Boy 7:

Titelverklaring:

Het boek wordt zo genoemd omdat de hoofdpersoon, eigenlijk Sam Waters heet, hij zit in een soort van inrichting waar iedereen word aangesproken met ‘Boy’, en dan een cijfer erachter. Hij is de 7de dus wordt hij BOY 7 genoemd

A) Spanning:

In het boek wordt er gebruik gemaakt van zowel globale spanning als lokale spanning .Er word de hele tijd een hele, spannende sfeer opgeroepen. De schrijver doseert de informatie goed. De schrijver speelt erg met de tijd, wat het boek erg leuk maakt om te lezen. De verteller is niet altijd betrouwbaar, omdat de verteller Sam is en hij zijn geheugen kwijt is. Hij weet dus een heleboel dingen niet meer. Hij gist vaak maar wat. Hij is ook niet betrouwbaar omdat hij soms opdrachten moet uitvoeren waarna  die opdrachten weer uit zijn geheugen worden gewist. Dit maakt het boek extra spannend.

B) Personages:

De hoofdpersoon in het boek is Sam Waters (Boy 7). Hij is een slimme jongen, die goed met computers kan omgaan (en kan hacken). Hij heeft een smal gezicht met een hoog voorhoofd en diepliggende blauwe ogen. Ook heeft hij piekerig blond haar en een mooi afgetraind lijf. Hij ontwikkeld zich in het boek heel erg snel, doordat hij er stapje voor stapje achter komt wie hij is en wat zijn verleden is.

Een ander belangrijk persoon in het boek is Lara Rogers. Er wordt niet echt beschreven hoe ze eruit ziet, maar in het begin van het verhaal, lijkt het net of Lara en heel warm en zacht karakter heeft die altijd met je meeleeft. Maar later blijkt dat zij helemaal aan de verkeerde kant staat, en dat ze al die tijd Sam heeft voorgelogen.

De vriend en kamergenoot van Sam in de tijd bij coöperation x is Louis. Net als Sam heeft ook Louis het een en ander op zijn kerfstok, maar toch is het een hele vriendelijke jongen. Hij is een snelle, zwarte jongen met kroeshaar, hij wordt door de witpakken (gevangenis bewakers) Boy Six genoemd. In de loop van het verhaal worden hij en Sam steeds betere vrienden.

C) Thema en motieven:

Het thema van het boek is geheugenverlies, Sam (Boy 7) blijft doorzetten om achter de waarheid van zijn bestaan te komen. De essentie van het boek is ook erachter komen wie hij is. Hij weet niet of hij iemand in vertrouwen kan nemen en alles kan vertellen. Je ziet ook aan het eind dat zelfs Lara (ze lijkt een goede vriendin van sam) in het complot zat en dus niet te vertrouwen was.

D) Opbouw:

Boy 7 is geschreven in een niet-chronologische volgorde geschreven. Dat weet ik want het boek word geschreven met flash backs. Het boek heeft twee verhaallijnen en er word bijna altijd gebruik gemaakt van een clifhanger. Het boek heeft een happy end.

E) Tijd:

In boy 7 word veel gebruik gemaakt van en snel verteltempo. Dat weet ik omdat ik het boek gelezen heb en er word niet lang til gestaan bij gebeurtenissen. Wel zijn er een paar uitzonderingen. Er zijn soms kleinen momenten dat het boek een traag verteltempo heeft, zoals de dingen die je leest in zijn logboek. De vertelde tijd is 286 blz.

F) Vertelsituaties:

In het verhaal zie je de dingen door de ogen van Sam(hoofd personage). De verteller is ook Sam. Je weet dat omdat het in de ‘ik’ vorm geschreven is. Maar in het logboek zie je niet alles door de ogen van Sam, maar vertelt hij wel het verhaal. Dat lijkt een beetje onduidelijk, maar dat is het eigenlijk helemaal niet. Je leest namelijk letterlijk het logboek van Sam, en dat gebeurt natuurlijk niet op dat moment dat je het leest, want het is al eerder opgeschreven.

G) Ruimte:

Als eerst wordt hij wakker op een grasvlakte hij heeft geen flauw idee waar hij is. Later gaat hij met lara (het meisje wat hem gered heeft van de grasvlakte) naar het bed and breakfast van lara’s tante. Dat word een soort huis van hem. Als je leest in zijn logboek dan word er verteld over een soort inrichting waar alle boys in zitten. 

6) Achtergrondinformatie:

Mirjam Mous werkte twintig jaar lang als leerkracht in het speciaal onderwijs voordat ze boeken ging schrijven. Ze schrijft voor kinderen van alle leeftijden en in verschillende genres: van chicklits tot verhalen over spoken en heksen tot spannende verhalen, gebaseerd op waargebeurde drama’s. Voor al haar boeken geldt dat het taalgebruik dicht bij de lezersdoelgroep ligt en dat doet Mirjam Mous bewust. Haar inspiratie haalt ze vooral uit haar onderwijservaringen en uit haar reizen naar verre landen.

www.jongejury.nl/intermediairs/archief-lesmodellen/boy-7

Dat ze vooral taalgebruik gebruikt die dicht bij de lezersdoelgroep ligt kan je goed merken. Persoonlijk vind ik dat ook erg fijn want dan begrijp je het boek gewoon nog beter. En dat ze les heeft gegeven in het speciaal onderwijs kan je ook merkn in boy 7, door de inriching en hoe er met ze word om gegaan.

Geboren:

7 november 1963 te Oosterhout

Opleiding:

Ging naar de Pedagogische Academie en deed daarna een opleiding voor het speciaal onderwijs.

Werk:

Ze gaf twintig jaar les en is sind augustus 2005 fulltime schrijfster.

Thuis:

Woont met haar man Wim in een verbouwd stadsboerderijtje in Breda. In hun tuin huizen padden, kikkers en salamanders. Het liefst zou ze ook nog leguanen en varanen hebben.

Eerste boek:

Monsters mollen! (1998)

Bijzonderheden:

Haar echtgenoot Wim, die model stond voor meneer Wim uit de boeken De juf is een heks en Allemaal nijlpaarden!

Ooit gezegd:

´Ik ben verslaafd aan schrijven. Dat is soms lastig. Dan ben ik op vakantie en zie ik de prachtige uitzichten niet meer omdat het van binnen begint te borrelen. Stiekem wil ik dan weer naar huis. Schrijven! Een eigen wereldje verzinnen waarin alles gaat zoals ik het wil. Hoewel… Vaak neemt een verhaal het van me over en gaan de personages aan het muiten. Dan móet ik wel mee.´

http://www.leesplein.nl/JB_plein.php?hm=3&sm=1&id=142

Eigenlijk heb ik niet veel toe te voegen. Wat ik net al eerder heb verteld geld ook voor deze achtergrond informatie.

7) recensies:

Volop vragen in de eerste hoofdstukken van het boek, maar gaandeweg komen er ook een aantal antwoorden en begint er een spannende race tegen de klok. Boy 7 is een zeer actueel boek en zit vol met de moderne techniek waarover de jeugd van vandaag beschikt of waar ze in ieder geval van gehoord zullen hebben. Mirjam Mous creëert een beangstigend scenario met een hoog realiteitsgehalte en weet dat van begin tot eind uitstekend uit te werken. De bladzijden vliegen door je vingers en het is moeilijk om het boek weg te leggen. Het verhaal verliest zich nergens in technische details en dit maakt Boy 7 een genot om te lezen en het verdient het haast om verfilmd te worden. Het zou een grandioze jeugdfilm opleveren en misschien zelfs wel de basis kunnen vormen voor een televisieserie. Het smaakt in ieder geval naar meer.  

Veel meer!

Boy 7:

Mirjam Mous schreef met Boy 7 een superspannende thriller. Een jongen komt bij in een snikhete, kale grasvlakte. Hij weet niks meer, niet eens hoe hij heet. Op zijn pet ziet hij BOY7 staan – dat is blijkbaar zijn naam. Hij gaat op zoek naar zijn eigen leven en komt voor heel onprettige verrassingen te staan. Mous sleept je mee zijn wereld in. Bij elk nieuw hoofdstuk kom je wat meer te weten over zijn verleden, en omdat ook Boy 7 zelf niet weet hoe het allemaal zo kwam, beleef je helemaal mee hoe hij stukje bij beetje de afschuwelijke waarheid ontdekt.

Het verhaal speelt zich af in Amerika. Boy 7 is bovendien geschreven in een op Amerikaanse detectives en thrillers gebaseerde stijl. De zinnen zijn kort, scherp en krachtig, de personen spreken bijna in oneliners. En aan het eind van elk hoofdstuk zorgt een cliffhanger ervoor dat je meteen aan het volgende hoofdstuk begint. Langzaam komt er duidelijkheid over de achtergrond van Boy 7. Mirjam Mous doseert de informatie handig en geeft steeds net voldoende weg om je nieuwsgierig te houden.

Zo begint Boy 7: ‘Zonder parachute uit een vliegtuig geduwd worden. Met een rotvaart in aan auto rondscheuren, die je met geen mogelijkheid kunt besturen. In het diepe gegooid worden, terwijl je nooit zwemmen hebt geleerd. In een vreemde stad verdwalen en aan niemand de weg kunnen vragen omdat iedereen Japans spreekt.

Zo voelde het. Maar dat dan allemaal tegelijk.’ 

Ik ben op zoek gegaan naar twee verschillende recenties, dat er iemand was die het boek niet leuk vond. Maar er is niemand die schrijft dat hij/zij het boek stom vonden dus het enige wat ik kon vinden van een slechte command was: het einde was een beetje voorspelbaar. Ik ben het helemaal eens met deze recensies. Het is gewoon een heel erg goed boek. Je kan gewoon niet stoppen met lesen!