Dit boekverslag is niet door mij alleen geschreven, voor privacy redenen is de naam van de tweede leerling niet gegegeven.
Complete titel: Martin Michael Driessen, Het licht aan het einde van de loop, Autobiografie van een kogel, Uitgeverij Van Oorschot. Amsterdam, 2022 (2e druk)
Het licht aan het einde van de loop
Flaptekst:
Wanneer een kogel de kamer verlaat en richting het einde van de loop jaagt, komt er een einde aan een lange periode van wachten. Eenmaal in beweging vindt hij in een fractie van een seconde zijn doel, maar tot hij wordt afgevuurd is zijn bestemming een raadsel. Wat gaat er aan dat explosieve moment vooraf? In een buitengemeen origineel en spannend boek beschrijft Martin Michael Driessen het leven van wachten en vervulling van een kogel. Vanuit het perspectief van zijn curieuze hoofdpersonage passeren verschillende mensen de revue, die allemaal als potentiële schutters dan wel als doelwit in aanmerking komen – criminelen, brave Amerikaanse huisvaders, vrouwen en kinderen. Het licht aan het einde van de loop is niet zozeer een whodunit als een who’ll do it. De beschouwingen van de verteller, die de vervulling van zijn noodlot met gemengde gevoelens tegemoet ziet, zijn menselijker, melancholieker en geestiger dan je van zo’n bescheiden projectiel zou verwachten.
Eerste zin:
Ik sta rechtop in een kartonnen doosje, in het gelid met negen collega’s. - pagina 9
Samenvatting:
De kogel vertelt hoe hij met 9 collega’s in een kartonnen doosje staat. Daarna beschrijft hij de Colt. 38 waar hij bij hoort, Henry. Henry is zeer zwijgzaam en zegt niet veel. De kogel is dankbaar dat zijn eigenaar geen sportschutter is, want dat zou voor een kort en eerloos bestaan hebben gezorgd. Hij beschrijft dat kogels bewust zijn van hun belang en zijn bereid zich voor een hoger doel op te offeren. Hij beschrijft hoe Henry af en toe uit de la gehaald wordt voor een onderhoudsbeurt, en hij de eigenaar, een tandarts genaamd Abe, zwaar kan horen ademen, en dat Abe astma en overgewicht heeft. De kogel beschrijft dat, wanneer Henry terug in de la wordt gelegd, hij soms het doosje met kogels verschuift, en hoe een nooit geopende verpakking met kogels naar achteren wordt verschoven. Deze kogels zijn nog verder verwijderd van hun lotsbestemming dan het doosje kogels waar de hoofdpersoon in zit. Hij vergelijkt dit met IJsland; de bewoners van dat land kennen elkaar ook niet persoonlijk, ook al is het land klein. De vrouw van Abe is alleen thuis, en er komt een jongeman aan bij het huis, met wie zij vreemd gaat. Abe komt eerder thuis dan verwacht, hij loopt de slaapkamer binnen, en zijn vrouw krijgt van de schrik een hartinfarct, en sterft.
Na de uitvaart van zijn vrouw gedraagt Abe zich anders, hij blijft thuis drinken en tv kijken, en slaapt niet meer in een echtelijk bed, maar elders in huis. Uiteindelijk gebeurt er iets, en de tandarts wast zich, scheert zich, kleed zich, en daarna pakt hij Henry, en doet twee proefschoten met Henry op een palmboom. De kogel die als hoofdpersoon dient wordt eindelijk in het wapen geladen, en beschrijft de binnenkant van Henry als een wonderwerk van menselijk vernuft, en een roterende tempel. Abe maakt een afspraak met een zekere Madam Susan, een vrouw waar hij een verleden mee heeft. Hij rijd naar een hotel, en de kogel beschrijft de geluiden om zich heen. Abe parkeert de auto op de parkeerplaats bij het hotel en stapt uit, hij laat Henry in de auto liggen, spuit een spray in zijn mond en sluit de portier. Na tien minuten wordt er aan het portier gerommeld, maar niet door Abe. Twee andere mannen openen beide portieren en de kofferbak door middel van een ijzerdraadje. De twee inbrekers vinden Henry en nemen hem mee.
Henry en de kogels in hem bevinden zich nu in de leren jack van een crimineel genaamd Biggo. Biggo’s leren jack stinkt volgens de kogel, en de kogel kan gesprekken horen waarover hij liever zwijgt. Biggo is kennelijk niet al te slim en speelt de rol van een zware jonge, oftewel enforcer. Hij trekt zijn wapen niet snel, en de kogel vind dat des te beter. Volgens de kogel is hij nu in een omgeving belandt waar de kans groter dan ooit is om afgevuurd te worden voor een minderwaardige reden, wat hem niet bevalt.
Iedereen heeft het recht om hen, de kogels af te schieten, maar ze belanden liever in een bestemming die er wat toe doet.
Volgens de kogel missen de kogels na een tijd de aanwezigheid van een vrouw die garandeert dat er geen overhaaste beslissingen werden genomen, maar raken gewend aan alle bedreigingen, oeverloze drinkpartijen en urenlange ritten door achterbuurten.
De auto waarin Biggo rondreed werd omsingeld door 5 mensen, rivaliserende dealers.
Biggo stapt uit zijn auto, de rivaliserende dealers gooide zijn portier dicht en trappen er tegenaan terwijl zijn scheen er nog tussen zit. Henry wordt tevoorschijn gehaald, en de rivaliserende dealers worden neergeschoten, maar de hoofdpersoon is niet afgevuurd. Een mede-crimineel genaamd Slinky rijd met Biggo naar het ziekenhuis, en Henry wordt door het raam naar buiten gegooid.
De kogel, een andere kogel en Henry liggen nu in het struikgewas. De hoofdpersoon bedenkt dat als Henry zou roesten, hij en de andere kogel zich in een soort sarcofaag zouden bevinden, en zo goed als vergeten zouden zijn, en vraagt zich af of dat misschien het beste zou zijn, sinds hij niet een heel optimistisch blik heeft wat menselijk gedrag betreft.
Hij heeft uiteindelijk vrede met het idee van wegroesten en opgaan in het niets.
De kogel merkt op dat de struik rododendrons is, en ze in hondenpoep liggen, en dat ze waarschijnlijk bij een gazon terecht zijn gekomen, en dat waar hondenpoep is, honden zijn, en waar honden zijn, mensen zijn. Hij wordt ook gevonden door een hond, maar het baasje weet dit alleen niet, en dus blijft Henry in het struikgewas.
Op 20 april is er een kinderverjaardag bij het gazon, en de kogel kan de stemmen horen van spelende kinderen en mannen die discussiëren hoe ze een barbecue op moeten zetten. Een bal belandt in de struik rododendrons waar Henry ligt, en een jongetje zoekt zijn bal daar. Het jongetje vindt uiteindelijk Henry. “Happy birthday to you, dear Bennie” klinkt er door speakers in de tuin, dus hierdoor weet de kogel dat het jongetje Bennie heet. De kogel is bezorgd over wat Bennie zou kunnen doen. Bennie loopt met langzame stappen op het huis af. Hij doet waarschijnlijk een cowboy na. De kogel doet een totaalopname van de hele familie. De oma staat in het midden, die woont waarschijnlijk in dit huis. De kogel analyseert wat hij kan zien aan de oma, voordat Henry op haar wordt gericht. Bennie denkt dat het pistool speelgoed is, en zegt: “Hands up!” De oma denkt eerst dat het speelgoed is en doet lachend haar handen omhoog, voordat ze onzeker wordt en vertelt Bennie te stoppen, en de kogel bedenkt snel een fictieve maar niet onwaarschijnlijke biografie van de oude vrouw. De vader van Bennie zegt tegen zijn zoon dat hij het wapen neer moet leggen, en Bennie gehoorzaamt. Henry wordt gedemonteerd door vier of vijf mannen. Een van de mannen noemt de kogels ‘oude ammo’, wat de kogel aan het nadenken zet over zijn toekomst, want Henry heeft misschien nog een toekomst, maar oude munitie zoals hem waarschijnlijk niet.
Lenny, de vader van Bennie, neemt met wat tegenzin Henry mee, na het aangeboden te krijgen door een van de ooms bij Bennie’s verjaardagsfeestje. De oom beargumenteerd dat het slim in om een wapen in huis te hebben ter verdediging, vooral omdat Lenny met zijn gezin een afgelegen huis woont. De kogel is heel optimistisch over het feit dat Lenny Henry en hemzelf en de andere kogels bezit, en beschrijft Lenny met meerdere regale kenmerken.
Lenny, de brave Amerikaanse huisvader, rijdt met zijn gezin weer naar huis. Henry ligt ook in de auto. Zijn vrouw heet Linda, zijn zoon Bennie, en zijn dochter heet Charmaine. Hun huis staat aan een meer, dat Lake Henderson heet. Henry’s nieuwe harem van kogels bestaat uit twee veteranen uit de Mansfield Factory en vier nieuwe Winchesters uit Illinois, en ze kunnen het blijkbaar goed met elkaar vinden.
De kogel stelt zich voor dat het huis een mooi rijkeluis huis is, en stelt voor dat het een schommel voor de kinderen, een moestuin en een aanlegsteiger met kano’s en een bootje heeft. De kogel heeft vrede met het idee dat hij niet gebruikt zal worden voor geweld, en misschien niet eens gebruikt zal worden. Hij bedenkt dat geen noodlot hebben misschien wel het hoogste is wat voor een kogel is weggelegd. Misschien werd Henry wel een erfstuk in de familie.
Als ze eenmaal aankomen bij het huis, kan de kogel zich niet voorstellen dat er in dit huis ooit geweld gebruikt zou worden.
De kogels en Henry bevinden zich op de bovenste plank van een kast, en onverwachts, spreekt Henry. Henry houdt een lange monoloog, waarin hij zijn bestaan and colt opsomt en de kogels zijn uitverkorene discipelen noemt.
De kogel overweegt zichzelf een naam te noemen, maar we weten niet of hij dit ook daadwerkelijk doet. De kogel observeert Lenny nog aandachtiger dan ooit, en beschrijft zijn kenmerken. Ondanks zijn, volgens de kogel, heroïsche naam, is hij geen held. Hij beschrijft dat Lenny misschien afhankelijk zou zijn van anderen, wat voor de kogel een minpunt is.
Lenny is een vertaler, en vertaalt dus teksten. Hij gelooft niet dat Lenny ooit gewelddadig zou kunnen worden.
Linda verwijt Lenny ervan dat hij contact zou hebben met een andere vrouw, maar Lenny ontkent dat dit om seksuele redenen was. Lenny legt verontwaardigd uit dat ze een auteur is die hij vertaalt, en dat een zekere ‘Maria Jelena’ een holocaust overlever is van vierennegentig jaar oud, en hij haar dagboeken hij vertaalt.
De kogel stelt zich voor dat als het huishouden overvallen wordt door een gewelddadige bende, Lenny zich misschien als wreker zou kunnen ontpoppen, maar hij twijfelt hieraan.
Hij denkt niet dat Lenny zijn laatste eigenaar is.
Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden