Bougainville door F. Springer

Beoordeling 6.3
Foto van een scholier
Boekcover Bougainville
Shadow
  • Boekverslag door een scholier
  • 4e klas vwo | 2495 woorden
  • 4 januari 2015
  • 6 keer beoordeeld
Cijfer 6.3
6 keer beoordeeld

Boek
Auteur
Genre
Taal
Nederlands
Vak
Methode
Eerste uitgave
1981
Pagina's
82
Geschikt voor
bovenbouw havo/vwo
Punten
3 uit 5
Oorspronkelijke taal
Nederlands
Literaire thema's

Boekcover Bougainville
Shadow
Tijdens een gezamenlijk verblijf in Bangladesh verdrinkt Tommie Vaulant, een jeugdvriend van diplomaat Bo, op raadselachtige wijze in de Golf van Bengalen. Bo ontvangt van Tommies weduwe papieren, die een merkwaardig licht werpen op het gedeelde verleden van de vrienden.
Tijdens een gezamenlijk verblijf in Bangladesh verdrinkt Tommie Vaulant, een jeugdvriend van diplomaat Bo, op raadselachtige wijze in de Golf van Bengalen. Bo ontvangt van Tommies …
Tijdens een gezamenlijk verblijf in Bangladesh verdrinkt Tommie Vaulant, een jeugdvriend van diplomaat Bo, op raadselachtige wijze in de Golf van Bengalen. Bo ontvangt van Tommies weduwe papieren, die een merkwaardig licht werpen op het gedeelde verleden van de vrienden.
Bougainville door F. Springer
Shadow
ADVERTENTIE
Stap in jouw toekomst

Kom naar de Open Avond van Inholland op woensdagavond 29 maart van 17:00 - 20:00 uur. Proef de sfeer en ontdek onze opleidingen.

Meld je aan!

Leesverslag ‘Bougainville’

  1. Ik heb dit boek gekozen omdat de achterkant van dit boek me zeer aansprak. Vooral omdat het gedeeltelijk ging over Mata Hari en hier zou ik wel wat meer over willen komen te weten.
  2. De ik-figuur, Bo, is diplomaat in Dacca, Bangladesh. Tijdens een bezoek van de secretaris-generaal van de Verenigde Naties aan die stad in 1973, komt een van zijn ambtenaren om het leven: hij verdrinkt door een gevaarlijke onderstroom in zee. Deze ambtenaar was Tommy Vaulant, een vriend van Bo tijdens hun jeugd in Indië en (na de oorlog) in Den Haag. Voor het eerst sinds jaren hebben ze elkaar de avond voor het fatale ongeluk nog gesproken.

    Van de vrouw van Tommy, Sonnie, krijgt Bo een pakket met aantekeningen. Tommy had haar gevraagd om deze aantekeningen na zijn dood naar Bo te sturen. De aantekeningen zijn een soort mémoires van de grootvader van Tommy, aangevuld met verhalen van Tommy zelf. In de mémoires van Tommy's grootvader staat dat hij kennis heeft gemaakt met Multatuli, met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijk naar bed is geweest met Mata Hari en een heleboel belevenissen en gedachten over vroeger, over Indië, over zijn vrouw, zijn dochters, zijn schoonzoon etc. De verhalen van Tommy zelf zijn weinig origineel. Het enige interessante zijn de passages over Madeleen, Tommy's middelbare schoolvriendinnetje, die hij na vijfentwintig jaar weer heeft ontmoet. Deze passages zorgen voor een glimlach op het gezicht van Bo.

    Tijdens een vakantie, terug in Nederland, woont Bo een reünie van zijn eindexamenklas bij en worden er vele herinneringen opgehaald. Bo voelt zich niet op zijn gemak: hij houdt niet van reünies. Madeleen is er ook. Bo en Madeleen vertrekken vrij vroeg van het feestje en gaan ergens nog wat eten. Madeleen vertelt over haar laatste ontmoeting met Tommy. Bo durft niet te zeggen dat hij allang weet wat er gebeurd is. Hij vertelt haar ook niet dat Tommy vaak aan Bougainville terugdacht, als hij 'wil wegvluchten uit de rotzooi van alledag'.

(Bron: www.boekverslag.com)

  1. Persoonlijk vind ik het niet een mooi boek. Het is ingewikkeld geschreven en er zijn veel hoofdstukken. De hoofdstukken bevinden zich vaak steeds op een andere plek op een ander tijdstip plaats. Alles is door elkaar gehusseld en dit is zeer verwarrend vond ik. Ook werden er veel jaartallen genoemd en werden die op de manier van ’85 etc. geformuleerd. De ene keer werd er gesproken over de 19de eeuw en dan over de 20e eeuw. Voor mij was dus niet duidelijk of het dan om 1885 ging of om 1985.
  1. Het boek heeft bij mij geen specifieke gevoelens opgewekt. Dit komt voornamelijk doordat ik niet veel van het boek snapte.
  2. Geen idee wat de belangrijkste zin uit het boek is. Ik snapte het boek niet goed.
  3. Geen idee wat het belangrijkste woord uit het boek is. Ik snapte het boek niet goed.
  1. Johan de Leeuw wordt gezien als een heel erg opschepperig type. Hij is een charmeur en is heel sympathiek. Hij houd van mooie vrouwen en heeft ook veel ervaring met vrouwen. Dit begon al op jonge leeftijd. Als hij richting Java met de boot gaat, gaat ie naar bed met de mooiste vrouw ter wereld(voor hem). Later ziet ie foto's in een tijdschrift van een danseres, genaamd Mata Hari. Deze dame komt uit Friesland, net zoals Greet, de mooiste vrouw ter wereld. Als ie dit ziet, weet ie bijna zeker dat ie met Mata Hari naar bed is geweest. Later tijdens een avondje met de mannen, als iedereen drank opheeft en over hen veroveringen praat, verteld de Leeuw dat hij met Mata Hari in bed is gekropen. Hij wordt zwaar uitgelachen door iedereen, dit zal hem ook achtervolgen(als je kijkt naar de gedachtes op papier jaren later door de Leeuw) tot zijn ouderdom. Hij heeft enorm veel spijt dat ie het heeft verteld. Hij is de opa van Tommy Vaulant.

Bo is diplomaat en hij werkt in Dacca, Bangladesh, als schrijver. Hij is getrouwd en heeft twee kinderen. Zijn vrouw en kinderen echter zijn achtergebleven in Nederland. Hij is bescheiden en verlegen, hij kijkt enigszins op tegen mensen met een grote mond, maar tegelijk weet hij die brutaliteit ook te relativeren. Hij wil wel een grote mond hebben, maar weet niet hoe dat moet doen zonder het gevoel te krijgen dat ie iets verkeerds doet. Omdat ie altijd Marleen prees maar later in het boek haar veroordeeld. Hij gaat heel nuchter door het leven en laat niet merken dat ie verdrietig is. Hij heeft een vrouw, dochter, zoontje, in Nederland, maar leeft liever uit koffers.

  1. Personages (§1)

Bo:
Bo is diplomaat en hij werkt in Dacca, Bangladesh. Hij is getrouwd en heeft twee kinderen. Zijn vrouw en kinderen echter zijn achtergebleven in Nederland. Naast diplomaat is Bo ook schrijver. Hij is bescheiden en verlegen, hij kijkt enigszins op tegen mensen met een grote mond, maar tegelijk weet hij die brutaliteit ook te relativeren.

Tommy Vaulant:
Tommy is ook diplomaat en werkzaam bij de Verenigde Naties. Hij is het patserige type dat veel in de boeken van Springer voorkomt (en ook in de boeken die Bo schrijft, want Tommy is bang dat hij model heeft gestaan voor al die patsers).

Johan de Leeuw:
De Leeuw is de grootvader van Tommy. Hij is ook een opschepperig type, dat graag verhalen vertelt over zijn ontmoetingen met Multatuli en over Mata Hari (dat hij met haar naar bed is geweest).

Alle drie deze personen zijn round-characters. Je leert ze steeds beter kennen door over al hun gebeurtenissen te lezen. Verder zijn er nog vele andere personen op te noemen alleen dit zijn er veel te veel, dit zijn allemaal flat-characters.

Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.

Verder lezen

                    Perspectief (§2)

Het verhaal is geschreven in het meervoudig ik-perspectief. Elk ander stukje van de hoofdpersonen is vanuit hun oogpunt beschreven. Wat wel opvalt is dat het perspectief zeer vaak wisselt meestal al om de twee á drie hoofdstukken.

