Leesverslag: Blauwe Maandagen van Anton Grunberg A: Verwachtingen en eerste reactie Ik heb dit boek niet gekozen op aanraden van iemand of iets in die trant, ik zocht gewoon in de bieb naar een beetje interessant verhaal en van dit boek vond ik wat op de achterflap stond wel interessant. Er stond ook op dat de hoofdpersoon uiteindelijk bij een escortservice ging werken, ik ben toen naar u gegaan om te vragen of het wel geschikt was, dat was het, en toen heb ik dus besloten het te gaan lezen. Ik verwacht wel veel van dit boek na het lezen van de achterflap, maar ik had ook nog nooit van het boek gehoord. Ik ben dus eigenlijk gaan lezen met geen écht beeld van wat ik zou lezen, het moet heel goed te zijn(als je naar de achterflap kijkt) . De eerste paar hoofdstukken verteld de hoofdpersoon een beetje over zijn leven,zijn vader en dingetjes uit het verleden, zoals zomerkamp en zo. Er worden veel grappen gemaakt in het boek dat vond ik wel leuk maar toch was het niet alsof je een boek las maar meer alsof hij tegen je praat als in een gesprek. Op zich wel grappige stijl maar hierdoor kan ik er niet echt een duidelijk thema uit halen.Het gaat over zijn(de hoofdpersoon) leven. B: Beknopte samenvatting en analyse Arnon Grunberg groeide op in een Joods gezin. Zijn vader had veel geld alleen was het een raadsel waar hij het vandaan haalde. Hij zei dat hij in postzegels handelde hoewel dit nooit echt is aangetoond. Zijn (overmatig drinkende) vader nam hem vaak me op korte zakenreisjes en naar café's. Zijn vader werd op een gegeven moment ziek, maar Arnon voelde zich verplicht om voor hem te blijven zorgen. Arnon's moeder voelde zich schuldig aan de dood van zijn vader, die was gestikt in een papje, wat overigens het enige was wat hij nog kon eten. Rosie was het eerste en laatste vriendinnetje van Arnon. Zij beleefden en bespraken erg veel en gingen voor het eerst met elkaar naar bed en alleen op vakantie. Het ging steeds slechter met de hoofdpersoon. Jaren gingen voorbij en hij begon steeds meer te drinken. Op een gegeven moment ging hij naar bed met een prostituee genaamd Tina. Hierna volgden meerdere bezoeken aan prostituees en hij liet escortmeisjes bij hem thuiskomen waaronder Sandra, een meisje uit Litouwen die als escort werkte om geld te verdienen voor haar familie in Vilnius. Zij liet een speciale indruk bij hem achter want de dag daarna liet hij haar weer langskomen maar ditmaal hadden ze geen seks. Uiteindelijk besloot hij zelf bij een escortservice genaamd 'Blue Moon' te gaan werken.
Analyse: -Motieven
De belangrijkste motieven zijn: -Alcohol -Seks -Verlangen -Missen -Personages (Hoofdpersoon) De hoofdpersoon wordt in het hele boek aangeduid als 'ik', alleen tegen het einde van het
boek stelt hij zich voor als Arnon Grunberg. Hoogstwaarschijnlijk is het boek dus lichtelijk autobiografisch getint. De hoofdpersoon is joods en naar eigen zeggen niet erg knap(krullen,grote neus,puisten), en hij lijkt niet tevreden met het leven in de huidige maatschappij. Dit uit hij onder andere door herrie te schoppen in bordelen en cafés. Hij probeert doelen voor zichzelf te stellen, maar hij heeft moeite zich hieraan vast te
houden. (Bijpersonen) Rosie is de vriendin van de hoofdpersoon. Ze wordt beschreven als een heel knap meisje. Ze is erg impulsief. De vader van de hoofdpersoon is een erg rijk man, maar hoe hij aan het geld komt blijft
onduidelijk. Het enige 'beroep' dat hij zegt te hebben is postzegels verhandelen, maar dat heeft de hoofdpersoon hem nooit zien doen. De moeder van de hoofdpersoon is een erg ongelukkig mens. Ze is ongelukkig door haar
slechte huwelijk en door haar verblijf in een concentratiekamp. Ze heeft wel een goede band met de hoofdpersoon en geeft erg om hem. -Perspectief en verteller: Het boek wordt verteld door de verteller als ik-figuur. Hierdoor kan hij zijn belevingen heel persoonlijk aan jouw vertellen, alsof hij een gesprek met jouw aangaat en verteld wat hij allemaal heeft beleefd. 'Ik stond voor de riksbioscoop en ik wist dat ik zeker nog een kwartier moest wachten'(blz 187). Dit perspectief verandert door het hele boek door niet. Zijn ogen zijn regelmatig vertroebeld door de drank, maar soms zijn zijn observaties scherp en wrang. Zijn eigen levenswijze en de verkoopbaarheid van het menselijk lichaam brengen hem tot de volgende uitspraak: 'lk wist dat het niemand iets kon schelen wat je deed en dat het zelfs niemand iets uitmaakte of je zou verrekken of niet. Mensen zijn zo vervangbaar als een plastic tas. Ze denken alleen allemaal dat ze zeer speciaal en uniek zijn en dat hun kinderen zelfs nog specialer zijn. Dat moet je ook wel denken als je wilt blijven leven. Zolang je dat wilt, moet je dus je bek houden over die plastic tassen.' (pag. 252) -Ruimte: Blauwe maandagen speelt zich af in Amsterdam. Met name Amsterdam-Zuid, omgeving Beethovenstraat, Apollolaan en Van Woustraat worden als decor neergezet. De plekken waar de bordelen zich zouden bevinden, worden met naam en toenaam genoemd en meestal krijgt de lezer een verslag van de wandeling ernaartoe. De eigen ruimte waarover de 'ik' beschikt vervuilt hij systematisch. Aan opruimen doet hij zo weinig mogelijk en het regelmatig plassen in de plant deed de atmosfeer 'thuis' ook geen goed, zoals de 'ik' zelf opmerkt.
-Stijl: De stijl van Arnon Grunberg is modern en soepel. De auteur vindt dat je een boek moet kunnen lezen alsof het je verteld wordt. De dialogen zijn zeer levensecht. -Thema: Kortstondigheid.(zie titelverklaring) Het hele leven van de hoofdpersoon is als aan een geregen gebeurtenissen. Alles in zijn leven is kortstondig. Zij verblijf op het Vossius, zijn relatie met zijn vader(de hoofdpersoon is nog vrij jong als deze overlijdt), zijn relatie met Rosie is ook kort. De baantjes die hij heeft zijn kortstondig. Hij stopt er mee als hij het niet meer leuk vindt, of hij wordt ontslagen. Zijn latere relaties bestaan uit kortstondige hoerenbezoekjes, met telkens een andere. -Tijd De vertelde tijd omvat een aantal jaren. De eerste twee delen handelen over de jeugd van de 'ik' en het schooljaar waarin Rosie domineerde. Na het intermezzo 'Walk like an Egyptian' waarin de vertelde tijd een zondagmiddag en -avond omvat, komen 'De meisjes'. De vertelde tijd is daar een periode van enkele maanden met flash-backs naar de schoolperiode, de stervensweg van vader en de tijd dat de 'ik' op kantoor en bij een uitgeverij van telefoonboeken werkte. Het boek is grofweg toch chronologisch verteld, ondank dat het eigenlijk allerlei losse verhalen zijn uit het leven van de hoofdpersoon, die tot een verhaal zijn verweven. Maar het begint wel van voor af aan(school), Rosie, naar zijn baantjes, dan zijn vader en later diens overlijden, naar zijn hoeren bezoek en het zelf hoer worden. -Titelverklaring: De titel 'Blauwe Maandagen', komt van hetzelfde gezegde. Bijv:, Ik heb een blauwe maandag op dansles gezeten'. Ik heb heel kort op dansles gezeten. Het betekent dus vluchtig, kort. Alles wat de hoofdpersoon meemaakt is kort en vluchtig. Zijn baantjes, zijn schoolcarrière, zijn relaties. D: Eindoordeel en evaluatie De achterflap van dit boek wekt grote verwachtingen. Het boek zou onthutsend, schitterend, hartverwarmend zijn. Een droomdebuut, een zeldzaamheid in de Nederlandse Literatuur. Dat viel me wel vies tegen, na al die opgewekte verwachtingen. Ik vond het wel een leuk boek om te lezen. Hoe een jongen zo mooi over drank schrijft. Of het hoeren bezoek. Dit vind ik leuk om te lezen, zijn onzekerheid de eerste keer, en hoe hij telkens tegen ze aankijkt, na elk bezoek, en achter elk gezicht van een prostituee een verhaal ziet, volgens zijn inzichten. Een minpunt van het boek vind ik dat er echt helemaal geen hoogtepunt in zit. Kijk een boek hoeft echt niet perse spannend, schokkend of humoristisch zijn, maar het moet wel naar iets toe bouwen. Het is hier echt iets te vlak, waar weinig echt spannends, schokkends, humoristisch in gebeurd. Het is een door kabbelend verhaal. Het einde vind ik wel goed, dat hij de kost zelf als hoer gaat verdienen. Komt hij aan geld, en heeft hij toch seks tegelijk. Ik vond het een modaal boek. Ik vind leesverslagen altijd heel veel werk maar het was toch best leuk om te doen, ik had vorige keer (bij buitenstaanders) een beetje moeite om mijn mening onder woorden te brengen en daar had ik dit keer dus helemaal geen moeite mee. Het viel al met al mee, ik was er ongeveer even lang mee bezig als met de vorige maar ik heb het gevoel dat het langer en wat, ik weet niet zo goed hoe ik het moet zeggen, verrijkter is of zo, beter uitgewerkt. Het schrijven ging dus wat soepeler en ik ben op zich best tevreden met het resultaat. Ik ben het boek heel anders gaan bekijken dan eerst zoals ik daarnet al zei ik verwachte iets heel anders dan ik heb gelezen, een hoogtepunt. Ik waardeer het boek nog wel steeds, ik ben nog nooit een boek tegengekomen die ik niet waardeer of zo.Wel is het een beetje vlak allemaal, maar ja ik heb het ook weer niet met tegenzin gelezen, het is alsof er tegen je gepraat wordt dus heb je het boek zo uit.