Naam auteur: J. Bernlef
Titel: Boy
Jaar van oorspronkelijke uitgave: 2000
Typering
Het verhaal gaat over een doofstomme jongen die verdacht wordt van de moord op een bekende actrice.
Komt de titel in het boek voor?
Ja, de titel komt letterlijk voor.
De hoofdpersoon van het verhaal gaat de moord op Norma Todd, ook wel Polly genoemd, onderzoeken. Boy is de verdachte van de moord. Hij is doofstom en leeft in zijn eigen wereldje. Naar dit personage is het boek vernoemd.
Heeft het boek een ondertitel?
Het boek heeft geen ondertitel.
Wanneer speelt het boek zich af?
Het verhaal speelt zich af tussen 1900- 1914. Het is de tijd van de stomme films (films zonder geluid) en de tijd van de opkomst van de techniek. Je merkt in het boek dat er in die tijd veel veranderd. Er worden veel nieuwe dingen ontdekt. De ‘gewone’ bevolking vindt het echter maar niets. Ze zijn het niet eens met de veranderingen en moeten erg wennen. Voor dit verhaal is tijd wel belangrijk. De opkomst van de film en van acteren zijn belangrijk en worden ook heel erg uitgebreid beschreven. Ook fototoestellen en dergelijke worden zeer precies beschreven.
Citaat:
o “Film was iets nieuws. De vaudevilletheaters hadden zich aanvankelijk afgekeerd van de nieuwe uitvinding, maar toen het publiek dol op die bewegende beelden bleek, moesten de theaters wel films in hun programmering opnemen. William herinnerde zich die eerste filmvoorstellingen in de Lower East Side nog goed. Die eerste filmpjes, vaak afkomstig uit Frankrijk, lieten het uitgaan van een fabriek zien, een zeilschip op een golvende zee of het voorbijrijden van een trein.” (blz. 22)
Waar speelt het boek zich af?
Het verhaal speelt zich af in Amerika, o.a. in Montauk, New York en vooral in Flatbush. Dit is het dorp waar William en de andere belangrijke personen wonen.
De plaats is niet zo belangrijk in dit verhaal. Het zou net zo goed heel ergens ander kunnen zijn.
Citaat:
o “Echte dorpen kon je Flatbush en Midwood niet noemen, de straten sloten niet op elkaar aan, maar waren vaak gescheiden door grote stukken onbebouwd terrein, weilanden en boerderijen. De hoofdstraat in Flatbush is Flatbush Avenue, en deze leek erg op de dorpsstraat in Airegin.” (blz. 21)
Belangrijkste personages
William Stevens (Willem Steevens):
Hij is journalist en werkt bij Flatbush Chronicle. Zijn eigenlijke naam is Willem Steevens. Zijn grootouders, afkomstig uit Holland, begonnen bij aankomst in Amerika een boerderij. Willems vader nam de boerderij van zijn ouders over en trouwde met de Zweedse Maj. Maj overleed op jonge leeftijd. Op zijn zeventiende verliet Willem de boerderij en vertrok naar New York. Toen veranderde hij zijn naam in William Stevens. Hij werkte eerst als straatmuzikant en brievenschrijver. Later werd hij aan een baantje bij de krant geholpen. William is een jonge verslaggever. Hij werkt voor de plaatselijke krant. Hij is een doorzetter en wil zijn gelijk bewijzen. Hij blijft heel lang doorgaan met het onderzoek naar de dood van Norma. Hij zet ook door als Amy hem eerst afwijst. Wel heeft hij de neiging om jaloers te worden. Dat gebeurt als Amy en William bij Henry zijn. Amy gaat veel met Henry om en dat vindt William niet altijd even prettig.
William heeft een obsessie voor Norma Todd. Hij ging naar al haar films kijken. Ook kon en wilde hij niet geloven dat Boy Polly vermoord had. Hij wilde de laatste zijn die haar aanraakte.
Citaat:
o William Stevens heette eigenlijk Willem Steevens. Zijn grootouders kwamen uit Holland en waren in Airegin, Minnesota, een boerderij begonnen. Willems vader had het boerenbedrijf later van zijn ouders overgenomen en was getrouwd met een Zweeds meisje van een naburige boerderij. Willems moeder heette Maj. Ze was spierwit als een albino, en was jong overleden. (blz. 8)
o “De zigeuner met zijn scharensliepkar was in het duister verdwenen. William stond nog steeds onder de lantaarn. De jongen die Polly vermoord had heette Boy. Hij had hier als sandwichman voor Art Cobb gewerkt, als hij McCabe mocht geloven, en hij had geen reden dat niet te doen. Eigenlijk was het vreemd dat hij de jongen nooit gezien had. Hij herinnerde zich de reclameborden van de Mélodrome, maar niet degene die ze had rondgedragen. Hij sloeg de kraag van zijn jas op en glimlachte even. Hij was net als al die andere mensen: ook hij zag maar een deel van de werkelijkheid, voor de rest was hij net zo stekenblind als zij.” (blz. 86)
o Boy mocht het niet gedaan hebben. Waarom niet? Omdat hij het had willen doen, hij, William had de laatste moeten zijn die Norma aanraakte voor zij voorgoed haar ogen sloot. (blz. 153)
Polly (Norma Todd):
Eigenlijk is het hele verhaal door haar begonnen, maar in het begin van het boek is ze al dood. Zij is gewurgd. Ze is 32 jaar geworden.
Polly was een beroemde actrice. Ze had bruin krullend haar, bruine ogen en buitengewoon lange vingers, die zij steeds licht gespreid hield. Ook had ze grote voeten. Kattenkwaad uithalen deed ze graag (ze had altijd een jongen willen zijn), hier gingen dan ook veel van haar films over. Na een tijdje was ze dit echter moe en wilde ze meer serieuze films gaan maken.
Polly was een vriendin van Amy, vanaf de tijd dat ze samen in het internaat woonden.
Citaat:
o “Toch was Polly Todd niet geheel tevreden met haar carrière als comédienne. De Flatbush Chroncicle sprak met haar twee weken voor haar tragische dood tijdens de opnamen van een melodrama dat de naam Blinde rozen zou gaan dragen en geregisseerd werd door Hermann Feingruber. Zij verklaarde toen zich als dramatisch actrice verder te willen ontwikkelen. Helaas maakte een onbekende jongeman, wiens identiteit nog niet door de politie is vastgesteld, een wreed einde aan haar dromen. In Norma (“Polly”) Todd verliezen wij een groot actrice en een beroemde buurtgenoot.” (blz. 29)
Boy:
Boy is afkomstig uit het circus. Van Boy kom je heel weinig te weten. Je weet alleen dat beelden heel belangrijk voor hem zijn. Hij is niet dom, ook al is hij doof. Hij kijkt zo goed naar het pianospel van Amy dat hij zelf ook piano kan spelen. Hij doet gewoon na wat hij Amy ziet doen met haar vingers. Hij leeft in zijn eigen wereldje. Zijn echte naam of leeftijd weet niemand.
Vanaf de tijd dat hij bij Amy woont, heeft hij als sandwichman bij Mélodrome gewerkt.
Boy leeft helemaal in zijn eigen wereld. Hij kan uren naar iets kijken. Wat hij helemaal geweldig vind is plaatjes of steentjes in een bepaalde volgorde leggen.
Citaat:
o “William keek naar de man, een jongen nog, die aan een hoek van de tafel zat. Hij had een rond gezicht met bruine ogen. Hij blies lucht in zijn wangen en liet die dan weer ontsnappen, niet één keer, maar onafgebroken. Ondertussen trommelde hij met zijn kleine vingers op het tafelblad alsof hij pianospeelde.” (blz. 53)
o Hij heeft een tijdje als sandwichman voor de Mélodrome gelopen. Dat is alles wat ik van hem weet. (blz. 70)
o Als je hem op een stoel zette, bleef hij uren naar de tegenoverliggende muur zitten kijken. In een blikken busje verzamelde hij steentjes en legde die in een bepaalde volgorde voor zich op tafel. Dan kreeg zijn gezicht een geconcentreerde uitdrukking, alsof hij op het punt stond een raadsel te doorgronden. Als hij een boek te pakken kreeg, kon hij uren met zijn vingertoppen over de letters strijken.
