Chatroom door Helen Vreeswijk

Maak een interview met één van de personages voor in een tijdschrift of krant.

CHATTEN, EEN MANIER VAN SOCIAAL CONTACT OF EEN GEVARENZONE?

In dit artikel zullen we het veelal hebben over chatten en de gevaren ervan. We spreken hier met Floor Kloostermans (15) die hier zelf een heel nare ervaring aan over hield. Zij en Marcia Janssens (16), toen boezemvriendinnen, waren het slachtoffer van kinderpornografie en seksueel misbruik. De oorzaak was… de chatroom.

Dag Floor, wij hebben net als zoveel andere mensen gehoord wat jullie vorig jaar is overkomen. We willen je graag wat vraagjes stellen in verband met jou ervaring daarmee en zouden hiermee jongeren de gevaren willen laten inzien van het chatten en zo. Dan gaan we nu over naar de eerste vraag. Dit incident is gebeurd samen met je vriendin Marcia, hoe zijn jullie vriendinnen geworden?
Vanaf het eerste moment dat we elkaar leerden kennen klikte het eigenlijk direct. We gingen allebei naar de brugklas en de eerste dag wenkte Marcia mij om naast haar te komen zitten in de klas en vanaf toen zijn we eigenlijk boezemvriendinnen geworden.
Marcia bracht je op het idee om te gaan chatten, dit was eerder haar manier om een knappe jongen te leren kennen. Wat vond jij van die manier?
Ik vond het eerlijk gezegd maar eng en stom. Als ze een leuke jongen leerde kennen wou ze met hem afspreken, maar dan betrok ze mij daarbij en moest ik alles verzwijgen voor haar ouders. Dit vond ik niet zo leuk.

Je vond het chatten dus eigenlijk maar niks. Waarom heb je het dan zelf ook gedaan?
Eigenlijk was het allemaal Marcia’s idee. Zij meldde me aan bij een profielsite en we veranderden onze leeftijd en trukeerden onze foto’s. Voor het eerst kreeg ik aandacht van jongens, wat natuurlijk altijd fijn is. Alleen… (stilte) wilden de meeste jongens enkel maar geilen en daar was ik een beetje bang voor. Zelf durfde ik ook niet direct een gesprek aangaan, ik was bang om zonder woorden te geraken en dat lijkt ook maar dom. Ik moest ook oppassen met de informatie die ik doorgaf, ze moest natuurlijk overeen komen met de gegevens van de profielsite en ook telefoonnummers en MSN- adressen geef je beter niet te snel door.

Heb jij je MSN- adres en of  telefoonnummer ooit aan onbekende jongens gegeven?
Ja, mijn mailadres gaf ik aan de meeste jongens die het me vroegen, maar daarbij heb je het gemak dat je de jongens waarmee je niet meer wilt spreken kunt blokkeren. Één persoon heeft mijn telefoonnummer gehad, ook al weet ik niet van wie hij het heeft gekregen, en die belde en stuurde mij berichten geregeld. Hij vroeg me dan om dingen te doen voor de webcam, wanneer ik dit niet wou doen probeerde hij druk op mij uit te oefenen door te zeggen dat hij weet waar ik woon en weet waar ik op school zit. Het probleem met je telefoonnummer uitwisselen is natuurlijk dat je hem niet kunt blokkeren, waardoor het meer op stalken begon te lijken. Hij bleef maar bellen en berichten sturen. Ik beantwoordde zijn gesprekken niet meer en negeerde zijn berichten, na een eindje stopte hij ermee.

Op een dag kreeg je een mailbericht van een modellenbureau dat ze wel geïnteresseerd in je waren. Wat dacht je toen je die mail las?
Marcia was bij mij op de kamer toen ik deze las. Zij was zeer enthousiast en deed er heel druk over. Volgens haar was dit een unieke kans en mocht ik deze zeker niet laten schieten. Ze was er zelf jaloers om, mij bleef het eerder onverschillig. Wie vond mij nu mooi? Ik had geen figuur en ik had last van puistjes.

Toch heb je toegestemd en ook Marcia diende een aanvraag in. Jullie maakten eerst een afspraak in het park voor enkele testfoto’s, daarna kwam het serieuze werk en spraken jullie af op zaterdag 23 juni. Jullie begonnen met enkele foto’s in dagelijkse kledij, maar toen kwam Hans Groesbeek op de proppen met reclame voor ondergoed. Wat vond jij van dit idee?
Ik was niet van plan om uit de kleren te gaan en zeker niet toen Hans, eigenlijk heet hij Teunis Johannes, opmerkte dat we hierbij ook enkele poses moesten aannemen zonder bh of bovenstukje. Ik vond dit maar eng en het was allemaal wat onwennig. Het gedachte dat alle jongens, en dus ook Wesley, mij zo zouden zien vond ik helemaal niet leuk.

Nadat jullie toch foto’s hebben gemaakt in ondergoed werd er een pauze ingelast. Jullie kregen beiden een vruchtensapje te drinken. Daarin zat een soort drugs, hoe ervoer je dit?
Ja, Hans had er GHB ingedaan. GHB is een zoutige vloeistof waardoor je seksueel opgewonden geraakt. Door de zoete smaak van de vruchtensap proefde je het zoute niet. Vroeger werd dit in ziekenhuizen gebruikt als narcosemiddel, maar sinds enkele jaren is dit bij de wet verboden. Als je er teveel van inneemt of toegediend krijgt kan het zelfs coma veroorzaken. Nadat wij van dat spul hadden gekregen, werd ik misselijk en kreeg ik moeite met slikken, praten en bewegen. Bepaalde lichaamsdelen kon ik niet meer voelen en ik hoorde een raar gebrom in mijn hoofd, het leek op gezoem. Na enkele minuten kwam Sabrina bij me zitten en legde mijn hoofd tegen haar borst, ze had haar T-shirt uitgedaan. Toen begon ze mijn borsten aan te raken, te kneden en te kussen. Ik wilde protesteren, maar ik had het fut niet meer. Ze ging toen zelfs met haar vingers tussen mijn benen en in mijn kruis, maar ik kon niets doen. Nadien had ik vooral hoofdpijn en moest ik overgeven.

Toen Geert de Vogel jullie terugvond waren jullie allebei bewusteloos. Wanneer kwam je terug bij bewustzijn?
In de ambulance, één van de verplegers scheen met zo’n lichtje in mijn ogen. Ik had nog verschrikkelijk veel slaap van die GHB en werd dus liever met rust gelaten.

Hoe was je herstel nadien?
In de ambulance was ik nog erg misselijk en duizelig. Ik hoorde gebrabbel op de achtergrond, maar kon hen amper verstaan. Eens in het ziekenhuis was er zeer veel steun en bezorgdheid van mijn familie en vrienden. Daarvoor ben ik hen heel dankbaar.

En hoe verliep het nog met Marcia?
Ook zij verbleef nog een eindje in het ziekenhuis, maar nadien heb ik haar een heel eind niet meer gesproken. Als ik haar belde, wou ze niet aan de telefoon komen, waarschijnlijk had ze schuldgevoelens. Nu is onze vriendschap ten einde. Ik ben veranderd van school en ga liever niet meer met haar om. Ik verwijt haar niks, maar ik zou graag niet meer op het verkeerde pad terechtkomen.

Welke goede raad zou je nog willen geven aan de jongeren? Of waar zou je jou kinderen zeker voor waarschuwen?
Ik zou hen waarschijnlijk mijn belevenis uit de doeken doen, deze illustreert volgens mij toch wel de gevaren van het chatten. Ik zou jongeren vooral willen aansporen om geen gegevens uit te wisselen en niet met onbekende mensen af te spreken zonder volwassenen.

Floor, bedankt voor je tijd en medewerking. We zullen hier een mooi artikel over schrijven en de tips onthouden. Heb je hier zelf nog iets aan toe te voegen?
Dit is zeker met groot genoegen gedaan en ik zou iedereen die mij heeft geholpen en gesteund tijdens het herstel nogmaals willen bedanken, bij dezen. Dank u wel.