Structuur (§3)

Fabel en sujet vallen in dit boek absoluut niet samen. De verhalen lopen naar mijn idee zeer ingewikkeld door elkaar. Het sujet is loopt steeds op en andere manier door elkaar. Het fabel is dat het verhaal van opa als allereerste komt, zijn volledig leven/belevenis, en het verhaal van Tommy en Bo loopt ongeveer tegelijk. Dat is natuurlijk logisch ze zijn van het zelfde ‘bouwjaar’ ze zaten dan ook bij elkaar in de klas. Ik vermoed dat het verhaal in media res heet omdat ze dan ookletterlijk midden in de zaken valt. Er bevinden zich zeer veel flahbacks in het boek en naar mijn idee geen flash forwards. De vertelde tijd is in dit verhaal absoluut vele malen langer dan de verteltijd. De tijd verschilt per hoofdstuk: de dagboeken van opa zijn geschreven tussen 1934 en 1938 en daarin schrijft hij over zijn leven vanaf 1882 tot 1938. Tommy's verhalen zijn niet zo duidelijk te dateren, wel dat ze eindigen in december 1972. Het verhaal van Bo loopt van 1936 tot 1974. In totaal wordt er dus over 90 jaar verteld! Er zijn drie duidelijke intriges te onderscheiden in het boek. Het hoofdintrige is het verhaal van Bo. De nevenintriges zijn de verhalen van opa De Leeuw en Tommy. Alle drie de intriges hebben een gesloten einde. Op het einde leest Bo alle aantekeningen en wordt alles duidelijk hierdoor is het een gesloten einde.

Ruimte (§4)

Dit wil je ook lezen:

Bougainville speelt zich op veel plaatsen af: Den Haag, Scheveningen, Rotterdam, Nieder-Ingelheim, Malang, Dacca, Wenen en New York. Dit komt doordat het verhaal gaat over twee diplomaten die vaak verre reizen maken over de hele wereld. De ruimtes in het boek worden niet heel gedetailleerd verteld. De tijd waarin het verhaal zich afspeelt is tussen 1936 en 1974. Wel gaan de flashbacks terug tot in de jaren 80 van de 19de eeuw.

Spanning (§5)

Ik vind dat er geen echte spanning in het boek te vinden is. Dit komt mede doordat ik me niet kan relativeren met de personages (deze komen ook uit de vorige eeuw). Ook is het verhaal een grote brei van herinneringen en zijn er geen spannende passages in het boek. Het boek was dan ook niet mijn smaak.

Stijl (§6)

Het taalgebruik is naar mijn opzicht niet gemakkelijk. De opbouw van de zinnen is zeer ingewikkeld. Ik vond het boek niet prettig om te lezen. Moeilijk taalgebruik, lange zinnen, ingewikkelde zinnen met veel komma’s etc.

Motief en thema (§7)

Thema: Dromen
Alle drie hoofdpersonen zijn dromers die hun gedachten en belevenissen opschrijven. Alle drie hebben ze hun idealen voor een betere wereld, maar naarmate je ouder wordt, merk je dat je idealen nooit werkelijkheid kunnen worden. De ideale wereld bestaat nu eenmaal niet en daar kan niemand iets aan doen.
Motief: Motieven in de verhaallijn van Opa de leeuw zijn Multatuli en zijn ideeën. De vader van Opa de Leeuw is fervent aanhanger van Multatuli en Opa de Leeuw krijgt het met de paplepel ingegoten, vooral omdat Multatuli eens bij hen in huis is geweest en zijn vader hem nu net als andere vrienden “dek” mag noemen.
Verder is een steeds terugkomend motief: Drank. Dat wordt voor allerlei zaken gebruikt.

Titelverklaring, ondertitel en motto (§8)

Voor Tommy was Bougainville een van de mooiste plekken op aarde. Als hij zich niet zo goed voelde, dacht hij terug aan Bougainville. Het is echter niet meer bereikbaar. Bougainville is hiermee tot een onbereikbare droom geworden. Ook wordt het letterlijk in het boek geschreven dat Bo een boek over Bougainville gaat schrijven. Dit weet je omdat Marleen vraagt wat zijn volgende boek is, en hij daar geen antwoord op geeft. Als ze elkaar gedag zeggen, en zij vertrekt dan met de auto, zegt hij nog in zichzelf:"Bougainville, had ik nog willen zeggen.” Het boek kent volgens mij geen ondertitel noch motto.

De schrijver (§9)

F. Springer is het pseudoniem van Carel Jan Schneider (Batavia 15 januari 1932). Het werk van hem bevat veel autobiografische elementen. Omdat Schneider in het dagelijks leven diplomaat is geweest (onder meer in New York, Thailand, Brussel, Iran, Frankrijk, Angola en de DDR, waar hij de laatste Nederlandse ambassadeur was), zijn de meeste personages in de verhalen van Springer ook werkzaam in het buitenland. Springer put uit eigen ervaringen en dat maakt zijn oeuvre goed leesbaar en realistisch

Meerdere boeken die hij heeft geschreven zijn:
1962 'Bericht uit Hollandia' (verhalen). A.A.M. Stols/J.P. Barth.
1966 'Schimmen rond de Parula' (novelle). Querido. Vanaf 1979 samen met 'Bericht uit Hollandia' verschenen in één band.
1969 'De gladde paal van de macht: een politieke legende' (roman). Querido.
1974 'Tabee, New York' (roman). Querido.
1977 'Zaken overzee' (verhalen). Querido.
1981 ‘Bougainville: een gedenkschrift' (roman). Querido.
1985 ‘Quissama: een relaas' (roman). Querido.
1990 'Het schrijven van het Boekenweekgeschenk' (toespraak). CPNB.
1990 'Sterremeer' (novelle). CPNB. Uitgegeven ter gelegenheid van de Boekenweek 1990.
1990 'Wij vlogen uit Indië' (gedichten, verschenen onder de naam Carel Jan Schneider). Reservaat.
1991 'Nuchtere nostalgie: enige woorden ter opening van de 32e Pasar Malam Besar op 22 juni 1990' (toespraak). Stichting Tong Tong.

(Bron: www.scholieren.com)

  1. Ik vind de uitwerking van het verhaal matig tot slecht. Ook de manier van schrijven van de schrijver vond ik niet prettig.
  1. Keuze verwerkingsopdracht: C

Ik heb met het meest plezier gewerkt aan de het deel van de reünie. Dit was voor mij het leukste stuk om te schrijven omdat je hierbij vele stukken uit het begin van het boek. Dit laat mij herinneren aan wat ik in het begin van het boek geschreven heb, zodat ik het boek nog beter ken. Ook maakt het de lezer op deze wijze alert en denken van: ‘Oja dat stukje’. Zo blijft het begin van het boek de lezer beter bij. Hierdoor herinnert de lezer zich het hele boek beter, dat waar een schrijver natuurlijk naar streeft bij het schrijven van een boek. Ook is dit een vrij herkenbaar iets omdat ik zelf ook regelmatig reünies meegemaakt heb. Dit vond ik altijd hele leuke momenten en daarom liet ik het ook terugkomen in mijn eigen boek. Dit stuk liet me dan ook denken aan mijn eigen ervaringen met reünies. Er kwamen bij me allemaal herinneringen te boven uit mijn eigen jeugd. Nu kon  ik dus de jeugd van een ander invullen. Hierbij heb ik ook veel ervaringen uit mijn eigen leven bij gebruikt. Dit onder veel plezier van mij. Ik ben namelijk geboren in Nederlands-Indië. Daarna zijn wij naar Nederland verhuisd. Hier heb ik ook op het gymnasium in Rotterdam gezeten. Daarna ben ik net zoals de hoofdpersoon diplomaat geworden op onder andere de ambassade in Bangladesh. Eigenlijk is dit boek dus een soort autobiografie van mijn eigen leven. Dus als ik echt kiezen moest zoals nu kies ik voor de passage de reünie, omdat hierin het hele leven bij elkaar komt. Eigenlijk is dit een soort samenvatting van het boek, waaraan ik met veel plezier heb gewerkt.     

  1. Wat me het meest van het boek is bijgebleven of er van heb geleerd is de werkzaamheden van een diplomaat/ambassade. Ook heeft het boek me inzicht gegeven in de gang van zaken uit die tijd.
  2. Wat ik van de verwerkingsopdracht geleerd heb is niet echt iets over een manier van lezen o.i.d. Maar voornamelijk over het leven van de schrijver. Het bleek dus dat dit een soort autobiografie van hem is. Ik vond het wel grappig toen ik hierachter kwam. Ik heb hier dan ook dankbaar gebruik van gemaakt bij het maken van de opdracht.
  3. Het lezen van het boek liep niet bepaald soepel. Ik heb er zeer lang over gedaan om het boek te lezen. Dit doordat ik de manier van schrijven van de schrijver niet prettig vond en ik een behoorlijk aantal moeilijke woorden tegen kwam. Het voornaamste probleem bij het lezen van dit boek vind ik dat wanneer je met een nieuw hoofdstuk begint ik niet peilen kon namens wie ik las (opa, Bo of Tommy). Dit is natuurlijk zeer verwarrend bij het lezen. Ook riepen de jaartallen bij mij verwarring op zoals ik a had aangegeven.
  4. Zoals ik bij 7a al zei heb ik meer inzicht gekregen in de werkzaamheden van een diplomaat/ambassade.

Ik heb met het meest plezier gewerkt aan de het deel van de reünie. Dit was voor mij het leukste stuk om te schrijven omdat je hierbij vele stukken uit het begin van het boek. Dit laat mij herinneren aan wat ik in het begin van het boek geschreven heb, zodat ik het boek nog beter ken. Ook maakt het de lezer op deze wijze alert en denken van: ‘Oja dat stukje’. Zo blijft het begin van het boek de lezer beter bij. Hierdoor herinnert de lezer zich het hele boek beter, dat waar een schrijver natuurlijk naar streeft bij het schrijven van een boek. Ook is dit een vrij herkenbaar iets omdat ik zelf ook regelmatig reünies meegemaakt heb. Dit vond ik altijd hele leuke momenten en daarom liet ik het ook terugkomen in mijn eigen boek. Dit stuk liet me dan ook denken aan mijn eigen ervaringen met reünies. Er kwamen bij me allemaal herinneringen te boven uit mijn eigen jeugd. Nu kon  ik dus de jeugd van een ander invullen. Hierbij heb ik ook veel ervaringen uit mijn eigen leven bij gebruikt. Dit onder veel plezier van mij. Ik ben namelijk geboren in Nederlands-Indië. Daarna zijn wij naar Nederland verhuisd. Hier heb ik ook op het gymnasium in Rotterdam gezeten. Daarna ben ik net zoals de hoofdpersoon diplomaat geworden op onder andere de ambassade in Bangladesh. Eigenlijk is dit boek dus een soort autobiografie van mijn eigen leven. Dus als ik echt kiezen moest zoals nu kies ik voor de passage de reünie, omdat hierin het hele leven bij elkaar komt. Eigenlijk is dit een soort samenvatting van het boek, waaraan ik met veel plezier heb gewerkt.     

  1. Wat me het meest van het boek is bijgebleven of er van heb geleerd is de werkzaamheden van een diplomaat/ambassade. Ook heeft het boek me inzicht gegeven in de gang van zaken uit die tijd.
  2. Wat ik van de verwerkingsopdracht geleerd heb is niet echt iets over een manier van lezen o.i.d. Maar voornamelijk over het leven van de schrijver. Het bleek dus dat dit een soort autobiografie van hem is. Ik vond het wel grappig toen ik hierachter kwam. Ik heb hier dan ook dankbaar gebruik van gemaakt bij het maken van de opdracht.
  3. Het lezen van het boek liep niet bepaald soepel. Ik heb er zeer lang over gedaan om het boek te lezen. Dit doordat ik de manier van schrijven van de schrijver niet prettig vond en ik een behoorlijk aantal moeilijke woorden tegen kwam. Het voornaamste probleem bij het lezen van dit boek vind ik dat wanneer je met een nieuw hoofdstuk begint ik niet peilen kon namens wie ik las (opa, Bo of Tommy). Dit is natuurlijk zeer verwarrend bij het lezen. Ook riepen de jaartallen bij mij verwarring op zoals ik a had aangegeven.
  4. Zoals ik bij 7a al zei heb ik meer inzicht gekregen in de werkzaamheden van een diplomaat/ambassade.

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.

Andere verslagen van "Bougainville door F. Springer"