Zakelijke gegevens
Auteur: Joris Moens
Titel:Bor, De Bezige Bij, Amsterdam, 1993 3e druk, 154 blz. (eerste druk 1993, Amsterdam) Genre: Roman Eerste reactie Dit boek werd mij aangeraden door mijn zus, die het voor haar lijst gelezen heeft. Zij vond het een boeiend boek omdat het verhaal zich dicht bij de leefomgeving van jongeren afspeelt. Toen ik de achterkant las, was ik al enthousiast en heb gekozen voor dit boek. Mijn eerste reactie na het lezen van het boek was dat ik het jammer vond dat het verhaal al afgelopen was. Ik vond het verhaal echt fantastisch. Nog nooit heb ik zo van een boek genoten. Samenvatting De hoofdpersoon, de 16-jarige Bor van Rossum, is gedurende het hele verhaal aan het woord. Hij heeft een vader, moeder, en een oudere broer, Peter. Zijn 3 beste vrienden zijn Toon, Dick en John. Op school ontmoet hij een meisje, Ruth de Kleine, die telkens achter hem aanloopt, maar die hij eigenlijk helemaal niet aardig vindt. Het verhaal is ingedeeld in weekdagen, en elke dag maakt Bor wel iets mee. Zo stapt hij bijna bij een collega van zijn vader in de auto, na een personeelsfeestje. Maar meestal gaat Bor op straat hangen met zijn vrienden, om mensen te pesten of te slaan. Totdat plotseling de vrienden van Bor een voor een worden opgepakt. opgefokt door de ontwikkelingen vergrijpt Bor zich op een verjaardagsfeest aan Ruth. Het verhaal speelt zich af in Amsterdam, rond 1990. Het jaartal is af te leiden uit de muziek die Bor op de radio hoort. Het verhaal loopt af als Bor op het politiebureau zit, nadat hij opgepakt is, omdat hij Ruth verkracht heeft. Het thema van het verhaal is het leven van een stadsjongen in de jaren ’90. Onderzoek van de verhaaltechniek
De schrijfstijl is heel ongebruikelijk voor een boek. Het is eenvoudige, groffe taal, verwerkt in korte zinnen. Er wordt veel gebruik gemaakt van spreektaal. Zo blijft het verhaal boeien. Het verhaal speelt zich af in de binnenstad van Amsterdam, rond 1990.
Bor van Rossum is een 16-jarige puber. Hij zit op de HAVO, en kan heel goed leren. Hij is heel agressief. Ruth is een 16-jarige VWO-scholier. Zij komt uit een rijk gezin, en is verliefd op Bor.
John werkt bij een supermarkt, volgens Bor is hij niet echt snugger.
Toon wordt niet echt duidelijk beschreven, wel wordt gezegd dat hij intelligent is, en onvoorspelbaar.
Dick is de derde vriend van Bor, ook hij wordt niet uitgebreid beschreven, hij is niet slim, maar wel enorm sterk. De vader en moeder van Bor worden vrijwel helemaal niet beschreven, wel blijkt dat de moeder een dominante en opvliegerige vrouw is, en de vader een luie, achterbakse, drankzuchtige man is. De situaties zijn meestal gesprekken tussen Bor en een andere persoon. De situaties worden fantastisch beschreven. Eerst ondergaat iedere persoon waarmee Bor in contact komt, een uiterlijke analyse, daarna wordt het gesprek op een unieke manier beschreven.
Vrijwel alles aan de persoon wordt bekritiseerd. De woordkeuze is hierbij echt uniek.
Het verhaal wordt op een simpele manier verteld, zo laat het boek zich ook makkelijk lezen.
Er worden geen lange zinnen of ingewikkelde zinsconstructies gebruikt.
Thematiek
Het thema van het boek is jeugdcriminaliteit. De passage in het begin van het boek is hiervoor typerend. Bor slaat met zijn vrienden zomaar wat mensen in elkaar op het station. Ook krijgt Bor een aantal keren in het verhaal de behoefte om iemand in elkaar te slaan. Ook het feit dat zijn vrienden (en aan het eind van het boek ook hijzelf) op het politiebureau belanden, zijn typerend voor het thema. Het verband tussen de titel van het boek en het thema is niet erg moeilijk te begrijpen. De titel geeft al aan dat het om een levensbeschrijving van één persoon gaat. In het verhaal worden dus ook de criminele daden van de hoofdpersoon beschreven. Plaats in de literatuurgeschiedenis
Het werk is voor het eerst gepubliceerd in 1993. Joris Moens, geboren in 1962 te Amsterdam, is arts en journalist. Hij verklaarde in een interview dat hij ‘de banaliteit een stem had willen geven’. Hij schreef verhalen voor bladen en verhalenbundels, En publiceerde in 1995 zijn 2e roman ‘zondagskind’. Het boek behoort niet tot een bepaalde literaire stroming, het is geschreven in de jaren ’90. Dit boek is vrij typerend voor de schrijver. Het lijkt erg op het boek ‘zondagskind’. Ook daarin heeft de hoofdpersoon een tegendraadse verhouding met de wereld om hem heen. Het boek is niet typerend voor de tijd waarin het geschreven is. Beoordeling De manier waarop de gebeurtenissen worden beschreven, heeft op mij absoluut een positieve werking gehad. De woordkeus en vergelijkingen zijn erg origineel te noemen. Ik heb het gebruik van dit soort taalgebruik nog nooit gezien. Ook de tegendraadse houding die Bor aanneemt tegenover school spreken mij erg aan. Hij zit op de HAVO, maar daar zit hij tegen zijn zin in. Hij wil liever naar de MAVO, want hij vindt de leerlingen van de HAVO veel te braaf. De passage waarin Bor met Ruth in een kamer op haar verjaardagsfeestje ligt te fozen, spreekt mij het meeste aan. Ik vond het erg grappig dat hij eerst de halve wijnvoorraad opdrinkt, daarna in een kamer gaat zitten om daar dure drank van Ruth’s vader op te drinken, en vervolgens Ruth aan te randen. Het enige negatieve aspect van dit boek is de vreemde afwisseling in taalgebruik. Voor het grootste deel bestaat het boek uit spreektaal, zonder moeilijke woorden. Maar soms worden er heel formele woorden gebruikt, waarvan je niet echt verwacht dat ze uit de mond van een 16-jarige Amsterdamse etterbak komen. Dit boek kun je vergelijken met de film ‘Kids’. In deze film wordt het leven beschreven van een groep
Amerikaanse jongens en meisjes, die wonen in een grote stad. Het gaat ook hier om het leven van stadskinderen. Ook zij vervelen zich vaak, drinken vaak, en vaak bezig met seks en criminaliteit. De manier waarop hun leven beschreven wordt staat ongeveer gelijk aan de manier waarop het leven van Bor beschreven wordt. Alles wat ze doen wordt gefilmd, net als alles wat Bor doet op een simpele manier wordt beschreven. De herkenbaarheid van het thema is voor de meeste jongeren die dit boek lezen zeer groot. Weliswaar woon ik niet in een grote stad, maar ik weet dat dit soort dingen (criminaliteit,mensen lastigvallen)gebeuren, en het is leuk om over iets te lezen dat dichter bij je staat dan het gemiddelde thema van Nederlandse literatuur. Natuurlijk zijn de passages die zich afspelen op school (zoals de saaie schoolfeesten) ook erg herkenbaar. Zoals ik al eerder heb verteld, ben ik zeer te spreken over het taalgebruik. Het is gemakkelijk taalgebruik, en dat leest sowieso al erg lekker. Er worden (bijna) geen moeilijke woorden of ingewikkelde zinnen gebruikt. Wel vind ik het vreemd dat er af en toe zeer formele woorden worden gebruikt. Daarnaast zijn de persoonsbeschrijvingen van personen waarmee Bor geconfronteerd wordt, erg lachwekkend en origineel. Ik heb erg van dit boek genoten, het is een boek met humor, dat heerlijk leest, en erg herkenbaar is. Ik zou een ander dit boek zeker wel aanraden (en dat heb ik ook al gedaan), omdat de situaties in het verhaal heel herkenbaar zijn, het taalgebruik goed en simpel is, het boek niet te dik is, en het verhaal boeiend is. Vergelijking met recensie Schrijver: Alle Lansu
Datum: 17-12-1993
Bron: Het Parool
De recensent is erg enthusiast over het boek. Persoonlijk kan hij de humor van Moens wel bevatten, maar hij weet niet zeker of het iedereen ligt. Ook is hij positief over de portretjes die Bor schetst. Hij vond ze erg grappig, alleen vindt hij dat Moens soms wel in de herhaling valt met zijn humor. Hij vond het boek geknipt voor middelilbare scholieren. Ik ben het in zoverre met de rececent eens, dat ik ook erg heb genoten van de portretjes. Ik vind het boek ook zeer geschikt voor middelbare scholieren. Van het in herhaling vallen van de humor heb ik echter niets gemerkt. Maar volgens de recensent is de grens tussen charme en irritatie
Sterk gebonden aan persoonlijke smaak. Ook wordt er in de recensie niets gezegd over het soms vreemde taalgebruik.
