Chatroom door Helen Vreeswijk

Hoofd- en bijpersonen
De hoofdpersonen in het boek zijn Marcia Janssens en Floor Kloostermans, beiden 15 jaar oud. Het zijn hartsvriendinnen die elkaar goed aanvullen. Marcia neemt initiatief en is brutaal. Floor is stil en kijkt graag de kat uit de boom. Floors moeder beschrijft het perfect; ‘Het zijn hartsvriendinnen. Ze vullen elkaar perfect aan. Floor is een beetje verlegen en Marcia is spontaan en ondernemend’. Marcia en Floor zijn beiden ronde karakters. Zij maken een ontwikkeling door in de vorm van een aantal gebeurtenissen. De belangrijkste is dat ze de partydrug GHB krijgen en daarna seksueel misbruikt worden.
Belangrijke bijpersonen in het boek zijn meneer en mevrouw van Moersel. Hij (meneer van Moersel) heet voor Marcia en Floor Hans Groesbeek, zij is voor hen Sabrina. Deze twee mensen hebben het plan bedacht om Marcia en Floor seksueel te misbruiken, daar opnames van te maken voor kinderporno en dat te verkopen. Meneer van Moersel is een plat karakter. Hij wordt uiteindelijk wel opgepakt, maar toont geen spijt van zijn daden, hij ontkent ze zelfs; ‘Wilt u beweren dat ik lieg’, zegt hij in een verhoor als alle feiten hem zijn verteld. Daarna maakt hij een fout door een iets te zeggen wat de rechercheur hem niet verteld had. Eigenlijk maakt dat niet meer uit, want al snel wordt duidelijk dat er zo veel bewijs is tegen deze man, dat hij sowieso veroordeeld wordt.

Mevrouw van Moersel is een rond karakter. Zij krijgt al snel spijt van de dingen die zij met de meisjes heeft gedaan. Zij maakt geen ontwikkeling door in de vorm van een gebeurtenis, maar in de vorm van dat haar karakter verandert.
Een ander belangrijk persoon is rechercheur van Buren, hij onderzoekt de zaak van Marcia en Floor. Hij is een plat karakter, hij maakt geen ontwikkeling door.
Andere bijpersonen zijn de ouders van Marcia, de ouders van Floor, mensen van de school waar Marcia en Floor op zitten en een aantal mensen van de chatbox en de rechercheurs van het team van Van Buren

Stijl
De stijl van de schrijver is niet heel bijzonder. Er zijn geen dingen die meteen erg opvallen. Wel is het prettig om te lezen. De zinnen hebben een normale lengte en het taalgebruik is begrijpelijk en van deze tijd. Er zitten veel beschrijvende stukken in het boek en er wordt veel in detail verteld. Ook gebruikt de schrijver redelijk veel bijvoeglijke naamwoorden. Een mooi voorbeeld is; ‘Station Elst had twee perrons, een glazen wachtruimte met wat bankjes en twee overvolle vuilnisbakken’. Deze informatie is niet essentieel voor het verhaal, maar het helpt je wel een beeld te vormen van waar het verhaal zich op dat moment afspeelt.
De stijl van de schrijver past wel bij het verhaal. Het verhaal speelt zich af in deze tijd, dus het zou raar zijn als de schrijver veel ouderwetse woorden gebruikt. De stijl ondersteunt het verhaal in de zin van dat je er een beeld bij kan maken in je hoofd. Door de beschrijvende manier van vertellen kan je je inbeelden waar de hoofdpersonen zijn en hoe het er daar ongeveer uit moet zien.

Ruimte
De plaats van handeling van dit boek, dus de topografische aanduiding, is in Nederland. Er worden plaatsen gebruikt die ook in het echt bestaan. Een aantal plaatsen die worden genoemd in het boek zijn Rhenen, Wageningen en Ede.
Een belangrijke functionele ruimte in het boek is de studio. In de studio wordt de zogenaamde fotoshoot, die later een pornoshoot blijkt te zijn, opgenomen. Er zijn natuurlijk ook wel andere plaatsen waar je een fotoshoot kan doen, maar een studio is de meest logische plaats. Andere functionele ruimtes zijn het politiebureau en het ziekenhuis.
Ook zitten er een aantal begeleidende ruimtes in het boek. Het mooiste voorbeeld van een begeleidende ruimte is wanneer Marcia en Floor gedumpt worden door meneer en mevrouw van Moersel, nadat ze seksueel misbruikt zijn en een overdosis GHB hebben gekregen. Ze worden gedumpt bij een bushalte, die zo wordt omschreven in het boek; ‘Ze waren het dorp uit en liepen over het smalle voetgangerspad dat langs de provinciale weg was aangelegd’. Dit pad loopt uiteindelijk naar de bushalte. In de het voorbeeld zijn ‘ze’ de mensen die Marcia en Floor gevonden hebben. Er wordt nog iets aan die begeleidende ruimte toegevoegd, namelijk het weer. Het komt in een aantal voorbeelden erg duidelijk naar voren dat het slecht weer is. Dit is het mooiste voorbeeld; ‘Wie weet hoe lang ze daar al lagen. In de regen en de kou’.


Tijd
De historische tijd van dit boek is in deze tijd. Het verhaal zou zich nu kunnen afspelen. De verteltijd van het boek is 35 hoofdstukken, die samen 326 bladzijden lang zijn. De vertelde tijd van het boek is tussen 5 maart 2007 en 31 juli 2007, ongeveer 5 maanden.
Het boek is grotendeels in chronologische volgorde geschreven, maar niet helemaal. Het boek begint met een flashforward, wanneer Marcia en Floor gevonden worden. Nadat hoofdstuk 1 daarover heeft verteld, begint eigenlijk het echte verhaal pas. Vanaf hoofdstuk 2 wordt verteld hoe Marcia en Floor bij dat bushokje belandt zijn. Dit wordt allemaal in chronologische volgorde verteld. Nadat het verhaal weer bij het bushokje is, gaat de rest van het verhaal gewoon door in een chronologische volgorde.
Wel zitten er veel tijdsprongen in het verhaal. Een mooi voorbeeld van een tijdsprong in het boek is van hoofdstuk 4 naar hoofdstuk 5. Hoofdstuk 4 eindigt ’s ochtends op school, net voordat de lessen beginnen. Hoofdstuk 5 gaat weer verder als Marcia en Floor in de bus stappen, op weg naar huis.
Ook zitten er tijdsverdichtingen in het verhaal. Het mooist voorbeeld van een tijdsverdichting in dit boek is de dag dat ze naar de studio gaan, daar misbruikt worden en de GHB krijgen, daarna gedumpt en gevonden worden, en uiteindelijk in het ziekenhuis belanden. Deze ene dag wordt in 6 hoofdstukken beschreven, in verhouding tot de rest van het boek is dat heel veel.

Verteller
Het boek wordt vertelt door een alwetende verteller. De verteller in dit boek switcht vaak van de ene naar de andere persoon. Het boek wordt bekeken vanuit verschillende personen, die verschillende gevoelens hebben. Ook doet deze verteller nooit mee aan het verhaal. Dit zijn een aantal kenmerken van een alwetende verteller.
Ik vind dat de alwetende verteller een goede keuze is van de schrijver. Het verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven verteld, waardoor je een completer en duidelijk beeld krijgt.

Onderwerp
Het onderwerp van het boek is moeilijk in één woord samen te vatten. Woorden zoals seksueel misbruik, andere identiteit en chatrooms zijn wel woorden die meteen in me opkomen als ik aan dit boek denk. Als hoofdgedachte zou je kunnen nemen; ‘Pas op in chatrooms op internet, veel mensen doen zich anders voor dan wie ze werkelijk zijn’.
Een motief in dit verhaal zijn de chatrooms waar Marcia en Floor vaak zijn. Het thema van dit boek is misbruik, in dit geval seksueel misbruik. Het is een groot onderwerp waar nog niet veel over gepraat wordt en waar vaak een taboe over heerst.


Conclusie
Ik vind dit boek kwalitatief een goed boek. Het is op een fijne manier geschreven, waardoor je het makkelijk kan lezen. Ook worden er veel verschillende dingen gebruikt (zoals tijdsverdichting en begeleidende ruimte) die het boek leuker maken om te lezen. Het boek is van deze tijd, waardoor het makkelijker wordt om je in te leven in een situatie. Er wordt goed afgewisseld met lange en korte zinnen. Ook wordt niet elke minuut van het verhaal beschreven, wat in dit geval ook niet relevant zou zijn voor het boek. En wat natuurlijk belangrijk is, is of een boek een goed inhoudelijk verhaal vertelt of niet. Ook dat is in dit boek het geval. Het is een logisch en realistisch verhaal. In het grootste gedeelte van het boek worden dingen vertelt die het verhaal een meerwaarde geven. Door als deze dingen ben ik tot de conclusie gekomen dat ik het een kwalitatief goed boek vind. Wat wel jammer is, is dat het boek een beetje een open einde heeft.