De amulet door Simone van der Vlugt

A -Simone van der Vlugt. -De amulet. -Er is geen ondertitel aanwezig. B -Het is de eerste druk. -Het boek is verschenen in 1995. C -181 bladzijden. -11 hoofdstukken. D -Een historische jeugdroman. E -De hoofdpersoon is Nina. Zij is 13 jaar oud, kan soms erg kattig zijn. Ze heeft een speciale gave, hiermee ziet ze soms visioenen. Maar door die visioenen zien sommige mensen haar aan als heks. Daarom moet ze vluchten uit haar geboorteplaats. F -De bijfiguren ; Max. von Spee: hij is een zwerver waar Nina een lange tijd mee heeft gereisd, hij kan erg onaardig doen. Hij heeft Nina veel over de natuur geleerd. Oom Thomas & Tante Hanna: Zij hebben Nina opgevoed toen haar moeder werd verbrand als heks. De zigeuners: de zigeuners hebben Nina goed verzorgd en te eten gegeven, ondanks de vele slechte verhalen die Nina over hun heeft gehoord. G -Het verhaal begint in 1630 en eindigt later in de zomer van 1632. h -Nina reist door heel Duitsland, ze komt zo in veel plaatsen. Onder andere in: Bamberg, Bayreuth, Rothenburg, Etta En Coburg. I -Het boek heet “de amulet” omdat Nina (de hoofdpersoon)een kleine amulet om haar hals heeft hangen. Dit amulet heeft ze van haar moeder geërfd die als heks is verbrand toen Nina nog maar een klein meisje was. J -Ik vond het een leuk en niet al te moeilijk boek. Er zaten wel een aantal moeilijke woorden in. Daarom vond ik het goed dat er achterin het boek een lijst met vreemde woorden zat. Je kon ook goed meeleven met Nina, vooral omdat al haar gevoelens werden beschreven. K Over de schrijfster: Simone van der Vlugt is geboren in 1966. Haar geboorte plaats is Hoorn, in Nederland. Ze begon al heel jong met schrijven. Na de havo heeft ze Frans en Nederlands gestudeerd aan de lerarenopleiding in Amsterdam. Boeken: 1995 De amulet 1996 Bloedgeld 1999 De guillotine 1999 Noodlanding in het oerwoud 1999 Mijn zusje wordt vermist 1999 Potverdrie, Sophie! 2000 Verdwaald onder de grond 2000 Zwarte sneeuw
Samenvatting : Nina is een meisje van 13 jaar oud, ze woont bij haar oom en tante, dat komt omdat ze geen vader en moeder meer heeft. Haar moeder is verbrand omdat iedereen dacht dat ze een heks was, haar vader is toen uit angst gevlucht. In Wûrzburg waar Nina met haar oom en tante woont is bijna iedereen bang voor haar, iedereen loopt met een boogje om haar heen en kijkt haar raar aan, Nina weet niet waarom. Op een avond als ze voor het haardvuur zit, ziet ze langzaam een gezicht in de vlammen verschijnen, ze hoort een vrouw schreeuwen. Opeens krijgt Nina een schok door haar heen, ze zag haar eigen moeder verbrand worden. Opeens vraagt ze aan haar oom waar haar echte vader een moeder eigenlijk zijn. Haar oom vertelt dan precies wat er is gebeurd met haar moeder. Dan verteld haar oom ook waarom de mensen Nina soms gek aankijken in de stad, dat komt omdat zij denken dat Nina de eigenschap van haar moeder heeft overgenomen, dat zij dus ook een heks is. Nina is nu heel bang en besluit te vluchten. Voordat ze gaat krijgt ze van haar oom een amulet, die is van haar moeder geweest. Haar tante brengt haar naar een andere stad, en vandaar uit zou Nina naar een boer moeten gaan genaamd herr Stolz, bij wie ze verder zou moeten leven. Daar heeft Nina absoluut geen zin in, ze besluit om op zich zelf te gaan leven. Ze vindt een herberg waar ze kan slapen, in die herberg kan ze ook helpen als dienstmeisje, ze besluit om dat maar te doen, zo kan ze tenminste een centje bij verdienen. Maar Nina voelt zich niet op haar gemak in de herberg, ze besluit om weer weg te gaan. Ze vertrekt stiekem in middernacht, ze wist nog niet waarheen ze zou vertrekken. Het enige dat ze had meegenomen om te overleven was een Mes en een beetje geld. Haar kleren werden met de dag viezer. Op een dag stal ze een paar jongenskleren, ze sneed een stuk van haar haren af en trok de kleren aan, ze leek nu net een echte jongen. Ze besloot verder te lopen, op een begeven moment zag ze een verlaten dorpje. In het dorpje was brand. Er liepen een aantal soldaten langs, zij zagen haar gelukkig niet. Toen Nina zag dat de soldaten weg waren liep ze naar het afgebrande dorpje toe. Ze zag daar een oudere zwerver zitten, die man zei dat hij Max heette. Nina trok een paar dagen met hem op, de man dacht dat Nina Hans heette en dat ze een echte longen was. Max leerde haar veel over kruiden leren en vertelde haar hoe je vissen kon vangen. Langzaam kwam Nina erachter dat Max was gaan zwerven omdat zijn vrouw was verbrand als heks. Max had ook ontdekt dat Nina geen jongen maar een meisje was. Hij vond dat helemaal niet erg. Nina vertelde nu ook aan hem waarom zij is moeten vluchten uit haar stad. Het werd langzaam winter. In de winter ging Max altijd naar een klooster, waar hij gratis onderdak en eten kreeg. Maar dat was nog een heel stuk lopen vanaf de plaats waar ze nu waren. Ze besloten toch om maar te gaan. Onderweg kreeg Nina een visioen, ze zag dat Max en zij door wolven werden aangevallen. Max geloofde gewoon dat het een stom visioen was waar iedereen wel eens last van heeft, maar Nina geloofde dat het echt zou uitkomen. En nog geen dag later kwamen er wolven achter Nina en Max aangeslopen. Zo snel als ze konden klommen ze allebei in een boom. Maar de wolven bleven geduldig wachten, totdat hun prooi weer naar beneden kwam. Na een paar uur renden de wolven weg, alsof iemand hen had weggejaagd. Later kwam Max erachter dat de wolven vluchten voor de reuk van vuur. Er stond een eind verder een dorp in brand. Er was een oorlog aan de gang, en Wûrzburg waar Nina vandaan kwam was al door Zwitserse soldaten overgenomen. Max en Nina besloten om vlug door te lopen naar het klooster. Het was nog een lange zware weg en het begon steeds harder te sneeuwen. Max was erg verkouden en kon bijna niet meer alleen lopen, Nina moest hem de hele tijd ondersteunen. Ze hoefden alleen nog maar een grote berg over en dan waren ze bij het klooster. Maar Max kon nou echt niet meer alleen staan en hij was de hele tijd aan het hoesten. Opeens viel Max op de grond, Nina liet hem alleen liggen. Ze besloot om bij het klooster hulp te halen. Ze rende het klooster binnen en vroeg de monniken om Max te redden. Na enkele uren kreeg ze ineens een raar gevoel, ze wist dat Max het niet meer haalde. Even later kwamen de monniken die Max hadden gezocht terug. Ze hadden vervelend nieuws zeiden ze, ze vertelden dat Max dood was. Ze bleef een paar maanden in het klooster tot het lente was. Toen het eenmaal lente was trok ze weer verder. Ze wist nog niet waar ze naar toe wilde. Ze was nog maar net onderweg toen ze zigeuners tegen kwam. Eerst was ze er bang voor omdat iedereen er van die verschrikkelijke verhalen over vertelde. Ze ging ze bespioneren en werd betrapt door de honden van de zigeuners. Ze werd ruw opgepakt en in het kamp neergezet. Maar later werd ze behandeld alsof ze al jaren met hun optrok. Op een begeven moment reisde de groep zigeuners langs Wûrzburg. Nina wou heel graag naar haar oom en tante toegaan. Ze zei tegen iedereen tot ziens, en liep de stad in. Ze kon haar oom en tante makkelijk vinden, ze waren heel blij om haar weer terug te zien. Maar na een dag besloot Nina dat ze het leven van de zigeuners leuker vond. Ze liet haar oom en tante voor de tweede keer in de steek, en besloot om haar hele leven een echte zigeuner te worden.