Zakelijke gegevens
Auteur: Abdelkader Benali
Titel: Bruiloft aan zee, Malmberg, Den Bosch, 2002, 150 blz.(2001)
Genre: cultuurroman
Eerste reactie
Keuze:
Ik heb dit boek gekozen omdat het me in eerst instantie een leuk boek leek. Ik had de achterkant gelezen en die vond ik interessant. Maar ik heb dit boek ook gekozen omdat niet iedereen hem ging lezen. Ik was daarom ook de enige in de klas die dit boek gelezen heeft.
Verdieping
Samenvatting:
Het verhaal wordt verteld door een verteller en door de twintigjarige Lamarat. Er komen vier mensen in voor, Lamarat, Rebekka, Mosa en Chalid.
Lamarat gaat zijn oom zoeken. Mosa, die een dag voor zijn huwelijk met Rebekka weg gaat naar Melliaar om voor het laatst in zijn leven naar de hoeren te kunnen gaan.
Lamarat stapt in de taxi van Chalid en weet niet waar hij heen moet. Want hij weet niet waar zijn oom heen is gegaan. Eerst zwijgt hij in de taxi tot dat Chalid hem herkent als de naamgenoot van zijn opa. Lamarat vertelt dat hij zijn oom Mosa zoekt en hij heeft toevallig in dezelfde taxi gezeten waar Lamarat nu in zit. Chalid zegt dat hij Mosa naar Melliaar heeft gebracht. Terwijl ze in de taxi zitten kom je de hele geschiedenis van Lamarat en de streek Iwojen te weten.
Wanneer ze Mosa vinden en terug brengen naar Tourarit, naar Rebekka. Is Rebekka zo boos dat zij een stukje van zijn mannelijkheid afknipt.
Lamarat keerde terug naar Ollanda oftewel Holland. Rebekka bleef in de streek. Mosa stierf een paar jaar later en Chalid had volgens de roddels de loterij gewonnen en woonde nu op Cuba of Patagonië.
Verhaaltechniek:
De schrijver heeft een totaal eigen schrijfstijl geïntroduceerd. Hij gebruikt allemaal verschillende uitspraken, en verschillende talen. Er wordt heel levendig geschreven. Net alsof hij zich achter de tekstverwerker helemaal uitleefde.
Het verhaal is in deze tijd geschreven. De plaats waar het zich allemaal afspeelt is Marokko in de streek Iwojen. Er wordt in dit boek maar over een dag verteld. Voor de rest zijn het allemaal herinneringen.
Hij heeft elk verhaalfiguur een eigen herkomst gegeven en verteld over deze herkomst. Ook zijn er verhalen over waar een bepaalde naam vandaan komt. Zoals Lamarat, de naam van de opa van Chalid was ook Lamarat. Lamarats vader wist namelijk geen naam voor zijn zoon. Er zit dus achter elk van de verhaalfiguren wel een verhaal. Ze hebben ook allemaal hele andere karakters. Ze zijn van elkaar afzonderlijk allemaal “aparte” mensen.
Bij de situaties heeft de schrijver ook allemaal aparte verhalen. En het zijn ook eigenlijk allemaal kleine verhaaltjes in één boek. De situaties die beschreven worden slaan nooit op elkaar. Het gaat telkens weer over iets anders. Zoals mens-erger-je-niet mannen in het café en brood met ui etende liefdesparen op het openlucht sanitaire.
De vertelwijze is ook weer iets aparts. Meestal heb je maar een iemand die aan het woord is. Maar hier heb je twee vertelsituaties. Er is een verteller, maar Lamarat is ook aan het woord.
Thematiek:
De hoofdgedachte is de twee botsende culturen. Iemand die in Nederland heeft gewoond en weer terug keert naar Marokko en ziet dat deze twee werelden niet samen gaan.
Het verband tussen de titel en het thema is dat je ziet dat de traditionele bruiloft voor Lamarat een heel zooitje is. Terwijl het voor de andere omstanders heel normaal is.
Literatuurgeschiedenis:
Het werk werd voor het eerst in 1996 gepubliceerd. De schrijver Abdelkader Benali werd in 1975 geboren in Marokko toen hij vier was kwam hij in Rotterdam. Hij heeft de mavo en havo gedaan. Daarna een jaar geschiedenis op een lerarenopleiding en toen aan de universiteit van Leiden.
Het werk is rond 1996 geschreven. De gewone moderne stroming. Alleen wordt er dan ook al veel gediscrimineerd. Tegenover Turken en Marokkanen, dit uit onbegrip voor hun cultuur.
Zelf komt hij uit Marokko. Dus hij weet wat het is. De twee culturen die met elkaar botsen. Zelf zag hij dat ook als hij weer op vakantie was in Marokko dat de omschakeling van rijk naar arm steeds minder soepel verliep.
Beoordeling
Een positieve werking is dat er diep op de cultuur van de Marokkaanse wereld wordt ingegaan. Want over de cultuur en hoe deze mensen leven wist ik maar weinig. Het was daarom best wel interessant. En een boek waar je over na denkt omdat je toch tegen deze mensen anders aan gaat kijken.
Het laatste stuk van het verhaal sprak mij het meeste aan. Want daarin wordt Mosa terecht gewezen op zijn fouten door zijn ex-toekomstige vrouw. Ik vind het ook wel grappig dat de omstanders dachten dat Rebekka ontmaagd was maar dat dit het bloed was van Mosa.
De herinneringen die worden verteld vind ik een negatief verhaal element. Want het haalt je helemaal uit het verhaal. En als ze dan weer verder gaan met het verhaal weet je niet meer waar het toen over ging.
Ik vind de keuze van het thema heel apart. Er komen heel vaak dezelfde thema’s voor in boeken. Maar dit thema had ik nog nooit gelezen. Het was weer iets heel anders wat je aan het denken zet.
En omdat het een thema is wat je nog niet hebt gelezen is het heel verrassend. Omdat je niet echt voor je zelf al een bepaalde lijn door het verhaal kan trekken.
Het taalgebruik was wel heel moeilijk. Het werd namelijk heel warrig geschreven. Maar het was wel een originele manier van schrijven.
Ik vind het boek minder leuk dan ik had verwacht. Ik had meer strakkere verhaallijnen verwacht. En niet zo’n warrig geschreven verhaal.
Ik zou ook een ander niet aanraden om dit boek te lezen. Want het is heel moeilijk te begrijpen. Maar het verhaal was wel goed. En ik denk ook niet dat veel mensen zich interesseren in een andere cultuur.
De recensie gaat over het boek bruiloft aan zee. De schrijver van de recensie is Wieneke kok. De recensie komt uit Trouw van achtentwintig september 1996.
Benali, geboren in Marokko, opgegroeid in Rotterdam. Heeft vier mavo, vijf havo, vijf vwo gedaan. Zijn propedeuse van de lerarenopleiding geschiedenis. En studeert nu geschiedenis op de universiteit.
Met een schrijfwedstrijd won hij een jaar gratis studeren. Hij heeft alle schrijfwedstrijden waaraan hij mee deed gewonnen.
Na nog een wedstrijd te hebben gewonnen kreeg hij een aanbod een roman te schrijven. Na zes versies was bruiloft aan zee voltooid.
De hoofdpersoon Lamarat is een sukkel. Alle personen hebben wel wat weg van Abdelkader hem zelf.
Benali moet niks hebben van gewichtdoenerij van schrijvers die een thema en motief hebben gekozen. Hij schrijft niet voor een doelgroep. Hij vindt het belangrijker dat hij het zelf leuk vindt. Hij houdt er niet van literatuur en politiek te mengen. Hij wil teksten zo aantrekkelijk mogelijk maken. Mensen overtuigen en prikkelen.
Het mooiste stuk uit het boek gaat over de zieke vader die in bed ligt. Hij voelt zich dan hetzelfde als hem. Het schuldgevoel dat je hebt over je familie, wat je echt voelt wordt verstopt.
Ze zeggen wel eens dat de beste literatuur ontstaat uit twee culturen. De multiculturele samenleving brengt alleen maar voordelen. Dit boek heeft mij aan de ene kant dichter bij mijn wortels gebracht, maar me er ook ver van verwijderd.
Verwerkings opdracht
Persoonlijke beoordeling van iemand anders:
Onderwerp: het onderwerp spreekt me wel aan. Het gaat namelijk over een bruiloft in een andere cultuur en dit vind ik interessant.
Gebeurtenissen: ik vind het jammer aan dit verhaal dat er eigenlijk zo weinig gebeurtenissen zijn. Het zijn vooral veel gedachten en flashbacks waar je over leest. Natuurlijk is er de verdwijning, de zoektocht en de bruiloft en die zijn ook wel goed beschreven.
Personen: de personen in dit verhaal lijken wel allemaal zeer aparte wezens te zijn. Er zit geen normaal mens tussen.
Opbouw: niet erg duidelijk. Door al de flashbacks rak je de draad van het verhaal heel snel kwijt, wat heel vervelend is.
Taalgebruik: Het taalgebruik is anders, maar wel leuk. Het houdt je “bij de les”.
Mijn reactie op deze persoonlijke beoordeling:
In het begin sprak het onderwerp mij ook aan. Ik had de achterkant gelezen en die vond ik best interessant. En over een andere cultuur lezen leek me ook wel leuk. Zelf had ik nog nooit een boek gelezen waarin een hele andere cultuur wordt beschreven. Waar ik het alleen niet mee eens ben is dat het verhaal alleen draait om een bruiloft in een andere cultuur. Want dat is absoluut niet zo. Het gaat er juist om dat twee totaal verschillende culturen niet samen kunnen.
Ik vind dat het boek genoeg gebeurtenissen bevat. Ze worden alleen heel uitvoerig besproken en met heel veel flashbacks. Er wordt heel duidelijk vertelt over de zoektocht naar Mosa. En hoe de mensen daar leven.
De personen zijn inderdaad heel apart. Ze hebben hele overdreven karkaters. Zoals Mosa de dag voor zijn bruiloft nog even naar de hoeren wil. En dat Lamarat met een vriendinnetje uien met brood eet op het openlucht sanitaire.
De opbouw vind ik ook heel erg verwarrend. Door de flashbacks raak je inderdaad de draad kwijt. Dit komt omdat er echt extreem veel flashbacks zijn. En veel herinneringen, persoonlijke gedachtes. En als dit allemaal door elkaar heen gaat en je moet ook nog eens de grote verhaal lijn onthouden is dat heel moeilijk.
Het taalgebruik is ook anders. De schrijver gebruikt ook niet altijd beschaafde taal. Dat vind ik wel grappig. Het geeft de tekst een leuk en levendig karakter.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
P.
P.
Ja thnx hoor... :P
20 jaar geleden
Antwoorden