Daglicht door Marion Pauw

BOEKVERSLAG

1. Bibliografische gegevens.

De schrijver van het boek ‘Daglicht’ is Marion Pauw. Het jaar van de oorspronkelijke uitgave is 2008. De uitgeverij van het boek is Anthos. De plaats van de uitgeverij is Amsterdam. De druk en het jaartal van het boek dat ik heb gebruikt is de zestiende druk van 2009.

2. Motivering boekkeuze.

Ik ben aan dit boek gekomen doordat ik het voor sinterklaas had gekregen. Ik zag het laatst weer in de kast staan en had het nog steeds niet gelezen, dus toen las ik waar het boek over ging. Het sprak me wel aan dus toen ben ik het gaan lezen.

Ik hou zowiezo van het genre thrillers, dus sprak het me al wel aan.

3. Samenvatting.

Er zijn twee verhaaldraden. In de oneven hoofdstukken leven we als lezer mee met de ervaringen, belevenissen en gevoelens van Iris Kastelein, een jonge advocate.

In de even hoofdstukken maken we kennis met Ray Boelens, een in een tbs-kliniek opgenomen moordenaar. Door het boek heen lopen deze twee verhalen steeds meer naar elkaar toe. Het is erg moeilijk om een samenvatting te geven in vijf zinnen.

4. Verteller.

Er is eigenlijk sprake van twee ik-vertellers. De ene ‘ik’ is Iris Kastelein, en de andere ‘ik’ is Ray Boelens. Dit komt omdat het eigenlijk twee verhalen zijn.

5. Perspectief.

Het perspectief ligt dus op de oneven hoofdstukken bij Iris Kastelein, en op de even bladzijden bij Ray Boelens. Omdat je hun gedachten en gevoelens kunt lezen, is het dus een ik-verteller (ik-perspectief).

6. Motto.

Er is geen motto, citaat, spreuk of dichtregel aanwezig voor het begin van het verhaal.

7. Motieven.

Familiegeheimen – omdat Ray uiteindelijk het halfbroertje van Iris blijkt te zijn, dit wordt duidelijker als u het boek zelf leest.

Autisme – omdat Ray een vorm van autisme heeft.

Veroordeling – er komt veel in het boek voor dat onder andere heeft te maken met rechtszaken, advocaten etc. Er wordt ook ten onrechte veroordeeld etc.

De relatie tussen moeder en kind – omdat het boek veel gaat over de relatie tussen moeder en kind. De moeder in dit boek verteld bijvoorbeeld heel weinig over haal verleden en serieuze dingen aan haar kinderen.

8. Thema.

Het boek is een psychologische thriller.

De hoofdgedachte van het boek is

9. Titelverklaring.

Aan het einde van hoofdstuk 54 is de autistische verteller Ray aan het woord. Hij zit opgesloten in een tbs-kliniek en kijkt naar zijn zeeaquarium. Hij houdt van het metaalachtige licht dat zachtjes uit het aquarium komt.

Daglicht, had Van de Akker me ooit verteld. De lampen in het aquarium bootsen het daglicht na van bij meter onder de zeespiegel op een zonnige dag. Het beviel me zoveel beter dan het gewone licht, dat ik besloot de gordijnen nooit meer open te doen.

Behalve deze letterlijke verwijzing naar de titel, is er natuurlijk ook een verklaring die te maken heeft met de uitdrukking dat sommige dingen het daglicht niet kunnen verdragen en dat ze weggehouden worden. Dat is het geval met de geschiedenis van de autistische Ray. Hij is veroordeeld voor een moord op een vrouw en haar dochtertje, maar de moord blijkt gepleegd te zijn door zijn moeder. Zijn moeder had het allemaal verborgen willen houden en was er bijna in geslaagd.

Bovendien had ze het bestaan van Ray voor haar tweede kind, de advocate Iris Kastelein verborgen gehouden, want ook dat feit kon het daglicht niet verdragen. De relatie die ze met de vader van Ray heeft, duurt ook voort tijdens het huwelijk dat ze had met de vader van Iris. Geld en status is daarbij het belangrijkst geweest. Iris is boos op haar moeder dat ze tijdens het huwelijk van haar eigen vader doorgegaan is met de relatie met de vader van Ray.

Er is geen motto, maar de titel en het thema hebben wel degelijk wat met elkaar te maken. Hoe de verklaring van de titel is, heeft best te maken met psychologische problemen etc. Het thema is dan ook een psychologische thriller.

10. Beeldspraak.

Een voorbeeld van beeldspraak uit het boek is: Onmogelijk kon ik me uit de ijzersterke greep van de bewaker wurmen. Dit is een metafoor.

11. Evaluatie.

Mijn evaluatie bestaat uit 152 woorden.

Ten eerste vond ik het een leuk boek omdat het realistisch, spannend en ook wel aangrijpend is. Ten tweede vind ik dat het geen saai boek is, het blijft je boeien. Ook zijn de hoofdstukken niet te lang, wat ook prettig is als je wilt stoppen. Dan kun je beter onthouden waar je bent gebleven, en waar het ook al weer over ging.

Ook vind ik het leuk dat het twee verhaallijnen zijn, en dat die op een gegeven moment elkaar kruisen. Ik vind het erg knap hoe deze schrijver dit boek in elkaar heeft gezet. Het verhaal is ook origineel vind ik, ik heb nog nooit echt een boek gelezen dat zo in elkaar zit. Wat ik ook leuk vond, is dat je echt word meegesleept in het boek, je leeft met elke verteller in en kunt je ook echt een beeld vormen van de situaties die in het boek voorkomen.