1.Gebeurtenissen

Boris sliep en in de verte klonk er geluid van de Duitse kanonnen. Het was december 1942. Boris sliep en droomde, het was altijd dezelfde droom. Het ging altijd om de tientallen vrachtwagens die over het bevroren Ladoga-meer reden, Boris zat bij zijn vader in en ze kwamen vast te zitten in het ijs, ze zonken langzaam weg. Hij zag het waterdier in het water zwemmen en die verbrijzelde de vrachtwagen. Boris schrikt wakker, het duurde even tot hij tot zichzelf kwam. Op straat kwam de geluiden van de stad Boris tegemoet, het gehak van de puinruimers en de marcherende voetstappen van de soldaten. Boris en Nadja gingen naar een plek waar heel veel aardappelen lagen, bij de gaarkeukens dat was de enige plek waar nog aardappelen waren en daar gingen ze heen. ‘Ik weet een weg om er te komen,’ zei Nadja. Ze waren er bijna en opeens kwamen er allemaal mensen van alle kanten, ze waren er snel vandoor gegaan. De volgende ochtend werd Boris wakker en hoorde het nieuws dat Nadja dood was, hij moest huilen en was heel erg verdrietig. Zijn moeder vroeg aan hem wat er aan de hand was, hij wou eerst niks zeggen maar toch zei hij tegen zijn moeder: ‘Nadja is dood.’ Zijn moeder schrok ervan en het was even stil. Toen zei zijn moeder met een zielige en zachte stem: ‘Wat erg Boris.’ Later op die dag dacht Boris aan de brief die hij had gekregen, hij wou hem eerst niet aan zijn moeder laten zien maar hij dacht: ‘Ach wat heeft het nog voor zin om dingen voor haar te verbergen.’ Dus hij gaf de nog niet opengemaakte brief aan zijn moeder. Zijn moeder maakte de brief open, er zat een uitnodiging in voor een toneelstuk in de stad voor over een paar dagen. Zijn moeder vroeg of hij daar heen wou maar hij wou niet, zijn moeder drong aan en zei: ‘Maar wat nou als er eten is, je hebt echt voedsel nodig voor jezelf.’ Toen besloot Boris maar te gaan. Hij kwam bij de voorstelling aan en er zaten 2 meiden giechelend achter hem, ze hadden een muts van een jongen afgepakt. Hij was kaal, hij wou hem terug maar ze gaven hem door aan anderen. Toen werd de jongen boos en begon hij te slaan, hij werd aangepakt door iemand van de organisatie daar. Zal hij nog wel te eten krijgen vroeg Boris zich af. De meiden achter hem gingen gewoon weer verder met giechelen en toen werd Boris een beetje boos maar net op dat moment begon de voorstelling. Het was geen leuke voorstelling, later werden ze ergens heengeleid, het was een hal waar tafels stonden met allemaal eten erop, iedereen was helemaal blij en verbaast omdat ze al heel lang geen eten hadden gehad. Hij nam ook wat voor zijn moeder mee naar huis want die was ziek en die had eten nodig. Later op die dag ging hij de straat op samen met heel veel andere mensen, ze waren bevrijd alleen niemand was blij. Bijna iedereen had wel iemand verloren in de oorlog. Ze kregen chocola en andere lekkere dingen en de Duitsers gingen het land uit.

EINDE

Personen

Hoofdpersoon:

Boris Makarenko is de hoofdpersoon, het is een rustige en kwetsbare jongen die  eerst haat heeft voor de Duitsers en later meer begrip.

Bijpersoon:

Nadja een vriendin van Boris, doet zich heel zelfverzekerd voor maar is eigenlijk niet zo zelfverzekerd.

Moeder van Boris, probeert Boris altijd te helpen maar op het laatst veranderd dat en moet Boris voor haar zorgen omdat ze ziek word.

Plaats

Het vind plaats in het plaatsje Leningrad in Rusland. En vaak ergens buiten op de straat.

Tijd

Het verhaal speelt zich af in de 2^e wereld oorlog (1942).

Begin

Het begint met een droom van Boris, hij droomt over het Ladoga-meer, en dat hij dan met zijn vader in een vrachtwagen zit en dan blijven ze vastzitten in het ijs en dan zinken ze. Later word hij (Boris) schrikkend wakker.

Probleem en afloop
Het probleem is dat er oorlog is ( de 2^e wereldoorlog) en de afloop van het verhaal zit tussen goed en slecht in, Nadja is dood de vriendin van Boris maar het land is bevrijd dus het is goed en slecht.

Titel

Dit wil je ook lezen:

Zo schrijf je een goed opiniestuk

Ik vind de titel wel bij het boek passen omdat het boek vooral over de hoofdpersoon Boris gaat en zo heet het boek ook dus het is wel een goede titel.

Schrijver

Jaap ter Haar werd in 1922 in Hilversum geboren. Hij groeide op in een gezin met vijf kinderen. Zijn moeder las hun veel voor, zelfs uit haar eigen dagboeken. Ter Haar was geen ster op school, hij speelde liever buiten en sportte graag. Toch haalde hij zijn hbs-diploma in 1940.

Eigen beoordeling

Ik vond het wel een interessant boek zo weet je ook hoe mensen in die tijd het hadden en wat ze allemaal meemaakte. Het was niet echt spannend maar wel leuk om naar te luisteren (want ik had een luisterboek).