Blod på snø door Jo Nesbø

Korte samenvatting:

Daar stond ik dan in de kou bij de man die ik net vermoord had met een hagelgeweer. Hij was een van de mannen van de Visser. Ik belde Hoffmann dat de klus geklaard was, hij vertelde mij dat hij een nieuwe klus voor me had en dat ik de dag erna langs moest gaan op kantoor. ik kan niet veel, waarvoor kon Hoffman me dan gebruiken? Als huurmoordenaar en dat ben ik dan ook Toen ik op kantoor kwam wist hij me te vertellen dat ik zijn vrouw moest vermoorden omdat ze een minnaar had. Ik ging een paar dagen observeren aan de overkant van het huis van het adres dat Daniel Hoffman me had gegeven om zo uit te zoeken wanneer ik het minst risico liep om haar te vermoorden. Elke dag kwam er een man langs, aan de manier waarop hij zijn schoenen uit deed en aan de kant schopte zag je dat het niet de 1ste en ook niet de 2de keer was dat hij daar was. Elke keer deed hij hetzelfde hij sloeg haar en had seks met haar. Daniel belde me om te vragen waarom de klus zo lang duurde ik vertelde hem dat het was ormdat ik zo weinig mogelijk risico wou lopen, daar was hij het mee eens. Elke dag verliep hetzelfde na een paar dagen was ik ervan overtuigd dat Corina Hoffman, de vrouw van Daniel niet verliefd was op de man want je zag elke keer een opgeluchte blik op haar gezicht als hij weg ging. De 4de nacht snapte ik het, hij wist lets van haar en als zij niet deed wat hij wou, kon hij daarmee naar Daniel gaan. Toen ik de 5de dag wakker werd, had ik mijn besluit genomen. Toen hij vertrok bij Corina volgde ik hem, hij nam de metro naar het westen van Oslo. We waren de enige die in Vinderen afstapten. We wandelden in een wijk met aan weerszijden villa's, de sneeuw kraakte onder onze voeten. Ik stapte perfect in pas met hem zodat hij mij niet hoorde. Vlak voor hij zich omdraaide schoot ik hem in de rug Ik belde naar Daniel, hij vroeg me of de klus geklaard was ik vertelde hem dat ik haar minnaar had vermoord omdat ik er bijna zeker van was dat zij niet op hem verliefd was. Er volgde een stilte. Toen zei hij mij dat ik zijn zoon had vermoord, ik legde af Ik belde aan bij Corina, ik vertelde haar wat er was gebeurd. Ik zei dat ze met me moest meekomen en dat ik hem moest vermoorde voor hij ons kwam vermoorden. Ik ging naar de Visser, de grootste concurrent van Daniel, ik vertelde hem dat ik Daniel wou vermoorden en dat ik 2 van zijn beste mannen nodig had. Ik kreeg Klein en Deen. Ik belde naar de kerk om te vragen wanneer ik een krans kon langsbrengen. Ik belde naar de Visser en zei hem dat Deen en Klein me om 19:00 moesten ophalen met 3 doodskisten. Ze kwamen me halen en we kropen elk in onze eigen kist, zo konden we onopgemerkt in de kelder van de kerk geraken. Op het moment dat de familie binnenkwam, riep ik om Klein en Deen een signaal te geven. Ik sprong uit mijn kist en schoot Daniel dood. Ik zei tegen Klein dat hij moest gaan kijken of er iemand was boven. Hij ging kijken op dat moment werd hij neergeschoten door iemand, de man riep naar beneden dat we moesten bewijzen dat Daniel dood was. We besloten zijn hoofd eraf te snijden en het naar boven te gooien. Deen en ik gingen de trap op, we liepen over de parking van de kerk, op dat moment voelde ik een schot in mijn rug, ik viel op de grond. Hoe kon ik zo dom geweest zijn. Visser wou mij ook dood, het was Deen. Hij liep weg, ik kroop recht en reed met de Volva naar Corina en 2e verzorgde me, maar toen ik wakker werd zag ik Corina aan de telefooncel. Ze kwam terug, ik vroeg hoeveel tijd ik nog had, want ik wist dat ze naar Visser had gebeld. Ze zei me dat ik nog 20 minuten had. Ik stapte in de Volvo en reed naar Maria mijn grote liefde misschien kon ze me helpen. Ik kwam aan bij haar winkel maar ze was er niet, ik voelde dat ik het niet zou halen, ik verloor erg veel bloed. Ik voelde me wegdraaien. Maria kwam toe aan haar winkel de politie was ook gearriveerd, ze was te laat. De agent haalde de portefeuille uit mijn zak en de brief voor Maria viel eruit, die raapte ze op. Daar lag ik dan net zoals alle slachtoffers die ik zelf heb gemaakt.

Lange samenvatting:

Daar stond ik dan in de kou bij de man die ik net vermoord had met een hagelgeweer Het bloed druppelde via de punt van zijn overhemdkraag op de sneeuw. Hij was een van de mannen van de Visser een concurrent van mijn baas Daniel Hoffmann. Het was niet persoonlijk en dat vertelde ik hem ook voor hij voor hij in elkaar zakte en een dieprode streep bloed op de muur achterliet. Ik belde Hoffmann en meldde dat de klus geklaard was. Hij vroeg me om de volgende dag langs kantoor te komen voor ander werk. "Ander werk?" "Ja", zei hij, "een nieuwe klus". Opgelucht verbrak ik de verbinding want ik kan geen ander werk. Voor de volgende 4 zaken ben ik niet geschikt: ik kan niet de chauffeur van een vluchtauto zijn, ik kan wel hard rijden maar niet anoniem. Ik kan ook niet ingezet worden bij een overval want ik heb gelezen dat meer dan de helft van de bankmedewerkers na een overval psychische problemen krijgen. Nummer 3: ik kan niet werken met drugs, het lukt me gewoon niet, ik kan maar juist tot 10 tellen. En dan nog prostitutie, ik heb er geen probleem mee dat vrouwen op die manier geld verdienen en dat ze een derde aan bijvoorbeeld mij, de pooier, moeten betalen maar ik word veel te snel verliefd en dan verlies ik het zakelijke uit het oog. Dus hoe kan iemand zoals Hoffmann me dan wel gebruiken? Het antwoord is: als huurmoordenaar en dat ben ik dan ook. Daar stond ik dan op Hoffmanns kantoor. Hij wilde dat ik zijn vrouw vermoordde. "Het moet lijken op een inbraak, Olav." "Waarom?", vroeg ik. "Omdat het niet moet lijken op wat het is. Ik betaal je het 5 dubbele van normaal.", zei Hoffmann. "Ik zal erover nadenken.", zei ik De volgende dag ging ik naar een appartement aan de overkant van de straat van het adres dat Hoffmann me had gegeven. Daar ging ik een paar dagen observeren wat Corina Hoffmann deed zodat ik haar kon vermoorden op een moment dat er het minste kans was dat ik verstoord werd. De volgende ochtend stond ik samen met Daniel op ik ging bij het raam op een stoel zitten en wachtte tot Corina opstond. De dag verliep bijna hetzelfde ze ging een stukje lopen en ik volgde haar. Ze lag op de zetel keek naar de klok en las een tijdschrift net als gisteren. De bel ging maar dat kon ik niet horen ze ging naar de deur en deed open er kwam een man binnen hij deed zijn schoenen uit en je zag meteen dat het niet de eerste keer was en ook niet de tweede keer dat hij daar was. Hij sloeg haar met zijn vlakke hand op haar gezicht. Daniel wou weten waarom de klus zo lang duurde. Ik vroeg hem of hij het eens was dat ik haar moest vermoorden met zo weinig mogelijk risico's. En hij was het met mij eens. De dagen erna kwam de jongen elke keer op hetzelfde tijdstip langs. Maar ik geloof niet dat Corina verliefd was want ze maakte een opluchtende indruk als hij weg was. Waarom zou een jonge echtgenote van de grootste leverancier van extase bereid zijn om alles te riskeren voor een goedkope verhouding met iemand die haar slaat? Pas de 4 nacht snapte ik het, hij wist iets van haar waarmee hij naar Hoffmann kon gaan als zij niet deed wat hij wou. Toen ik de 5 dag wakker werd had ik mijn besluit genomen. Ik zou het achterafstraatje nemen waarvan we het bestaan niet kenden. Toen de jongen om 3 uur arriveerde, had hij iets bij zich voor haar. lets in een doosje. Ze keek verrast. Toe hij iets over 4 vertrok, stond ik aan de overkant van de straat in de donkere schaduw. Toen Corina van het grote raam van voor aan het huis was weg gestapt kwam ik uit de schaduw en liep ik achter hem aan. Toen ik de hoek omdraaide zag ik zijn rug, hij liep naar het metrostation. Het was druk dus ik kon dicht bij hem komen. Hij nam de metro naar het westen van Osio, ik ging op de bank achter hem zitten. Ik had de gedachte om op het moment dat we het punt passeerden hem neer te schieten, maar dat deed ik.niet we waren de enige die in Vinderen uitstapten. We stapten in een straat met aan weerszijden villa's de sneeuw kraakte onder onze voeten. Ik zorgde ervoor dat ik met hem in pas liep zodat hij me niet kon horen, ik ging viak achter hem lopen en vlak voor het moment dat hij zich omdraaide schoot ik hem laag in de rug. Hij was niet meteen dood, waarom schoot ik hem laag in de rug? Dat weet ik niet misschien wou ik hem iets vragen maar dat weet ik niet meer. Ik schoot hem door het hoofd. Ik zag een jongentje met een muts en wanten die een sneeuwman aan het maken was. "Is hij dood?", vroeg hij toen hij naar het lijk staarde. "Hij woont daar.", zei de jongen en wees met zijn ene want. Ik nam dezelfde weg terug maar ik nam niet de metro ik ging met een lichte looppas terug. Ik belde naar Daniel en hij vroeg of ze geëxecuteerd was ik zei: "Nee niet zij maar hij. "Hij?" vroeg hij. "Ja hij ik heb haar minnaar vermoord ik was ervan overtuigd dat zij niet van hem hield." Er volgde een lange stilte. "Jij hebt Benjamin, mijn enige zoon van zijn leven beroofd?" Ik hing op. Ik ging naar het huis en belde aan, Corina deed open en staarde me verschrikt aan. Ik vertelde haar dat ik zojuist de opdracht had gekregen haar te vermoorden. Ze probeerde de deur dicht te gooien, ze was zo bang ze gooide een lamp naar me door die te gooien verloor ze haar evenwicht ik kon haar nog juist opvangen. Ik vertelde haar dat ik daar niet was om haar te vermoorden, maar om te zeggen dat ik Benjamin had vermoord en als zei nog thuis was als Daniel thuiskwam dat hij haar dan zou vermoorden. Ik zei haar dat ze moest meekomen met mij. "Waarheen dan?", vroeg ze. "Naar de kamer achter de kamer.", zei ik. Toen we in mijn appartement waren vroeg ze: "Wat moeten we nu doen?" Ik zei: "Daniel vermoorden voor hij ons vermoord." De volgende ochtend ging ik op straat achter een vrachtwagen in de schaduw staan ik keek naar de woonkamer daar brandde licht. Ik kneep in het geweer in mijn jaszak. Ik nam aan dat het we duidelijk was dat ik Corina niet had meegenomen op mijn vlucht. Als Daniel wist dat ik in de stad was, wist hij ook dat ik hem zou proberen pakken voor hij mij te pakken kreeg. De deur ging open. Maar hij was niet alleen dus ikmoest overgaan op plan A, de reden dat ik met plan B was gestart was omdat ik aan alles van plan A een hekel had. Als er 1 man tegen meerdere mannen moet vechten zullen de meerdere mannen winnen, als er iemand is met een automatisch wapen zal die persoon met het automatisch wapen winnen. Dit is zowat de vergelijking tussen mijn en Daniel met zijn mannen. Dus ik ging naar de Visser de grootste concurrent van Hoffmann. Ik kwam in de winkel er ging een winkelbediende door de deur, even later kwam de Visser door de deur hij stapte rond de toonbank en kwam recht op me afgestapt. Ik kreeg een glimp te zien van zijn afgezaagde hagelgeweer in zijn hand, "Vertel wat je te vertellen hebt en maak dat je wegkomt.", zei hij. "Ik kan je van ja concurrentie verlossen.", antwoorde ik. We gingen naar achteren daar deed ik mijn hele verhaal hij vroeg me waarom ik Daniel zijn zoon in plaats van zijn vrouw heb vermoord ik antwoorde dat hij haar mishandelde en dat zij niks verkeerd had gedaan, "Dus wat wil je van mij?", vroeg hij. "Ik wil 2 van je beste mannen." "Je krijgt Klein en Deen." antwoorde hij. Toen ik naar huis wilde gaan zag ik dat er een man in de sneeuw aan de andere kant van de straat stond ik vroeg aan de Visser: "Heb je een achteruitgang ?" Op weg naar huis bedacht ik me dat ik een goede deal had gesloten. Die avond zat ik samen op het appartement met Corina. Voor ik het wist was ik in slaap gevallen, die ochtend werd ik gewekt door een kus. Ik het besloten die dag naar de winkel tegenover Hoffmanns kantoor te gaan om de situatie te bekijken. Ik zag dat er 2 mensen voor het kantoor stonden, de ene herkende ik van vroeger de andere had ik nog nooit eerder gezien. Degene die ik herkende had duidelijk een wapen of een te dikke portemonnee bij zich, de andere had zoveel kleren aan dat het niet duidelijk was of hij een wapen bij zich had. Ik nam de achteruitgang en belde naar de kerk om te vragen wanneer ik een krans kon komen afgeven voor de begrafenis van Benjamin, de man aan de telefoon zei dat ze tussen 8 en 9 hadden gevraagd om hem nog voor een laatste keer mochten zien in de kelder van de kerk en of ik dan misschien de krans kon komen afgeven. Ik ging naar de winkel van de Visser ik vertelde hem dat ik Hoffman wou vermoorden in de kelder van de kerk. Toen naar huis ging stopte ik onderweg aan een telefooncel om naar een afhaalrestaurant te bellen voor eten voor mij en Corina te bestellen. Toen ik het eten ging halen en ik was terug onderweg naar huis hoorde ik de sneeuw 2 keer kraken maar door de pizza was ik te laat om mijn wapen te trekken. "Waar is ze?", vroeg de man die het pistool tegen mijn hoofd hield. Hoffmann zei da we je mochten laten leven als wij Corina meekregen. Dat was een leugen maar dat is exact wat ik ook zou zeggen in die situatie. Ik zei: "Oké, kom dan gaan we haar halen." Ik zei tegen de mannen we moeten de metro nemen want ik heb tegen Corina gezegd dat ze moet vluchten als ik niet binnen het half uur terug was en met deze kerst-drukte duurt het minstens 3 kwartier om met de auto tot bij mij thuis te rijden. Ze hadden besloten om toch de metro te nemen, aan het loket zei hij dat ik zelf mijn ticket moest betalen. "Dat heb ik al gekocht en het is een uur geldig", loog ik. Dat zei ik omdat er een kans was dat er controle was en dan namen ze mij mee naar een veilig politiebureau. Hij stond met zijn benen veel te dicht bij elkaar om zich in evenwicht te houden op het moment dat de metro stopte. Ik kende het spoor, elk punt ervan op het moment dat we de bocht omdraaide moest hij zijn best doen om zich recht te houden dit was het moment om toe de slaan, ik sloeg op zijn gezicht en klopte zijn hoofd tegen één van de palen in de metro hierdoor was hij uitgeschakeld. De tweede was maar een beginner, hij had niet een eens wapen. Op dat moment hoorde ik mijn halte "Majorstua", Ik stapte af en trok de pizza uit de handen van de beginneling en bleef mijn pistool dat ik uit de zak van de eerste man had getrokken op hem richten. Ik ging naar mijn appartement om daar samen met Corina de pizza op te eten. Ik ging naar de telefooncel daar belde ik de Visser. Ik vertelde hem dat ik 40000 kronen wou en dat zijn mannen me moesten oppikken om 19:00 met een busje met 3 doodskisten erin waarin we de kelder van de kerk konden insluipen. Ik stond om 19:00 klaar het busje was geen minuut te vroeg en geen minuut te laat. Ik deed de deur van de laadruimte open ze zaten elk op hun kist. Ik stapte in en tikte op het raampje dat we konden vertrekken. Onderweg kropen we elk in onze kist. We vertrokken naar de kerk daar werden we uitgeladen en in de kelder geplaatst elk in onze eigen doodskist wachtend tot de familie binnenkwam. De familie kwam binnen ik schreeuwde zodat da andere 2 ook wisten dat ze in actie moesten komen ik schoot Hoffmann dood. Ik zei tegen Klein dat hij naar boven moest om te gaan kijken of er iemand was. Hij liep de trap op en keek heel kort het was duidelijk dat hij niemand had gezien op dat moment werd hij doodgeschoten en zorgde de zwaartekracht ervoor dat hij weet van de trap rolde. "Hé!", riep ik. Ik hoorde iemand in het Engels praten hij riep naar beneden dat we moesten bewijzen dat Hoffmann dood was. We besloten om zijn hoofd eraf te snijden en het naar boven op de trap te gooien. We gooiden ook de sleutels van de auto van Hoffmann. We wachtte tot we ze hoorde wegrijden. Ik en Deen gingen de trap op er was niemand te zien je kon in de verte de politiesirenes al horen. We liepen over het ijs op dat moment werd ik laag in de rug geschoten en vlak daarna in mijn been. Het was Deen, hoe kon ik zo dom geweest zijn de Visser wou me dood en hij wist dat ik Klein in het oog zou houden dus gaf hij de opdracht aan jou. De politie was al dichterbij gekomen, Deen liep weg ik nam mijn sleutels en stapte in de Volvo en reed weg. Corina deed de deur open. "Olav" zei ze geschrokken "je bent geraakt. Leg je neer ik moet je verzorgen anders bloed je dood." Ze verzorgde mij en ik ging in het bed liggen ik zag haar naar buiten lopen naar de telefooncel. Ze kwam terug even later werd ik wakker. "Hoelang heb ik nog?", vroeg ik. "Wat bedoel je?", vroeg Corina. "Ik weet dat je me hier moest houden van de Visser waarom zou je anders naar die telefooncel gegaan zijn?" Ze zei: "het is ..." "Niet persoonlijk?", vroeg ik. "Ja inderdaad het is niet persoonlijk." "Hoelang heb ik nog?", herhaalde ik. "20 minuten", antwoorde Corina, Ik stapte in de Volvo en reed naar Maria mijn grote liefde misschien kon ze me helpen. Ik kwam aan bij haar winkel maar ze was er niet, ik voelde dat ik het niet zou halen, ik verloor erg veel bloed. Ik voelde me wegdraaien. Maria kwam toe aan haar winkel de politie was ook gearriveerd, ze was te laat. De agent haalde de portefeuille uit mijn zak en de brief voor Maria viel eruit, die raapte ze op. Daar lag ik dan net zoals alle slachtoffers die ik zelf heb gemaakt.