Hildebrand – Camera Obscura
De familie Stastok en de familie Kegge. 1) Hildebrand – (Nicolaas Beets), Camera Obscura, Utrecht/Antwerpen, naar de derde uitgave van 1851. Mijn verwachting van het boek was positief. Dit kwam vooral door de tekst op de achterkant van het boek, waarin verteld wordt dat het één van de weinige Nederlandse boeken is van de 19e eeuw die nu nog wordt gelezen. Ik had dus verwacht dat het daarom een goed boek zou moeten zijn, omdat het zo vaak gelezen wordt, maar ook dat het best saai kan zijn omdat alles in die tijd heel vaak nauwkeurig beschreven werd. Er wordt verder niks over de inhoud verteld dus daar kon ik geen verwachtingen over hebben. ‘Ik ben blij dat ik later een serieus mens ben geworden’ is een samenvatting van het motto. Nicolaas Beets beschouwde zijn werk in Camera Obscura niet als serieus en is later wel serieuze religieuze teksten gaan schrijven. 2) De volgende verhalen staan in de verhalenbundel: jongens, kinderrampen, een beestenspel, een onaangenaam mens in de haarlemmerhout, humoristen, de familie Stastok, varen en rijden, genoegens smaken, een oude kennis, verre vrienden, narede en opdracht aan een vriend, de familie Kegge, ’s winters buiten en Gerrit Witse. Tussen de verhalen zelf is niet echt een verband te ontdekken, maar Hildebrand speelt wel in elk verhaal de hoofdrol en alles wordt dus ook vanuit zijn opzicht in de hij-vertelsituatie verteld. 3) Het onderwerp vond ik wel interessant, dat Hilderbrand zich veel beter vond dan iedereen om zich heen. Hij probeerde altijd de beste te zijn en mensen te verbeteren. Hij vond dat hij geschikt was om iedereen uit hun problemen te helpen. Dit komt ook naar voren in het verhaal ‘De familie Kegge’ als hij Van der Hoogen bedreigt vanwege zijn verkrachtpoging bij Suzette Noiret. Toen vond hij ook dat hij dit allemaal moest regelen en daardoor veel beter was dan alle anderen. Een ander belangrijk onderwerp was het bestuderen en bespotten van de gegoede burgerij door hildebrand. Hij keek en beschreef hoe ze zich gedroegen en wat ze allemaal deden. Hij bespotte ook de gegoede burgerij, zoals dat hij zijn neef Pieter Stastok belachelijk maakt om zijn stijfheid en hij maakt de familie Kegge belachelijk dat ze pronken met hun dure huis, maar dat bijvoorbeeld Dhr Kegge eigenlijk helemaal geen ontwikkeling heeft en bijna niks weet. Maar omdat dit allemaal erg precies en vaak beschreven werd werd het soms wel heel erg saai om te lezen. De gebeurtenissen in het verhaal vond ik grotendeels eigenlijk helemaal niet zo interessant. Er gebeuren helemaal geen spannende en opvallende dingen in het boek maar het is een aaneenlopend verhaal met saaie gesprekken en beschrijvingen van alle kamers waar het verhaal zich in afspeelt. Hildebrand heeft er wel humor in gestopt, maar deze kon ik eigenlijk in het boek niet terugvinden. Dit komt doordat ik de humor in het hele boek niet begreep, want het is wel in een hele andere periode geschreven. Dit maakte het lezen extra vervelend. Het verhaal heeft wel een logische volgorde van gebeurtenissen. Het is ook chronologisch verteld en heeft geen flashbacks, wat wel heel prettig was omdat het anders echt niet meer te volgen zou zijn. Hildebrand speelt in alle verhalen zelf de hoofdrol en hij is dus ook echt een karakter in het boek. Maar alle andere personages worden maar heel oppervlakkig beschreven en zijn allemaal typen. De karaktereigenschappen van Hildebrand zijn goed beschreven. Het is heel makkelijk te ontdekken dat hij veel hoogmoed heeft omdat hij iedereen wil overtuigen dat hij gelijk heeft en vind dat hij veel beter is. In sommige opzichten vind ik Hildebrand wel sympathiek, dit is vooral als hij kritiek heeft op de familie Kegge dat ze zo laten zien dat ze zo rijk zijn. Ik vind het dus ook heel goed dat Hildebrand commentaar heeft op de gegoede burgerij die daar te veel pronkt en op het gedrag van zijn neef Pieter, die veel te stijf is en het alleen maar kan hebben over z’n studie (Rechten), maar verder geen sociale contacten heeft. Hildebrand probeert hem een beetje los te maken en lol te laten hebben, maar dit lukt niet goed omdat Pieter zich veel te snel beledigd voelt. Maar aan de andere keur ik het van Hildebrand niet goed dat hij zich zelf zo superieur vind aan iedereen, want dit maakt hem soms best arrogant. De opbouw van de twee verhalen vind ik best goed, omdat de gebeurtenissen makkelijk in elkaar overlopen. Dit maakt het weer minder ingewikkeld. Dat je de gebeurtenissen allemaal vanuit de ogen van Hildebrand ziet en dat er geen flashbacks in de verhalen zitten maakt het ook weer gemakkelijker te lezen. Het taalgebruik vond ik best moeilijk, ondanks dat de gebruikte woorden bijna allemaal nog heel normaal zijn. Het moeilijke in de tekst zat hem in de zinsbouw. De verhalen zaten vol met lange ingewikkeld gestructureerde zinnen, wat bij mij veroorzaakte dat het lezen veel tijd kostte om het goed te kunnen volgen. Het is me opgevallen dat het taalgebruik eigenlijk nog heel gewoon is vergeleken met nu, want ik had eigenlijk verwacht dat het vol met ouderwetse moeilijk te begrijpen woorden zou zitten, maar dit viel gelukkig erg mee. 4) Met Camera Obscura wordt een donkere kamer bedoelt, dat geschikt is voor het ontwikkelen van foto’s. Het werd ook wel de voorloper van het fototoestel genoemd. Het verband tussen de titel en de verhalen is dat alles heel precies beschreven werd, zodat je je de situatie goed voor kon stellen. Hildebrand probeerde dus foto’s te maken die je zelf door zijn beschrijvingen voor je moest halen. 5) In beide verhalen, de familie Stastok en de familie Kegge, is het onderwerp bespotting van de mensen door hildebrand. En hijzelf is dus ook het enige verband tussen de verhalen. 6) De verhalen zijn allemaal los van elkaar geschreven, dus een echt verband zit er niet tussen; het enige wat ik kan ontdekken is dat sommige zich in leiden afspelen, maar daardoor zit er geen samenhang tussen. 7) Camera Obscura is een verhalenbundel: De samenhang tussen de verhalen is dat Hildebrand in elk de hoofdrol speelt. 8) In deze twee verhalen zitten geen open plekken. De verhalen zijn niet zo heel lang dus er gebeurt ook niet zo veel en gebeurt ook in een heel korte tijd. 9) De analyse van de beste twee of drie verhalen afzonderlijk is hier niet van toepassing omdat de gehele analyse over twee verhalen gaat. 10) De verhalen worden precies chronologisch verteld dus is er volgens mij geen sprake van procédés. 11) Mijn verwachtingen zijn deels uitgekomen. Ik dacht dat ik het een goed boek zou gaan vinden maar dit is niet helemaal uitgekomen. Ik vond het thema wel interessant, maar wat ik al verwacht had was dat alles heel saai en uitgebreid beschreven was.