Titel van het boek: Blauwe plekken Schrijfster: Anke de Vries Jaar van uitgave: 1992 Aantal bladzijden: 187 Samenvatting Volgens haar moeder kan Judith nooit iets goed doen. Ze voelt het aankomen als haar moeder driftig wordt, dan begint haar moeder haar te slaan en te schoppen. Judith weet niet waarom en later krijgt haar moeder er weer spijt van wat ze Judith aan had gedaan. Ze probeert voor moeder het allemaal zo goed mogelijk te doen. Haar moeder moet haar en haar broertje alleen verzorgen. Judith zorgt veel voor haar broertje. Toen haar band een keer lek was reed Michiel, een jongen die net nieuw was op school, haar naar zijn huis. Ze leerde daardoor de familie van Michiel goed kennen en Judith voelde zich daar thuis. Michiel vroeg of ze vaker wilde komen tussen de middag en dat vond Judith erg leuk! Judith ging naar school. Ze kon haast niet lopen, omdat ze haar voet had verzwikt. Dit kwam omdat haar moeder haar zo hard geslagen had, dat ze gevallen was. Nu kon ze alweer niet meedoen met de gym, dit is al de zoveelste keer! Ze verzon een smoes, want niemand mocht iets van dit voorval weten. De meester wilde ook graag weten wat er was gebeurd. Ze verzon dat ze van een muurtje was gesprongen en verkeerd neerkwam. De meester wilde kijken of het niet te ernstig was. Hij stroopte haar broek omhoog en zag de blauwe plekken op Judith’s been. Ook trok hij haar mouwen omhoog, ook al blauwe plekken. Hij wilde weten hoe dat kwam. Judith verzon dat ze aan was gevallen door een stel jongens in de buurt. En dat dat gebeurde na schooltijd als ze naar huis reed. De meester vond dat dit niet langer kon, waarschijnlijk wordt ze al een tijdje zo afgetuigd door die jongens. Na schooltijd riep hij Michiel bij zich en vroeg hem of hij na school met Judith naar huis wilde rijden. Michiel reed een tijd met Judith uit school mee, maar steeds zag hij de jongens niet. Wel werd Judith nog steeds aangevallen door de jongens. Dit klopt niet dacht de meester bij zich zelf. Judith zit nog niet zolang op deze school, dus ik zou eens haar vorige school bellen hoe ze het daar had. De meester had haar vorig school gebeld. En ja hoor…Daar werd ze ook vaak door jongens in de buurt aangevallen en deed ze ook vaak niet mee met de gym. Michiel ging eens kijken hoe het met Judith was, want ze was al een tijdje ziek. Michiel belde aan maar er deed niemand open. Hij zag dat er een verdieping hoger de vitrage omhoog ging en een oude vrouw wenkte hem naar haar toe te komen. Michiel belde aan, er deed een oude man open die hem binnen liet op het bevel van zijn vrouw. De vrouw vertelde dat ze waren vertrokken en dat ze niet meer terug kwamen. De vrouw vertelde verder dat Judith vaak werd geslagen. Michiel zei dat Judith had verteld dat ze werd geschopt en geslagen door een stel jongens. De vrouw zei dat dat haar moeder was die haar aftoog en dat ze Judith vaak hoorde gillen. Ze mocht er zich niet mee bemoeien van haar man. Toen dit gesprek was afgelopen vluchtte hij naar buiten, dit had hij nooit verwacht! Michiel legde de volgende dag alles uit aan de meester die hier erg van schrok. De meester en Michiel zouden Judith opsporen op welke school Judith nu zat. Eerst belden ze scholen in de buurt op, maar al gauw kwamen ze er achter dat Judith heel ergens anders zat. Eindelijk, ze hadden het adres van haar nieuwe school gevonden in Leiden. Michiel en de meester hadden bedacht, dat Michiel het beste naar haar toe kon gaan om met haar te praten. Daar zat Michiel dan in de trein naar Leiden. Hij zou haar bij school op wachten. En hij zou zeggen dat ze altijd terecht kon bij hem. Dat zou zijn tante, waarbij hij woonde, ook heel gezellig vinden. Dat had ze al vaak genoeg tegen hem gezegd toen hij dat, van haar moeder, had verteld. Daar zat Michiel dan tegen-over Judith. Judith was opgelucht toen zij merkte dat Michiel wist dat ze door haar moeder thuis geslagen werd. Maar toch schrok ze er ook wel van. Ze vond het aardig van hem dat hij zei, dat ze altijd bij hem terecht mocht komen. Michiel ging weer terug naar Den Haag en Judith ging terug naar huis en deed net of er niets aan de hand was. Judith had die avond uiteindelijk besloten om van huis weg te gaan en bij Michiel in te trekken. Ze zou morgenochtend haar spullen inpakken en weggaan als haar moeder met haar broertje de deur uit was. Daar stond Judith dan de volgende dag met al haar spullen bij de trein loket. Ze kocht één enkele reis naar Den Haag. Mening Dit is een mooi maar vooral ook een zielig boek. Het is een boek wat je raakt en waarin je echt helemaal in mee leeft. Er zijn kinderen die zoiets in het echt ook meemaken, dan is het goed voor je als je eens dit boek leest. Die kinderen merken dan dat ze niet de enige zijn met zo’n probleem in de familie. Als je dit boek hebt gelezen dan denk je echt van "Hoe kan dit?". Ik denk dat (bijna) alle kinderen dit boek een mooi boek vinden.