Praktische gegevens
Het boek ‘brandende liefde’ is geschreven door Jan Wolkers. Dit boek is in 1981 uitgegeven. De druk staat er niet bij. De eerste druk van het boek was ook in 1981.
Brandende liefde heeft 247 bladzijden. Die zijn verdeelt in 30 hoofdstukken.
Het boek heeft een Engelstalig motto: “As a story itself it is true enough in its essentials. The sustained invention of a really telling lie demands a talent which I do not possess.” (Joseph Conrad)
De vertaling hiervan is: “Het verhaal op zich is waar genoeg in de werkelijkheden.
Het langdurige verzinsel van een werkelijk vertelde leugen eist een talent die ik niet bezit.”
Ik vind het moeilijk om te zeggen wat dit motto met het boek te maken heeft. Ik denk dat Jan Wolkers met de ‘ikpersoon’ in het motto het ‘ikpersoon’ in het boek bedoelde in zijn relatie met mevr. Bonnema. Ook al weet ik niet goed wat er met het motto bedoeld wordt. Ik vind het wel passen in de sfeer van het boek.
De titel slaat op de bloem die Mevr. Bonnema vroeger op haar balkonnetje had staan. Op haar verjaardag besluiten de ikpersoon en de van Gogh baard het balkonnetje weer op te vrolijken.
Jan Wolkers geeft zijn boeken meestal een titel van iets wat met de natuur te maken heeft. Een vlinder, fruit, een boom, enz. Deze ‘objecten’ komen dan meestal ook maar één keer in het verhaal voor maar hebben wel allemaal met de hoofdpersoon te maken. Het hele boek draagt deze titel omdat het symbool staat voor de gevoelens tussen de hoofdpersonen.
Het verhaal is één grote flashback. Het begint met één hoofdstuk in de jaren zestig. Gaat dan terug naar de jaren 50. Het blijft ongeveer één jaar in de jaren 50 hangen. En gaat dan weer terug naar de jaren 60. Bewijzen daarvoor zijn de jaartallen die in het boek genoemd worden.
Het boek speelt in een speelruimte. De ruimte heeft geen verdere invloed op het verhaal.
Er is één hoofdpersoon. Het ikfiguur (voortaan: ‘De schilder’).
De schilder (round caracter) zit op een kunstacademie en krijgt franse lessen bij mevr. Bonnema. Hij heeft een mooi uiterlijk en is smoorverliefd op Anna. Het mooie meisje wat bij mevr. Bonnema in het huis woont. Om bij Anna te zijn laat hij zich commanderen voor mevr. Bonnema. De belangrijkste inspiratiebron voor zijn schilderijen is liefde.
De schilder verandert tijdens het boek. In zijn studentenjaren wordt hij minder onschuldig en laat hij minder over zich heen lopen. Dat blijkt als hij, in een panieksituatie, de lastige mevr. Bonnema aan het einde van het boek met een mes bedreigd. 10 jaar later is hij veel serieuzer geworden. Hij moet hard lachen om studentengrappen van toen.
Verder is er nog één bijpersoon. Mevr. Bonnema
Mevr. Bonnema (typetje) is de Franse lerares van de Schilder. Ze geeft hem, en nog een paar andere studenten, gratis Franse les. In ruil daarvoor moeten haar leerlingen soms karweitjes voor haar opknappen. Ze is een oude, lelijke, dodelijk zuinige, vrijgezel.
Mevr. Bonnema verandert niet in het boek.
Verder zijn er nog enkele kleine bijpersonen zoals: Anna; de bloedmooie vrouw uit de flat van Mevr. Bonnema, van Gogh-baard; een leerling van mevr. Bonnema, samen met de Schilder verzorgt hij de vader van mevr. Bonnema, De oude chirurg; de vader van mevr. Bonnema die op sterven ligt en aan parkinson lijdt.
Vertelwijze en Structurele aspecten
Het boek is helemaal geschreven in ‘personaal ik-perspectief’ en is in feite één grote flashback. Door het perspectief sta je dichter bij het hoofdfiguur en kan je je beter in hem inleven. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom de schrijver dit perspectief gekozen heeft.
Jan Wolkers besteed weinig tijd aan het beschrijven van de omgeving. De personen worden echter wél uitgebreid beschreven.
Het boek begint wanneer de Schilder een uitnodiging krijgt voor de begrafenis van Mevr. Bonnema. Dan begint hij herinneringen aan zijn tijd met haar op te halen. De herinneringen lopen chronologisch van het begin tot het eind. Er is wel tijdversnelling en vertraging toegepast. Daarna gaat het boek weer een grote stap vooruit in de tijd naar de begrafenis van Mevr. Bonnema. Het boek is dan ook helemaal in de verleden tijd geschreven. Het boek begint wanneer de Schilder een uitnodiging voor de begrafenis krijgt. Hij gaat dan meteen vertellen over zijn herinneringen. Het begin is informatief. Het boek heeft een open einde. Niemand weet hoe het verder zal aflopen met Anna en de Schilder. Zouden ze een relatie krijgen? Het taalgebruik van de schrijver is normaal. Niet overdreven formeel en netjes maar ook niet populair en informeel. Het boek was alleen wel lastig om te lezen omdat er veel franse zinnen in voorkomen.
De belangrijkste gebeurtenissen in het boek zijn:
· Het overlijden van mevr. Bonnema
· De ontmoeting met Anna
· Het naakt poseren van Anna
· Het ziek worden van de oude chirurg
· Het doodgaan van de oude chirurg
· Het portret van de oude chirurg en Anna
· De bevalling van Anna (!)
· De begrafenis.
De spanning bouwt zich het hele varhaal lang op en als Anna moet bevallen bereikt het zijn hoogtepunt.Daarna is het ineens afgelopen.
Thematische aspecten
Verhaalmotiefen:
· De liefde de Schilder is ongelofelijk verliefd op Anna.
· Poseren Een kunstenaar heeft nou eenmaal modellen nodig. Anna Poseert vaak voor de ikpersoon.
· Omgang de manier waarop alle personages met elkaar omgaan.
· De Dood Omdat de oude chirurg de hele tijd eigenlijk ligt dood te gaan speelt de dood ook een grote rol in het boek.
Abstracte motiefen:
· De witte kan Dit is de kan die de Schilder graag wil hebben voor zijn stillevens. Alleen mevr. Bonnema vind dat eerst niet goed. Later erft de Schilder deze kan
· Het vest het vest dat de Schilder van mevr. Bonnema op sinterklaas heeft gekregen.
· De golfijzeren plaat een grote ijzeren plaat die leerlingen van Mevr. Bonnema in opdracht van haar voor de deur hebben gezet. Als er een inbreker zou komen zou dit ding naar beneden vallen
De hoofdgedachte van het boek is dat je mensen moet accepteren zoals ze zijn. Het ikfiguur accepteerde Bonnema niet als een volwaardig mens en andersom.
Mening
Ik vond het een erg mooi en boeiend boek. Het is zo geschreven dat je door moet blijfen leven. Je bent steeds benieuwd wat er op de volgende bladzijde gebeurt. Ook vond ik het erg grappig. Om bepaalde stukken heb ik ongelofelijk moeten lachen. Ik heb het boek gelezen omdat ik ‘de Junival’ en ‘turks fruit’ van Jan Wolkers ook mooie boeken vond en ik wou een derde boek van hem lezen. Toen heb ik selectief (en een beetje afgaande op de kleur van de rug) een boek van hem uit mijn ouders boekenkast gepakt.
Samenvatting
De Schilder is erg verbaast als hij een uitnodiging voor de begrafenis van mevr. Bonnema krijgt. Zijn oude franse lerares. Hij heeft haar namelijk al 10 jaar niet meer gezien en vroeger was hij ook niet haar vriendelijkste leerling geweest. Mevr. Bonnema bij bijna iedereen uit zijn school berucht. Ze stond bekend als een oud, vervelend mens maar omdat ze gratis les gaf had ze veel leerlingen. Bij haar in de flat woonde een beeldschone vrouw: Anne. Na een tijdje les van Mevr. Bonnema gehad te hebben besluit de Schilder naar Anna toe te gaan om te vragen of hij haar mag schilderen. Dat vindt ze goed. Na een paar portretten lukt het de Schilder om Anna over te halen uit haar kleren te gaan. Dit loopt uit op seks.
Niet alleen Anna woont bij mevr. Bonnema in het huis maar ook de vader van mevr. Bonnema, een oude chirurg met parkinson. Als hij op het laatst zijn bed niet meer uit kan komen moet hij verzorgt worden; alleen is het een probleem dat mevr. Bonnema dat niet wil doen. Als na een tijdje het hele huis stinkt besluit mevr. Bonnema dat een paar leerlingen van haar haar vader maar moeten verzorgen. Zo komt het dat de Schilder en de van Gogh-baard de oude chirurg moeten verzorgen. In ruil daarvoor mogen ze in het souterrain van mevr. Bonnema wonen.
Ondertussen is de Schilder bezig met een Suzanne en de grijsaard. Een portret van Anna die de oude chirurg verzorgt. Om zijn portret af te maken wil hij dat Anna voor één keertje naakt bij de oude, stervende man poseert. Als hij Anna eindelijk heeft overgehaald, en hij ze net wil gaan schilderen, overlijdt de oude Bonnema. De schilder zegt niks tegen Anna, en schildert de zwangere Anna naast de dode man. Hij schildert ze zo snel mogelijk. Als de schilder weer beneden komt, ziet hij van Gogh-baard net terug van z’n Franse les komen. Van Gogh-baard wil de dode man graag zien en schilderen en ze gaan naar boven. Eenmaal daar aangekomen moet de van Gogh-baard kotsen.
Door al het lawaai komt mevr. Bonnema naar boven. Ze lijkt niet getroffen door de dood van haar vader.
Omdat Anna zwanger is van haar man moet ze van mevr. Bonnema het huis uit. Ze wil beslist geen jengelende kinderen in haar huis. De Schilder mag Anna voor de laatste keer naakt schilderen.
Als Anna net uit haar kleren is beginnen opeens de weeën. Het begint een panieksituatie te worden. De Schilder belt een dokter en doet wat die zegt. Dan komt mevr. Bonnema opeens op het geluid af en ze ziet het, inmiddels afgemaakte, schilderij van haar vader met Anna staan. Ze begint hysterisch te gillen. Om Anna en het kind te beschermen pakt de Schilder het schilderij en slaat het op het hoofd van mevr. Bonnema kapot. Als ze blijft gillen bedreigd hij haar met het broodmes. Anna geeft de schilder nog één kus, voordat ze vertrekt.
Tien jaar later belt de Schilder Anna op om te vragen of ze ook mee naar de begrafenis gaat. Anna is inmiddels gescheiden en heeft een meisje van 10 jaar. Ze had geen uitnodiging gekregen maar ging toch mee naar de begrafenis.
De auteur
Jan Wolkers werd geboren op 26 oktober 1925 in Oegstgeest. Hij kwam uit een streng-christelijk gezin. Hij ging naar de Leidse schildersacademie, waarna hij zich toelegde op de beeldhouwkunst. Grotere bekendheid kreeg hij echter door zijn romans en verhalen, onder andere Serpentina's Petticoat (1961); Kort Amerikaans (1962); Een roos van vlees (1963); Terug naar Oegstgeest (1965) en Turks Fruit (1969).
Wolkers heeft erg veel geschreven. Zijn boeken zijn in veel talen vertaald. Na Brandende Liefde verschenen onder andere De Junival (1982) en Gifsla (1983). Vaak zijn zijn romans autobiografisch getint. Jan Wolkers publiceerde ook essaybundels: Tarzan in Arles (1991) en Rembrandt in Rommeldam (1994). In 1995 schreef hij het essay Zwarte bevrijding voor de boekenweek, dals thema de Tweede Wereldoorlog had. Sinds 1980 woont Wolkers met vrouw en kinderen op Texel.
Brandende Liefde werd door de kritiek over het algemeen niet goed ontvangen. Vooral Wolker's stijl moest het ontgelden; men vond die overdreven, met te veel effecten en te veel bravoure. Het boek werd in 1983 verfilmd.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
A.
A.
Ik vind het een heel goed verslag! Greeetz Anne
21 jaar geleden
AntwoordenR.
R.
BEDANKT!!!!!!toppertje!!!
21 jaar geleden
AntwoordenE.
E.
thank you very very very much annetjuh. dankzij jou ga ik nu een 10 haluhhhh!!!
greeeeeetzzzzz,
Ertje87
20 jaar geleden
Antwoorden