Zo gauw er een film begon leek het alsof de jongen vanbinnen oplichtte.
Na afloop van de film imiteerde hij de acteurs, trager en geconcentreerder dan zij over het doek bewogen, net alsof hij ze nog eens herkauwde. (blz. 78/79)
Amy Faye:
Amy heeft twee verschillende kleuren ogen (bruin en grijs), kleine handen en haar stem was zacht, moeilijk te verstaan. Ze heeft Boy op het strand gevonden. De jongen had haar aandacht getrokken, maar pas later kwam zij erachter dat hij niet kon spreken of horen, hij is doofstom.
Amy is heel terughoudend. Muziek betekent heel veel voor Amy. De piano is heel belangrijk voor haar.
Amy begeleidt de theatervoorstellingen in de bioscoop van het dorp. Ze is zorgzaam en iets ouder dan William.
Citaat:
o “Naast het doek was Amy Faye bezig haar bladmuziek in een rieten mandje te stapelen. Ze droeg een chocoladebruine rok en een witte blouse. Onder de rok staken glimmend zwarte rijlaarsjes te voorschijn. Polly Todd had ook zo’n rok gedragen toen hij haar het laatst sprak. Hij liep tussen de stoelen door naar de piano en vroeg de pianiste naar Art Cobb.” (blz. 85)
Thema
Het belangrijkste thema is, dat men niet altijd het makkelijkste moet aannemen en dat je moeite moet doen om mensen te begrijpen.
De meeste mensen in Flatbush geloven alles wat de politie zegt (en wat voor de hand ligt), maar William gelooft het niet en gaat zelf op onderzoek uit. Hierdoor komt hij erachter hoe het echt zit.
Ook doet hij moeite om Boy te begrijpen. Hij vindt het fascinerend hoe Boy in zijn eigen wereldje zit en probeert erachter te komen, hoe Boy denkt. Amy doet dit ook.
Een ander thema is waarneming. In het boek komt een doofstomme jongen voor. Steeds wordt er geprobeerd om te begrijpen hoe Boy de wereld ziet. Boy doet bijna alles door te kijken. Voor hem is dat dus heel belangrijk.
In het boek komt ook een bijna blinde man voor. Voor hem is het gehoor heel belangrijk. Die man laat duidelijk aan William en Amy merken dat zij dingen doen op een nonchalante manier. Zij zien dingen over het hoofd, die hij wel opmerkt, zoals de regen die op de bomen valt. Volgens hem heeft elke boom een apart geluid. Dat nemen mensen die alles zien niet waar.
Opbouw
Het boek is verdeeld in 9 hoofdstukken. Ook is er een verdeling in 2 delen maar de nummering van de hoofdstukken loopt gewoon door. De hoofdstukken zijn ook weer verdeeld. De delen, hoofdstukken en de verdere onderverdeling hebben allemaal geen naam.
Op het einde van deel een lijkt het alsof het onderzoek zal stranden, maar dan vind William een foto in het huis van Norma. Dat geeft het onderzoek een heel andere wending. Over het vervolg van het onderzoek na die wending, gaat deel twee.
Stijl
De schrijver vertelt niet vanuit een persoon. Hij schrijft zijn verhaal over mensen, niet vanuit een personage. De meeste tijd van het verhaal gaat het over William.
Er word geen speciaal taalgebruik gebruikt, behalve op plaatsen waar dat nodig is, zoals een krantenartikel.
Citaat:
o “Toch was Polly Todd niet geheel tevreden met haar carrière als comédienne. De Flatbush Chroncicle sprak met haar twee weken voor haar tragische dood tijdens de opnamen van een melodrama dat de naam Blinde rozen zou gaan dragen en geregisseerd werd door Hermann Feingruber. Zij verklaarde toen zich als dramatisch actrice verder te willen ontwikkelen. Helaas maakte een onbekende jongeman, wiens identiteit nog niet door de politie is vastgesteld, een wreed einde aan haar dromen. In Norma (“Polly”) Todd velriezen wij een groot actrice en een beroemde buurtgenoot.” (blz. 29)
Er worden geen woorden gebruikt die wij niet begrijpen. Omdat het woordgebruik en de zinsopbouw niet moeilijk is, kunnen wij het verhaal alledrie goed volgen.
Begin en einde
Citaat:
o Vanachter zijn cilinderbureau keek William Stevens uit op een blinde muur van vaalrode baksteen. De witte geschilderde letters van een firmanaam waren er in de loop der tijd afgeschilferd; vaag kon hij hier en daar nog een letter onderscheiden, raden naar een verdwenen woord. De muur vormde de achterzijde van een fabrieksgebouw van twee verdiepingen dat, zolang hij bij de Flatbush Chronicle werkte, leeg had gestaan. (blz. 7)
Door dit begin weet je meteen wie waarschijnlijk de hoofdpersoon in dit boek is. Ook weet je nu dat William Stevens bij de Flatbush Chronicle werkt. Het woord cilinderbureau geeft aan dat William Stevens een beroep heeft waar hij veel aan een bureau moet werken.
Het is een duidelijk begin met veel informatie waar het verdere verhaal over zal gaan.
Citaat:
o Amy wenkte William. ‘Voel,’ zei ze. Ze pakte zijn hand en legde hem op haar buik. En nu voelde hij het. Onder zijn hand bewoog iets. Hij wilde iets zeggen. Glimlachend legde ze een vinger op zijn lippen. (blz. 317)
Amy en William zijn pas verhuisd naar Montauk. Amy is in verwachting. Dit laatste blijkt ook heel duidelijk uit het citaat.
Het is voor een gedeelte een gesloten eind, maar een ander deel niet. Het onderzoek is afgerond. William heeft de waarheid gevonden. Hij heeft het hele verhaal in de krant gezet. Het onderzoek is klaar. Dit vormt dus het gesloten einde.
Wat nog niet duidelijk is, is hoe het nu verder gaat met Amy en William. Je weet dat ze verhuisd zijn en dat ze een baby krijgen en dat ze van plan zijn om te gaan trouwen. Maar je weet niet of ze wel gaan trouwen, en of het een jongetje of een meisje word. Toch denk ik dat je aan het einde kunt zien dat ze gelukkig zijn.
Wij vinden het erg logisch dat het onderzoeksdeel in het boek een gesloten einde heeft maar het privé deel, William, Amy en de baby, niet. Het boek begint namelijk gewoon ergens in het leven van William en Amy. Het heeft geen begin, dus ook geen einde. Hun leven gaat gewoon door.
Het onderzoeksdeel daarentegen heeft wel een duidelijk begin. Dit deel loopt dus ook af. De oplossing is gevonden. Het boek is een ‘hoofdstuk’ in het leven van William en Amy.
Titel: Boy
Jaar van oorspronkelijke uitgave: 2000
Typering
Het verhaal gaat over een doofstomme jongen die verdacht wordt van de moord op een bekende actrice.
Komt de titel in het boek voor?
Ja, de titel komt letterlijk voor.
De hoofdpersoon van het verhaal gaat de moord op Norma Todd, ook wel Polly genoemd, onderzoeken. Boy is de verdachte van de moord. Hij is doofstom en leeft in zijn eigen wereldje. Naar dit personage is het boek vernoemd.
Heeft het boek een ondertitel?
Het boek heeft geen ondertitel.
Wanneer speelt het boek zich af?
Het verhaal speelt zich af tussen 1900- 1914. Het is de tijd van de stomme films (films zonder geluid) en de tijd van de opkomst van de techniek. Je merkt in het boek dat er in die tijd veel veranderd. Er worden veel nieuwe dingen ontdekt. De ‘gewone’ bevolking vindt het echter maar niets. Ze zijn het niet eens met de veranderingen en moeten erg wennen. Voor dit verhaal is tijd wel belangrijk. De opkomst van de film en van acteren zijn belangrijk en worden ook heel erg uitgebreid beschreven. Ook fototoestellen en dergelijke worden zeer precies beschreven.
Citaat:
o “Film was iets nieuws. De vaudevilletheaters hadden zich aanvankelijk afgekeerd van de nieuwe uitvinding, maar toen het publiek dol op die bewegende beelden bleek, moesten de theaters wel films in hun programmering opnemen. William herinnerde zich die eerste filmvoorstellingen in de Lower East Side nog goed. Die eerste filmpjes, vaak afkomstig uit Frankrijk, lieten het uitgaan van een fabriek zien, een zeilschip op een golvende zee of het voorbijrijden van een trein.” (blz. 22)
Waar speelt het boek zich af?
Het verhaal speelt zich af in Amerika, o.a. in Montauk, New York en vooral in Flatbush. Dit is het dorp waar William en de andere belangrijke personen wonen.
De plaats is niet zo belangrijk in dit verhaal. Het zou net zo goed heel ergens ander kunnen zijn.
Citaat:
o “Echte dorpen kon je Flatbush en Midwood niet noemen, de straten sloten niet op elkaar aan, maar waren vaak gescheiden door grote stukken onbebouwd terrein, weilanden en boerderijen. De hoofdstraat in Flatbush is Flatbush Avenue, en deze leek erg op de dorpsstraat in Airegin.” (blz. 21)
Belangrijkste personages
William Stevens (Willem Steevens):
Hij is journalist en werkt bij Flatbush Chronicle. Zijn eigenlijke naam is Willem Steevens. Zijn grootouders, afkomstig uit Holland, begonnen bij aankomst in Amerika een boerderij. Willems vader nam de boerderij van zijn ouders over en trouwde met de Zweedse Maj. Maj overleed op jonge leeftijd. Op zijn zeventiende verliet Willem de boerderij en vertrok naar New York. Toen veranderde hij zijn naam in William Stevens. Hij werkte eerst als straatmuzikant en brievenschrijver. Later werd hij aan een baantje bij de krant geholpen. William is een jonge verslaggever. Hij werkt voor de plaatselijke krant. Hij is een doorzetter en wil zijn gelijk bewijzen. Hij blijft heel lang doorgaan met het onderzoek naar de dood van Norma. Hij zet ook door als Amy hem eerst afwijst. Wel heeft hij de neiging om jaloers te worden. Dat gebeurt als Amy en William bij Henry zijn. Amy gaat veel met Henry om en dat vindt William niet altijd even prettig.
William heeft een obsessie voor Norma Todd. Hij ging naar al haar films kijken. Ook kon en wilde hij niet geloven dat Boy Polly vermoord had. Hij wilde de laatste zijn die haar aanraakte.
o William Stevens heette eigenlijk Willem Steevens. Zijn grootouders kwamen uit Holland en waren in Airegin, Minnesota, een boerderij begonnen. Willems vader had het boerenbedrijf later van zijn ouders overgenomen en was getrouwd met een Zweeds meisje van een naburige boerderij. Willems moeder heette Maj. Ze was spierwit als een albino, en was jong overleden. (blz. 8)
o “De zigeuner met zijn scharensliepkar was in het duister verdwenen. William stond nog steeds onder de lantaarn. De jongen die Polly vermoord had heette Boy. Hij had hier als sandwichman voor Art Cobb gewerkt, als hij McCabe mocht geloven, en hij had geen reden dat niet te doen. Eigenlijk was het vreemd dat hij de jongen nooit gezien had. Hij herinnerde zich de reclameborden van de Mélodrome, maar niet degene die ze had rondgedragen. Hij sloeg de kraag van zijn jas op en glimlachte even. Hij was net als al die andere mensen: ook hij zag maar een deel van de werkelijkheid, voor de rest was hij net zo stekenblind als zij.” (blz. 86)
o Boy mocht het niet gedaan hebben. Waarom niet? Omdat hij het had willen doen, hij, William had de laatste moeten zijn die Norma aanraakte voor zij voorgoed haar ogen sloot. (blz. 153)
Polly (Norma Todd):
Eigenlijk is het hele verhaal door haar begonnen, maar in het begin van het boek is ze al dood. Zij is gewurgd. Ze is 32 jaar geworden.
Polly was een beroemde actrice. Ze had bruin krullend haar, bruine ogen en buitengewoon lange vingers, die zij steeds licht gespreid hield. Ook had ze grote voeten. Kattenkwaad uithalen deed ze graag (ze had altijd een jongen willen zijn), hier gingen dan ook veel van haar films over. Na een tijdje was ze dit echter moe en wilde ze meer serieuze films gaan maken.
Polly was een vriendin van Amy, vanaf de tijd dat ze samen in het internaat woonden.
Citaat:
Boy:
Boy is afkomstig uit het circus. Van Boy kom je heel weinig te weten. Je weet alleen dat beelden heel belangrijk voor hem zijn. Hij is niet dom, ook al is hij doof. Hij kijkt zo goed naar het pianospel van Amy dat hij zelf ook piano kan spelen. Hij doet gewoon na wat hij Amy ziet doen met haar vingers. Hij leeft in zijn eigen wereldje. Zijn echte naam of leeftijd weet niemand.
Vanaf de tijd dat hij bij Amy woont, heeft hij als sandwichman bij Mélodrome gewerkt.
Boy leeft helemaal in zijn eigen wereld. Hij kan uren naar iets kijken. Wat hij helemaal geweldig vind is plaatjes of steentjes in een bepaalde volgorde leggen.
Citaat:
o “William keek naar de man, een jongen nog, die aan een hoek van de tafel zat. Hij had een rond gezicht met bruine ogen. Hij blies lucht in zijn wangen en liet die dan weer ontsnappen, niet één keer, maar onafgebroken. Ondertussen trommelde hij met zijn kleine vingers op het tafelblad alsof hij pianospeelde.” (blz. 53)
o Hij heeft een tijdje als sandwichman voor de Mélodrome gelopen. Dat is alles wat ik van hem weet. (blz. 70)
o Als je hem op een stoel zette, bleef hij uren naar de tegenoverliggende muur zitten kijken. In een blikken busje verzamelde hij steentjes en legde die in een bepaalde volgorde voor zich op tafel. Dan kreeg zijn gezicht een geconcentreerde uitdrukking, alsof hij op het punt stond een raadsel te doorgronden. Als hij een boek te pakken kreeg, kon hij uren met zijn vingertoppen over de letters strijken.
Na afloop van de film imiteerde hij de acteurs, trager en geconcentreerder dan zij over het doek bewogen, net alsof hij ze nog eens herkauwde. (blz. 78/79)
Amy Faye:
Amy heeft twee verschillende kleuren ogen (bruin en grijs), kleine handen en haar stem was zacht, moeilijk te verstaan. Ze heeft Boy op het strand gevonden. De jongen had haar aandacht getrokken, maar pas later kwam zij erachter dat hij niet kon spreken of horen, hij is doofstom.
Amy is heel terughoudend. Muziek betekent heel veel voor Amy. De piano is heel belangrijk voor haar.
Amy begeleidt de theatervoorstellingen in de bioscoop van het dorp. Ze is zorgzaam en iets ouder dan William.
Citaat:
o “Naast het doek was Amy Faye bezig haar bladmuziek in een rieten mandje te stapelen. Ze droeg een chocoladebruine rok en een witte blouse. Onder de rok staken glimmend zwarte rijlaarsjes te voorschijn. Polly Todd had ook zo’n rok gedragen toen hij haar het laatst sprak. Hij liep tussen de stoelen door naar de piano en vroeg de pianiste naar Art Cobb.” (blz. 85)
Thema
Het belangrijkste thema is, dat men niet altijd het makkelijkste moet aannemen en dat je moeite moet doen om mensen te begrijpen.
De meeste mensen in Flatbush geloven alles wat de politie zegt (en wat voor de hand ligt), maar William gelooft het niet en gaat zelf op onderzoek uit. Hierdoor komt hij erachter hoe het echt zit.
Een ander thema is waarneming. In het boek komt een doofstomme jongen voor. Steeds wordt er geprobeerd om te begrijpen hoe Boy de wereld ziet. Boy doet bijna alles door te kijken. Voor hem is dat dus heel belangrijk.
In het boek komt ook een bijna blinde man voor. Voor hem is het gehoor heel belangrijk. Die man laat duidelijk aan William en Amy merken dat zij dingen doen op een nonchalante manier. Zij zien dingen over het hoofd, die hij wel opmerkt, zoals de regen die op de bomen valt. Volgens hem heeft elke boom een apart geluid. Dat nemen mensen die alles zien niet waar.
Opbouw
Het boek is verdeeld in 9 hoofdstukken. Ook is er een verdeling in 2 delen maar de nummering van de hoofdstukken loopt gewoon door. De hoofdstukken zijn ook weer verdeeld. De delen, hoofdstukken en de verdere onderverdeling hebben allemaal geen naam.
Op het einde van deel een lijkt het alsof het onderzoek zal stranden, maar dan vind William een foto in het huis van Norma. Dat geeft het onderzoek een heel andere wending. Over het vervolg van het onderzoek na die wending, gaat deel twee.
Stijl
De schrijver vertelt niet vanuit een persoon. Hij schrijft zijn verhaal over mensen, niet vanuit een personage. De meeste tijd van het verhaal gaat het over William.
Er word geen speciaal taalgebruik gebruikt, behalve op plaatsen waar dat nodig is, zoals een krantenartikel.
Citaat:
o “Toch was Polly Todd niet geheel tevreden met haar carrière als comédienne. De Flatbush Chroncicle sprak met haar twee weken voor haar tragische dood tijdens de opnamen van een melodrama dat de naam Blinde rozen zou gaan dragen en geregisseerd werd door Hermann Feingruber. Zij verklaarde toen zich als dramatisch actrice verder te willen ontwikkelen. Helaas maakte een onbekende jongeman, wiens identiteit nog niet door de politie is vastgesteld, een wreed einde aan haar dromen. In Norma (“Polly”) Todd velriezen wij een groot actrice en een beroemde buurtgenoot.” (blz. 29)
Er worden geen woorden gebruikt die wij niet begrijpen. Omdat het woordgebruik en de zinsopbouw niet moeilijk is, kunnen wij het verhaal alledrie goed volgen.
Begin en einde
Citaat:
o Vanachter zijn cilinderbureau keek William Stevens uit op een blinde muur van vaalrode baksteen. De witte geschilderde letters van een firmanaam waren er in de loop der tijd afgeschilferd; vaag kon hij hier en daar nog een letter onderscheiden, raden naar een verdwenen woord. De muur vormde de achterzijde van een fabrieksgebouw van twee verdiepingen dat, zolang hij bij de Flatbush Chronicle werkte, leeg had gestaan. (blz. 7)
Door dit begin weet je meteen wie waarschijnlijk de hoofdpersoon in dit boek is. Ook weet je nu dat William Stevens bij de Flatbush Chronicle werkt. Het woord cilinderbureau geeft aan dat William Stevens een beroep heeft waar hij veel aan een bureau moet werken.
Het is een duidelijk begin met veel informatie waar het verdere verhaal over zal gaan.
Citaat:
o Amy wenkte William. ‘Voel,’ zei ze. Ze pakte zijn hand en legde hem op haar buik. En nu voelde hij het. Onder zijn hand bewoog iets. Hij wilde iets zeggen. Glimlachend legde ze een vinger op zijn lippen. (blz. 317)
Amy en William zijn pas verhuisd naar Montauk. Amy is in verwachting. Dit laatste blijkt ook heel duidelijk uit het citaat.
Het is voor een gedeelte een gesloten eind, maar een ander deel niet. Het onderzoek is afgerond. William heeft de waarheid gevonden. Hij heeft het hele verhaal in de krant gezet. Het onderzoek is klaar. Dit vormt dus het gesloten einde.
Wat nog niet duidelijk is, is hoe het nu verder gaat met Amy en William. Je weet dat ze verhuisd zijn en dat ze een baby krijgen en dat ze van plan zijn om te gaan trouwen. Maar je weet niet of ze wel gaan trouwen, en of het een jongetje of een meisje word. Toch denk ik dat je aan het einde kunt zien dat ze gelukkig zijn.
Wij vinden het erg logisch dat het onderzoeksdeel in het boek een gesloten einde heeft maar het privé deel, William, Amy en de baby, niet. Het boek begint namelijk gewoon ergens in het leven van William en Amy. Het heeft geen begin, dus ook geen einde. Hun leven gaat gewoon door.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden