De adelaars door Kader Abdolah

Titel: De Adelaars Auteur: Kader Abdolah Uitgegeven in: 1996 Uitgeverij: Uitgeverij de Geus (eerste druk) Aantal bladzijden: Het boek heeft 110 bladzijden. Motivatie boekkeuze: Ik heb dit boek gekozen omdat ik een ander boek van deze schrijver uit de kast had gepakt en de recensie’s heel positief waren maar ik vond het verhaal niet zo interessant. Toen keek naar andere boeken van deze schrijver en omdat ik adelaars mooie dieren vind, heb ik dit boek gekozen. Bovendien vind ik het onderwerp erg interessant. Samenvatting: Het boek gaat over een persoon die uit Iran is gevlucht. Deze persoon neemt veel herinneringen mee naar Nederland. De meest ingrijpende herinnering is over de adelaars die hij in Iran zag vliegen en daarom heet het boek “de Adelaars”. Het boek bevat 9 verhalen op 5 verschillende omgevingen die veel met elkaar te maken hebben. Je kunt het daarom ook niet samenvatten tot 1 verhaal dus geef ik van elk verhaal een korte samenvatting. 1. Kader werkt in het Natuurmuseum met Gerrit, die dode vogels opzet. Hij is heel blij met het baantje want het is moeilijk werk te vinden als vluchteling. Op een dag vindt Kader een dode vogel op het strand en Gerrit weet niet wat voor een vogel het is. 2. Hier heeft Kader weer een andere baan in een Amerikaans bedrijf. De baas vindt hem niet aardig en discrimineert hem. Kader probeert in een goed daglicht te staan maar de baas vindt altijd wel iets dat hij verkeerd doet. 3. Kader verblijft een nacht in een opvangcentrum. Hij ligt samen op de kamer met Bert. Hij staat zijn kamer af aan Jolanda, een vrouw die hij die dag ontmoet heeft in het opvangcentrum, en Bert want ze zijn verliefd op elkaar en dit is waarschijnlijk de enige nacht dat ze samen kunnen zijn. 4. Kader werkt op dit moment nog in het Natuurmuseum en Pieter, die daar ook werkt, vraagt op zijn verjaardag of Kader bij hem langs wil komen. In Pieter’s huis zijn heel veel reptielen en Kader vind dat heel eng en vlucht weg. 5. Kader ontmoet Maria, zij is ook een vluchteling uit Iran. Ze wordt heel depressief omdat ze weg moet naar een flatje in de stad en dat wil ze niet. Eerst loopt ze weg maar na drie weken komt ze terug en ze wil haar kamer terug. Die krijgt ze niet en ze dreigt uit het raam te springen. Dan wordt de deur ingebeukt en wordt ze afgevoerd. Inmiddels heeft Maria het leven opgegeven. 6. Er is een man met een zijn dochtertje in het opvangcentrum. De vader voelt zich bedreigd. Zijn landgenoten slaan hem in elkaar en noemen hem een verrader. De tolk van het opvangcentrum zegt dat ze niet zomaar iemand in elkaar mogen slaan maar ze gaan gewoon door. Dan komt de politie en verhuizen de vader en het dochtertje. 7. Kader gaat een café binnen, hij is opgewonden want in Iran zijn cafés verboden. Hij wordt door de serveerster aan een tafeltje bij een man gezet, en bestelt voor zichzelf en de man een glas wijn. De man, Thomas, wordt onrustig en zegt dat hij wijn liever thuis drinkt. Thomas vertrekt en geeft Kader zijn adres. Op een avond gaat hij bij hem langs met een fles rode wijn. Thomas schrikt erg van de wijn. Niet omdat hij niet mag drinken, maar het is toevallig dezelfde rode wijn als dat zijn vrouw hem gaf, op een avond om het samen op te gaan drinken. Dat kwam er niet van en de volgende ochtend was zijn vrouw overleden. Hoofdstuk 8 speelt zich af toen Kader nog in Iran zat. 8. Op een dag belt Kader’s vader Kader op en zegt dat er iets ergs is gebeurt met zijn broer. Hij gaat naar zijn vader toe en die zegt dat zijn broer is geëxecuteerd. Ze willen hem begraven op een officiële begraafplaats maar omdat onrein wordt gevonden is dat heel moeilijk. Uiteindelijk krijgen ze een tip om naar iemand die Rahmanali heet te gaan en die helpt hun het lichaam in de bergen te begraven. 9. Kader’s vader zoekt Kader op in Nederland. Kader wil hem zoveel mogelijk van Nederland laten zien. Ze gaan fietsen en langs bij een boerderij. Ze komen ook langs een ophaalbrug. Een paar mannen op een wit schip zwaait naar ze maar ze weten niet waarom. Kader houdt een lezing in een literair café en zijn vader gaat mee. Zijn vader moet huilen maar het is niet duidelijk waarom.
Persoonlijke reactie: Ik vind het boek zielig want Kader heeft niet veel vrienden en hij wordt ook gediscrimineerd door zijn werkgever. Ook door de manier dat hij schrijft lijkt het alsof hij heel somber is. Het boek heeft mij ook aan het denken gezet want ik had niet gedacht dat asielzoekers zo’n leven doormaakten. Vroeger dacht ik ook dat asielzoekers veel op elkaar lijken maar in dit boek zie je dat de culturen heel erg verschillen zoals bij het gedeelte dat de man en zijn dochtertje uit het centrum weggaan. Ik vond het boek een makkelijk te lezen boek vanwege de korte en duidelijke zinnen en het kreeg daardoor een vrij poëtisch geheel.