2. Titel: De aanslag
3. Plaats en jaar van uitgave:Amsterdam 1986
4. Jaar van eerste uitgave:september 1982
5. Aantal bladzijdes: 254
6. Genre: oorlogsroman Eerste reactie 1.Ik wilde een boek lezen over de tweede wereldoorlog en bij de bibliotheek op school raadde ze dit boek aan. 2.Ik vond het een mooi en boeiend boek. Samenvatting Het boek bestaat uit vijf episodes: Eerste episode: Het verhaal begon in januari 1945. De hoofdpersoon Anton zat in de kelder van zijn huis in Haarlem met zijn ouders en zijn broertje Peter. Ze zaten in de kelder omdat het in huis veel te gevaarlijk was in de oorlog. Veel delen van Nederland waren al bevrijd door de Canadezen en Amerikanen, maar Haarlem nog niet. Opeens hoorde ze drie schoten en rende allemaal naar boven naar de huiskamer. Het was erg stoffig en donker in de huiskamer. Toen ze na een tijdje aan het donker gewend waren geraakt zagen ze nog net dat de buren een lijk achter zich aan sleepte en voor hun deur neerlegde. Ze herkende het lijk. Het was agent Ploeg die, toen de oorlog begon, over was gestapt naar de Duitsers. Anton kende agent Ploeg niet zo heel goed, maar zijn zoon Fake wel, die zat bij hem in de klas. Ze konden het niet geloven en keken verbijsterd voor zich uit, maar Peter niet. Hij rende naar buiten en wilde het lijk wegslepen maar op dat moment kwamen er drie mannen langs fietsen en schoten op hem. Hij kon nog net het pistool bij Van der Ploeg wegpakken en achter hun huis wegrennen. Anton en zijn ouders waren erg ongerust, ze wisten niet waar Peter was en durfde ook niet naar buiten te kijken toen ze de schoten gehoord hadden. Het duurde niet lang of er scheurde Duitse jeeps en busjes de straat in. Toen ze het lijk van Ploeg voor het huis van Anton en zijn gezin zagen liggen stormde ze naar binnen en dreven Anton en zijn ouders naar buiten. Alleen Anton werd meegenomen in een busje. Hij zag nog net dat de Duitsers allemaal handgranaten in het huis gooiden zodat het helemaal afbrandde. Anton wist niet waar zijn ouders of Peter waren. Hij werd onder het politiebureau in een donkere cel gezet bij een vrouw. Door te voelen wist hij dat zij lang dik haar had. Na een tijdje brachten de Duitsers hem naar zijn oom en tante in Amsterdam. Tweede episode: Het was 1952, Anton zat in zijn tweede jaar van zijn vervolgopleiding en had een uitnodiging gehad voor een feestje bij een studiegenoot in Haarlem. Hij was sinds de oorlog niet meer in Haarlem geweest en had van zijn ouders en Peter niks meer gehoord. Eerst wilde hij niet naar het feest gaan, maar besloot toch, maar te gaan. Op het feest vond hij het niet zo leuk dus ging hij een eindje lopen. Hij liep naar de plaats toe waar zijn huis had gestaan. Het onkruid stond er erg hoog. Hij dacht aan hoe het er eerst uitzag toen de deur van de buurvrouw open ging en zijn voormalige buurvrouw riep: “Anton, ben jij dat?” (Het waren niet de buren die het lijk voor hun huis hadden gesleept, maar die aan de andere kant.) Ze nodigde hem uit om naar binnen te komen en hij liep achter haar aan het huis in. Daar hoorde hij wat er met zijn ouders was gebeurd. Ze waren ter plekke neergeschoten. Anton schrok daar erg van, maar had het van de andere kant wel verwacht dat z4e niet meer leefde. Hij hoorde ook dat er een monument was opgericht met de namen van zijn ouders en nog vele andere. Hij was er naartoe gegaan en heeft er lang naar staan kijken. Na een tijdje stapte hij op de eerste de beste trein terug naar Amsterdam, hij had geen zin meer om naar het feest van zijn studiegenoot te gaan. Vierde episode: Het ging goed met Anton, in 1959 deed hij eindexamen en in 1960 trouwde Anton met Saskia die hij had leren kennen op zijn vakantie in Engeland. Hij had ook een dochter gekregen, Sandra. In 1966 gebeurde er iets waardoor Anton veel meer duidelijkheid iedereen naar een café toe. Hij kreeg over wat er in de oorlog was gebeurd. Hij moest samen met Saskia mee naar een begrafenis van een vriend van haar vader die hij al kende van de oorlog. Na de mis en het begraven van de kist ging zat aan een tafel met zijn schoonouders, zijn vrouw en nog een paar mannen die hij niet kende. Anton interesseerde het gesprek eigenlijk niet dus keek wat om zich heen. Toen ving hij een zin op die de twee mannen die naast hem zaten tegen elkaar zeiden: ”Ik schoot eerst in zijn rug, en toen een keer in zijn schouder en in zijn buik, terwijl ik hem voorbij fietste.” In zijn gedachte hoorde hij de zes schoten die die avond in 1945 waren gelost en zonder erbij na te denken vroeg hij: ”Kwam er toen ook nog een vierde en een vijfde schot en daarna een zesde?” “Hoe weet jij dat” zei de onbekende man naast hem. Anton vroeg of het over Ploeg ging en dat was zo. “Het gebeurde voor mijn huis” zei Anton, de man trok helemaal wit weg. Even zat iedereen stil. Nu wilde Anton wel weten wat er nou eigenlijk gebeurd was om het voorgoed te begraven, dus gingen ze naar buiten toe. De man heette Cor Takes, maar iedereen noemde hem Takes. Hij vertelde zijn verhaal. Takes wist wat Ploeg allemaal uitspookte. Hij martelde Joden en daar kon Takes absoluut niet tegen, dus op een avond gingen hij en zijn vriendin Truus eropuit om Ploeg dood te schieten. Hij wist dat hij het in de straat van Anton wilde doen, want die was donker en afgelegen, maar voor welk huis het gebeurde maakte hem niet uit. Toen Takes hoorde dat het helemaal niet voor het huis van Anton was gebeurd, maar bij de buren en dat het lijk bij Anton voor de deur was gesleept vond hij het logisch dat de buren het voor hun huis hadden weggesleept, maar waarom naar Anton toe en niet naar de andere buren kon Anton geen antwoord op geven. Toen Anton wat er met Truus was gebeurd ging Takes huilen, zij was opgepakt en geëxecuteerd. Toen Takes vertelde hoe ze eruit zag wist Anton meteen dat hij op die avond in 1945 bij de vriendin van Takes in de cel had gezeten. Een paar dagen later ging hij naar Takes toe om naar de foto van Truus te kijken en wist het toen zeker ook al hij haar nooit had gezien. Vijfde episode: In 1967 was Anton gescheiden van zijn vrouw Saskia en een jaar later was hij opnieuw getrouwd. Dit keer met Liesbeth die hij had leren kennen op het ziekenhuis waar hij werkte. Een jaar na dit huwelijk werd hun zoon Peter geboren. Op een dag had Anton heel veel pijn aan zijn kies, dus belde hij de tandarts, maar die had geen tijd, want hij ging demonstreren tegen de atoombewapening. De tandarts zou hem alleen helpen als Anton meeging demonstreren en dat deed Anton. Het was heel erg druk. Na een tijdje gelopen te hebben kwam een vrouw naast hem lopen en groette Anton, maar Anton herkende haar niet. Karin Korteweg, je buurmeisje uit Haarlem. Toen ging er een rilling door Anton’s lichaam. Zij hadden het lijk voor hun huis gelegd! Zonder erbij na te denken vroeg Anton wat er nou allemaal op die avond was gebeurd. Karin begon een beetje te huilen, maar vertelde toch het verhaal. Nadat Peter achter zijn huis was gegaan was hij bij Karin naar binnen gegaan en hun onder schot gehouden, maar hij durfde hen niet dood te schieten. Voordat ze het door hadden schoot er een Duitser van buiten Peter neer. “Maar waarom hebben jullie dat lijk toen voor ons huis neergelegd” vroeg Anton. “Omdat er aan de andere kant drie Joden ondergedoken zaten” zei Karin. E. De verhaaltechniek 1. Schrijfstijl: Het verhaal is volgens mij een fictionele tekst. Eigenlijk zou het verhaal ooit wel eens echt zijn gebeurd, maar dat lijkt me
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
J.
J.
Een citaat klopt niet helemaal.
Was: 'Ik schoot eerst in zijn rug, en toen een keer in zijn schouder en in zijn buik, terwijl ik hem voorbij fietste.'
Moet zijn: 'Ik schoot eerst in zijn rug, en toen in zijn schouder en in zijn buik, terwijl ik hem voorbij fietste.'
7 jaar geleden
Antwoorden