Titel:Bor, De Bezige Bij, Amsterdam, 1993 3e druk, 154 blz. (eerste druk 1993, Amsterdam) Genre: Roman Eerste reactie Dit boek werd mij aangeraden door mijn zus, die het voor haar lijst gelezen heeft. Zij vond het een boeiend boek omdat het verhaal zich dicht bij de leefomgeving van jongeren afspeelt. Toen ik de achterkant las, was ik al enthousiast en heb gekozen voor dit boek. Mijn eerste reactie na het lezen van het boek was dat ik het jammer vond dat het verhaal al afgelopen was. Ik vond het verhaal echt fantastisch. Nog nooit heb ik zo van een boek genoten. Samenvatting De hoofdpersoon, de 16-jarige Bor van Rossum, is gedurende het hele verhaal aan het woord. Hij heeft een vader, moeder, en een oudere broer, Peter. Zijn 3 beste vrienden zijn Toon, Dick en John. Op school ontmoet hij een meisje, Ruth de Kleine, die telkens achter hem aanloopt, maar die hij eigenlijk helemaal niet aardig vindt. Het verhaal is ingedeeld in weekdagen, en elke dag maakt Bor wel iets mee. Zo stapt hij bijna bij een collega van zijn vader in de auto, na een personeelsfeestje. Maar meestal gaat Bor op straat hangen met zijn vrienden, om mensen te pesten of te slaan. Totdat plotseling de vrienden van Bor een voor een worden opgepakt. opgefokt door de ontwikkelingen vergrijpt Bor zich op een verjaardagsfeest aan Ruth. Het verhaal speelt zich af in Amsterdam, rond 1990. Het jaartal is af te leiden uit de muziek die Bor op de radio hoort. Het verhaal loopt af als Bor op het politiebureau zit, nadat hij opgepakt is, omdat hij Ruth verkracht heeft. Het thema van het verhaal is het leven van een stadsjongen in de jaren ’90. Onderzoek van de verhaaltechniek
Het thema van het boek is jeugdcriminaliteit. De passage in het begin van het boek is hiervoor typerend. Bor slaat met zijn vrienden zomaar wat mensen in elkaar op het station. Ook krijgt Bor een aantal keren in het verhaal de behoefte om iemand in elkaar te slaan. Ook het feit dat zijn vrienden (en aan het eind van het boek ook hijzelf) op het politiebureau belanden, zijn typerend voor het thema. Het verband tussen de titel van het boek en het thema is niet erg moeilijk te begrijpen. De titel geeft al aan dat het om een levensbeschrijving van één persoon gaat. In het verhaal worden dus ook de criminele daden van de hoofdpersoon beschreven. Plaats in de literatuurgeschiedenis
Het werk is voor het eerst gepubliceerd in 1993. Joris Moens, geboren in 1962 te Amsterdam, is arts en journalist. Hij verklaarde in een interview dat hij ‘de banaliteit een stem had willen geven’. Hij schreef verhalen voor bladen en verhalenbundels, En publiceerde in 1995 zijn 2e roman ‘zondagskind’. Het boek behoort niet tot een bepaalde literaire stroming, het is geschreven in de jaren ’90. Dit boek is vrij typerend voor de schrijver. Het lijkt erg op het boek ‘zondagskind’. Ook daarin heeft de hoofdpersoon een tegendraadse verhouding met de wereld om hem heen. Het boek is niet typerend voor de tijd waarin het geschreven is. Beoordeling De manier waarop de gebeurtenissen worden beschreven, heeft op mij absoluut een positieve werking gehad. De woordkeus en vergelijkingen zijn erg origineel te noemen. Ik heb het gebruik van dit soort taalgebruik nog nooit gezien. Ook de tegendraadse houding die Bor aanneemt tegenover school spreken mij erg aan. Hij zit op de HAVO, maar daar zit hij tegen zijn zin in. Hij wil liever naar de MAVO, want hij vindt de leerlingen van de HAVO veel te braaf. De passage waarin Bor met Ruth in een kamer op haar verjaardagsfeestje ligt te fozen, spreekt mij het meeste aan. Ik vond het erg grappig dat hij eerst de halve wijnvoorraad opdrinkt, daarna in een kamer gaat zitten om daar dure drank van Ruth’s vader op te drinken, en vervolgens Ruth aan te randen. Het enige negatieve aspect van dit boek is de vreemde afwisseling in taalgebruik. Voor het grootste deel bestaat het boek uit spreektaal, zonder moeilijke woorden. Maar soms worden er heel formele woorden gebruikt, waarvan je niet echt verwacht dat ze uit de mond van een 16-jarige Amsterdamse etterbak komen. Dit boek kun je vergelijken met de film ‘Kids’. In deze film wordt het leven beschreven van een groep
Amerikaanse jongens en meisjes, die wonen in een grote stad. Het gaat ook hier om het leven van stadskinderen. Ook zij vervelen zich vaak, drinken vaak, en vaak bezig met seks en criminaliteit. De manier waarop hun leven beschreven wordt staat ongeveer gelijk aan de manier waarop het leven van Bor beschreven wordt. Alles wat ze doen wordt gefilmd, net als alles wat Bor doet op een simpele manier wordt beschreven. De herkenbaarheid van het thema is voor de meeste jongeren die dit boek lezen zeer groot. Weliswaar woon ik niet in een grote stad, maar ik weet dat dit soort dingen (criminaliteit,mensen lastigvallen)gebeuren, en het is leuk om over iets te lezen dat dichter bij je staat dan het gemiddelde thema van Nederlandse literatuur. Natuurlijk zijn de passages die zich afspelen op school (zoals de saaie schoolfeesten) ook erg herkenbaar. Zoals ik al eerder heb verteld, ben ik zeer te spreken over het taalgebruik. Het is gemakkelijk taalgebruik, en dat leest sowieso al erg lekker. Er worden (bijna) geen moeilijke woorden of ingewikkelde zinnen gebruikt. Wel vind ik het vreemd dat er af en toe zeer formele woorden worden gebruikt. Daarnaast zijn de persoonsbeschrijvingen van personen waarmee Bor geconfronteerd wordt, erg lachwekkend en origineel. Ik heb erg van dit boek genoten, het is een boek met humor, dat heerlijk leest, en erg herkenbaar is. Ik zou een ander dit boek zeker wel aanraden (en dat heb ik ook al gedaan), omdat de situaties in het verhaal heel herkenbaar zijn, het taalgebruik goed en simpel is, het boek niet te dik is, en het verhaal boeiend is. Vergelijking met recensie Schrijver: Alle Lansu
Datum: 17-12-1993
Bron: Het Parool
De recensent is erg enthusiast over het boek. Persoonlijk kan hij de humor van Moens wel bevatten, maar hij weet niet zeker of het iedereen ligt. Ook is hij positief over de portretjes die Bor schetst. Hij vond ze erg grappig, alleen vindt hij dat Moens soms wel in de herhaling valt met zijn humor. Hij vond het boek geknipt voor middelilbare scholieren. Ik ben het in zoverre met de rececent eens, dat ik ook erg heb genoten van de portretjes. Ik vind het boek ook zeer geschikt voor middelbare scholieren. Van het in herhaling vallen van de humor heb ik echter niets gemerkt. Maar volgens de recensent is de grens tussen charme en irritatie
Sterk gebonden aan persoonlijke smaak. Ook wordt er in de recensie niets gezegd over het soms vreemde taalgebruik.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden