Titel:
Het boek heet Daniël Maandag, het is vernoemd naar de hoofdpersoon.
Schrijfster:
Yvonne Keuls is 17 december 1931 te Batavia, Nederlands Indië geboren. Haar vader was Joods (net zoals de vader van Daniël Maandag) en is door de duitsers vermoord.
Dit zijn de boeken die ze geschreven heeft:
1977 Jan Rap en z’n maat
1980 De moeder van David S. 1982 Het verrotte leven van Floortje Bloem
1985 Annie Berber en het verdriet van een tedere crimineel
1988 Daniël Maandag
1990 De tocht van het kind. 1992 Meneer en mevrouw zijn gek
1995 Lowietjes Smartgeld, of het gebit van zijn moeder
1999 Mevrouw mijn moeder Uitgever: Malmberg/Den Bosch Druk/jaartal: -/2000 Aantal bladzijden: 71 Thema: Het gaat over een Jongetje dat Daniël Maandag heet. Daniël komt uit een hele muzikale familie. Hij is halfjoods, in het boek wordt beschreven hoe hij de oorlog meemaakt. Ruimte: Het speelt zich af in een groot huis in Den Haag, in een winkelstraat Tijd: Het speelt zich af tijdens de tweede wereldoorlog. Het begint met het begin van de oorlog dus in mei 1940. Het eindigt met de razzia die in oktober 1944 werd gehouden. Dus de tijdsduur is ongeveer 4 jaar. Personen: Daniël maandag: Daniël is aan het begin van het boek 7 jaar, het is een grote fantast. Hij heeft donker haar en is tenger en klein voor zijn leeftijd. Hij heeft erg stoer gedrag, en weet wat hij wil. Maar hij kruipt ook graag op de schoot van zijn vader achter de piano. Aan het eind van het verhaal verandert hij wel, hij begrijpt veel meer van de wereld. Dit wordt op de laatste bladzijden wel duidelijk. Gevonden op blz. 5 en blz. 10 t/m 14
Isabella Bliek: Isabella is de tante van de moeder van Daniël. Ze zorgt voor het gezin. Ze weet erg veel van kruiden af, en gebruikt dat ook als iemand ziek is. Vroeger was ze een beroemd violiste, en gaf ze les. Ze is niet altijd aardig tegen Daniël, want als zijn zusje viool moet oefenen moet hij de straat op. Als ze hard eten nodig hebben verruilt ze uiteindelijk haar viool.
Blz. 12 en 13
Daniël Zacharias Maandag: Hij is de vader van daniël, en is joods. Hij geeft pianoles en kan zelf ook erg goed spelen. Ook maakt hij af en toe een klok maar hij moet goed voor zijn handen zorgen. Hij wil niet onderduiken omdat hij dan de piano achter moet laten. Als hij een brief krijgt dat hij zich moet melden schrijf hij een brief terug dat het hem niet gelegen komt. Ze hebben in huis toch maar een onderduikplek gemaakt, maar hij wordt tijdens de razzia opgepakt. Dit heb ik niet op een bepaalde bladzijde gevonden. Samenvatting: Daniël is 7 jaar, zijn moeder is overleden aan TBC. Zijn vader is een jood maar zijn moeder niet, hij is dus halfjoods. Hij zit in een muzikale familie, zijn vader is een concertpianist en geeft les. Zijn zus Rosalinde speelt viool, ze heeft veel talent. Tante Isabella kan door haar ziekte niet meer viool spelen. Tante Isabella vind dat Daniël ook viool moet spelen maar dat wil hij niet. Op de eerste ochtend van de oorlog is iedereen bezig met het inpakken van waardevolle bezittingen. Omdat Daniël die niet heeft, pakt hij de cadeautjes die zijn moeder hem heeft gestuurd in. Op die manier heeft hij toch het gevoel dat er iets alleen van hem is. Als Rosalinde viool moet oefenen, moet Daniël de straat op van haar leraar. Op deze manier brengt Daniël veel tijd door op straat. Daar heeft Daniël niet veel problemen mee, maar hij voelt zich toch wat buitengesloten. Als hij dan eenmaal op straat is gaat hij naar zijn vrienden. Zijn vrienden zijn een groep jongens waar je alleen maar bij mag als je stoer bent. Dit houdt in dat je niet te beroerd moet zijn om iemand een stomp te geven of te stelen. Als je hebt gelogen hoor je er niet meer bij, of moet je een test doen. Op een dag komen er twee tantes op bezoek. Daniël krijgt altijd veel aandacht van ze, maar ditmaal moet hij weg. Toch luistert hij naar de gesprekken. De tantes vinden dat Daniëls vader moet onderduiken, want hij is een jood. Daniëls vader wil niet onderduiken want dat moet hij zijn piano achter laten en dat zou hij nooit kunnen. Ook zeggen ze dat hij zijn baard eraf moet scheren, zo zou hij er minder uitzien als een jood. Ook dit houd Daniëls vader voor gezien. Toch scheert hij een paar dagen later zijn baard eraf. Daniël vind het niet leuk dat hij het niet met hem heeft overlegd. Op een gegeven moment mag Daniëls vader ook niet meer piano spelen, dat is te gevaarlijk. De vrienden van Daniël vertellen dat joden naar Duitsland worden gestuurd. En dat dit ook met zijn vader zal gebeuren. Zodra Daniël thuis is vraagt hij aan zijn vader waarom joden naar Duitsland moeten. Zijn vader legt het uit. Zijn vader heeft valse papieren, hij vertelt waarom. De gegevens in deze papieren kloppen niet, zo hoopt hij dat de Duitsers denken dat hij geen jood is. Zijn vader verteld het ‘valse’ verhaal aan Daniël, dat zijn opa en oma pleegouders waren van zijn vader en dat zijn vader dus geen jood was, dit verhaal moet hij vertellen als de Duitsers vragen hoe het zit. Dit verhaal vertelt hij ook aan zijn vrienden, die geloven dit niet. Daniël moet een test afleggen. Hij moet door een mijnenveld lopen en iets meenemen van het dorp daarachter als bewijs. Daniël doet dit zonder moeite, maar als even later een hond de lucht in vliegt, begrijpen ze pas hoe gevaarlijk het was. Als de vader van Daniël een brief krijgt dat hij zich moet melden, schrijft hij een brief terug dat het hem niet gelegen komt. Rosalinde gaat onderduiken. Ze kom in een muzikale familie dus ze zal niks missen. En ook Daniëls vader maakt uiteindelijk samen met buurman Prakke een schuilplaats. Ze moeten zien dat ze er snel in kunnen komen en daar moet voor geoefend worden. Daniël vind het geweldig en hij is er altijd als eerst in. Als daniël suikerbieten moet snijden loopt hij een bloedvergiftiging op. Tante Isabella zorgt goed voor hem en hij is snel genezen. De viool van Rosalinde wordt met moeite geruild voor een kilo havermout. Als Daniël met zijn vrienden op pad is verteld iemand ze dat er bij sommige bunkers nog munitie is opgeslagen. De jongens nemen een aantal granaten mee en slaan de kop eraf. De staafjes trotyl halen ze eruit want daar kan je de kachel mee aanmaken. Omdat ze lang niet eten genoeg hebben gaan Daniël en zijn tante langs boeren om eten te krijgen. Ze verruilen de viool van tante Isabella en haar fiets, ze hebben een karretje vol eten. Ze gaan weer naar huis, maar bij hun straat aangekomen zien ze dat de razzia in volle gang is. Ze staan verbijsterd te kijken. Daniël gaat snel via de achterkant het huis binnen. Zijn vader word gevonden en hij ziet voor zijn ogen hoe zijn vader wordt afgevoerd. Eigen mening Het boek was redelijk makkelijk om te lezen. Het was een heel realistisch verhaal dat zich afspeelde in de tweede wereldoorlog. De schrijfster heeft dit zelf ook meegemaakt en dat heeft ze erin verwerkt. Ik denk dat dit boek het erg duidelijk maakt hoe iemand van ongeveer 7 jaar de oorlog meemaakt. Je leest ook wat voor vragen en in het hoofd omspoken van een kind. Ik heb de oorlog natuurlijk niet meegemaakt, dus ik vind dit allemaal zeer interessant om te lezen. Ik kon niet echt met de hoofdpersoon meeleven want ik kan me niet in zo’n situatie verplaatsen. Wel was ik het met sommige dingen die hij uitvoerde niet eens. Ik vond het bijvoorbeeld niet erg verstandig dat hij met zulke vrienden omging. Ik zou wat Daniël heeft beleefd niet mee willen maken, want oorlog is natuurlijk niet leuk, en aan het begin sterft zijn moeder en aan het eind word zijn vader opgepakt. Het verhaal zou zich ook zeker in mijn omgeving hebben kunnen afgespeeld. Ik zou niet weten wat ik in zo’n situatie zou doen, dat kan ik niet zeggen. Ik zou ook nooit in exact dezelfde situatie als Daniël kunnen komen. Het is geen leuk einde maar wel heel reëel. Het was ook wel te verwachten dat de vader uiteindelijk werd opgepakt, want hij was niet ondergedoken en had allemaal valse papieren. Ik zou geen ander einde bedacht hebben. De leider van de groep jongens kon je geen vriend noemen. Hij liet de anderen testen afleggen. Een zo’n test was dat een jongen aan een touw in het water werd gegooid met een zak met bakstenen. Wanneer hij bijna verzopen was gooiden ze hem een schaar toe. Zoiets vind ik echt niet kunnen het is levensgevaarlijk. De rest van de groep jongens waren ook geen lieverdjes. Ik zou niemand willen spelen in het boek, maar als ik verplicht een persoon moest kiezen, zou ik Daniël doen. Daniël was de hoofdpersoon. Hij had veel doorzettingsvermogen, en voor iemand van 7 jaar had hij de situatie erg goed door. Hij beleefde ook erg spannende dingen. Ik denk dat de schrijfster dit boek geschreven heeft omdat ze zo haar eigen beleving van de oorlog duidelijk kon maken, en er een mooi verhaal van te maken met fantasie. Ze wil waarschijnlijk mensen overbrengen hoe het is om als kind een oorlog mee te maken, en hoe die dat op zijn manier beleefd.
1980 De moeder van David S. 1982 Het verrotte leven van Floortje Bloem
1985 Annie Berber en het verdriet van een tedere crimineel
1990 De tocht van het kind. 1992 Meneer en mevrouw zijn gek
1995 Lowietjes Smartgeld, of het gebit van zijn moeder
1999 Mevrouw mijn moeder Uitgever: Malmberg/Den Bosch Druk/jaartal: -/2000 Aantal bladzijden: 71 Thema: Het gaat over een Jongetje dat Daniël Maandag heet. Daniël komt uit een hele muzikale familie. Hij is halfjoods, in het boek wordt beschreven hoe hij de oorlog meemaakt. Ruimte: Het speelt zich af in een groot huis in Den Haag, in een winkelstraat Tijd: Het speelt zich af tijdens de tweede wereldoorlog. Het begint met het begin van de oorlog dus in mei 1940. Het eindigt met de razzia die in oktober 1944 werd gehouden. Dus de tijdsduur is ongeveer 4 jaar. Personen: Daniël maandag: Daniël is aan het begin van het boek 7 jaar, het is een grote fantast. Hij heeft donker haar en is tenger en klein voor zijn leeftijd. Hij heeft erg stoer gedrag, en weet wat hij wil. Maar hij kruipt ook graag op de schoot van zijn vader achter de piano. Aan het eind van het verhaal verandert hij wel, hij begrijpt veel meer van de wereld. Dit wordt op de laatste bladzijden wel duidelijk. Gevonden op blz. 5 en blz. 10 t/m 14
Daniël Zacharias Maandag: Hij is de vader van daniël, en is joods. Hij geeft pianoles en kan zelf ook erg goed spelen. Ook maakt hij af en toe een klok maar hij moet goed voor zijn handen zorgen. Hij wil niet onderduiken omdat hij dan de piano achter moet laten. Als hij een brief krijgt dat hij zich moet melden schrijf hij een brief terug dat het hem niet gelegen komt. Ze hebben in huis toch maar een onderduikplek gemaakt, maar hij wordt tijdens de razzia opgepakt. Dit heb ik niet op een bepaalde bladzijde gevonden. Samenvatting: Daniël is 7 jaar, zijn moeder is overleden aan TBC. Zijn vader is een jood maar zijn moeder niet, hij is dus halfjoods. Hij zit in een muzikale familie, zijn vader is een concertpianist en geeft les. Zijn zus Rosalinde speelt viool, ze heeft veel talent. Tante Isabella kan door haar ziekte niet meer viool spelen. Tante Isabella vind dat Daniël ook viool moet spelen maar dat wil hij niet. Op de eerste ochtend van de oorlog is iedereen bezig met het inpakken van waardevolle bezittingen. Omdat Daniël die niet heeft, pakt hij de cadeautjes die zijn moeder hem heeft gestuurd in. Op die manier heeft hij toch het gevoel dat er iets alleen van hem is. Als Rosalinde viool moet oefenen, moet Daniël de straat op van haar leraar. Op deze manier brengt Daniël veel tijd door op straat. Daar heeft Daniël niet veel problemen mee, maar hij voelt zich toch wat buitengesloten. Als hij dan eenmaal op straat is gaat hij naar zijn vrienden. Zijn vrienden zijn een groep jongens waar je alleen maar bij mag als je stoer bent. Dit houdt in dat je niet te beroerd moet zijn om iemand een stomp te geven of te stelen. Als je hebt gelogen hoor je er niet meer bij, of moet je een test doen. Op een dag komen er twee tantes op bezoek. Daniël krijgt altijd veel aandacht van ze, maar ditmaal moet hij weg. Toch luistert hij naar de gesprekken. De tantes vinden dat Daniëls vader moet onderduiken, want hij is een jood. Daniëls vader wil niet onderduiken want dat moet hij zijn piano achter laten en dat zou hij nooit kunnen. Ook zeggen ze dat hij zijn baard eraf moet scheren, zo zou hij er minder uitzien als een jood. Ook dit houd Daniëls vader voor gezien. Toch scheert hij een paar dagen later zijn baard eraf. Daniël vind het niet leuk dat hij het niet met hem heeft overlegd. Op een gegeven moment mag Daniëls vader ook niet meer piano spelen, dat is te gevaarlijk. De vrienden van Daniël vertellen dat joden naar Duitsland worden gestuurd. En dat dit ook met zijn vader zal gebeuren. Zodra Daniël thuis is vraagt hij aan zijn vader waarom joden naar Duitsland moeten. Zijn vader legt het uit. Zijn vader heeft valse papieren, hij vertelt waarom. De gegevens in deze papieren kloppen niet, zo hoopt hij dat de Duitsers denken dat hij geen jood is. Zijn vader verteld het ‘valse’ verhaal aan Daniël, dat zijn opa en oma pleegouders waren van zijn vader en dat zijn vader dus geen jood was, dit verhaal moet hij vertellen als de Duitsers vragen hoe het zit. Dit verhaal vertelt hij ook aan zijn vrienden, die geloven dit niet. Daniël moet een test afleggen. Hij moet door een mijnenveld lopen en iets meenemen van het dorp daarachter als bewijs. Daniël doet dit zonder moeite, maar als even later een hond de lucht in vliegt, begrijpen ze pas hoe gevaarlijk het was. Als de vader van Daniël een brief krijgt dat hij zich moet melden, schrijft hij een brief terug dat het hem niet gelegen komt. Rosalinde gaat onderduiken. Ze kom in een muzikale familie dus ze zal niks missen. En ook Daniëls vader maakt uiteindelijk samen met buurman Prakke een schuilplaats. Ze moeten zien dat ze er snel in kunnen komen en daar moet voor geoefend worden. Daniël vind het geweldig en hij is er altijd als eerst in. Als daniël suikerbieten moet snijden loopt hij een bloedvergiftiging op. Tante Isabella zorgt goed voor hem en hij is snel genezen. De viool van Rosalinde wordt met moeite geruild voor een kilo havermout. Als Daniël met zijn vrienden op pad is verteld iemand ze dat er bij sommige bunkers nog munitie is opgeslagen. De jongens nemen een aantal granaten mee en slaan de kop eraf. De staafjes trotyl halen ze eruit want daar kan je de kachel mee aanmaken. Omdat ze lang niet eten genoeg hebben gaan Daniël en zijn tante langs boeren om eten te krijgen. Ze verruilen de viool van tante Isabella en haar fiets, ze hebben een karretje vol eten. Ze gaan weer naar huis, maar bij hun straat aangekomen zien ze dat de razzia in volle gang is. Ze staan verbijsterd te kijken. Daniël gaat snel via de achterkant het huis binnen. Zijn vader word gevonden en hij ziet voor zijn ogen hoe zijn vader wordt afgevoerd. Eigen mening Het boek was redelijk makkelijk om te lezen. Het was een heel realistisch verhaal dat zich afspeelde in de tweede wereldoorlog. De schrijfster heeft dit zelf ook meegemaakt en dat heeft ze erin verwerkt. Ik denk dat dit boek het erg duidelijk maakt hoe iemand van ongeveer 7 jaar de oorlog meemaakt. Je leest ook wat voor vragen en in het hoofd omspoken van een kind. Ik heb de oorlog natuurlijk niet meegemaakt, dus ik vind dit allemaal zeer interessant om te lezen. Ik kon niet echt met de hoofdpersoon meeleven want ik kan me niet in zo’n situatie verplaatsen. Wel was ik het met sommige dingen die hij uitvoerde niet eens. Ik vond het bijvoorbeeld niet erg verstandig dat hij met zulke vrienden omging. Ik zou wat Daniël heeft beleefd niet mee willen maken, want oorlog is natuurlijk niet leuk, en aan het begin sterft zijn moeder en aan het eind word zijn vader opgepakt. Het verhaal zou zich ook zeker in mijn omgeving hebben kunnen afgespeeld. Ik zou niet weten wat ik in zo’n situatie zou doen, dat kan ik niet zeggen. Ik zou ook nooit in exact dezelfde situatie als Daniël kunnen komen. Het is geen leuk einde maar wel heel reëel. Het was ook wel te verwachten dat de vader uiteindelijk werd opgepakt, want hij was niet ondergedoken en had allemaal valse papieren. Ik zou geen ander einde bedacht hebben. De leider van de groep jongens kon je geen vriend noemen. Hij liet de anderen testen afleggen. Een zo’n test was dat een jongen aan een touw in het water werd gegooid met een zak met bakstenen. Wanneer hij bijna verzopen was gooiden ze hem een schaar toe. Zoiets vind ik echt niet kunnen het is levensgevaarlijk. De rest van de groep jongens waren ook geen lieverdjes. Ik zou niemand willen spelen in het boek, maar als ik verplicht een persoon moest kiezen, zou ik Daniël doen. Daniël was de hoofdpersoon. Hij had veel doorzettingsvermogen, en voor iemand van 7 jaar had hij de situatie erg goed door. Hij beleefde ook erg spannende dingen. Ik denk dat de schrijfster dit boek geschreven heeft omdat ze zo haar eigen beleving van de oorlog duidelijk kon maken, en er een mooi verhaal van te maken met fantasie. Ze wil waarschijnlijk mensen overbrengen hoe het is om als kind een oorlog mee te maken, en hoe die dat op zijn manier beleefd.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden