor wat er vroeger allemaal is gebeurt. - Geloofwaardig: het zou een waar gebeurd verhaal kunnen zijn: er zitten geen monsters in of zoiets dergelijks. De gebeurtenissen hebben me aan het denken gezet hoe het zou zijn om in die tijd een heks te zijn. Het lijkt me op zich wel leuk, met bijzondere gaven, maar die heksenjachten zijn wat minder leuk en dat je weet dat er iets erg gaat gebeuren. De gebeurtenis die me het meest aan het denken heeft gezet, is denk ik het stuk als Nina erachter komt dat haar moeder is verbrand, zo kom je al heel veel over de hoofdpersoon te weten zodat je meteen het boek snapt. - Personages
Nina heeft veel doorzettingsvermogen en ze maakt wel makkelijk vrienden, het is wel iemand om op te lijken; als ik een meisje was. Ik vond dat alle personages wel gingen 'leven' in het verhaal, maar Nina toch wel het meest, want zij is de hoofdpersoon en je kunt erg met haar meeleven omdat je weet wat ze denkt. De personages reageren niet voorspelbaar, ik had bijvoorbeeld verwacht dat de zigeuners Nina niet zouden accepteren. - Bouw

Het verhaal wordt spannend vertelt, er komen veel open plekken voor en daardoor blijft het verhaal ook boeiend. Er zitten flash-backs in en ik vind dat het er genoeg zijn, ze maakt het boek er veel spannender door en als het er niet in zat was het na mijn mening niet leuk boek geweest. Het is een open einde, je weet niet wat er met Nina gebeurd. Ze gaat wel op reis, maar je weet niet waarheen, en hoe lang. Als je dat wel wist was het denk ik niet leuk geweest. - Taalgebruik
Het boek was gemakkelijk te lezen, omdat er geen lange zinnen in zaten. Er zaten een paar moeilijke en lastige woorden in Ik vond het goed dat achter in het boek een verklaring van vreemde woorden zat. Ik vond het af en toe een beetje onduidelijk wat er nou aan de hand was, of Nina aan het denken was of niet. De taal past niet echt bij het onderwerp, want het speelt zich ver in de geschiedenis af, maar het is natuurlijk in deze tijd geschreven en voor kinderen uit deze tijd, dus is het modern Nederlands. H. Informatie over de auteur Simone van der Vlugt werd in 1966 geboren. Als kind was ze al dol op schrijven. 'Mijn ouders konden me geen groter plezier doen dan me een pak papier te geven dat ik helemaal vol mocht schrijven. Toen ik wat ouder was kreeg ik van hen een typemachine. Ik vond het geweldig om verhalen te schrijven, boekjes te maken. Het omslag tekende ik zelf en plakte ik met plakband aan de tekst vast.' Na het halen van haar havo-diploma volgde Simone een lerarenopleiding. Tijdens die opleiding kreeg ze les in creatief schrijven. Die lessen vond ze het leukst van allemaal en ze besefte dat ze toch wel heel graag schrijfster wilde worden. Toen ze haar studie had afgerond heeft ze eerst een tijdje bij een bank gewerkt als secretaresse. 's Avonds stortte ze zich echter op het schrijven - ze was bezig met een jeugdroman. In 1993 werd haar dochter Esmée geboren en dat kost tijd, maar uiteindelijk kwam het verhaal af. Ze is ermee naar een uitgever gestapt en die wilde het publiceren. Dat boek was De Amulet. Voor uitgeverij Lemniscaat heeft Simone inmiddels al vier historische jeugdromans geschreven: De Amulet, Bloedgeld, De Guillotine, Zwarte Sneeuw en Jehanne. Ze kan boeiend en meeslepend schrijven, over vroegere tijden. Veel van haar boeken gaan hier dan ook over. Haar verhalen zijn spannend, avontuurlijk en goed geschreven. Ze zorgt er heel goed voor dat je kan meeleven met de hoofdpersoon.